De slotmatch en -verplaatsing van onze Shadows naar Geel/Meerhout (zaterdag 24.04.2010) gaat NIET door. Voor de shadows blijft er dus nog : --> het internationale tornooi op KSV Roeselare (14 & 15 mei 2010) --> VOSKES'cup in Lokeren op zondag 9 mei 2010 (gezien u13A op vrijdag 07.05 halve finale speelt Beker van Belgie, zullen deel van de shadows, aangevuld met enkele A-spelers, dit mooi tornooi in Lokeren spelen)
Op dinsdag 20.04 (training) en woensdag 21.04 (bekermatch) zal Schiervelde niet te bereiken zijn op de "normale manier". De toegangswegen worden immers ge'asfalteerd die beide dagen. Rij dus via de "achterkant" (kant van de bezoekers) ...
Eigenlijk verdient deze "wedstrijd" geen verslag, maar we proberen "groot" te blijven in de nederlaag. Hoe sterk, moedig en creatief de prestatie woensdaglaatst was tegen "leider" Club Brugge, zo zwak, futloos en inspiratie'loos was het zaterdag in Gentse middens. OK ... het veld was (te) klein en (zeer) hobbelig. Als "advocaat" zou dit echter het enigste verdedigingspunt zijn dat we konden inbrengen. Enig voordeel : niemand hoeft iemand met de vinger te wijzen. Iedereen was zwak, zowel trainer als spelers. Enkel de beide afgevaardigden mogen met een "voldoende" huiswaarts terug, het scheidsrechtersblad was perfect ingevuld; . Verdedigend waren we nergens, uitvoetballend al evenmin, duels werden niet gewonnen, openingen werden niet gevonden, kansen werden bijna niet gecrëerd. Maar om het goede voorbeeld te tonen ... "hand in eigen boezem" : ook de pogingen die als trainer gedaan werden om het tij te doen keren, hadden niet het gewenste effect. Een zonnige zaterdag leverde een "somber" resultaat op, en tot overmaat van ramp werden ook de twee "depanneurs" van dienst (Emile Samyn en Maarten Houthoofd) met een dubbel noodlot geconfronteerd : na een hals-over-kop-vertrek uit Gent bleek op Schiervelde de shadows'tegenstander-van-dienst Ol. Charleroi zonder verwittigen niet opgedaagd te zijn. Zowel voor Maarten-Emile als voor de thuisblijvende shadow'ers een domper van formaat. De wedstrijd zelf dan : de Buffalos vonden in de zwartwitte cowboys uit Roeselare een hapbare brok. Van in de eerste minuten was het duidelijk dat het niet "onze match" ging worden. In de ganse eerste helft hadden we amper een doelkans : altijd net iets te laat, net iets te ver, net iets te laks. Hopen op beterschap na rust leek al even naïef als hopen op een landend vliegtuig in Zaventem dezer dagen. En zo kwam het uit : een vermijdbare tegengoal van de thuisploeg deed alle hoop al onmiddelijk verdwijnen en even later volgde zelfs een tweede doelpunt. Even (heel even maar) leek het te beteren : een binnendraaiende vrije trap van Maarten Houthoofd werd door een thuisspeler met de blauwwitte handen van de lijn gehaald. De logische elfmeter werd door Maarten Houthoofd omgezet. De misschien al even logische rode kaart volgde niet, maar geen kritiek ... bij een dergelijke lakse prestatie mochten we zelfs geen aanspraak maken op een steuntje van de goedleidende ref. Onmiddelijk erna werd een kopbal (of schouderbal) van Emile Deltombe van de lijn gered. Onze "verrijzenis" was van zeer korte duur : al te makkelijk kon Gent een derde en wat later zelfs een vierde treffer scoren. Een match om snel te vergeten ... op naar hopelijk beter aanstaande woensdag in de bekermatch thuis tegen SK Deinze waar we een ticketje voor de halve finales proberen af te dwingen.
