Axel Deturck, Maarten Houthoofd, Emile Samyn en Laurens Huysentruyt waren al de 29 competitiematchen van de partij. Simon Vandewiele, Stef Platteeuw en Gaethan Lannoo misten één selectie.
Een verplaatsing naar Charleroi is een gekend "menu", we maken het jaarlijks mee, het verbetert niet, het verergert enkel. Als "aperitief" kregen we een vriendelijke terreinverzorger die ons duidelijk de staanplaats van de bus aanduidt. De plaatselijke "Gilbert" deed ons bijna hopen op een forse professionalisering bij de Carolo's. De hapjes bij de aperitief waren al wat minder : in Charleroi spelen ze immers het spelletje "kleedkamer zoeken" : er zijn acht kleedkamers, niemand zegt iets, je trekt aan deuren, sommige zijn gesloten, sommigen zitten al vol, uiteindelijk vind je een lege kleedkamer die je dan als je voorlopige eigendom kan beschouwen ! De "hoofdschotel" op deze Waalse bodem is alomgekend : een fysieke en brutale thuisploeg met veel gestalte en kracht, onder het goedkeurende commando van een plaatselijke ref, meestal van een meer dan gezegende leeftijd. Gelukkig maakte het "dessert" veel goed : de tot "party'bus" omgevormde bus (onder leiding van een breeddenkende chauffeur) zorgde ervoor om ons, ondanks een minder seizoeneinde, eraan te herinneren dat de u13 een mooi seizoen afhaspelde en het beste resultaat haalde van alle Roeselaarse jeugdploegen. Een stimulans voor de "acteurs" ... En nu hopen dat de Beker van België kan zorgen voor een prachtige apotheose. Och ja ... de match zelf dan. We begonnen nochtans goed, het voetbal zegevierde ... er was een doorbraak van Emile Samyn, de door de doelman afgeweerde kans werd door Maarten Houthoofd met rechts naast gewerkt, waar gebruik van de linkse voet een zeker doelpunt had opgeleverd. Maar toen was het de beurt aan kracht en fysiek : de centrale nr. 10 (een kopje groter dan onze torens Florre en Lorre) begon aan zijn moordende minuten op de middenstrook. Fysiek voetbal is iets waar onze jongens voorlopig nog niet zijn tegen opgewassen, de durf om te "voetballen" verdween zienderogen, zeker nadat die speler in kwestie "voet-vooruit" Simon Vandewiele van het veld trapte. Onbestraft vanzelfsprekend voor de lakse scheids die wat later Laurens Huysentruyt wel met geel bestrafte. Ondertussen had Charleroi van onze schrik gebruik gemaakt om tot tweemaal toe te scoren. Een schot voorlangs van Florian Cavey was het enige wat we nog lieten zien in een uitdovende eerste helft. Na rust probeerden we terug te voetballen en beetje bij beetje kwamen we terug in de match, tot een derde doelpunt ons de das omdeed. Een penaltyfout op Niels Van Craeyveld werd eerst onbestraft gelaten, doch op voorzet van diezelfde Niels beging een speler hands. De penalty werd omgezet door Maarten Houthoofd. Even sloop er terug hoop in de witzwarte rangen : de doorgebroken Emile Samyn leek op weg naar de 3-2 doch werd getorpedeerd door de laatste verdediger. We wachten nog steeds op het logische fluitsignaal ... Emile Deltombe kreeg nog geel voor reclameren (plots sprak de scheids wel "onze taal"). De match en het seizoen doofden langzaam uit ... we hadden een betere afsluiter verdiend !! Maar dit zijn nederlagen waarmee ik mij als trainer gemakkelijk(er) kan verzoenen : op korte termijn zal een ploeg als Charleroi veel matchen winnen op basis van hun fysieke capaciteiten. Eens (op latere en gezegende leeftijd) zal het voetbal weer primeren. Wie laatst lacht ...
