Met Raggamuffin had ze vorig jaar al een dikke radiohit, en nadat Milow haar ruim drie jaar geleden ontdekte, is de buzz rond Selah Sue (21) alleen maar groter geworden. Op 4 maart komt eindelijk het debuutalbum uit en ze kan niet wegsteken dat ze staat te trappelen om erin te vliegen. 'Ik ben zo blij met dit album, ik sta achter élk nummer dat op de cd staat.'

Je bent al drie jaar een hype, je hebt al een paar hitjes en een MIA als beste zangeres op zak. Voelde je je niet als een paard dat maar op stal bleef staan?

Selah Sue: 'Ik ben ongelooflijk opgelucht dat mijn debuutalbum eindelijk uitkomt, ja. De cd is al negen maanden klaar, maar de platenfirma wou eerst een basis leggen in andere landen, zodat we in heel Europa tegelijkertijd kunnen lanceren. Zij denken heel internationaal, België is voor hen maar een klein dingske. Ik heb echt geen zin in strategisch denken, dus laat ik hen hun job maar doen. Ik wil echt met muziek bezig zijn. Zolang ik die vrijheid krijg, laat ik de rest met plezier aan anderen over.'

'Ik vind het ook wel goed dat het niet te snel gaat. Toen ik ontdekt werd door Milow was ik studente psychologie. Ik had nog maar één nummer geschreven en ik wist nog niet goed welke kant ik wou uitgaan. Mijn manager Christof en ik hebben rustig de tijd genomen om de juiste mensen uit te kiezen en het is het Franse label Because music geworden, omdat ze op lange termijn werken en niet in eendagsvliegen geïnteresseerd zijn.'

Raak je als simpel Vlaams meisje niet onder de indruk van al die internationale plannen en grote namen? Je stond bijvoorbeeld voor de lens van Jean-Baptiste Mondino, die al met Madonna werkte.

'Ja, dat was supertof. Het streelt mijn ego wel als ik die foto' s op de cover van een tijdschrift zie. Maar ik ben daar vrij nuchter in. Anders moet ik voortdurend op mijn tippen lopen of onzeker zijn, want ik kom voortdurend mensen tegen die al meer betekend hebben dan ik. Maar ik denk dan: iedereen doet elke dag kaka.' (lacht)

'Ik heb het voorbije jaar al mee door Europa getoerd met andere artiesten en ik moet zeggen dat dit echt wel mijn ding is. Ik ben nog keijong en ik heb geen verantwoordelijkheden met kindjes en een huis dat ik moet afbetalen, dus ik moet het er nú van nemen om over de hele wereld te gaan optreden. Maar ik zie me dit ook niet mijn hele leven te doen. Over tien jaar wil ik me settelen met kindjes en zo. Ik droom wel van een familieke.'

Wat als je echt een wereldster wordt en de platenfirma je opeist?

'Als het moet, zal ik mijn wil wel doordrukken. Ik houd in mijn achterhoofd dat zij mij uiteindelijk meer nodig hebben dan ik hen. Als ze weten dat een gezinsleven goed is voor mijn mental state en het creatieve proces, dan zullen ze me wel laten doen. Je kunt er altijd een draai aan geven.' (lacht)

Volgens de bio van de platenfirma heb je voor dit album bewust nummers geselecteerd die je als tiener geschreven hebt, in een periode dat je ongelukkig was.

'Dat is echt zo. Op dit moment zou ik al niet meer dezelfde plaat maken, maar ik wil die periode niet verloochenen. Toen was het allemaal superintens. Het zou een beetje mijn verleden weggooien zijn als ik die nummers niet zou gebruiken. Ik wou echt dat die eerste plaat een archiefje was van de eerste jaren. Bij optredens herbeleef ik nog altijd graag die gevoelens. Ik word aangetrokken door het donkere.'

In je teksten komt heel veel 'dark' en 'crazy' voor. Was het zo erg met je gesteld?