Uitgestelde wedstrijd : Club Brugge - KSV Roeselare 1-0
Jammer ... jammer ... jammer ... Op het kunstgrasveld van misschien-bijna-kampioen Club Brugge leverde KSVR een "volwassen" prestatie, meer zelfs ... het was nooit de mindere van de thuisploeg. Het begon nochtans slecht ... de scheidsrechter van dienst was niet komen opdagen, er werd een vervanger gezocht (ons supporterslegioen bestond "op een werkdag" hoofdzakelijk uit een "tros" vrouwen ) en uiteindelijk gevonden in blauwzwarte thuismiddens. En toen die bij zijn eerste interventie al onmiddellijk onterecht in het voordeel van Club Brugge wees, begonnen we het ergste te vrezen. Maar niets was minder waar, op een enkele beoordelingsfout na (geen geel of rood voor tackle op doorgebroken Emile Samyn en wel geel voor een minder erge fout van Simon Vandewiele), floot de man een erg sterke wedstrijd, een verademing tussen vele andere "echte" scheidsrechters : chapeau voor zoveel durf en eerlijkheid (de man durfde het zelfs aan op het einde van de wedstrijd 5 minuten extra te spelen om zo het irritante tijdrekken van de thuisploeg te bestraffen). Club Brugge kan dus nog de titel binnenhalen, al vinden we deze ploeg zeker niet de sterkste op de Belgische U13-voetbalvelden : Standard, Genk en Anderlecht zijn wat mij betreft minsten even sterk. De blauwzwarten baseren hun spel iets te veel op hun zwarte spits "Jeremy". Omzeggens iedere kans dat de thuisploeg afdwong kon op het conto van deze spits geschreven worden. De eerste helft een mooie rush op rechts van deze "9", met het hoofd net naast gewerkt en wat later een afzwaaiende bal voorlangs. Maar ook KSVR deed mee in deze eerste helft. De voorgaande confrontaties tegen Club Brugge dwongen we in onze 4-3-3-veldbezetting te weinig kansen af (in de thuismatch zelfs geen enkele), met lef pakten we ze deze keer aan in een 4-4-2 met kronkelspits Emile Samyn naast diepe spits Torbjorn Deckmyn. Het spelsysteem rendeerde, al had dit aardig wat loop- en wroetwerk in petto voor de 2 centrale middenvelders Simon Vandewiele en Maarten Houthoofd. Na een sterke eerste helft zaten zij beiden einde-adem naast elkaar te hijgen tijdens de rustpauze, hun gezicht-rood-van-de-inspanningen toonde hoe diep ze waren geweest. En het had in die eerste helft ook kansen opgeleverd. Emile Samyn werd alleen op weg naar doel gehaakt, Torbjorn Deckmyn blokeerde een uittrap van de Brugse doelman net naast doel, diezelfde Torbjorn strandde oog-in-oog met de keeper op diens reflex, Florian Cavey vergat met links af te werken toen hij alleen voor doel kwam. De 0-0 ruststand had dus gerust een 1-1 kunnen, mogen en moeten zijn. Invallen in een wedstrijd aan dit hoge tempo is nooit makkelijk, deze taak was nu echter weggelegd voor Jean-Thibault Calewaert en Younis Devoldere : en het mag gezegd, ze waren onmiddelijk mee met de debatten. De eerste kansjes na rust waren terug voor Club Brugge, Jeremy (wie anders) probeerde het nu aan de Emile Deltombe-kant en kon die enkel in de eerste drie minuten twee keer zuiver op kracht aftroeven. Zijn pogingen gingen twee keer voorlangs. Stilaan verdween Jeremy en bij deze ook Club wat meer uit de match. We begonnen zowaar weer in onze kansen te geloven. Niels Van Craeyveld kwam net te kort om de thuisdoelman te verschalken, Emile Samyn zag zijn poging ook stranden, Torbjorn Deckmyn en Florian Cavey verschenen ook ei-zo-na alleen voor de ver uitgekomen doelman van Club, die zijn ploeg nu recht hield. En dat voetbal niet altijd zijn eerlijke karaktertrekjes toont werd tien minuten voor tijd bewezen : in een poging om voetballend tot een oplossing te komen werd de bal centraal onderschept, de diepe bal werd door een Brugge'speler overhoeks in doel geplaatst. De naam van de scorende thuisspeler willen we hierbij zelfs niet vermelden, u raadt het waarschijnlijk zelf al. Een domper voor onze stilaan moe gestreden ploeg, maar met de laatste druppels kracht en moed stormden we nog richting een verdiend punt. Enkele kopballen op hoekschop verdienden beter en een ultieme rush van Florian Cavey zag hoe Torbjorn Deckmyn het met een acrobatische retro nog probeerde. Dat Club blij was met de nipte zege, bewezen ze door (jammer genoeg) de laatste minuten de gekende "volwassen truckendoos" open te halen : tijdrekkende vervangingen, plotse kwetsuren, veel getreuzel bij inworpen en vrije trappen. Jammer als je vooral weet dat een miniemenwedstrijd maar 2 x 30 minuten duurt. Maar toch proficiat aan de blauwzwarten voor hun te behalen titel (je wordt ook niet zomaar kampioen), proficiat aan de gelegenheidsscheids en vooral proficiat aan de moedige en ook sterke prestatie van KSVR.