De laatste competitiematch staat (samen met de zomer) voor de deur ... Er resten ons nog wat tornooien en de finaleronde Beker van België.
Hieronder het eindeseizoensprogramma van zowel U13A als U13'shadows :
Zaterdag 24.04
Charleroi U13A (laatste comp. match)
Maandag 26.04
VRIJ (geen training)
Dinsdag 27.04
VRIJ (geen training)
Woensdag 28.04
19.00 Training
Donderdag 29.04
EVALUATIES (zie aparte mail)
Maandag 03.05
19.00 Training
Dinsdag 04.05
19.00 Training
Vrijdag 07.05
½ finale Beker van België (19u00) tegen Visé
Zaterdag 08.05
Eventueel finale Beker van België (14u30)
Zondag 09.05
VoskesCup Lokeren (deel shadows + deel U13A)
Dinsdag 11.05
19.00 LAATSTE training
Vrijdag 14.05
Internationaal Tornooi Schiervelde (shadows)
Zaterdag 15.05
Internationaal Tornooi Schiervelde (shadows)
Vrijdag 21.05
DURBUY
Zaterdag 22.05
DURBUY
Zondag 23.05
DURBUY
Op de Voskes'cup Lokeren (09.05) zal een mengeling gemaakt worden tussen beschikbare shadows en A'ers. Het Internationaal Tornooi wordt normaal gespeeld met beschikbare en fitte shadows (hier worden "gaten" opgevuld met bereidwillige A'spelers)
Als je de einduitslag bekijkt, zou je een walk-over vermoeden. Diegenen die de match zagen, weten beter. Ter verdediging van de niet-oogstrelende wedstrijd, wil ik iedereen eens uitnodigen een balletje te trappen op de huidige woestijn'akkers van Schiervelde : een simpele pass wordt door de hobbelende terreinen al gauw omgevormd tot een gevaarlijk projectiel. Om maar te zeggen dat voetballen hierop zeer zeker geen cadeau is. Al mag dit geen 100% excuus zijn voor de mindere eerste helft, waarin het tempo echt te laag lag. Het begon nochtans hoopvol : een mooie voorzet van Emile Deltombe bracht Niels Van Craeyveld in scoringspositie : een bult op het veld zorgde voor een gat in de lucht en het doelpunt van de jarige werd op die manier jammer gemist. Een kwartier steriele druk leverde verder geen kansen meer op tot dat de 1-0 uit de lucht viel : Torbjorn Deckmyn scoorde een goal in echte "czerniatinsky'stijl" ... gefrommel en gewroetel deden de bal uiteindelijk in de netten behandelen. De rest van de eerste helft kropen we onbegrijpelijkerwijze terug op eigen helft en dat leverde drie dotten van kansen op voor de goed voetballende en vooral fysiek sterke bezoekers : een eerste werd op de lijn gered door Laurens Huysentruyt, een tweede (vrije trap) werd door beker'doelman Thomas Gheysen mooi uit de hoek gezweefd en de derde keer ging Thomas mooi en dapper in de voeten van een doorgebroken Deinze-speler. Rusten dus met een gevleide 1-0 voorsprong. Na rust was het ook de eerste minuten zoeken en tasten. Tot we een vlotte combinatie kregen op de rechterflank, door Maarten Houthoofd in de handen van de sterke bezoekende doelman getrapt. Het sein voor een tandje-bij-te-steken blijkbaar ... De doelman slaagde er nog in een mooie afstandspoging van Simon Vandewiele uit zijn hoek te ranselen, doch op de volgende thuispoging was hij "gezien" : Torbjorn Deckmyn bereikte simpel Emile Samyn en die deed de netten trillen en ons geruststellender de match uit te spelen. SK Deinze dreigde nog kort met een paar hoekschoppen doch SVR begon meer en meer bevrijd te voetballen en vooral te durven. Florian Cavey schudde een "lekkere" voorzet uit zijn voeten, Emile Samyn nam de bal mooi mee buitenkantje'voet en werkte met links beheerst af : 3-0. Een prachtig doelpuntje, het mag gezegd. En in de slotminuut scoorden we "eindelijk" nog eens op hoekschop : de corner van Maarten Houthoofd werd van dichtbij door Laurens Huysentruyt binnengeduwd.
