Geen record dus. En wat zéér opvalt: maar liefst zeven deelnemers struikelden bij hun elfde deelname. Elf deelnames. Dat begint stilaan een magisch getal te worden, zegt Brems. Daarom was ik heel zenuwachtig. Ik wilde dat record breken.
Bert Kruismans in 2004, Annelies Rutten in 2007, Lieven Verstraete en Freek Braeckman in 2008, Peter Vandermeersch en Linda De Win in 2009, en gisteravond Eva Brems. Met zeven zijn ze nu al: de kandidaten aan De (aller)slimste mens die bij hun elfde deelname het programma moeten verlaten. Is er wat met dat cijfer 11?
Zenuwachtiger
Helemaal niet, zegt Eva Brems. Maar het feit dat voor mij al zes anderen daar waren blijven steken, motiveerde mij om beter te willen doen. Maar wat ik had onderschat: het maakte mij ook zenuwachtiger dan anders. Maar wat ik ook gerust wil toegeven: Hans Bourlon was heel sterk. Hij wist gewoon meer dan ik.
Of ze zich achteraf afvraagt waar het is fout gelopen? Niet echt. Natuurlijk denk je: had ik bij Peru maar Machu Pichu en Inca gezegd! Maar tegelijk valt er tien kilo van mijn schouders. De druk was enorm. Alle dagen alert zijn op mogelijke weetjes en quizvragen, dat vreet aan een mens. Ik ben blij dat het eventjes gedaan is.
Ook Frodo Daems, eindredacteur van het programma, zegt dat de vermoeidheid van zoveel deelnames niet te onderschatten is. Fysieke en psychische vermoeidheid. Elf keer dat spelletje spelen, dat weegt. Zon kandidaat moet zich elke keer weer opladen. Tijdens de eerste aflevering zijn de meeste kandidaten zenuwachtig. Daarna, als ze tenminste doorgaan, gaat het beter. Maar na een hele reeks deelnames worden ze moe en als ze dan bij die elfde zijn, neemt de druk toe om dat record te breken. Ofwel falen deelnemers wegens die druk, ofwel omdat ze gewoon pech hebben of net iets minder over een onderwerp weten dan hun tegenstanders.
De druk om te falen op elf kende Annelies Rutten in 2007 helemaal niet. Alleen Bert Kruismans had tot dan toe elf afleveringen gehaald, vertelt onze Nieuwsblad-collega. Vandaag is de situatie helemaal anders omdat er zoveel mensen zijn met elf deelnames. Nu is er pas echt druk om dat record te breken. Met het cijfer elf heeft het helemaal niets te maken.
Geen opgezet spel
Kwatongen beweren dat Woestijnvis, het productiehuis dat De allerslimste mens maakt, dat cijfer 11 in stand houdt en met opzet de winnende kandidaat doet falen. Daar klopt geen bal van, zegt Frodo Daems. We hebben er alle belang bij dit spelletje eerlijk te spelen. Indien we dit spel echt naar onze hand zouden willen zetten, waarom zouden we het dan hebben laten gebeuren dat Freek Braeckman, de slimste mens van twee jaar geleden, er nu al na de eerste aflevering uit lag? Dat tactische spel van Ben Crabbé, dat kunnen wij toch niet sturen? Als een kandidaat onderuitgaat, dan gebeurt dat uiteindelijk in het finale spelletje. Daar word je het slachtoffer van je zenuwen of van het feit dat je minder weet dan je tegenstrever. Siegfried Bracke noemde die finale ooit een gemeen spelletje. Welnu, dat is het inderdaad en dat maakt het zo spannend.
Bij Woestijnvis vinden ze het wel prettig dat er nu al zeven kandidaten strandden tijdens de elfde aflevering. Frodo Daems: Dat maakt van die elf een magisch getal waarover de mensen allerlei theorieën ontwikkelen. Het creëert een hype. Prettig, toch? (Dirk Musschoot nieuwsblad, foto © VRT 2010)
