De laatste competitiewedstrijd voor de winterstop, al leek de winter iets te vroeg gearriveerd te zijn. Bitter en vooral bijtend koude temperaturen op het kleine veldje van Moeskroen. Een beetje vergelijkbare omstandigheden zoals op Deinze voorgaande week, doch het veld lag een ferm stuk beter. De start was ook beter : de eerste vijf minuten dwongen we drie glasheldere kansen af en drukten de thuisploeg volledig weg. Guanitto Werbrouck werd na een prachtige doorsteekbal van Arne Naessens nog door de doelman gestopt, Andreas Hemelaere zag zijn afstandsschot net naast gaan en Simon Verlinde besloot de verkeerde kant van de netten te doen trillen (poging in het zijnet). En daar waar we in Deinze dus beloond werden zonder goed te spelen, kregen we nu de beloning niet na steengoede eerste minuten. Andreas Hemelaere had nog een prachtige solo-wandeling in petto, maar ook zijn rush belandde net naast. Louis Callens schoot met links een torenhoge kans al even torenhoog over. Dus kansen genoeg, maar de score bleef nul nul. De eerste twintig minuten was de thuisploeg nog niet in het stuk voorgekomen, we waren zelfs van plan doelman Bert Knockaert huiswaarts te sturen, tot het spelbeeld in minuut 20 plots kantelde. Bert had een prachtige redding in petto op een vrije trap van de thuisploeg en even later waren de thuisboys er terug dicht bij. Net voor rust was een mooie parade van Bert Knockaert zelfs het keerpunt van de wedstrijd. In plaats van 1-0 werd het uiteindelijk 0-1, net op een moment dat we niet meer in de match zaten. En nog maar eens werd bewezen welk raar spelletje voetbal soms is. Spitsen Alessandro Beel en Simon Verlinde bewezen in deze match dat je als spits niet hoeft te scoren om een sterke match te spelen. Omgekeerd bewees Louis Callens (en hij weet het zelf ook wel : "mijn benen zijn niet in form ) dat je als spits ook niet sterk hoeft te spelen om te scoren. Net na de cruciale redding van Bert lanceerde Andreas Hemelaere onze sneltrein op rechts, en die legde de bal beheerst in het hoekje. Die goal werkte bevrijdend na rust : we domineerden deze wedstrijd verder op een volwassen manier. Bert diende nog éénmaal gevat tussen te komen, maar voor de rest was het al zwartwit wat de Moeskroense klok sloeg. Alessandro Beel werkte "in de draai" een rush van Simon Verlinde iets te slap af, maar enkele minuten later vond de hardwerkende Arthur Geldhof de vrijstaande Guanitto Werbrouck op links. "Gua" heeft eventjes genoeg van pogingen op paal en lat en besloot dan maar de 0-2 te scoren met een wereldknal die binnenging (via paal en lat ). Arne Naessens besloot nog een voorzet van Simon Verlinde naast, en op een hoekschop werd de kopbal van Kenneth Provost gered door de thuisdoelman. Kenneth slaagde echter wel in zijn "herexamen" : op de daaruitvolgende corner van Arne Naessens kopte hij wel krachtig binnen. Een mooie 0-3 zege zorgt ervoor dat we met een goed gevoel de winterstop kunnen ingaan met een 15 op 15 in de laatste vijf matchen, zonder tegengoal en met 27 gemaakte goals in de laatste 5 matchen. We staan voorlopig (als de uitslagen kloppen), solo op de tweede plaats, met één puntje achter op Tubize en 2 punten voor op FC Brussels.