We plaatsen ons dus voor de halve finales (vrijdag 07.05.2010) en hopelijk voor de finale op zaterdag 08.05.2010. Tegenstander in deze halve finale is CS Visé. Indien deze klus geklaard wordt, wacht ons ofwel Exc. Moeskroen ofwel FC Tubize in de eindstrijd. Kunnen we als winnaar dit Waals trio overleven ??? On l'espère ...
De slotmatch en -verplaatsing van onze Shadows naar Geel/Meerhout (zaterdag 24.04.2010) gaat NIET door. Voor de shadows blijft er dus nog : --> het internationale tornooi op KSV Roeselare (14 & 15 mei 2010) --> VOSKES'cup in Lokeren op zondag 9 mei 2010 (gezien u13A op vrijdag 07.05 halve finale speelt Beker van Belgie, zullen deel van de shadows, aangevuld met enkele A-spelers, dit mooi tornooi in Lokeren spelen)
Op dinsdag 20.04 (training) en woensdag 21.04 (bekermatch) zal Schiervelde niet te bereiken zijn op de "normale manier". De toegangswegen worden immers ge'asfalteerd die beide dagen. Rij dus via de "achterkant" (kant van de bezoekers) ...
Eigenlijk verdient deze "wedstrijd" geen verslag, maar we proberen "groot" te blijven in de nederlaag. Hoe sterk, moedig en creatief de prestatie woensdaglaatst was tegen "leider" Club Brugge, zo zwak, futloos en inspiratie'loos was het zaterdag in Gentse middens. OK ... het veld was (te) klein en (zeer) hobbelig. Als "advocaat" zou dit echter het enigste verdedigingspunt zijn dat we konden inbrengen. Enig voordeel : niemand hoeft iemand met de vinger te wijzen. Iedereen was zwak, zowel trainer als spelers. Enkel de beide afgevaardigden mogen met een "voldoende" huiswaarts terug, het scheidsrechtersblad was perfect ingevuld; . Verdedigend waren we nergens, uitvoetballend al evenmin, duels werden niet gewonnen, openingen werden niet gevonden, kansen werden bijna niet gecrëerd. Maar om het goede voorbeeld te tonen ... "hand in eigen boezem" : ook de pogingen die als trainer gedaan werden om het tij te doen keren, hadden niet het gewenste effect. Een zonnige zaterdag leverde een "somber" resultaat op, en tot overmaat van ramp werden ook de twee "depanneurs" van dienst (Emile Samyn en Maarten Houthoofd) met een dubbel noodlot geconfronteerd : na een hals-over-kop-vertrek uit Gent bleek op Schiervelde de shadows'tegenstander-van-dienst Ol. Charleroi zonder verwittigen niet opgedaagd te zijn. Zowel voor Maarten-Emile als voor de thuisblijvende shadow'ers een domper van formaat. De wedstrijd zelf dan : de Buffalos vonden in de zwartwitte cowboys uit Roeselare een hapbare brok. Van in de eerste minuten was het duidelijk dat het niet "onze match" ging worden. In de ganse eerste helft hadden we amper een doelkans : altijd net iets te laat, net iets te ver, net iets te laks. Hopen op beterschap na rust leek al even naïef als hopen op een landend vliegtuig in Zaventem dezer dagen. En zo kwam het uit : een vermijdbare tegengoal van de thuisploeg deed alle hoop al onmiddelijk verdwijnen en even later volgde zelfs een tweede doelpunt. Even (heel even maar) leek het te beteren : een binnendraaiende vrije trap van Maarten Houthoofd werd door een thuisspeler met de blauwwitte handen van de lijn gehaald. De logische elfmeter werd door Maarten Houthoofd omgezet. De misschien al even logische rode kaart volgde niet, maar geen kritiek ... bij een dergelijke lakse prestatie mochten we zelfs geen aanspraak maken op een steuntje van de goedleidende ref. Onmiddelijk erna werd een kopbal (of schouderbal) van Emile Deltombe van de lijn gered. Onze "verrijzenis" was van zeer korte duur : al te makkelijk kon Gent een derde en wat later zelfs een vierde treffer scoren. Een match om snel te vergeten ... op naar hopelijk beter aanstaande woensdag in de bekermatch thuis tegen SK Deinze waar we een ticketje voor de halve finales proberen af te dwingen.
