Inge Jooris (33) de perfecte woordvoerster van Groen! en partijvoorzitter Wouter Van Besien.

Ze spreekt snel maar duidelijk, met een groot enthousiasme en de durf om al eens tegen een scheen te stampen. Redenen genoeg waarom Inge Jooris (33) de perfecte woordvoerster is voor Groen! en partijvoorzitter Wouter Van Besien.
 
'De woordvoerder van een politieke partij is de sprinttrekker van de ploeg. Ik zet de sprint in gang en vlak voor de meet sta ik op de rem en laat ik de parlementair of de voorzitter als eerste over de meet. In mijn vorige job, als woordvoerder voor de federale overheid, was dat anders, daar moest ik het afmaken terwijl achter de schermen de experts heel wat werk verrichtten. Als de overheid communiceert naar de pers, volgen alle journalisten omdat er ook echte beslissingen worden meegedeeld. Groen! is hoofdzakelijk een oppositiepartij die vanuit haar ideologie het beleid groener wil maken door aanbevelingen en ideeën te geven. Daardoor is er minder media-aandacht als we communiceren, dat was wennen:

'Als woordvoerder moet je veel kunnen incasseren. Het lukt niet altijd om onze boodschap over te brengen zoals we dat zouden willen. Het kan gebeuren dat we een plan klaar hebben en net op dat moment iemand de regering laat vallen, en weg is alle media-aandacht. Daar sta je dan met je mooie plan: 'De mediawereld is hyperactief. De deadlines van journalisten bepalen mijn agenda. Het is een voordeel dat ik sowieso zelf wat hyperactief ben. Deze job zou voor heel gestructureerde mensen nogal een opgave zijn. (lacht)

Mensen op de studiedienst hebben het voordeel dat ze zich helemaal kunnen inwerken in een dossier. Ik daarentegen moet telkens verschillende dossiers bestuderen op korte tijd. Ik ben dan soms onzeker omdat ik de materie niet altijd tot in de details ken maar ik er wel over moet praten. En soms ben ik gewoon ook moe na een hele dag rondcrossen. Ondanks de hoge werkdruk probeer ik altijd goedgezind te blijven. Ik ben constant op zoek naar kleine trucjes die het werk aangenamer maken. Zo gebruik ik enkel nog de trilfunctie van mijn gsm. Ik mis daardoor misschien wat vaker een oproep, maar ik kijk geregeld naar mijn schermpje, waardoor het nooit lang duurt voor ik terugbel. Zonder dat voortdurende gerinkel is het een pak rustiger:

'Ik ben iemand die veel ideeën heeft en ook veel wil doen, maar die ideeën worden vaak gekortwiekt omdat er telkens minstens vijftien mensen mee akkoord moeten gaan. Dat snap ik, en achteraf gezien is het soms een goede zaak. Toch hoop ik zo een positieve vibe uit te sturen om meer te doen en te durven. Wat de toekomst brengt, zie ik wel. Als woordvoerder werk ik achter de schermen voor anderen, dus het zou niet juist zijn als ik vooraan op de lijst kom te staan. Ik ben blij met mijn job. Er beweegt veel binnen Groen! en ik heb nog steeds het gevoel dat ik dagelijks bijleer. Ik hoop de grote doorbraak van Groen! te kunnen meemaken en daar een actieve rol in te spelen, iets wat geldt voor iedere werknemer bij ons:

'Door dagelijks met je neus op de media te zitten, zie je heel interessante evoluties. De journalist is niet alleen meer neutrale observator maar speelt steeds vaker een centrale rol. Wanneer wij een dossier van een bepaald parlementslid naar buiten brengen, krijgen we vaak te horen dat het dossier inhoudelijk sterk is maar dat die persoon niet bekend genoeg is om de lezers te kunnen aanspreken. Tegelijkertijd lees ik wel in vele kranten wat de journalisten zelf het liefste eten, waar ze graag winkelen - noem maar op - hoewel zij in feite toch ook niet echt gekend zijn. Ze worden ook vaker opgevoerd in spelletjes en tv-programma's. Als het zo doorgaat, moeten ze binnenkort zelf nog een woordvoerder aannemen: (lacht)

'Acht jaar geleden begon ik als woordvoerster van staatssecretaris Olivier Deleuze (Ecolo). Op dat moment moest ik nog veel leren. De tijden waren toen ook helemaal anders. De communicatie verliep veel stroever. Als Deleuze op een zondag wilde communiceren, moest ik naar een hotel gaan om een persbericht naar Belga te faxen. Zelf had ik geen faxtoestel. Ik heb hem ooit eens vanuit dat hotel een persoverzicht moeten doorfaxen, dat heeft me toen 250 euro gekost. Dan is mailen toch heel wat voordeliger, hoor. Toen Deleuze op een zondag uit de regering stapte, was ik op vakantie in Berlijn. Mijn gsm werkte niet in het buitenland. Op zo'n cruciaal moment was ik dus totaal onbereikbaar. Toen ik na dat weekend thuiskwam, had ik onmogelijk veel berichten, allemaal journalisten die bozer en bozer werden en zich luidop afvroegen wat voor woordvoerder ik wel was. Toen dacht ik: Daar gaat mijn carrière. Vandaag verloopt de communicatie veel vlotter, en misschien is het daardoor ook beter uit te houden. Hoewel, we zijn misschien wel makkelijker bereikbaar, maar we worden dan ook veel makkelijker lastiggevallen voor een akkefietje. Kijk, mijn gsm trilt. Ik zal maar opnemen zeker: (lacht)

(blad Magazine nieuwsblad Nele reymen en Koen Bauters)