Op een miezerige morgen werden we geconfronteerd met een klein, vettig en hobbelig veldje. Wat verwerken van hobbels en bobbels betreft, hebben we "thuis" al flink wat ervaring. Maar "een klein veld" blijft een moeilijk te kloppen tegenstander. Zo bleek ook tegen Deinze. De eerste vijf minuten raakten we zelfs niet op de helft van de tegenstander, zonder te zeggen dat we weggespeeld werden. Maar de thuisploeg was feller in duel en wij konden amper ruimte creëren of de bal in eigen rangen houden. Op onze eerste uitbraak konden we echter gelukkig scoren : Andreas Hemelaere trok "op wandel", het door de thuisdoelman gekeerde schot werd door de goedgevolgde Simon Verlinde binnengetrapt. De rest van de eerste helft speelden we allesbehalve sterk : eerder slordig en overhaast. Er waren wel nog kansen via gekraakte kopballen van Louis Callens en Arne Naessens, plus een bal op de binnenkant van de paal van Guanitto Werbrouck. Na de rust kwamen we een stuk vinniger en scherper uit de kleedkamers. Al was het nog "wroeten" voor de tweede goal. Een doorbraak van Andreas Hemelaere leek vanuit ons standpunt duidelijk over de lijn gegaan te zijn, en ook tijdens het daaropvolgende geharrewar konden we niet scoren. Enkele min of meer neutrale getuigen verklaarden achteraf dat de bal inderdaad de lijn niet overschreed. Uiteindelijk belandde een corner van Louis Callens via de voeten van Arne Naessens bij Simon Verlinde die van dichtbij de geruststellende 0-2 scoorde. Vanaf dan was het al zwartwit wat de klok sloeg. Kans na kans, zo belandde onder andere een bal van Louis Callens net naast en strandde Axel Maertens terug op de paal (de liefde voor de deklat is blijkbaar veranderd in een voorliefde voor de paal). Uiteindelijk scoorden we dan toch een volledig geruststellende derde treffer : Andreas Hemelaere stuurde Louis Callens in het (deze keer linkse) straatje, Louis kon kalm de 0-3 scoren. Andres Hemelaere begon dan volledig op toerental te komen, bij de vierde goal voor KSVR startte hij ruim vanop eigen helft, passeerde een drietal Deinzenaars om uiteindelijk na een rush van 50 meter op de thuisdoelman te stranden. Arne Naessens was echter goed gevolgd om de bal in de herneming binnen te duwen. Een mooie 0-4 zege, na een zeer moeizame start en een zeer degelijke tweede helft. Op de terugweg kregen we dan nog de Denderse trainer aan de lijn : "ten tijde van" de wedstrijd in Dender had hij ons beloofd om ons het daar verloren punt terug te schenken door Tubize te kloppen. Hij hield woord en klopte met FC Dender de Brusselse leiders op eigen veld met 1-2. Proficiat aan FC Dender. De competitie blijft dus reuzespannend : Tubize als leider, gevolgd door zowel FC Brussels als KSV Roeselare op één puntje. Volgende zaterdag vol concentratie nog de match op Moeskroen/Peruwelz aanvatten om dan de verdiende winterstop in te gaan.
Geblesseerd : Lennert Lingier In revalidatie : Lucas Maertens - Kevin Bossée
Zaterdag 24.11.2012 SK Deinze - KSVR U13A adres : Burg. Vandewielestadion, Stadionlaan 5 te Deinze NIET op kunstgras wedstrijd 10.30 uur verzamelen Deinze 09.15 uur
Thomas Vercruysse - Bert Knockaert Senne Vanbrabandt - Axel Maertens - Dries Loosveldt - Kenneth Provost - Viktor Dierynck Guanitto Werbrouck - Andreas Hemelaere - Arne Naessens - Arthur Geldhof Alessandro Beel - Simon Verlinde - Louis Callens
Zaterdag 24.11.2012 (half uur later dan voorzien) KFC Poperinge - KSVR U13B adres : Ouderdomseweg 3 te Poperinge wedstrijd 17.00 uur verzamelen Poperinge 15.45 uur
Robbe Platteeuw Thorn Werbrouck - Toon Lamote - Aico Patoor - Maxime Laperruque Haris Pramenkovic - Seppe Verbeke - Svennja Vanelslander - Matisse Houthoofd Lowie Raveschot - Matthias Gheysen - Simon Keulemans - Louis Sanders - Robbe De Meyere
Doordat er op zaterdagnamiddag GEEN wedstrijden op Schiervelde gespeeld mogen worden, zal de wedstrijd van de Provinciale U13 (U13B) meer dan waarschijnlijk "omgedraaid" worden, m.a.w. in plaats van thuis tegen FC Poperinge, zal de match doorgaan op diezelfde zaterdag, maar dan wel in FC Poperinge en waarschijnlijk om 16.30 uur. Verdere info volgt ...