Uitgestelde wedstrijd : Club Brugge - KSV Roeselare 1-0
Jammer ... jammer ... jammer ... Op het kunstgrasveld van misschien-bijna-kampioen Club Brugge leverde KSVR een "volwassen" prestatie, meer zelfs ... het was nooit de mindere van de thuisploeg. Het begon nochtans slecht ... de scheidsrechter van dienst was niet komen opdagen, er werd een vervanger gezocht (ons supporterslegioen bestond "op een werkdag" hoofdzakelijk uit een "tros" vrouwen ) en uiteindelijk gevonden in blauwzwarte thuismiddens. En toen die bij zijn eerste interventie al onmiddellijk onterecht in het voordeel van Club Brugge wees, begonnen we het ergste te vrezen. Maar niets was minder waar, op een enkele beoordelingsfout na (geen geel of rood voor tackle op doorgebroken Emile Samyn en wel geel voor een minder erge fout van Simon Vandewiele), floot de man een erg sterke wedstrijd, een verademing tussen vele andere "echte" scheidsrechters : chapeau voor zoveel durf en eerlijkheid (de man durfde het zelfs aan op het einde van de wedstrijd 5 minuten extra te spelen om zo het irritante tijdrekken van de thuisploeg te bestraffen). Club Brugge kan dus nog de titel binnenhalen, al vinden we deze ploeg zeker niet de sterkste op de Belgische U13-voetbalvelden : Standard, Genk en Anderlecht zijn wat mij betreft minsten even sterk. De blauwzwarten baseren hun spel iets te veel op hun zwarte spits "Jeremy". Omzeggens iedere kans dat de thuisploeg afdwong kon op het conto van deze spits geschreven worden. De eerste helft een mooie rush op rechts van deze "9", met het hoofd net naast gewerkt en wat later een afzwaaiende bal voorlangs. Maar ook KSVR deed mee in deze eerste helft. De voorgaande confrontaties tegen Club Brugge dwongen we in onze 4-3-3-veldbezetting te weinig kansen af (in de thuismatch zelfs geen enkele), met lef pakten we ze deze keer aan in een 4-4-2 met kronkelspits Emile Samyn naast diepe spits Torbjorn Deckmyn. Het spelsysteem rendeerde, al had dit aardig wat loop- en wroetwerk in petto voor de 2 centrale middenvelders Simon Vandewiele en Maarten Houthoofd. Na een sterke eerste helft zaten zij beiden einde-adem naast elkaar te hijgen tijdens de rustpauze, hun gezicht-rood-van-de-inspanningen toonde hoe diep ze waren geweest. En het had in die eerste helft ook kansen opgeleverd. Emile Samyn werd alleen op weg naar doel gehaakt, Torbjorn Deckmyn blokeerde een uittrap van de Brugse doelman net naast doel, diezelfde Torbjorn strandde oog-in-oog met de keeper op diens reflex, Florian Cavey vergat met links af te werken toen hij alleen voor doel kwam. De 0-0 ruststand had dus gerust een 1-1 kunnen, mogen en moeten zijn. Invallen in een wedstrijd aan dit hoge tempo is nooit makkelijk, deze taak was nu echter weggelegd voor Jean-Thibault Calewaert en Younis Devoldere : en het mag gezegd, ze waren onmiddelijk mee met de debatten. De eerste kansjes na rust waren terug voor Club Brugge, Jeremy (wie anders) probeerde het nu aan de Emile Deltombe-kant en kon die enkel in de eerste drie minuten twee keer zuiver op kracht aftroeven. Zijn pogingen gingen twee keer voorlangs. Stilaan verdween Jeremy en bij deze ook Club wat meer uit de match. We begonnen zowaar weer in onze kansen te geloven. Niels Van Craeyveld kwam net te kort om de thuisdoelman te verschalken, Emile Samyn