Rechterhand van Bart De Wever. Achter elke sterke man staat een sterke vrouw. Maar in geval van Jeroen Overmer (32), woordvoerder van Bart De Wever (N-VA), mogen we gerust spreken over twee sterke mannen.

In 2008 waren we nog een bescheiden partij waarvoor ik als enige woordvoerder voldoende was, terwijl ik bij wijze van spreken nog moest véchten voor wat media-aandacht. Ondertussen zijn we uitgebreid en werken we met een team van acht woordvoerders. Iedereen heeft zijn specifieke invals­hoek, maar ik probeer de neuzen wel in dezelfde richting te krijgen. Toen ik als kersverse fractiemedewerker in 2008 plots woordvoerder werd, was dat voor mij een sprong in het diepe. Maar ik heb mezelf erin gesmeten en ik heb me moeten bewij­zen. En dat is gelukt, denk ik. Al moet je dat eigenlijk aan Bart vragen. (lacht) Als woordvoerder weet je nooit alles en ben je in niks een echte specialist, maar doordat ik veel dossiers opvolg, weet ik wel overal iets van:

'Tegenwoordig hebben we veel makkelijker toegang tot de media. Dat is een voordeel, maar tegelijk voelen we ook hun hete adem in onze nek. Bijna alles wat Bart zegt, wordt beke­ken met een vergrootglas, waardoor hij meer op zijn woorden moet letten. Soms worden dingen anders geïnterpreteerd dan ze bedoeld zijn, met een mediastorm tot gevolg. De freedom of speech wordt op die manier steeds kleiner. Vroeger kon hij ongestoord zijn ideologie uitdragen en zelfs wat provoceren, maar nu moet hij diplomatisch zijn. Hij beseft dat, maar soms stoort het hem omdat hij graag een intellectueel debat uitlokt. Sommige woordvoerders zullen al eens moeten helpen met het bedenken van krachtige oneliners of beeldspraken, maar Bart is communicatief erg sterk. Op zich speel ik dus geen grote rol in zijn toespraken, wat niet wegneemt dat we wel voortdurend van gedachten wisselen over onze communica­tie.'

'Ik heb in het begin enorm vaak getwijfeld of ik niet te veel of te weinig informatie gaf. Ik lag daar toen soms van wakker, vrezend dat ik 's morgens op alle voorpagina's een uitspraak zou zien die helemaal niet zo bedoeld was. (lacht) Gelukkig is me dat nooit overkomen, achteraf gezien ben ik zelfs vaak nog te voorzichtig geweest. Het heeft waarschijnlijk een tijdje geduurd voordat journalisten echt iets aan me hadden. Nu lig ik daar minder wakker van, ik voel vrij goed aan met welke vragen en antwoorden we eventueel problemen kunnen krij­gen. De kunst is dan ook om te leren wat je kunt meegeven aan de media zonder dingen te zeggen die je niet mag zeggen:

'Ik begin nu pas het effect van de zware zomer te voelen, toen de onderhandelingen vaak tot diep in de nacht duurden en ook alle weekends opslorpten. Ook al zat ik niet mee aan tafel, ik bleef wel in de buurt om iets te kunnen meegeven aan de pers. Bovendien weet ik ook dat Bart het apprecieert als er op dat moment nog iemand is om even na te praten, al is het maar om stoom af te laten:

'Als je een nine-to-fivejob wilt, kan je beter geen woordvoer­der worden. De lange dagen maken het soms zwaar, en door de vermoeidheid ben ik misschien meer prikkelbaar. Ik ben niet het type woordvoerder dat voortdurend loopt te klagen bij journalisten, maar de voorbije maanden was het heel af en toe toch sterker dan mezelf. (lacht) Ik reageer niet elke keer als een journalist ons eens wat harder aanpakt, maar ik moet toegeven dat ik ondertussen toch al enkele kwade sms'jes ver­stuurd heb. Maar goed, die ergernis ebt snel weg, zij doen ook gewoon hun job en ieder speelt zijn rol:

'Het is enorm boeiend om in deze periode voor een politicus als Bart te werken. Of je nu voor of tegen bent, hij is een van de boeiendste politici op dit moment. Hoe de toekomst er voor mij uitziet, is afhankelijk van hoe het nu loopt. Als de partij in de federale regering belandt, is het de vraag wat Bart gaat doen en wat dat dan voor mij betekent. Als ik woordvoerder van een minister zou worden, kan ik me wel inbeelden dat dat een heel andere uitdaging is. Mijn taak is nu globaler dan die van de woordvoerder van een minister, er is ook meer spreekruimte. Als woordvoerder van een minister kan je wel meer inhoude­lijk werken. Het moet sowieso klikken met de politicus voor wie je werkt. Zelfs binnen eenzelfde partij kan je niet van om het even wie woordvoerder worden. Twee dezelfde types kan je volgens mij niet samen zetten:

'Vriendschap in de politiek is moeilijk te omschrijven, omdat je negentig procent van de tijd met die politiek bezig bent. Het is wel zo dat je je echte vrienden veel minder ziet, waardoor je dichter bij je collega's komt te staan. Dat is logisch, anders is het ook niet vol te houden. Het zijn natuurlijk geen vriend­schappen waarin je je diepste geheimen bespreekt, maar het is wel een soort vriendschap die verder gaat dan het puur zake­lijke. Waarbij je bijvoorbeeld 's nachts na de onderhandelingen nog een pint je gaat drinken: (lacht)

(blad Magazine nieuwsblad Nele Reymen, Koen Bauters)