Tyer Farrar had na zijn spurtzege nog net de tijd om met zijn twee wijsvingers naar de hemel te wijzen. Ter ere van zijn beste vriend Wouter Weylandt. Dat alleen al was emotioneel voor de Gentse Amerikaan, maar het zwaarste moment moest nog komen. De tranen in Tyler Farrars ogen spatten alle richtingen op toen hij ineens de ouders van zijn beste vriend opmerkte, enkele honderden meters na de finish. 'Bedankt om te komen', zei de welhaast sprakeloze spurter. Na het protocolgedeelte stapte hij opnieuw op hen af. Hij gaf Weylandts moeder de ruiker die hij net gekregen had.

'Ik heb het dikwijls zo moeilijk om over Wouter te praten. Dit is natuurlijk niet dé grootste koers, maar toch is dit voor mij een heel speciale overwinning met een hoge emotionele waarde. Ik denk elke dag aan Wouter.'

De ouders van Wouter proberen de draad opnieuw op te pikken. Zo kwam het dat vader Eric en moeder Nele gisteren naar Geleen bolden, waar de finish was van de eerste etappe van de Ster ZLM Toer. 'Het was slecht weer thuis. Dus dachten we dat het goed zou doen om even het peloton op te zoeken', zei Eric Weylandt. 'De leefwereld van Wouter. We hebben lang getwijfeld om af te komen, maar anderzijds willen we ook geen jaar wachten. We willen de band die Wouter ons met het wielrennen gaf, behouden. Kom je een jaar later, dan ben je een van die vreemden.'

'Maar we weten nog altijd niet of het een goed idee was om naar hier af te zakken', zegde moeder Nele, de tranen verbergend achter een donkere zonnebril. 'Ik weet zelfs niet hoe het verder moet', zei ze schokkend. (huc nieuwsblad foto belga)

Lees het volledige verhaal in Het Nieuwsblad van vandaag 17 juni.