zag zijn poging ook stranden, Torbjorn Deckmyn en Florian Cavey verschenen ook ei-zo-na alleen voor de ver uitgekomen doelman van Club, die zijn ploeg nu recht hield. En dat voetbal niet altijd zijn eerlijke karaktertrekjes toont werd tien minuten voor tijd bewezen : in een poging om voetballend tot een oplossing te komen werd de bal centraal onderschept, de diepe bal werd door een Brugge'speler overhoeks in doel geplaatst. De naam van de scorende thuisspeler willen we hierbij zelfs niet vermelden, u raadt het waarschijnlijk zelf al. Een domper voor onze stilaan moe gestreden ploeg, maar met de laatste druppels kracht en moed stormden we nog richting een verdiend punt. Enkele kopballen op hoekschop verdienden beter en een ultieme rush van Florian Cavey zag hoe Torbjorn Deckmyn het met een acrobatische retro nog probeerde. Dat Club blij was met de nipte zege, bewezen ze door (jammer genoeg) de laatste minuten de gekende "volwassen truckendoos" open te halen : tijdrekkende vervangingen, plotse kwetsuren, veel getreuzel bij inworpen en vrije trappen. Jammer als je vooral weet dat een miniemenwedstrijd maar 2 x 30 minuten duurt. Maar toch proficiat aan de blauwzwarten voor hun te behalen titel (je wordt ook niet zomaar kampioen), proficiat aan de gelegenheidsscheids en vooral proficiat aan de moedige en ook sterke prestatie van KSVR.
Zeker niet vergeten te vermelden : op zondag 11.04 behaalden onze Shadows een deugddoende en verdiende zege op het veld van het versterkte KV Oostende. Het werd 0-1 na een doelpunt van Jasper Cafmeyer in de aanvangsminuten. Ne ferme proficiat ...
Het blijft een beetje griezelig en jammer tegelijk : een verplaatsing naar Exc. Moeskroen. Een wedstrijd op de velden van de failliete eersteklasser, met een wrang gevoel dat dit een laatste bezoek aan dit prachtige jeugdcomplex betreft. Het strijdtoneel was terrein 8, het kleinste en verste veld van het complex. Het gras was (te) lang, de scheids daarentegen "kort" : niet enkel qua gestalte, maar ook en zeker qua behandeling van onze en eigenlijke alle jeugdspelers. Al nam de man weinig verkeerde beslissingen en hield hij de debatten goed in bedwang, zelden een scheids geweten die de jonge kerels (ze zijn nog maar 12 jaar ???) zo toesnauwde en toebeet en dat een ganse wedstrijd lang en vooral zonder dat er in feite ook maar één zware fout gebeurde. Slecht geslapen veronderstellen we ... De wedstrijd zelf startte onder een opkomende lentezon traag en gemoedelijk, de acteurs op het veld wilden duidelijk aantonen wat nu juist een "eindeseizoenswedstrijd" was. De eerste tien minuten overblufte Moeskroen ons wat, vooral op basis van kracht en gestalte. Jean-Thibault Calewaert toonde zijn troepen dat we geen vrees dienden te hebben en daarna namen wij kalm de match meer en meer in onze handen, al leverde dit de eerste helft omzeggens geen enkele kans op. Wel enkele kantje-boord-buitenspelgevallen, maar daar hielden we het bij. De tweede helft werden we echter duidelijk beter dan de nochtans hoog geklasseerde roodwitten. Onze verdediging onder leiding van een foutloze Gaethan Lannoo en Laurens Huysentruyt gaf geen enkele kans weg. De flankverdedigers-van-dienst leverden in een duobaan voortreffelijk hulp (Emiel D-Florian voor rust, Axel-Younis na rust). Doelman Stef Platteeuw