Dominique Monami ex-tennister: (ik heb alleen maar vlaamse liefdses gehad).

Toen ik voor de nationale ploeg begon te tennissen, kwam ik terecht in een overwegend Vlaams gezelschap. Mijn eerste vriend was ook een Vlaming. Voor hem ben ik verhuisd van Verviers naar Leuven en daarna ben ik altijd in Vlaanderen blijven plakken. Ik woon hier nu negentien jaar en ik voel me goed. Onlangs hoorde ik in India iemand zeggen: I am from Flanders. Dan denk ik: Man man, waar ben jij toch mee bezig? Het land splitsen? Daar ga je niet sterker van worden. En wat is het probleem eigenlijk? De mentaliteit van Walen en Vlamingen is anders, maar dat maakt ons juist complementair. Vlamingen zijn stipter en meer gestructureerd, Walen iets meer laisser faire. Ik probeer van allebei de goede dingen over te houden:

Met mijn dochter Inès (9) spreek ik Frans. Ik wil dat ze tweetalig opgroeit.
 
Ook met mijn man spreek ik Frans. Dat was de afspraak. Als we in Wallonië zouden wonen, zouden we Nederlands spreken. Als ik in Mechelen buitenkom, spreek ik uiteraard Nederlands. Alleen als er in een verkiezingsperiode op de markt extremisten voor mij staan, haal ik mijn beste Frans boven. Wie racis-tisch is of openlijk uitvaart tegen de Walen, maakt mij kwaad:

'De politici dragen een grote verantwoordelijkheid in deze crisis, vind ik. Er zijn er die het goed doen, maar er zijn er ook die met hun belabberde Nederlands het imago van Wallonië nog meer schade toebrengen. En van het jaren-lange gesjoemel zoals in Charleroi word ik ook triestig, want het doet de problemen escaleren. Zelf kom ik nog geregeld in Wallonië. Ik wil dat mijn dochter ook dat deel van haar roots kent en weet dat het ook een goede plek is om te wonen: 



'Als tennisser heb ik mijn land vertegenwoordigd. Je voelt dat mensen -Vlamingen en Walen - dat appreciëren. In Wallonië zijn ze ook gek van Kim Clijsters, hoor. Ik vind dat niemand het recht heeft om te zeggen: Zij is een Vlaamse, zij vertegenwoordigt óns. Ik heb ook nooit problemen gehad met de Vlaamse meisjes. Integendeel, we waren een hechte groep. Mijn beste vrien¬din was toen een Vlaamse. We kennen elkaar van ons tiende en zijn nog steeds dikke vriendinnen. Ook in de liefde ben ik de Vlamingen trouw gebleven. Mijn eerste vriend was een Vlaming, net zoals mijn ex-man en mijn huidige man. Maar daar moet je zeker geen bewuste strategie achter zoeken. Dat is gewoon hoe het gelopen is:

( blad Magazine uit het nieuwsblad) Lees ook 3/2/1