Italië werd tweede, Zweden derde. Nu Azerbeidzjan Duitsland opvolgt als winnaar, betekent dit dat het land in 2012 de volgende editie van het liedjesfestival mag organiseren.

Neem er thuis gerust de paprikachips bij’, grapte commentator Sven Pichal aan het begin van de rechtstreekse uitzending op Eén. Ja, zo is dat met het Songfestival: iedereen lacht er elk jaar mee, maar zit toch weer gezellig met pint en chips voor de buis. Zonder België en Witloof Bay, maar met 25 andere landen, 36.000 toeschouwers in Düsseldorf en meer dan 120 miljoen tv-kijkers in huiskamers in 43 landen over heel Europa. Dat was de 56ste editie van het Eurovisiesongfestival.

Het bonte feest begon met de traditionele plejade aan artiesten op het podium. De een oubollig (Dino Merlin uit Bosnië Herzegovina, die een jasje van 13 jaar geleden uit de kast trok), de ander geschift (de punky puntmutsbende uit Moldavië). De één sober (de Finse Tom Dice), de ander stevig uithalend (de zwarte rockers uit Georgië, die als laatsten het strijdperk betraden) of gewoonweg feestelijk (de zomerse party van de Spaanse Lucia Pérez). Er waren lange benen in het blauw uit Hongarije, een Katy Perry uit Estland en een flauw would be tieneridool uit Zweden dat van zijn ambitie (en die van menige kandidaat) maar meteen zijn strijdkreet maakte: I will be popular.

Handvol favorieten

Eén gedoodverfde winnaar was er niet, van tevoren, maar een handvol favorieten wel. De rode Red Bull-tweeling uit Ierland bijvoorbeeld, die ervan droomt om even populair te worden als Abba. Of het zingende duo Ell & Nikki uit Azerbeidzjan, met die popsong Running scared die zo de hitparade in kan. Frankrijk viel ook op, met de in het Corsicaans zingende tenor klassieke Amaury Vassili en een stukje niet altijd even zuiver gebrachte bombast dat je eerder in de Koningin Elisabethwedstrijd zou verwachten.

En dan was er de 19-jarige Lena, de winnares van vorig jaar, die nog eens haar kans waagde, met een compleet atypisch, wat mysterieus nummer en een bende zilvergrijze robotdansers. Zij won vorig jaar met enorme voorsprong (76 punten meer dan nummer twee, Turkije).

Comebacks

Een opgemerkte kandidaat was ook de Italiaan Raphael Gualazzi, en dat nog voor hij zijn mond had opengedaan: het was namelijk de eerste keer in dertien jaar dat Italië nog eens een kandidaat afvaardigde. En dan was er natuurlijk nog dé comeback der comebacks: de Engelse boysband Blue. (Hans-Maarten Post nieuwsblad)