had nog minder werk dan zijn vader op een doorsnee-werkdag . Een splijtende dieptepass van uitblinker Simon Vandewiele bereikte Emile Samyn op rechts, en zomer-winter-lente of herfst : afwerken doet Emile tijdens alle seizoenen. De 0-1 stond op het bord. Wat later werd de 0-2 van Torbjorn Deckmyn wegens twijfelachtig buitenspel afgekeurd. Uiteindelijk nam Torbjorn Deckmyn dan toch revanche voor zijn rode kaart in de heenmatch : op een zwiepende voorzet van Florian Cavey scoorde hij met een slim lobje de 0-2. De wedstrijd werd vervolgens slim uitgespeeld, Moeskroen kwam zelfs in de verste verte niet aan een doelkans, meer zelfs ... op een mooie binnendraaiende vrije trap van Maarten Houthoofd werd het zelfs nog 0-3. Volgens de enen rechtsreeks binnen, volgens anderen binnen na een deviatie van Emile Deltombe, volgens nog andere een own-goal van Moeskroen. Laten we voor het gemak de goal toewijzen aan Emile Houthoofd of Maarten Deltombe, je maakt zelf vrij de keuze ... Al bij al een mooie zege bij de nr. 5 van het klassement. Kunnen we woensdag stunten op het veld van leider Club Brugge ???
Ter voorbereiding van het seizoen 2010-2011, organiseert KSV Roeselare nu reeds enkele pasdagen, opdat uw kledij volgend seizoen TIJDIG en GEPAST zou aankomen.
maandag 12.04.2010 tussen 17.30 en 19.30 dinsdag 13.04.2010 tussen 17.30 en 19.30 donderdag 15.04.2010 tussen 17.30 en 19.30
Waar ? : vergaderzaal (naast kantine) van het jeugdcomplex.
Mogen we vragen dat iedere speler een inspanning doet om zeker op één van die drie dagen te gaan passen !!
Het onderzoek is gestart ... "Witse" en "Aspe" houden zich vanaf nu full-time met de zaak bezig. En verder zijn ook "Gilbert-van-de-verloren-voorwerpen" en "de-technische-staf-van-de-u14" op de hoogte.
Algemene oproep aan allen : wie dus een kledingstuk van iemand anders in zijn bezit heeft, laat het ons zo rap mogelijk weten. Torbjorn, Laurens, Emile, Gaethan (... en anderen ?) zullen er blij om zijn.
Vraag niet aan een trainer of hij een dergelijk Paastornooi leuk vindt ? In de voorbereiding is een dergelijk tornooi (onder een stralende zon) nog een nuttig oefenmoment om al uw spelers eens aan het werk te zien. Eindeseizoen wordt dit bekeken als een verplicht nummer, zeker met het hondeweer van gisteren. Het was vooreerst al puzzelen om 4 deftige Roeselaarse miniemenploegen bij elkaar te knutselen, zeker als je geconfronteerd wordt met enkele kwetsuren en reisgangers. Tot overmaat van ramp meldden Robbe Janssens en Lennert Cornette zich 's morgens nog ziek aan ook. Lennert Cornette doorspartelde uiteindelijk de ganse tornooidag, Robbe Janssens wilde zijn pa eindelijk eens tonen wat een "echte vent" was en hield het één wedstrijdje vol. Doodziek werd hij uiteindelijk bedwaarts gestuurd. Het uiteindelijke tornooi dan. In de eerste wedstrijd bekampten we "de-jongens-die-dezelfde-taal-spreken-als-Emile-Deltombe-en-Axel-Deturck", VK Ieper dus. De eerste helft was een verlenging van het nachtelijke slapen voordien, tijdens de korte rust deed een "wekker" wonderen. Plots vielen er 5 goals in de tweede 15 minuten : Torbjorn Deckmyn scoorde er twee, Emile Samyn deed dan maar hetzelfde met eveneens twee goals en uiteindelijk scoorde ook Simon Vandewiele een goaltje. De tweede wedstrijd was tegen VK Tienen : al