Zeker niet vergeten te vermelden : op zondag 11.04 behaalden onze Shadows een deugddoende en verdiende zege op het veld van het versterkte KV Oostende. Het werd 0-1 na een doelpunt van Jasper Cafmeyer in de aanvangsminuten. Ne ferme proficiat ...
Het blijft een beetje griezelig en jammer tegelijk : een verplaatsing naar Exc. Moeskroen. Een wedstrijd op de velden van de failliete eersteklasser, met een wrang gevoel dat dit een laatste bezoek aan dit prachtige jeugdcomplex betreft. Het strijdtoneel was terrein 8, het kleinste en verste veld van het complex. Het gras was (te) lang, de scheids daarentegen "kort" : niet enkel qua gestalte, maar ook en zeker qua behandeling van onze en eigenlijke alle jeugdspelers. Al nam de man weinig verkeerde beslissingen en hield hij de debatten goed in bedwang, zelden een scheids geweten die de jonge kerels (ze zijn nog maar 12 jaar ???) zo toesnauwde en toebeet en dat een ganse wedstrijd lang en vooral zonder dat er in feite ook maar één zware fout gebeurde. Slecht geslapen veronderstellen we ... De wedstrijd zelf startte onder een opkomende lentezon traag en gemoedelijk, de acteurs op het veld wilden duidelijk aantonen wat nu juist een "eindeseizoenswedstrijd" was. De eerste tien minuten overblufte Moeskroen ons wat, vooral op basis van kracht en gestalte. Jean-Thibault Calewaert toonde zijn troepen dat we geen vrees dienden te hebben en daarna namen wij kalm de match meer en meer in onze handen, al leverde dit de eerste helft omzeggens geen enkele kans op. Wel enkele kantje-boord-buitenspelgevallen, maar daar hielden we het bij. De tweede helft werden we echter duidelijk beter dan de nochtans hoog geklasseerde roodwitten. Onze verdediging onder leiding van een foutloze Gaethan Lannoo en Laurens Huysentruyt gaf geen enkele kans weg. De flankverdedigers-van-dienst leverden in een duobaan voortreffelijk hulp (Emiel D-Florian voor rust, Axel-Younis na rust). Doelman Stef Platteeuw had nog minder werk dan zijn vader op een doorsnee-werkdag . Een splijtende dieptepass van uitblinker Simon Vandewiele bereikte Emile Samyn op rechts, en zomer-winter-lente of herfst : afwerken doet Emile tijdens alle seizoenen. De 0-1 stond op het bord. Wat later werd de 0-2 van Torbjorn Deckmyn wegens twijfelachtig buitenspel afgekeurd. Uiteindelijk nam Torbjorn Deckmyn dan toch revanche voor zijn rode kaart in de heenmatch : op een zwiepende voorzet van Florian Cavey scoorde hij met een slim lobje de 0-2. De wedstrijd werd vervolgens slim uitgespeeld, Moeskroen kwam zelfs in de verste verte niet aan een doelkans, meer zelfs ... op een mooie binnendraaiende vrije trap van Maarten Houthoofd werd het zelfs nog 0-3. Volgens de enen rechtsreeks binnen, volgens anderen binnen na een deviatie van Emile Deltombe, volgens nog andere een own-goal van Moeskroen. Laten we voor het gemak de goal toewijzen aan Emile Houthoofd of Maarten Deltombe, je maakt zelf vrij de keuze ... Al bij al een mooie zege bij de nr. 5 van het klassement. Kunnen we woensdag stunten op het veld van leider Club Brugge ???