Geven de frituren in Schaarbeek meer waar voor hun geld ? Of kunnen de mama's van onze spelers iets minder koken ? Feit is gewoon dat de tegenstander van zaterdag bestond uit een aantal ferm uit de kluiten gewassen kleurlingen. De twee centrale verdedigers, de rechtsachter en de centrale middenvelder van de ploeg deden zelfs Andreas en Kenneth (onze twee torens) "omhoog kijken". Niet dat deze mastodonten wereldvoetballers waren (verre van), maar door hun macht & kracht hebben ze toch ontegensprekelijk een voordeel. En laat net dit soort tegenstanders voor onze ploeg in principe een probleem vormen : ook in de aanvangsminuten bekeken we ze met iets te veel angst en schrik in de ogen. Gaandeweg kregen we echter in de gaten dat we voetballend zoveel sterker waren dan hen. Alessandro Beel en Louis Callens kwamen beiden oog in oog met hun doelman, doch overhaasting, in een perfect "huwelijk" met onze schandalige grasmat, zorgden ervoor dat hun poging naast of over ging. Twee pogingen van Arne Naessens gingen net naast, een poging van Andreas Hemelaere werd door een Schaarbeekse Boom afgeblokt en Louis Callens werd onterecht "afgevlagd" (aflevering 1). Aan de rust dus 0-0, daar waar we duidelijk een voorsprong verdiend hadden. Eigenlijk speelden we met gans de ploeg een aardige pot voetbal, ondanks een paar storende factoren (krachtvoetbal van de bezoekers en een -ik blijf het herhalen- schandalig veld). Na rust bleven we de betere ploeg en vooral geduldig zoekend naar een goal die "moest" vallen : al werden eerst pogingen van Louis Callens, Andreas Hemelaere en Alessandro Beel door pech & doelman gestopt. Eénmaal diende Bert Knockaert te ontwaken uit zijn vroege winterslaap, doch Bert zorgde met deze redding ervoor dat we niet onverdiend achterkwamen. Louis Callens werd nogmaals onterecht op buitenspel betrapt (aflevering 2). Dan maar alles-op-alles met een dubbele spits en omvorming tot 4-4-2. Simon Verlinde werd ingebracht als tweede spits, nadat hij in de eerste helft brutaal werd aangetrapt "van-achteren". De oververdiende goal viel er tenslotte tien minuten voor tijd : een hoekschop van Louis Callens werd door Alessandro Beel aan de tweede paal binnengekopt. Komisch eigenlijk dat je net in een wedstrijd tegen een "torenhoge" verdediging erin slaagt op corner te scoren Het zorgde voor bevrijding binnen de zwartwitte troepen want Schaarbeek werd nu helemaal weggespeeld. Andreas Hemelaere (centraal, samen met Arthur Geldhof, bezig aan een keigoede partij) zorgde na een achteruittikker van Simon Verlinde met een grondscherend schot voor de geruststellende tweede goal. De score kon zelfs nog opgelopen hebben na een redding van de doelman op een schot van Louis Callens en een poging van Guanitto Werbrouck voorlangs. Een zege die enerzijds ruimschoots verdiend was en die anderzijds gelukkig nog steeds aantoont dat techniek en "voetbal" primeert op macht, kracht en gestalte.