snel kwamen we op voorsprong na een misverstandje tussen de Tienense verdedigers. Een mooie combinatie op links deed Emile Samyn uiteindelijk de 2-0 scoren : over and out. De tweede helft was wachten op het fluitsignaal en het vertrek voor een deugddoende spaghetti. De laatste tegenstander in onze poule was de U12B van trainer Björn. En het mag gezegd : deze traden ons tegemoet met een enorme inzet en vooral de beide doelmannen van U12B speelden een sterke wedstrijd en verhinderden enkele doelpunten. Onze ploeg was voor de gelegenheid in een "rode uitrusting" getooid, kwestie van rond Pasen toch eens deftig gekleed rond te lopen . Torbjorn Deckmyn had weinig medelijden met de jaar-jongeren en scoorde al vlug twee goals. Na rust werd deze score verdubbeld door een goal van Florian Cavey (die daarmee zijn ex-trainer een mes in de rug stak ...) en een mooie lobbalgoal van Niels Van Craeyveld. In de finale uiteindelijk dienden we het letterlijk "sterke" Union te bekampen. Na meer dan 2 1/2 uur stilliggen is het altijd moeilijk om de batterijen op te laden, doch de start was hoopvol. De bezoekende keeper haalde twee pogingen van Maarten Houthoofd (vrije trap) en Niels Van Craeyveld (afstandspoging) van uit de kruising, plus daarnaast een kopbalpoging van Torbjorn Deckmyn uit zijn rechterhoek. Na rust hadden onze jongens plots geen fut meer, de gestalte en kracht van de Union'beren bleek plots te groot om er ons voetje naast te zetten. Na een verdedigend slippertje diende Stef Platteeuw zijn eerste twee safes van de dag uit te halen, doch hij deed dit twee keer met grote klasse. De laatste 5 minuten waren alle acteurs moe en leek het recht op strafschoppen af te stevenen, tot het scheidsrechterlijke trio een hoofdrolleke wou en kreeg. Eerst een onterecht toegekende vrije trap voor Union, prachtig binnengetrapt in de winkelhaak, doch afgekeurd omdat hij blijkbaar onrechtstreeks was toegekend. Daarna een zeer lichte penalty voor de onzen wegens handspel, door Maarten Houthoofd tegen de paal getrapt, in de herneming door diezelfde Maarten dan toch binnen getrapt, eerst goedgekeurd, en dan uiteindelijk na een lange discussie terecht afgekeurd. Na deze tumulteuze eindfase dienden penalties de beslissing te brengen. Weinig kandidaten om een elfmeter te trappen, doch enkele moedigen besloten hun kans te wagen. Stef Platteeuw pakte er één en zag er één tegen de paal vliegen. Onze gescoorde elfmeters van Torbjorn, Simon en Gilles Muylle volstonden om Florian Cavey toe te laten de beslissende penalty binnen te trappen. Gelegenheidskapitein Emile Samyn mocht fier de tornooitrofee de lucht insteken, de uiteindelijk beoogde tornooizege was binnen. Het niveau was niet groots, maar gezien de omstandigheden (weinig mogelijkheden tot vervangingen) een verdiende zege in een tornooi na 11 gemaakte doelpunten en 0 tegendoelpunten.
PS Ook de shadows speelden een meer dan verdienstelijk tornooi. Een nipte en onverdiende 1-0 nederlaag tegen latere finalist Union. Een mooie zege tegen Standaard Wetteren. Een zeer verdienstelijk gelijkspel tegen de U12A van trainer Karl. En uiteindelijk mooi 5de na een overduidelijke zege tegen VK Tienen. Aangezien we telkens op dezelfde uren speelden, mag input voor een verslag van het shadowstornooi van "buitenuit" zeer zeker ...