Ter voorbereiding van het seizoen 2010-2011, organiseert KSV Roeselare nu reeds enkele pasdagen, opdat uw kledij volgend seizoen TIJDIG en GEPAST zou aankomen.
maandag 12.04.2010 tussen 17.30 en 19.30 dinsdag 13.04.2010 tussen 17.30 en 19.30 donderdag 15.04.2010 tussen 17.30 en 19.30
Waar ? : vergaderzaal (naast kantine) van het jeugdcomplex.
Mogen we vragen dat iedere speler een inspanning doet om zeker op één van die drie dagen te gaan passen !!
Het onderzoek is gestart ... "Witse" en "Aspe" houden zich vanaf nu full-time met de zaak bezig. En verder zijn ook "Gilbert-van-de-verloren-voorwerpen" en "de-technische-staf-van-de-u14" op de hoogte.
Algemene oproep aan allen : wie dus een kledingstuk van iemand anders in zijn bezit heeft, laat het ons zo rap mogelijk weten. Torbjorn, Laurens, Emile, Gaethan (... en anderen ?) zullen er blij om zijn.
Vraag niet aan een trainer of hij een dergelijk Paastornooi leuk vindt ? In de voorbereiding is een dergelijk tornooi (onder een stralende zon) nog een nuttig oefenmoment om al uw spelers eens aan het werk te zien. Eindeseizoen wordt dit bekeken als een verplicht nummer, zeker met het hondeweer van gisteren. Het was vooreerst al puzzelen om 4 deftige Roeselaarse miniemenploegen bij elkaar te knutselen, zeker als je geconfronteerd wordt met enkele kwetsuren en reisgangers. Tot overmaat van ramp meldden Robbe Janssens en Lennert Cornette zich 's morgens nog ziek aan ook. Lennert Cornette doorspartelde uiteindelijk de ganse tornooidag, Robbe Janssens wilde zijn pa eindelijk eens tonen wat een "echte vent" was en hield het één wedstrijdje vol. Doodziek werd hij uiteindelijk bedwaarts gestuurd. Het uiteindelijke tornooi dan. In de eerste wedstrijd bekampten we "de-jongens-die-dezelfde-taal-spreken-als-Emile-Deltombe-en-Axel-Deturck", VK Ieper dus. De eerste helft was een verlenging van het nachtelijke slapen voordien, tijdens de korte rust deed een "wekker" wonderen. Plots vielen er 5 goals in de tweede 15 minuten : Torbjorn Deckmyn scoorde er twee, Emile Samyn deed dan maar hetzelfde met eveneens twee goals en uiteindelijk scoorde ook Simon Vandewiele een goaltje. De tweede wedstrijd was tegen VK Tienen : al snel kwamen we op voorsprong na een misverstandje tussen de Tienense verdedigers. Een mooie combinatie op links deed Emile Samyn uiteindelijk de 2-0 scoren : over and out. De tweede helft was wachten op het fluitsignaal en het vertrek voor een deugddoende spaghetti. De laatste tegenstander in onze poule was de U12B van trainer Björn. En het mag gezegd : deze traden ons tegemoet met een enorme inzet en vooral de beide doelmannen van U12B speelden een sterke wedstrijd en verhinderden enkele doelpunten. Onze ploeg was voor de gelegenheid in een "rode uitrusting" getooid, kwestie van rond Pasen toch eens deftig gekleed rond te lopen . Torbjorn Deckmyn had weinig medelijden met de jaar-jongeren en scoorde al vlug twee goals. Na rust werd deze score verdubbeld door een goal van Florian Cavey (die daarmee zijn ex-trainer een mes in de rug stak ...) en een mooie lobbalgoal van Niels Van Craeyveld. In de finale uiteindelijk dienden we het letterlijk "sterke" Union te bekampen. Na meer dan 2 1/2 uur stilliggen is het altijd moeilijk om de batterijen