Evy van Damme wielervrouw achter Nick Nuyens.
de Ronde van Vlaanderen geldt als hoogmis van het wielrennen, met renners als goden in elastische pakjes. Maar zelfs achter elke god staat een sterke vrouw, zo blijkt.

Wie is Nick Nuyens?
• wordt geboren op 5 mei 1980
• is 10 jaar samen met Evy van Damme. Samen hebben ze twee zoontjes Sterre
(2) en Storm (8 maanden). In juli verwachten ze een derde kindje.
• is profrenner sinds 2002
• ploeg: Saxo Bank - Sungard
• palmares Ronde van Vlaanderen: eerste in 2002, tweede in 2008

Uithouding was haar sterkste punt en een golvend parcours had ze het liefst. Erg veel verschilde Evy van Damme (30) niet van haar man Nick Nuyens. Toen hij kilometers vrat, deed zij namelijk hetzelfde. Tot er kinderwagens in de plaats van fietsen kwamen.

'Op mijn twaalfde fietste ik wekelijks met mijn broer en zus naar de atletiekpiste, tot mijn vader de bedenking maakte dat ik misschien wel beter was op de fiets dan op die piste. Ik ben dan serieus beginnen trainen, om uiteindelijk professioneel renster te worden. In totaal heb ik dertien jaar op de fiets gezeten, ik heb Nick zelfs leren kennen in mijn koerspakske:

'Op dat moment waren we beiden fulltime bezig met fietsen. Dat was trainen, trainen, trainen en rusten. We konden zelden samen iets doen, al had de situatie ook een voordeel: we konden elkaar perfect begrijpen, we wisten dat we simpelweg elk voor ons eigen ding moesten gaan. Als topsporter is dat egoïsme eigenlijk een noodzaak en in onze relatie zaten bij wijze van spreke twee egoïsten. Toch hebben we op dat moment bewust voor die relatie gekozen, met alles wat erbij kwam of wegviel. Toen waren we beiden nog dag en nacht met de job bezig, maar ondertussen is dat deel weggevallen voor mij. Nu zit ik thuis terwijl hij nog steeds bezig is, een heel verschil:

'We hebben nog vier jaar samen gefietst, maar op een dag had ik er genoeg van. Als ik was blijven fietsen, betekende dat nog meer trainen, nog meer van huis en nog meer roofbouw op mijn lichaam. Dat was voor mij geen optie, want ik wilde kinderen voor mijn dertigste. En kijk, uiteindelijk zullen we er drie hebben in tweeënhalf jaar. Iets wat eigenlijk ook een kleine roofbouw op mijn lichaam is. (lacht) Door jaren zo intens met mijn lichaam bezig te zijn, ken ik het perfect en het was dan ook logisch dat ik het moeilijk had toen ik eerst niet zwanger kon geraken en hormonen moest nemen. Ik verwachtte dat ik na mijn fietscarrière sowieso tien kilo bij zou komen, maar het werden er vijftien. Maar goed, ik ben een vrouw, ik heb twee kinderen en een derde is op komst. Dan mag dat.'

'Ik ben een plantrekker en dat is niet alleen omdat het nu moet. Vorig jaar heb ik bijvoorbeeld drie weken voor de bevalling nog alles zelf verhuisd. Omdat ik zoveel alleen moet doen, is het telkens weer aanpassen als Nick wel thuis is. Ik ben een planner, terwijl Nick nog snel iets kan doen, ingegeven door het moment. Dan moeten we even zoeken naar het juiste ritme, al is het voor hem ook niet altijd evident. Als hij alleen is met de kinderen, kan het al eens voorkomen dat hij me vijf keer belt om te zeggen dat een van de twee huilt en hij niet goed weet wat hij moet doen of wat er scheelt. Als Nick thuis is, stuur ik de kinderen sowieso altijd naar hem, zo leert iedereen bij en kan ik wat rusten: (lacht)

'Nick zal nog vijf of zes jaar fietsen en ook vrouwen kunnen lang meegaan in het circuit, al zit een come-back er voor mij helemaal niet in. Nochtans zijn vrouwen die terugko-men na een zwangerschap sterker, ze zijn ouder en zitten met een andere ingesteldheid op de fiets, maar ik zou het niet kunnen. Het vrouwen-circuit is bovendien heel anders dan dat van de mannen, ook daar had ik genoeg van. In zekere zin ontbreekt er respect voor het vrouwenwielrennen. België bestaat uit voetbal en wielrennen, en onder andere de media maken daar een mannenwereld van. Ik word nu als vrouw van Nick geïnterviewd, maar niemand heeft ooit aan hem gevraagd hoe het was om met een renster samen te leven. (lacht)
 
Het verschil is immens, alleen al het feit dat de mannen het tienvoud van ons loon verdienen, ook al rijden wij evengoed ons zitvlak kapot. (lacht) Tijdens de Ronde zijn we zelfs eens verkeerd gestuurd, zodat we plots achter de aankomst aankwamen. Een klucht, als je erbij nadenkt. Als dat bij de mannen zou gebeuren, staat het land waarschijnlijk op zijn kop. Het wielrennen is voor mij voorbij en eerlijk gezegd voel ik me niet geroepen om iets aan heel die situatie te doen. Als Nick ooit stopt en in het circuit wil verdergaan, kan ik daar nog altijd bij aan¬sluiten. We zien wel. Momenteel ben ik fulltime mama, ik pik de draad wel weer op als de tijd rijp is:

'Als Nick in België moet fietsen, probeer ik altijd te gaan kijken. Ik rij dan met de auto, zijn vader zit naast me en stippelt het parcours uit en zijn moeder zit op de achterbank. Nagelbijtend meestal, van de zenu-wen en omdat ik zo hard rij. (lacht) Meestal zeg ik dan ook niet veel, ik moet op de weg letten en ik ben met de koers en met Nick bezig. Zo zal het bij deze Ronde ook weer zijn, en zo moet het. Dat is de koers: (blad Magazine nieuwsblad Nele Reymen, Liesje Reyskens)