Bericht van het jeugdbestuur : Voor de spelers/ouders die aanwezig zijn op het Paastornooi, graag afrekening aan de afgevaardigden van de WorstenKaarting (16.04.2010). Iedere speler ontving 4 kaarten x 1,5 euro = 6 euro. Mits een kleine inspanning van iedereen, kan ook dit administratief deel van het afgevaardigdenwerk dit weekend van de baan zijn.
. Verdedigend waren we nergens, uitvoetballend al evenmin, duels werden niet gewonnen, openingen werden niet gevonden, kansen werden bijna niet gecrëerd. Maar om het goede voorbeeld te tonen ... "hand in eigen boezem" : ook de pogingen die als trainer gedaan werden om het tij te doen keren, hadden niet het gewenste effect. Een zonnige zaterdag leverde een "somber" resultaat op, en tot overmaat van ramp werden ook de twee "depanneurs" van dienst (Emile Samyn en Maarten Houthoofd) met een dubbel noodlot geconfronteerd : na een hals-over-kop-vertrek uit Gent bleek op Schiervelde de shadows'tegenstander-van-dienst Ol. Charleroi zonder verwittigen niet opgedaagd te zijn. Zowel voor Maarten-Emile als voor de thuisblijvende shadow'ers een domper van formaat. De wedstrijd zelf dan : de Buffalos vonden in de zwartwitte cowboys uit Roeselare een hapbare brok. Van in de eerste minuten was het duidelijk dat het niet "onze match" ging worden. In de ganse eerste helft hadden we amper een doelkans : altijd net iets te laat, net iets te ver, net iets te laks. Hopen op beterschap na rust leek al even naïef als hopen op een landend vliegtuig in Zaventem dezer dagen. En zo kwam het uit : een vermijdbare tegengoal van de thuisploeg deed alle hoop al onmiddelijk verdwijnen en even later volgde zelfs een tweede doelpunt. Even (heel even maar) leek het te beteren : een binnendraaiende vrije trap van Maarten Houthoofd werd door een thuisspeler met de blauwwitte handen van de lijn gehaald. De logische elfmeter werd door Maarten Houthoofd omgezet. De misschien al even logische rode kaart volgde niet, maar geen kritiek ... bij een dergelijke lakse prestatie mochten we zelfs geen aanspraak maken op een steuntje van de goedleidende ref. Onmiddelijk erna werd een kopbal (of schouderbal) van Emile Deltombe van de lijn gered. Onze "verrijzenis" was van zeer korte duur : al te makkelijk kon Gent een derde en wat later zelfs een vierde treffer scoren. Een match om snel te vergeten ... op naar hopelijk beter aanstaande woensdag in de bekermatch thuis tegen SK Deinze waar we een ticketje voor de halve finales proberen af te dwingen.
) en uiteindelijk gevonden in blauwzwarte thuismiddens. En toen die bij zijn eerste interventie al onmiddellijk onterecht in het voordeel van Club Brugge wees, begonnen we het ergste te vrezen. Maar niets was minder waar, op een enkele beoordelingsfout na (geen geel of rood voor tackle op doorgebroken Emile Samyn en wel geel voor een minder erge fout van Simon Vandewiele), floot de man een erg sterke wedstrijd, een verademing tussen vele andere "echte" scheidsrechters : chapeau voor zoveel durf en eerlijkheid (de man durfde het zelfs aan op het einde van de wedstrijd 5 minuten extra te spelen om zo het irritante tijdrekken van de thuisploeg te bestraffen).
. Torbjorn Deckmyn had weinig medelijden met de jaar-jongeren en scoorde al vlug twee goals. Na rust werd deze score verdubbeld door een goal van Florian Cavey (die daarmee zijn ex-trainer een mes in de rug stak ...) en een mooie lobbalgoal van Niels Van Craeyveld.