Het voetbal is een spelletje waarbij de winnaars juichen en de verliezers treuren. Soms wordt dit vergeten : KSVR won en hoort dus te juichen. We zijn een ronde verder en dat is het belangrijkste. Laat ons eerst en vooral stellen dat Sc Wielsbeke een meer dan stevige tegenstander was : er loopt veel zwakker rond in onze eigen nationale reeks dan deze witgelen. Een betrouwbare doelman zonder foutjes, een secure verdediging en een keigoede cntrale middenvelder !! Lucas Maertens overleefde de opwarming, doch verklaarde zichzelf niet fit genoeg om de wedstrijd aan te vangen. Zelf hadden we terug enkele kansen nodig om de score te openen, al zagen we enkele deftige combinaties via beide flanken. De 1-0 kwam er op een mooie voorzet van de degelijk spelende Toon Lamote, mooi binnengekopt door Simon Verlinde. Wat later een lange rush op rechts van Louis Callens, wiens voorzet door Guanito Werbrouck tegen de paal werd getrapt. In de herneming was Simon Verlinde er echter kippensvlug bij om de 2-0 te scoren. Er volgden nog enkele flankaanvallen en een tweetal rushes "door het hart" van de Wielsbeekse defensie vanwege Andreas Hemelaere, maar de score bleef 2-0 aan de rust. Onmiddelijk bij start van de tweede helft was er een balrecuperatie van Toon Lamote, gevolgd door een lange solo van Louis Callens die de 3-0 scoorde. In plaats van op zoek te gaan naar verdere treffers, werd het spel echter slordiger. Met een mooie boogbal scoorde Wielsbeke zelfs een verdiende eerredder. Meer zelfs : doordat wij vertikten verder verzorgd aan te vallen en zelfs nonchalant begonnen te verdedigen slikten we een tweede tegengoal, zodat er weer spanning in de wedstrijd kwam. Meteen echter het sein om de zwartwitte gaspedaal weer wat harder in te duwen : een actie van Louis Callens op rechts werd door Arne Naessens binnengekopt. 4-2 cijfers en een ronde verder en een warme proficiat voor de goedvoetballende, moedige bezoekers uit Wielsbeke. Nog vermelden dat de wedstrijd startte met een minuut stilte ter nagedachtenis van "Lieve" (de echtgenote van Gilbert). De u13 wenst Gilbert dan ook veel sterkte in deze moeilijke periode !
Beker van België : derde ronde KSV Roeselare - Sc Wielsbeke dinsdag 13.11.2012 wedstrijd 19.30 uur aanwezigheid Schiervelde 18.30 uur
Robbe Platteeuw Thorn Werbrouck - Axel Maertens - Viktor Dierynck - Lucas Maertens - Kenneth Provost Louis Callens - Arthur Geldhof - Lowie Raveschot - Toon Lamote Alessandro Beel - Arne Naessens - Guanito Werbrouck - Simon Verlinde - Andreas Hemelaere
De spelers die niet dienen te spelen (zo rusten o.a. Dries Loosveldt & Senne Vanbrabandt eens) zijn VRIJ. Er zijn immers geen velden vrij om te trainen.
