Voetbal is en blijft een vreemd spelletje. Ons ploegske staat nu niet bekend als vlotscorend (we hadden er tot nu toe amper 19 gescoord in pakweg 13 wedstrijden). Charleroi stond weliswaar laatste maar had enkel al een 11-1 nederlaag als zwaarste weten te incasseren. En plots leken onze spelers in de eerste 30 minuten bloed(lees:doelpunten)ruikende monster(tje)s. Een ruststand van 9-0 lijkt onwaarschijnlijk, maar we deden het, om dan jammerlijk genoeg na rust terug te hervallen in oude gewoontes. Maar deze keer is het hen meer dan vergeven. Uiteindelijk dus 11-0 in een wedstrijd die er nooit ene was. Een eerste kansje in seconde 30 werd nog gemist maar uiteindelijk vielen de goals in hoog tempo. We proberen samen te vatten, en kunnen eigenlijk simpel beginnen. Na 17 minuten stond het 6-0 en dat door twee "hattrickende" spelers : Dirk-Jan Dewaegemaeker en Victor Landuyt. Zoals in een pingpongmatch wisselden ze elkaar mooi af : 1-0 DJ (pass van Maurits Vanhoutte) / 2-0 Victor (kopbalassist Arthur Devos) / 3-0 DJ (oprukken Joren Van Poucke) / 4-0 Victor (pass Maurits VH) / 5-0 DJ (gelost schot van diezelfde Maurits) / 6-0 Victor (oprukken Henri Verduyn). De 7de treffer kwam er na een corner van Milan Gillewy, binnengewerkt door Thiemen Desendre. 8-0 werd het toen Hasse Colpaert mooi Arthur Devos aanspeelde, die knap scoorde. Rusten deden we met 9-0 na een zoveelste rush van Henri Verduyn, binnengeplaatst door Hasse Colpaert. Een monsterscore aan de rust en dan nog waren niet alle kansen doelpunten : Thiemen trapte een (serieus) gat in de lucht, Hasse Colpaert besloot met een doelpoging-van-dicht het CrossCup-parcours te verkennen en Henri Verduyn vond troost in een doelpoging tegen de paal. Na rust waren ze ofwel moegescoord, ofwel hadden ze medelijden met de uiterst sportieve en sympathieke bezoekers. De kaap van 10 leek er zelfs niet meer in te zitten, want de spelers verlengden de pauze met 15 minuutjes : na rust hadden we geen kans tot scoren meer tot in minuut 47. Toen bereikte Amyitis Anne middenvelder Maurits Vanhoutte die na een "wandelingetje" de 10-0 binnenknalde. De slottreffer kwam er na een deviatie van invallersdoelman Julien van Volcem, afgewerkt door Dirk-Jan Dewaegemaeker. Een deuggdoende zege en vooral misschien een stimulans tot meer goals : volgende week op bezoek bij het stugge(re) Boussu-Dour.
Deze wedstrijd niet "live" meegemaakt en toch heb ik het gevoel deze match gezien te hebben. Immers hetzelfde scenario als voorgaande weken. Een (veel) beter voetballend zwartwit team dat spijtig genoeg het jaar-verschil-nadeel niet in de uitslag kan vervormen. We melden verder een sterke prestatie van doelman Arthur Staelens. Het tegendoelpunt van KSVR was van de voet van Michiel Vandromme. Er resten de Rikkie-boys nog twee matchen om hun beter voetbal om te zetten in een klinkende en zeer zeker hardbevochten en verdiende zege. Misschien volgende week al op het veld van FC Izegem.
Emiel Wheaton begint slechts woensdag terug lichtjes te lopen. Matthias Maeyaert is pas deze week begonnen met voltijds trainen en dueleren. Jarne Vanderhaeghe is nog steeds herstellende van zijn blessure. Kjell Boedt is op weekenduitstap en tot slot is Artur Tyvaert roodgeschorst.
Bijgevolg zijn enkele spelers "dubbel" geselecteerd (voor beide matchen).
