Dagboek over mijn genderzoektocht Plots viel alles op z'n plaats. Ik besefte dat ik geboren was in het foute lichaam. Ik was gesocialiseerd als meisje, maar eigenlijk ben ik een jongen.
De weg naar mijn zelfwording kan je lezen in deze weblog.
12-09-2008
Psychologie
Vanmorgen werd ik wakker met een heel rare en goedgevulde droom, of misschien waren het wel verschillende dromen die ik me herinnerde. Toevallig was ik vanmorgen ook bij mijn psycholoog. Mijn droom, of wat ik er kort daarna van opgeschreven had, verteld, op geassocieerd en dan weg van die droom naar dingen uit mijn verleden. Blijkbaar kwamen er heel wat dingen boven die gender-gerelateerd zijn. Naar betekenis toe van sommige 'feiten' moet ik nog wel zoeken, hoewel mijn psycholoog aan wel één betekenis dacht. Rationeel gezien weet ik ook wel dat wat ik vertelde samenhangt met mijn transitieplannen en hoe mijn genderdysforie eigenlijk een oud zeer is, maar toch durf ik het zo niet direct te stellen. Of liever: ik voél die 'zin' (nog) niet. Ik vraag me ook wel af in welke mate dit een hineininterpretieren is. Zo kan je alles anders bekijken, het hangt maar af welke bril je ophebt. En tja, ik draag momenteel weldegelijk de bril van genderdysforie. Eigenlijk krijgen veel zaken enkel binnen deze context een 'zin', anders is het onvatbaar. Maar of dit nu een bevestigend iets is?? Toch weet ik in mijn binneste de rust te bewaren. Een transitie moeten doorgaan is geen lolletje. Maar als mijn hele leven daardoor betekenis krijgt, dan moet het maar. Het is belangrijk inzicht te hebben. Vanuit die genderdysforiebril krijg ik eindelijk inzicht in mijn leven. Een grip, een zin. En vandaaruit ook rust en toekomst. Dan lijkt het ook de enige juiste weg die ik te gaan heb. Want al de rest is onrust, onzekerheid, onwaarachtigheid, dood... Nu ik de geur van leven ruik, word ik er almaar meer toe aangetrokken. En wees gerust: ik ga!
De droom die ik had... Plots wordt mij iets duidelijk.
Ik zat opgesloten in een donkerebruine kamer. Er was een deur. Die was bovenaan open, onderaan zat die potdicht. Ik klopte en duwde ertegen. Geen beweging in te krijgen. Ik kon er niet overklimmen. Ik was klein, ik was een kind. Na verwoede pogingen heb ik me er bij neergelegd dat ik opgesloten zat. Toch probeerde ik later terug die deur omver te stampen. Met mijn been stampte ik die deur, wat maar een paneel bleek te zijn, open. Ik kon naar buiten. Ik was geen kind meer. Ik was volwassen en kon er uit. Ik was vrij.
Een droom waarvan ik de betekenis kan relateren aan mijn transitie. Als kind, als jongere, heb ik me neergelegd bij het feit dat ik een vrouw was. Nu vind ik de kracht om me vrij te maken. Nu kan ik de deur openen. Ik hoef niet langer meer opgesloten te zijn. Man-worden is de juiste weg voor mij, de weg van de echte vrijheid. Dát zegt die droom!
Waarom zie ik vandaag pas die betekenis? Ik was vandaag op een feestje waar er heel wat mensen waren die een onderdeel van mijn leven waren als puber en jongvolwassene. Voor hen was het raar mij zo te zien: in een kostuum, met hesje aan (dus zonder borsten). Enkelen heb ik wat uitleg gegeven. Ja, dit voelt goed. Het waren nochtans mensen waarvoor ik vreesde om een coming-out te doen. Maar ik durf het. Het voelt goed aan. Een bevestiging dat ook vandaag een openen van een schijnbaar gesloten deur was!