op te laden, doch de start was hoopvol. De bezoekende keeper haalde twee pogingen van Maarten Houthoofd (vrije trap) en Niels Van Craeyveld (afstandspoging) van uit de kruising, plus daarnaast een kopbalpoging van Torbjorn Deckmyn uit zijn rechterhoek. Na rust hadden onze jongens plots geen fut meer, de gestalte en kracht van de Union'beren bleek plots te groot om er ons voetje naast te zetten. Na een verdedigend slippertje diende Stef Platteeuw zijn eerste twee safes van de dag uit te halen, doch hij deed dit twee keer met grote klasse. De laatste 5 minuten waren alle acteurs moe en leek het recht op strafschoppen af te stevenen, tot het scheidsrechterlijke trio een hoofdrolleke wou en kreeg. Eerst een onterecht toegekende vrije trap voor Union, prachtig binnengetrapt in de winkelhaak, doch afgekeurd omdat hij blijkbaar onrechtstreeks was toegekend. Daarna een zeer lichte penalty voor de onzen wegens handspel, door Maarten Houthoofd tegen de paal getrapt, in de herneming door diezelfde Maarten dan toch binnen getrapt, eerst goedgekeurd, en dan uiteindelijk na een lange discussie terecht afgekeurd. Na deze tumulteuze eindfase dienden penalties de beslissing te brengen. Weinig kandidaten om een elfmeter te trappen, doch enkele moedigen besloten hun kans te wagen. Stef Platteeuw pakte er één en zag er één tegen de paal vliegen. Onze gescoorde elfmeters van Torbjorn, Simon en Gilles Muylle volstonden om Florian Cavey toe te laten de beslissende penalty binnen te trappen. Gelegenheidskapitein Emile Samyn mocht fier de tornooitrofee de lucht insteken, de uiteindelijk beoogde tornooizege was binnen. Het niveau was niet groots, maar gezien de omstandigheden (weinig mogelijkheden tot vervangingen) een verdiende zege in een tornooi na 11 gemaakte doelpunten en 0 tegendoelpunten.
PS Ook de shadows speelden een meer dan verdienstelijk tornooi. Een nipte en onverdiende 1-0 nederlaag tegen latere finalist Union. Een mooie zege tegen Standaard Wetteren. Een zeer verdienstelijk gelijkspel tegen de U12A van trainer Karl. En uiteindelijk mooi 5de na een overduidelijke zege tegen VK Tienen. Aangezien we telkens op dezelfde uren speelden, mag input voor een verslag van het shadowstornooi van "buitenuit" zeer zeker ...
Bericht van het jeugdbestuur : Voor de spelers/ouders die aanwezig zijn op het Paastornooi, graag afrekening aan de afgevaardigden van de WorstenKaarting (16.04.2010). Iedere speler ontving 4 kaarten x 1,5 euro = 6 euro. Mits een kleine inspanning van iedereen, kan ook dit administratief deel van het afgevaardigdenwerk dit weekend van de baan zijn.
Op het bovenstaande schema vindt u de aangepaste schema's voor de volgende weken.
Speciale aandacht voor : --> paasmaandag 05.04 : GEEN training --> de twee weken dat er woensdagmatch is (beker van belgië en competitie club brugge) gaan de individuele trainingen voor U13 niet door, de geselecteerden worden dus op maandag en dinsdag op training verwacht --> in de eerste week van de paasvakantie wordt op donderdagmorgen 08.04 in de voormiddag getraind (10.30 uur), tenminste voor diegenen die zich kunnen vrijmaken in de voormiddag. Spelers die hier in de voormiddag niet geraken, kunnen gerust in de avondsessie meetrainen met de 'shadows.
