Dagboek over mijn genderzoektocht Plots viel alles op z'n plaats. Ik besefte dat ik geboren was in het foute lichaam. Ik was gesocialiseerd als meisje, maar eigenlijk ben ik een jongen.
De weg naar mijn zelfwording kan je lezen in deze weblog.
06-08-2008
Blijven proberen
Gisteren trok ik me, na meer dan een week hesjes te dragen, nog eens een bh en vrouwelijke kleren aan. Ik zie er in vrouwenkleren veel slanker uit dan in mijn mannenkleren. Ik wou er nog eens 'mooi' uitzien en dus hield ik die kleren een dagje aan. Na verloop van tijd begon het weer zwaar te wegen. Gedachten als: 'ik zie er als vrouw eigenlijk best knapper uit dan als man', deden me weer ernstig twijfelen of deze genderdysforie geen groot gezever is. Waarom zou ik mijn uiterlijk zo veranderen dat het niet meer zo mooi is als daarvoor? Als ik nu eens leer goeie bh's en kleren te kopen, die mijn figuur iets aantrekkelijks geven én dat ook nog comfortabel zit, waarom zou ik dan doorgaan met transitie? Dat zou me tenminste ook al die zorg rond mijn huwelijk (alhoewel dat dat al jaren heel erg wisselend is bij mij maar da's een andere kwestie) en de gevolgen voor de kids kunnen besparen. Verwarring, verwarring, verwarring.
Vanmorgen trok ik mijn versgewassen hesje aan en okee, ik zie er dan wel minder knap uit, ik voel me gewoon beter in mijn vel als mijn omhulsel mannelijk is. Nog maar eens een bevestiging blijkbaar? Toch weet ik dat ik nog tijden zo ga blijven proberen terug 'vrouw' te worden hoor. Om echt zeker te zijn dat ik geen spijtoptant word...
