Kathy Pauwels (44),presentatrice. Ik begon een nieuw leven en werd verliefd op een jongen van drieëntwintig.

Mijn filosofie in de liefde was simpel: je denkt goed na, maakt een keuze en dan laatje geen twijfel meer toe. Je gaat all the way en de ups en downs neem je erbij. Ik probeerde bewust het leven zo eenvoudig mogelijk te maken. Dat scheelt immers een hoop narigheid. Ik maakte mijn keuze en hield me aan mijn motto. Vijftien jaar lang was er één man in mijn leven. Maar toen kwamen de donderwolken. Het leven laat zich niet altijd in een vorm boetseren. Plots, na vijftien jaar, was mijn relatie voorbij. We kwamen tot de conclusie dat we toch niet zo goed bij elkaar pasten. Althans niet goed genoeg om dag in dag uit bij elkaar te zijn. Ik ben chaotisch en impulsief, terwijl hij de zaken goed voorbereidt en de puntjes op de i zet. De breuk was een rouwproces dat toch een jaar heeft geduurd. Ik leed aan een gebroken hart, wat me ook echt fysiek het gevoel gaf dat mijn hart was gebroken. Het was vooral moeilijk omdat we een kind hadden. Onze zoon Jef wilde mama en papa natuurlijk het liefst samen zien. We wilden hem zo min mogelijk kwetsen, maar we waren wél uit elkaar.»

«Had ik de mooiste jaren van mijn leven vergooid? Ik was zevenendertig. Wat viel er nu eigenlijk nog te verwachten ?Was ik nog aantrekkelijk in een wereld waarin ouder worden taboe is? Er wordt van vrouwen verwacht dat ze bikinislank zijn, een succesvolle carrière hebben én een stomend seksleven. Ik vroeg me af hoe ik ooit aan al die eisen kon voldoen. Verwachtte een man tegenwoordig trouwens een Brazilian wax? Op zo'n moment wil je raad aan je moeder vragen, maar die kan je ook niet helpen. Toen zij zo oud was, zou het niet in haar zijn opgekomen om haar hele lichaam te ontharen of rode pumps onder een jeans te dragen. Of om in haar eentje in een duplex te gaan wonen met een glitter disco bal aan het plafond. Ik bevond me in onbekend gebied, in een onzekere tijd. Dit was het dus: ik stond op mijn eigen benen.»

«Net in die periode las ik een interview met Frieda Van Wijck. 'Het leven is op zijn best als je tussen veertig en vijftig bent', zei Frieda. Ze is een interessante vrouw, dus was ik bereid om te luisteren. Dit was niet zomaar wat goed-gevoel-gezwets, hier zat waarheid in. Tijd dus voor een nieuw scenario. Ik was no'" niet eens veertig, dus het beste moest blijkbaar nog komen. Als journaliste heb ik een onderzoekende natuur en dit maakte me nieuwsgierig. Opnieuw beginnen vroeg wel een totale reorganisatie. Mijn getrouwde vriendinnen met kinderen hadden geen tijd om te gaan stappen. Ze waren bijna allemaal gebonden aan een achtjarenplan dat wordt gedicteerd door etentjes met andere koppels en sociale verplichtingen van hun partner. Maar na een paar maanden had ik nieuwe vriendinnen gemaakt die wel openstonden voor wat vertier. De combinatie van een drukke baan. een zoontje dat liefde en aandacht vraagt én uitgaan vroeg wel veel energie. Vreemd genoeg'" kwam er ook veel energie op me af. Op slag voelde ik me vijftien jaar jonger en ik besefte dat ik veel had gemist. Op café gaan, lekker uit eten en gaan dansen. En tiens. er liepen toch nog aantrekkelijke mannen op deze aardbol rond! Eerlijk, ik had ze de voorbije jaren niet opgemerkt. Dat kwam natuurlijk omdat ik niet om me heen had gekeken. Bovendien had ik al die tijd een etiket op mijn voorhoofd gedragen met het woord BEZET.

«Er kwam een smakelijke kers op de taart van die nieuwe levenswending. Een knappe jongen met de looks van zanger Xander de Buisonjé. Hij kon goed dansen en gaf me een heerlijke tijd. Pas na enkele weken werd er over leeftijd gesproken. 'Weet je eigenlijk hoe oud' ik ben?' vroeg hij me. Oeps, dat had ik me totaal niet afgevraagd. 'Euh. nee, dertig misschien?' Hij was drieëntwintig! Ik verbaasde me om mijn blinde verliefdheid. Natuurlijk bleef het niet duren. Dat uitgaansleven is trouwens intussen op een lager pitje gezet. Maar ik heb een les geleerd die ik nooit meer zal vergeten. Op elk moment kun je je leven een nieuwe wending geven. De keuze is aan jou. Hou je vast aan oude dingen terwijl de klok doortikt? Of waag je je uit je bekende omgeving en maak je wilde plannen, zodat je mensen ontmoet en kansen creëen?

«Er zijn ondertussen weer een aantal jaren voorbij. Mijn zoontje is mijn enige huisgenoot en dat is prima. Maar mijn leven is niet uitgestippeld. Dit zijn de jaren tussen veertig en vijftig-dus wie weet wat er nog komt. De woorden van Frieda blijven me inspireren.» (nina)