Onmiddellijk nà de wedstrijd was er ontgoocheling over de slappe prestatie van de jongens op het veld van de Kanarie's. Dienden we daarvoor 5 uren bus te trotseren om dergelijke "prestatie" neer te zetten ?? Na wat bedenktijd om alles eens "nuchter" te bekijken kunnen we stellen dat de ploeg een collectieve offday had. Als voetbalprofs soms "zagen" over twee wedstrijden op 4 dagen tijd, of over ritmeverlies wegens weinig trainen, ... waarom zou onze ploeg dan geen reden hebben om excuses in te roepen ? Veel spelers hadden 1 of 2 trainingen gemist wegens de examens. En verder ... bepaalden waren al om 05.30 uur uit de veren om tijdig op de plaats van afspraak te zijn, vervolgens een busreis van 2 1/2 uur af te haspelen en dan het veld op voor een wedstrijdje van amper 2 x 30 minuten. Ver van ideale omstandigheden dus ... begrip daarvoor. Maar toch ... een dergelijke nederlaag (onze zwaarste pandoering dit jaar) had niet gehoeven tegen een ploeg die ongeveer dezelfde waarde heeft als de onze. De openingsgoal van STVV kregen ze kado ... nog "slapend" lieten we de thuisploeg eerst een bal tegen de lat trappen en uit de daaropvolgende hoekschop was er opnieuw slap verdedigen : 1-0 achter na amper drie minuten. Maar we herpakten ons ... en we werden in de eerste helft langzaamaan de betere ploeg. Torbjorn Deckmyn kwam alleen voor doel, maar de thuisdoelman stond paraat. En wat later draaide Emile Samyn knap weg van zijn verdediger en kon enkel foutief afgestopt worden. De logische strafschop werd knap door Maarten Houthoofd diep in het zijnet geplaatst. Verdiend 1-1 en het leek alsof het erop-en-erover ging worden. Emile Samyn kwam nogmaals alleen voor de doelman, net als Niels Van Craeyveld, maar beide keren was er gepast uitkomen van de sterke thuisdoelman. En op twee hoekschoppen van ons waren er ook deftige scoremogelijkheden : een bal van Gaethan Lannoo werd zo op de lijn gered. Maar zoals zo vaak in het voetbal, was de eerstvolgende counter van de thuisploeg raak : na een gezondheidswandeling van een STVV'er doorheen of langsheen 4 lakse Roeselarenaars, was er een afgeweken bal die net naast de paal binnengleed. Rusten dus met een onverdiende 2-1 achterstand. Doch waar de voorsprong van de thuisploeg aan de rust nog onverdiend was, zouden ze die zege rechtvaardigen in een sterke tweede helft. Niet dat STVV oogstrelend voetbal bracht, maar het karakter en de overgave was mooi om te zien en een (jammer genoeg niet gevolgd) voorbeeld voor de onzen. Vooral hun linksbuiten scoorde in mijn ogen prima punten met een sterke prestatie. Maar toch zat er voor KSVR meer in ... het keerpunt was dan ook in de 45ste minuut. Een mooie afstandspoging van Simon Vandewiele met links leek diep in de winkelhaak de gelijkmaker te zullen opleveren, doch de thuisdoelman haalde een safe uit zijn truckendoos naar boven en verhinderde de gelijkmaker. Bravo voor deze doelman, we weten zelfs niet of onze "Theo Custers" deze bal had gepakt ... Daarna ging het snel bergaf met de prestatie van KSVR, de thuisploeg werd steeds sterker en frisser. In de laatste 5 minuten werd nog eens alles op alles gezet. Het werd echter "niets" ... want in amper 4 minuten scoorde STVV nog 3 maal, zodat een overdreven doch verdiende 5-1 nederlaag ons deel werd. Terloops nog een dikke proficiat voor de scheidsrechter van dienst ... we zagen hem niet, we hoorden hem niet ... meteen dus een goede prestatie van deze man.
De kogel is door de blauwzwarte kerk ... De uitgestelde wedstrijd op Club Brugge kent zijn datum :
woensdag 14 april 2010 14.00 uur Club Brugge - KSVR U13
En zo komen we aan een indrukwekkend lijstje "verplaatsingen" om het seizoen af te sluiten : zaterdag 27.03.2010 : St Truiden - KSV Roeselare zaterdag 10.04.2010 : Moeskroen - KSV Roeselare woensdag 14.04.2010 : Club Brugge - KSV Roeselare zaterdag 17.04.2010 : AA Gent - KSV Roeselare zaterdag 24.04.2010 : Sp. Charleroi - KSV Roeselare
Tussendoor mogen we wel nog 2x de eigen jeugdkantine onveilig maken : zaterdag 03.04.2010 : Paastornooi KSVR woensdag 21.04.2010 : Bekermatch KSVR - SK Deinze
Goed en vooral geruststellend nieuws voor de Roeselaarse jeugdploegen. U las het ongetwijfeld al op de hoofdpagina van de jeugdsite. Ondanks het feit dat voor de eerste ploeg van KSVR de degradatie dreigt (enkel de eindronde met tweedeklassers kan nog redding brengen), lijkt het quasi zeker dat de Roeselaarse Jeugdploegen volgend seizoen op het hoogste niveau blijven acteren. Quasi zeker of 99 % zeker ??? We houden nog een klein achterpoortje open, omdat je met de Belgische Voetbalbond immers nooit weet Er zou volgend seizoen dus een jeugdcompetitie gevormd worden met 18 ploegen, naast de promoverende clubs uit tweede dus ook nog ruimte voor een bijkomende ploeg met een A-label, in dit geval dus KSV Roeselare.
