Om 10.30 uur werd de kist van Marie-Rose Morel onder luid applaus de kerk binnengebracht. Ze werd gedragen door haar echtgenoot Frank Vanhecke, voormalig Europarlementslid Koen Dillen, senator Jurgen Ceder en partijwoordvoerder Tom Van Den Troost. Die drie laatsten waren ook de getuigen bij het huwelijk van Morel en Vanhecke begin dit jaar.

Bij het binnendragen van de kist zong Free Souffriau duidelijk geëmotioneerd De Roos van Ann Christy, begeleid door haar man Miguel Wiels. 'Het is de eerste maal dat ik een begrafenis van een politica opluister, maar ik ben hier om de mens Marie-Rose te eren. Met mijn lied wil ik haar laten zien dat ik haar een moedige vrouw vond', zei de zangeres. Na het lied werd op de kist van Morel haar vlag met de Vlaamse leeuw op gedrapeerd.

Vooraan had de familie van Morel plaatsgenomen. Frank Vanhecke, haar twee zoontjes Alexander en Marnix en haar ouders. Voorts zaten N-VA-voorzitter en persoonlijke vriend Bart De Wever en Jan Peumans, voorzitter van het Vlaams parlement, vooraan. Ook Siegfried Bracke en Leo Delcroix woonden de begrafenisdienst bij.

Afwezigen waren - zoals aangekondigd - Gerolf Annemans, Filip Dewinter en Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers.

'Bijzondere vrouw'

Priester Paul Smets schetste het persoonlijke én politieke leven van Marie-Morel en noemde haar een 'bijzondere vrouw' die ten volle heeft geleefd. 'We hebben allemaal het gevoel een intense band te hebben met Marie-Rose, of we haar nu kenden of niet. Ons verdriet heeft alles te maken met wat ze voor ons betekende als vrouw, echtgenoot, moeder, politica en bekende Vlaming.'

'Marie-Rose was een kostbare en schitterende diamant met vele facetten, een politica die een eigenzinnig parcours liep, wat soms tegenstanders opleverde. Het Vlaamse volk zal zich haar moedige strijd tegen een vreselijke ziekte herinneren, met maar één doel voor ogen: haar kinderen zoveel mogelijk zien', vervolgde hij.

Rouwprentje

Tijdens een meer dan een half uur durende offerande werden de rouwprentjes uitgedeeld. Daarop is foto te zien van een lachende Morel en haar twee 'prinsjes' Marnix en Alexander.

Binnenin staat een tekst die is opgebouwd uit vier door Morel geschreven briefjes.

Aan haar kinderen:

'Blijf gelukkig, lieve prinsjes, blijf blije, flinke, eerlijke en dienstvaardige jongens.'

Aan Frank Vanhecke:

'Doe er alles aan om mijn kinderen zo flink mee op te voeden als de jouwe. Ik hou van je, voor altijd.'

Een brief aan haar ouders, zus en broer:

'Bedankt dat ik in onze warme nest mocht opgroeien. Droog je tranen, want ik ben heel gelukkig geweest en heb een prachtig, boeiend leven gehad.'

Een brief aan lotgenoten en vrienden allerhande:

'Mijn strijd is gestreden, jullie kunnen nog vechten. Blijf hopen en denk positief.'

'Nu is het echt zover'

Na senator Jurgen Ceder nam zus Ann-Marie Morel het woord. Zij vertelde over hoe ze samen de ziekte hebben beleefd: 'Ik moest machteloos toekijken hoe de kanker telkens weer toesloeg. Ik ben trots en blij dat je mijn zus bent. Weet dat je voor altijd in mijn hart leeft.'

De laatste spreker was Myriam Van Loon, de moeder van Morel.

'Liefste Roosje, nu is het echt zover, nu moeten we je echt loslaten.De navelstreng wordt voor de tweede keer doorgeknipt.'

'Je was een parel aan onze ouderkoon, een superzus, een onuitputtelijke bron van vreugde, een touch of rose.'

'Duizenden mensen werden jouw bondgenoot in de strijd tegen kanker. In naam van zoveel zieke mensen rekende je af met het taboe rond kanker.'

'Je hebt meer dan een steen verlegd in de bedding van de rivier. We zullen er alles aan doen om jouw open geest, gezonde levensvisie, creativiteit, gulheid, humor en warm hart aan Alexander en Marnix te openbaren. We zijn ook Frank eeuwig dankbaar voor zijn steun en onvoorwaardelijke liefde.'

'Liefste Roos, waak over ons allen en over iedereen wiens strijd nog niet gestreden is.
We zullen aan de hemel jouw schitterende ster zoeken. Dank u Roosje lief, voor alles, in naam voor papa en mama.'

Daarna werd uit volle borst de Vlaamse Leeuw gezongen. Na een slotwoord van de priester werd de begrafenisdienst beëindigd met klokkengelui en 'We'll meet again' van Vera Lynn. Onder opnieuw een luid applaus verliet de kist de kathedraal. (nieuwsblad bpr, Tom Christiaens )