Catherine Willems uit Antwerpen ontwerpt ecologische schoenen.
Haar sandalen gebruikte Walter Van Beirendonck al in een van zijn modeshows.

Natuurvoeding smaakt flets, kleren in biokatoen zijn ouderwets en ecologische schoenen gemaakt voor alternatievelingen op geitenwollen sokken. Deze  enthousiastelinge maakt komaf met het muffe Imago waar eco nog vaak mee kampt. Trots toont ze ons de ecologische paradepaardjes.

Dat de sandalencollectie die ik drie jaar geleden wilde maken ecologisch zou zijn, was voor mij vanzelfsprekend, daar hoefde ik niet eens over na te denken. Ik wou vooral ook mooie schoenen in felle kleuren, die op kleine schaal gemaakt zijn en waarvan ik perfect weet uit welke materialen ze vervaardigd werden. Schoenen waar mensen echt nog met hun handen aan gewerkt hebben en waar ze fier op kunnen zijn.

Europese schoenfabrikanten hadden geen interesse voor mijn project: bij hen moest ik minstens 3.000 paar bestellen van elk model. Ik hou niet van massa-productie en kon dus niet anders dan uitwijken naar het buitenland. Vanuit mijn opleiding politieke en culturele wetenschappen en antropologie ken ik India goed, en dus kwam ik daar terecht.


Dat mijn handgemaakte schoenen helemaal ecologisch correct zijn, heeft vooral te maken met het land waar ze gemaakt worden. Omdat ik de milieunormen niet ken in India, speelde ik op zeker en koos ik voor natuurlijke looiingsprocessen, zonder chroom. Op die manier ben ik tenminste zeker dat er geen vervuild afvalwater in de rivieren terechtkomt en ik de natuur niet méér vervuil dan wanneer ik ze bij ons zou laten maken in een fabriek. Het nadeel van schoenen zonder chroom is dat ze eerst wat hard aanvoelen, maar als je ze een tijdje draagt, worden ze vanzelf soepel.

Uiteraard wil ik niet dat mijn kindersandalen het resultaat zijn van kinderarbeid, en dus ging ik samenwerken met een lokale vrouwencoöperatieve die traditionele sandalen maakt. Onze samenwerking was voor beide partijen positief: ik kreeg eindelijk mijn originele collectie met niet meer dan 100 paar per model. Door de kleinschalige productie verdienen de Indische vrouwen er drie keer meer aan dan ze zouden krijgen in een fabrieksomgeving én bovendien blijft op die manier hun traditionele cultuur behouden.

Zo kreeg mijn commercieel en ecoproject meteen ook een sociaal karakter.

Dat mijn ethisch project best verzoenbaar is met high fashion, bewees modeontwerper Walter van Beirendonck. Tijdens de Parijse modeweek vorig jaar stuurde hij zijn modellen de catwalk op in sandalen die gemaakt werden door mijn coöperatieve. Daar ben ik best trots op.Info