En ook voor de shadows was er afgelopen weekend goed nieuws. Ook voor deze ploegen wordt er volgend seizoen met zekerheid een volwaardige competitie behouden met ploegen uit eerste, tweede en derde nationale.
. Verdedigend waren we nergens, uitvoetballend al evenmin, duels werden niet gewonnen, openingen werden niet gevonden, kansen werden bijna niet gecrëerd. Maar om het goede voorbeeld te tonen ... "hand in eigen boezem" : ook de pogingen die als trainer gedaan werden om het tij te doen keren, hadden niet het gewenste effect. Een zonnige zaterdag leverde een "somber" resultaat op, en tot overmaat van ramp werden ook de twee "depanneurs" van dienst (Emile Samyn en Maarten Houthoofd) met een dubbel noodlot geconfronteerd : na een hals-over-kop-vertrek uit Gent bleek op Schiervelde de shadows'tegenstander-van-dienst Ol. Charleroi zonder verwittigen niet opgedaagd te zijn. Zowel voor Maarten-Emile als voor de thuisblijvende shadow'ers een domper van formaat. De wedstrijd zelf dan : de Buffalos vonden in de zwartwitte cowboys uit Roeselare een hapbare brok. Van in de eerste minuten was het duidelijk dat het niet "onze match" ging worden. In de ganse eerste helft hadden we amper een doelkans : altijd net iets te laat, net iets te ver, net iets te laks. Hopen op beterschap na rust leek al even naïef als hopen op een landend vliegtuig in Zaventem dezer dagen. En zo kwam het uit : een vermijdbare tegengoal van de thuisploeg deed alle hoop al onmiddelijk verdwijnen en even later volgde zelfs een tweede doelpunt. Even (heel even maar) leek het te beteren : een binnendraaiende vrije trap van Maarten Houthoofd werd door een thuisspeler met de blauwwitte handen van de lijn gehaald. De logische elfmeter werd door Maarten Houthoofd omgezet. De misschien al even logische rode kaart volgde niet, maar geen kritiek ... bij een dergelijke lakse prestatie mochten we zelfs geen aanspraak maken op een steuntje van de goedleidende ref. Onmiddelijk erna werd een kopbal (of schouderbal) van Emile Deltombe van de lijn gered. Onze "verrijzenis" was van zeer korte duur : al te makkelijk kon Gent een derde en wat later zelfs een vierde treffer scoren. Een match om snel te vergeten ... op naar hopelijk beter aanstaande woensdag in de bekermatch thuis tegen SK Deinze waar we een ticketje voor de halve finales proberen af te dwingen.
) en uiteindelijk gevonden in blauwzwarte thuismiddens. En toen die bij zijn eerste interventie al onmiddellijk onterecht in het voordeel van Club Brugge wees, begonnen we het ergste te vrezen. Maar niets was minder waar, op een enkele beoordelingsfout na (geen geel of rood voor tackle op doorgebroken Emile Samyn en wel geel voor een minder erge fout van Simon Vandewiele), floot de man een erg sterke wedstrijd, een verademing tussen vele andere "echte" scheidsrechters : chapeau voor zoveel durf en eerlijkheid (de man durfde het zelfs aan op het einde van de wedstrijd 5 minuten extra te spelen om zo het irritante tijdrekken van de thuisploeg te bestraffen).
. Torbjorn Deckmyn had weinig medelijden met de jaar-jongeren en scoorde al vlug twee goals. Na rust werd deze score verdubbeld door een goal van Florian Cavey (die daarmee zijn ex-trainer een mes in de rug stak ...) en een mooie lobbalgoal van Niels Van Craeyveld.