We hadden een syndroom, zoveel was zeker. We wisten enkel niet wat het was : konden we niet winnen na een busverplaatsing ? Of konden we niet winnen op kunstgras ? Feit is dat onze enige zege "op vreemde bodem" gebeurde na een busloze verplaatsing op het grasgroene gras van Standaard Wetteren. Wat het echter ook was, we hebben "het" overwonnen en met klank. Op het kunstgrasveld van de vinnige en soms brutale Brusselaarkes haalden we een mooie 0-5 zege. De eerste kans was voor de thuisploeg, maar in een schermutseling hielden we met man en macht net stand. Onze eerste dreiging kwam er via vrije trappen van Senne Vanbrabandt en Kenneth Provost, beiden te hoog gemikt. Dan maar via de flanken, ons geslaagd concept van voorgaande week. Doorbraak van Guanito Werbrouck op links, gemeten voorzet en Louis Callens kwam mooi voor zijn verdediger om zijn "eigen syndroom" naar het verleden te schieten. Hij kan dus wel degelijk scoren : 0-1. In de daaropvolgende aanval besloot Simon Verlinde de plaatselijke verdedigers eens nerveus te maken. Zijn storend werk leverde uiteindelijk een penalty-hands-fout op : de elfmeter werd kalm omgezet door Arne Naessens. De thuisploeg had het even moeilijk met die dubbele tegengoal en werd iets brutaler : de onzen verdwenen meteen uit de wedstrijd en dachten niet meer aan voetballen. Een werkpuntje voor onze troepen, zoiets dienen we te vermijden. Na rust leek het aanvankelijk alsof we de wedstrijd zelf nog wat spannend wilden houden : Alessandro Beel en Louis Callens vertikten het te scoren en ons deklatsyndroom werd even een paalsyndroom toen twee schoten van enerzijds Louis Callens en anderzijds Axel Maertens de paal raakten. Uiteindelijk viel de 0-3 dan toch na een dieptebal van Arne Naessens en afwerking door Alessandro Beel. Wat later stuurde Kenneth Provost diezelfde Alessandro Beel diep en de 0-4 was een feit. De slotgoal was een "atoom" -knal van Simon Verlinde, op pass van Guanito Werbrouck. De mooie 0-5 eindcijfers zorgden voor een aangename terugreis. Enkele kilometers verderop bleek leider FC Tubize uiteindelijk met 1-2 onderuit te zijn gegaan tegen Fc Brussels, zodat de kloof tussen ons en FC Tubize "krimpt" tot vier punten. Deze week wacht ons een dubbele thuisopdracht : dinsdag in de derde ronde van de Beker van België tegen Sc Wielsbeke, aanstaande zaterdag tegen de nr. 4 in de stand : het gestalterijke, krachtige en op macht spelende Crossing Schaarbeek. Eénmaal terug "thuis" konden we nog genieten van de laatste vijftien minuten van de wedstrijd van U13B, thuis tegen Sc Menen. Op inzet en karakter knokten de Rikkie-boys zich ultiem naar een mooie 1-0-zege na een prachtige goal van Svennja Vanelslander. Alles samen dus een geslaagd weekend : A & B wonnen, Tubize verloor en op een veldje in de buurt van Roeselare, in 4de provinciale C won VP Gits thuis sinds lang nog eens een wedstrijd, maar wat heeft dit in godsnaam te maken met dit verslag ???
Zaterdag 10 november 2012 Woluwe/Zaventem - KSVR U13A 11.30 uur Wedstrijd op kunstgras Adres : Frans Smoldersstraat te St Stevens Woluwe (pas op : U14 speelt op ander adres) verzamelen Schiervelde : 08.40 uur vertrek bus : 08.45 uur
Thomas Vercruysse - Bert Knockaert Senne Vanbrabandt - Kenneth Provost - Thorn Werbrouck - Dries Loosveldt - Axel Maertens Arthur Geldhof - Andreas Hemelaere - Arne Naessens - Guanito Werbrouck Alessandro Beel (?) - Louis Callens - Simon Verlinde
