Dagboek over mijn genderzoektocht Plots viel alles op z'n plaats. Ik besefte dat ik geboren was in het foute lichaam. Ik was gesocialiseerd als meisje, maar eigenlijk ben ik een jongen.
De weg naar mijn zelfwording kan je lezen in deze weblog.
19-08-2008
Filosofische vragen
Het is nu al enige tijd geleden dat ik hier iets schreef. Je zou kunnen denken dat ik minder met deze zaken bezig ben, en deels klopt dat ook. Het is allemaal minder 'urgent' omdat ik ondertussen een beetje een eigen stijl gevonden heb die mijn mannelijkheid benadrukt en waarmee ik veel beter in mijn kleren zit dan vroeger (toen ik tot het krampachtige toe probeerde vrouw te zijn). Toch loop ik nog rond met fundamentele vragen: Is het gerechtvaardigd aan je lichaam te laten sleutelen, laat staan het ombouwen tot een ander geslacht? Ik weet wel dat het gedaan wordt. Het idee is voor mezelf ook heel aantrekkelijk omdat ik weet wat een lijdensweg het voor mezelf is om als vrouw te leven. Toch vind ik het allerminst evident. Zou je met primaire geslachtskenmerken niet moeten omgaan als met een onveranderlijke gegevenheid? Is het niet 'waanzinnig' om van het een naar het ander te gaan omdat er een incongruentie is tussen hersenen en lichaam? Het doet me denken aan 'de maakbare mens'. Botox, borstvergroting of -verkleining, noem maar op. Het kan allemaal. Zelfs geslachtsaanpassende chirurgie. Okee, ik weet dat dit niet zomaar wordt gedaan (alhoewel: in Thailand wel?). Mensen hebben hun redenen. Het leven in het biologische geslacht is geen leven zoals het zou moeten zijn. Of zoals het beeld dat men er van heeft (gevormd door het ik-ideaal)... Zo'n SRS (sex reassignment surgery) stemt het lichaam af op wat de hersenen denken dat het zou moeten zijn. De medische wereld beschikt over de technieken (het functionerende resultaat al dan niet ter discussie maar soit). Is het gerechtvaardigd dat zoiets gebeurt? Dat is mijn worstelen van vandaag...
Vandaag heb ik eindelijk iets gedaan waar ik al vanaf mijn genderdysforiebesef aan denk: een nieuwe bril besteld! De jonge vrouw in de winkel heeft me uitstekend geholpen naar een 'mannelijke look'. Het was zowaar fun! Ik heb haar natuurlijk veel complimentjes gegeven en bedacht dat ik daar nu nog zonder klappen in mijn gezicht mee wegkom . Maar anderzijds hoort iedereen toch wel graag dat hij z'n werk goed doet hé. In ieder geval mag ik die bril rond 2 september afhalen. Hopelijk is die er in de ochtend al zodat ik hem 's namiddags kan opzetten op mijn afspraak met dr. Heylens van het Genderteam. Ik begin er ook meer en meer naar uit te kijken, naar die afspraak. Eigenlijk wordt het echt wel tijd voor een volgende afspraak. Een tussentijd van bijna 3 maand is toch teveel hoor. Ik wil dingen verder uitklaren met professionele hulp. Ik wil vooruit!
. Maar anderzijds hoort iedereen toch wel graag dat hij z'n werk goed doet hé. 
