Aurore Daerden, dochter van minister Michel Daerden woont in Luik en Parijs.

Tegenwoordig ben ik meer in Luik omdat ik er vaak word gevraagd als deejay, en omdat mijn vriendin Garance er woont, de liefde van mijn leven. Vóór mijn relatie met Garance was ik getrouwd met een Fransman. Maar hoewel ik er recht op had, heb ik nooit de dubbele nationaliteit aangevraagd. Ik ben trots op mijn Belgische identiteit.

Belgisch is een kwaliteitslabel. Kijk naar de Belgische modehuizen, de Belgische modellen. We hebben een atypische look en mentaliteit. Of neem 2manydjs: na een vol uur elektro draaien zij een oude plaat van INXS. Er zijn er niet veel die dat durven, en het is weer een bewijs van die Belgische eigenheid. We laten ons niet in een hokje duwen. En Vlaming of Waal zijn, dat heeft daar niets mee te maken. Al het gedoe over Walen en Vlamingen hangt stilaan mijn keel uit. Wie zijn dat trouwens: de Walen en de Vlamingen? Op vakantie in Italië zeg je toch: Ha, een Belg, en niet een Vlaming of een Waal? Die concurrentie is belachelijk en ik denk dat alleen de jongeren er komaf mee kunnen maken.

Toen ik onlangs in Berlijn ging draaien, zeiden mijn grootouders: Oei, bij de Duitsers. Terwijl ik alleen zeg: Ik hoop dat ze goed Engels praten, want ik spreek geen Duits. Wij denken anders. En ik hoop dat jongeren dat gezond verstand bewaren als ze ouder worden:

'De vader van Garance was een van de makers van Bye Bye Belgium, de fameuze RTBF-reportage over de splitsing van het land. Hij had ons uitgenodigd om te eten om onze reactie te zien. Wij hadden natuurlijk snel door dat het niet echt was, maar we hebben toen ook de paniek gezien die de reportage bij veel mensen teweegbracht. Het verontrustende is: toen was het nog een compleet van de pot gerukt scenario, terwijl er nu serieus over de splitsing wordt gesproken. Dat vind ik onvoorstelbaar. Wat gaan we doen? Vechten voor elk stukje land en de kaart hertekenen, zoals in de middeleeuwen? En dan een halflandje over houden. Dat zal veel indruk maken:

'Ik merk aan mijn vader ook dat hij zich zorgen maakt. Politiek is zijn passie. Daar leeft hij voor. Voor de politiek is hij gestopt met het revisorenbureau dat hij uit de grond had gestampt. Dus als het moeilijk gaat, raakt hem dat. Om van de persoonlijke kritiek nog maar te zwijgen. Ik heb mij dat ook aangetrokken, ja. De Daerdenmania. Hij is mijn vader, dus helemaal objectief kan ik het niet bekijken, maar een minimum aan respect mag je toch verwachten? Het is ook gemakkelijk om met iemand te lachen zonder te luisteren naar wat hij te vertellen heeft. Dan denk ik: Mijn familie is niet beter, maar zeker ook niet slechter dan een andere. En wees gerust, mijn vader hééft iets te vertellen:

'Zelf ga ik nooit in de politiek. Als deejay heb ik al het gevoel dat ik me twee keer zo hard moet bewijzen in België als in Frankrijk, wat zou het in de politiek dan zijn? Ik heb altijd geweten dat ik een creatieve richting uit wou. Ik heb kunstgeschiedenis gestudeerd. Ik ben gebeten door mode en muziek. Ik hoop binnenkort mijn droom waar te maken en in Luik een mooie concept store te openen, een winkel waar ik mijn eigen lijn van lingerie en zwemkledij wil verkopen, aangevuld met andere merken, en waar de mannen ook graag meekomen om een glas of een koffie te drinken.

Deejayen zal ik ook altijd blijven doen. Ik ben erin gerold via mijn (ex- )man, die ook in die wereld zat, en ik ontdekte dat ik er goed in ben. Ik voel de sfeer op de dansvloer goed aan. Die creatieve carrière heeft mij goed gedaan. Vroeger zat ik niet goed in mijn vel. Ik vond mezelf te dik en niet mooi, en ik was verlegen. Dat is een familietrekje. Je zou het misschien niet zeggen, maar de Daerdens zijn zeer timide. Maar we hebben er elk op onze manier mee afgerekend. Blad Magazine uit het nieuwsblad. Vorige Francophones

 Morgen als laatste Francophones Sandra Kim.(In bijlage een mooie fotoshoot van Aurore (make-up Karima Mettioui)