Al duizenden jaren kauwen mensen kauwgom.
De allereerste kauwgoms hadden niets te maken met de Sportlife of Stimorol
waar je nu je tanden in zet. Het waren bolletjes hars of latex uit bomen. Kleverig, maar sappig.
Latex is melkachtig, maar wordt dik en stevig als er lucht bij komt.
Het beviel de meeste mensen beter dan kauwen op gras, bladeren en graan.

In 1993 ontdekten wetenschappers in Zweden het oudste hompje kauwgom dat ooit werd gevonden.
Negenduizend jaar oud was het propje hars en gezoet met honing.
De tandafdrukken stonden er nog in!
Sinds die tijd is kauwgom blijven plakken en overal ter wereld populair geworden.

Ongeveer tienduizend jaar geleden kauwden de Oude Grieken op mastiche.
Dat is een gele hars uit de bast van de mastiche-boom.
Ze dachten dat het spul hun tanden schoonmaakte en de adem verfriste.

In 1852 opende John Curtis de eerste kauwgomfabriek ter wereld. Sparrengom
was waarschijnlijk de eerste kauwgom die werd gemaakt en verkocht in de Verenigde Staten.

In 1869 kocht de New Yorkse uitvinder Thomas Adams een grote partij chicle op.
Hij dacht dat het een goedkope vervanger van rubber kon zijn voor ballen en banden.
Omdat hij de chicle niet hard en stuiterig genoeg kreeg, maakte hij er kauwgom van.
Die smaakte beter dan sparrengom, zeker met suiker en smaakjes als vanille,

William Wrigley Jr. was de beste kauwgommaker.
In 1893 kwam hij met twee smaken die nu nog steeds bestaan: Wrigley's Juicy Fruit en Spearmint.
William was een slimme zakenman.
In 1919 stuurde hij iedereen die in het Amerikaanse telefoonboek stond
een gratis reepje kauwgom. Deze stunt zorgde voor een gigantische verkoop van Wrigley-gom.

Weer 35 jaar later vond Walter Diemer  een kauwgom uit waarmee je grote bellen kon blazen.
Hij noemde het Dubble Bubble. De kauwgom zag er alleen niet uit,
dus gaf Diemer het een kleurtje. De enige voedselkleurstof die hij had, was ... roze!
Dit was de geschiedenis over kauwgom!