'Ik heb het echt niet gemakkelijk gehad. In die liedjesteksten is perfect beschreven hoe ik in die periode in elkaar zat, vol twijfels en op zoek naar mezelf. Ik heb er jaren mee gesukkeld voor ik mezelf leerde te aanvaarden en mezelf moed kon inspreken. Sommigen gaan gemakkelijk door die puberteit, maar ik had daar heel veel last mee. Toch had ik eenzalige thuis. Ook geen ruzie met mijn ouders. Het zat allemaal in mezelf, een soort emotionele zoektocht.'

Was je als kind ook al zo zwaarmoedig aangelegd?

'Ik was het meest actieve en euforische kind dat er bestond, en dan ineens: bam, puberteit, gedaan. Dat is het bizarre. Daarom schrok mijn omgeving zo erg, denk ik.'

Je bent nu 21 en je zegt zelf dat je nu gelukkig bent. Hoe zijn die donkere gedachten verdwenen?

'Ik heb mezelf leren kennen en ik weet nu wat mij gelukkig maakt. Mijn leven is dankzij het zingen zoveel anders geworden, ineens had ik structuur, een doel. Ik kwam met veel mensen in contact en ik moest wel uit mezelf komen. Dat heeft me uit het dal gehaald, muziek heeft me gered.'

'Liedjes schrijven en zingen is echt een prachtjob. Ik kan mijn hobby uitoefenen en ik kan er nog van leven ook. En ik kan lekker lang uitslapen! (lacht) Als ik moet optreden, staat er lekker eten klaar, sponsors sturen mij gratis kleren toe... Er is echt niks dat ik stom vind aan deze job. Zolang de muziek maar primeert. Mijn muziekcarrière heeft me een houvast gegeven, en ik heb genoeg afwisseling. Ik kan ongelooflijk genieten van een dag nietsdoen en mezelf helemaal leeg laten lopen, maar als het langer dan drie dagen duurt, begin ik al de muren op te lopen. Dan ga ik joggen. (lacht) Ik moet mezelf verplichten af en toe buiten te komen.'

Je hebt aan die donkere periode wel een mooi album overgehouden. Maar waarover ga je voortaan schrijven?

'Dat weet ik nu even niet en daar wil ik liever niet aan denken. Het ging altijd over mezelf en over zelfaanvaarding. Een writer's block? Dat zit er wel in, ja. Een melodie vinden lukt nog wel, maar nu ben ik echt op zoek naar een nieuw onderwerp om teksten over te schrijven. Ik doe nu ook al weken promo en dat is wel de laatste drijfveer om muziek te gaan schrijven.'

Terwijl je platenfirma op een bepaald moment wel een opvolger zal vragen. Hoe ga je dat aanpakken?

'Ik denk dat ze mij gewoon eens vier weken gerust moeten laten met alles, zodat ik tijd heb om te denken, denken en denken. Dan zal er wel iets uitkomen.'

Naast je opvallende stem is ook je hooimijtkapsel je handelsmerk. Merk je al dat het een trend aan het worden is?

(giechelt) 'Ja, in Nederland heb ik bij optredens al enkele meisjes gezien met hetzelfde kapsel. Dat vind ik supercool. In de pers is het ook al het Fabiolakapsel genoemd. Ik ben wel gewoon commentaar op mijn kapsel te krijgen. Al vanaf mijn dertiende heb ik rare dingen met mijn haar gedaan, alle kleuren heb ik al geprobeerd.'

Tot slot: hoe kijk je terug op je ontmoeting met Prince bijna vier maanden geleden?

(glunderend) 'Ik praat daar heel graag over, het is een van de hoogtepunten van mijn carrière. Ik ben er echt fier op dat ik zijn voorprogramma mocht doen in het Sportpaleis en dat hij mij goed vond, en vooral dat ik een half uur keigoed heb kunnen praten met Prince. Hij is zo'n gewone kerel, hij was echt geïnteresseerd in mij.'

Is er nog een ster die je wilt ontmoeten?

'Och, sterren ontmoeten om ze te ontmoeten is niet echt mijn ding. Zo'n Lady Gaga bijvoorbeeld is te ver van mijn bed. Al zou ik wel eens met haar willen praten en vragen of ze gelukkig is, wat ze daarvoor moet doen en hoe ze met alles in haar leven omgaat. Van zulke gesprekken kan ik altijd wel iets opsteken.' (nieuwsblad JanRuysbergh)