Dagboek over mijn genderzoektocht Plots viel alles op z'n plaats. Ik besefte dat ik geboren was in het foute lichaam. Ik was gesocialiseerd als meisje, maar eigenlijk ben ik een jongen.
De weg naar mijn zelfwording kan je lezen in deze weblog.
06-08-2008
Blijven proberen
Gisteren trok ik me, na meer dan een week hesjes te dragen, nog eens een bh en vrouwelijke kleren aan. Ik zie er in vrouwenkleren veel slanker uit dan in mijn mannenkleren. Ik wou er nog eens 'mooi' uitzien en dus hield ik die kleren een dagje aan. Na verloop van tijd begon het weer zwaar te wegen. Gedachten als: 'ik zie er als vrouw eigenlijk best knapper uit dan als man', deden me weer ernstig twijfelen of deze genderdysforie geen groot gezever is. Waarom zou ik mijn uiterlijk zo veranderen dat het niet meer zo mooi is als daarvoor? Als ik nu eens leer goeie bh's en kleren te kopen, die mijn figuur iets aantrekkelijks geven én dat ook nog comfortabel zit, waarom zou ik dan doorgaan met transitie? Dat zou me tenminste ook al die zorg rond mijn huwelijk (alhoewel dat dat al jaren heel erg wisselend is bij mij maar da's een andere kwestie) en de gevolgen voor de kids kunnen besparen. Verwarring, verwarring, verwarring.
Vanmorgen trok ik mijn versgewassen hesje aan en okee, ik zie er dan wel minder knap uit, ik voel me gewoon beter in mijn vel als mijn omhulsel mannelijk is. Nog maar eens een bevestiging blijkbaar? Toch weet ik dat ik nog tijden zo ga blijven proberen terug 'vrouw' te worden hoor. Om echt zeker te zijn dat ik geen spijtoptant word...
Reacties op bericht (2)
13-08-2008
geen keuze
hello, ik wou nog eventjes dit kwijt ik heb zeer lang geaarzeld tussen vrouw en man en als ik terugkijk met alle vrouwelijkheid die ik in mij heb naar printjes van vroeger vond ik me best wel en knappe aantrekkelijke mooie vent en herdenkend aan die periode moet ik wel toegeven dat ik misschien nu in mijn eigen smaak val maar dat ik toch in die tijd heel slecht in mijn vel zat en wat ik nu uitstraal is gewoon leven, als je werkelijk genderdysphoriesch ben en je outing doet met succes dan is dat alles waard, echt alles! voor mij was het en reis naar mijn lichamelijke vrouwelijkheid en ontwaking van en te lange slaap en en redding voor mijn ziel. het is niet altijd gemakkelijk om toe te geven wie en wat we zijn er is ergens en incubatieperiode nodig maar aanvaarden ga je toch moeten er is geen andere uitweg, hoor!
veel liefs,
Carolyne-Moon
13-08-2008 om 12:29
geschreven door Carolyne-Moon
09-08-2008
zoektocht
zoektocht, ach ja ik heb er ook heel lang over gedaan 'snachts vrouw overdag man tot ik het helemaal niet meer aankon en mijn outing deed, twee jaar later heb ik er totaal geen spijt van gehad maar het is en moeilijk aanvaardings proces met hoogstandjes en lage landen maar toch als ik naar mijn verleden kijk vraag ik me nu af waarom in god's naam heb ik zo lang gewacht.