Na de grote thuiszeges tegen Overijse, Sporting West en Diegem haalden onze zwartwitten terug uit met een monsterscore tegen Union, dat weliswaar onderaan geklasseerd staat, maar zelden veel goals tegen krijgt. 12-0 zijn cijfers die kunnen tellen,netjes verdeeld over twee speelhelften. De goals zelf werden "minder netjes" verdeeld : "slokop" Alessandro Beel wou er vijf, spitscompaan Simon Verlinde was tevreden met vier stuks. De "kruimels" werden verdeeld onder de andere scoorders Arne Naessens, Kenneth Provost en Guanito Werbrouck. Over "oneerlijk verdelen" gesproken : Louis Callens heeft besloten niet meer te scoren , maar "assists" te verzamelen. Niet minder dan 7 goals werden aangebracht door Louis. De andere voorzetten kwamen van Guanito Werbrouck (2), Simon Verlinde, Arne Naessens en Axel Maertens. Nog opmerkelijke cijfers uit deze wedstrijd zijn de wedstrijdfases waaruit de goals gemaakt werden. Niet één penalty, corner of vrije trap, maar wel 11 goals uit flankvoorzetten. Ook dit verdient een speciale vermelding. Enkel de laatste goal voor rust (slalom Louis tussen 4 Unionnerkes, schot op doel en geloste bal binnen via Alessandro Beel) werd niet voorbereid via de flanken. Een onmogelijke taak om ieder goaltje apart te beschrijven. Proficiat aan de jongens voor hun prestatie. Volgende week moeten we kost wat kost eens een zege behalen op verplaatsing. Goals : Alessandro Beel (5), Simon Verlinde (4), Guanito Werbrouck, Arne Naessens, Kenneth Provost
Gekwetst : Lucas Maertens, Seppe Verbeke, Kevin Bossée, Lennert Lingier, Matthias Gheysen, Robbe Demeyere Vakantie : Haris Pramenkovic, Viktor Dierynck, Louis Sanders
Veel gekwetsten en enkele "reizigers" zorgen voor een spelerstekort dit weekend. Gelukkig "versterken" twee spelers van de U12 onze rangen dit weekend. Verder vragen wij ook aan drie spelers om "dubbel" te spelen (zowel voormiddag als namiddag) : Guanito, Simon en Thorn. Graag een seintje mocht dit voor iemand echt-echt-echt niet lukken !! Alavst bedankt aan de 2 U12'ers en de 3 dubbelers !!
Zaterdag 03.11.2012 KSVR U13A - Union St Gillis wedstrijd 10.00 uur verzamelen Schiervelde 08.45 uur
Bert Knockaert - Thomas Vercruysse Senne Vanbrabandt - Thorn Werbrouck - Dries Loosveldt - Axel Maertens Kenneth Provost - Louis Callens - Arthur Geldhof - Andreas Hemelaere Guanito Werbrouck - Alessandro Beel - Simon Verlinde - Arne Naessens
) dat je als spits ook niet sterk hoeft te spelen om te scoren. Net na de cruciale redding van Bert lanceerde Andreas Hemelaere onze sneltrein op rechts, en die legde de bal beheerst in het hoekje.
Het zorgde voor bevrijding binnen de zwartwitte troepen want Schaarbeek werd nu helemaal weggespeeld. Andreas Hemelaere (centraal, samen met Arthur Geldhof, bezig aan een keigoede partij) zorgde na een achteruittikker van Simon Verlinde met een grondscherend schot voor de geruststellende tweede goal. De score kon zelfs nog opgelopen hebben na een redding van de doelman op een schot van Louis Callens en een poging van Guanitto Werbrouck voorlangs. Een zege die enerzijds ruimschoots verdiend was en die anderzijds gelukkig nog steeds aantoont dat techniek en "voetbal" primeert op macht, kracht en gestalte. 
, maar "assists" te verzamelen. Niet minder dan 7 goals werden aangebracht door Louis. De andere voorzetten kwamen van Guanito Werbrouck (2), Simon Verlinde, Arne Naessens en Axel Maertens. Nog opmerkelijke cijfers uit deze wedstrijd zijn de wedstrijdfases waaruit de goals gemaakt werden. Niet één penalty, corner of vrije trap, maar wel 11 goals uit flankvoorzetten. Ook dit verdient een speciale vermelding. Enkel de laatste goal voor rust (slalom Louis tussen 4 Unionnerkes, schot op doel en geloste bal binnen via Alessandro Beel) werd niet voorbereid via de flanken. 