Thibaut Vansteenkiste - Julien Van Volcem Amyitis Anne - Joren Van Poucke - Brent Verbrugge - Robbe Van Loo - Arthur Devos Milan Gillewy - Henri Verduyn - Dirk Jan Dewaegemaeker - Hasse Colpaert - Thiemen Desendre Victor Landuyt - Casey Devoldere - Maurits Vanhoutte
Laat ons dit "slecht aflopend" verslag beginnen met een zeer positieve noot : het is werkelijk een plezier om de ploeg van Rik Decramer aan het werk te zien. Elke week met goed spel (lees "beter voetbal dan de opponent") , overduidelijk karakter en vechtlust en moedig strijdend, tegen een tegenstander die door het leeftijdsverschil probeert onze jongens te overbluffen met "power". Ook zo deze week in de thuismatch tegen Luingne. Een ploeg die drie bepalende spelers had : een SS'er centraal achterin (stoer en snel), een boomlang "manneke" voorin en een "brave man" in scheidsrechtertenue (in deze tijd van het jaar wordt de term "brave man" vaak gebruikt voor Sinterklaas, maar geschenken deelde deze oude rakker allerminst uit aan de thuisploeg). De lange spits van de bezoekers had in normale omstandigheden ALTIJD met ROOD moeten "bezwartepiet" worden, maar de lakse scheidsrechter liet dit bij drie omstandigheden telkens na. Zo torpedeerde hij eerst doelman Thibault Vansteenkiste, deed vervolgens nadrukkelijker hetzelfde met Brent Verbugge (die zich aan de schouder blesseerde) en tot slot "derde keer, goede keer" trapte hij Pieter Specenier van het veld. De spits met beenhouwerstoekomst bleef echter op het veld staan en lukte meteen ook de gelijkmaker (net voor rust) en was ook betrokken bij de oh-zo-onverdiende winning goal. Verder had de scheidsrechter ook last van "trage oogjes" : dat zijn gezichtsveld minder rap reageert dan de snelle benen van Henri Verduyn kan een mens nog begrijpen, maar zeker in 3 à 4 gevallen werd Henri onterecht afgefloten voor buitenspel. Jammer dat een man zo bepalend kan en vooral mag zijn!! KSVR verdiende deze wedstrijd dus duizend keer te winnen. Het schoot goed uit de startblokken met snelle infiltraties van snelheidsduivels Henri Verduyn, Michiel Vandromme en Artur Tyvaert. Eén van deze aanvallen leverde een zeer mooie openingstreffer op : Artur Tyvaert sneed de rechterflank open en zijn teruglegger werd door Hasse Colpaert mooi in de draai binnengewerkt. KSVR bleef drukken en Henri Verduyn kon tot drie maal toe een bijkomend goaltje scoren (jawel de scheids liet hem driemaal doorspelen ), maar afwerken was er deels door pech niet meer bij. Ondertussen had Luingne bij zijn eerste kans de gelijkmaker gescoord (eerder was Thibaut Vansteenkiste zeer attent op enkele afstandsraketten van de bezoekers). Na rust was het spelbeeld nog duidelijker, slechts één ploeg dacht aan aanvallen en voetballen. Een bal van Henri Verduyn werd van de lijn gered, een splijtende rush van Jelle Depoortere werd door Hasse Colpaert net naast getrapt, er was nog een bal die op de lijn verwerkt werd en de doelman stopte nog pogingen van Michiel Vandromme en Artur Tyvaert. En net zoals vorige week bewees de voetbalsport zijn bittere (onlogische) waarheid : op de tweede kans van de wedstrijd kon Lowingen de winninggoal scoren. De thuisploeg kon letterlijk en figuurlijk zijn wonden likken, maar mag met meer dan opgeheven hoofd het strijdtoneel verlaten. Iets wat we de scheids bijlange niet gunnen ...
Om te beginnen, wat statistische gegevens. Ons ploegje staat in de middenmoot na deze match, volgens de beschikbare capaciteiten duidelijk onder hun waarde gerangschikt. Om echter mee te doen "voor de prijzen" missen we een ferme dosis realisme en winning-spirit : eigenschappen waarmee je een wedstrijd als deze in Wetteren ALTIJD wint. Na 14 matchen zijn er slechts TWEE ploegen in onze reeks die minder scoorden : Boussu Dour en FC Charleroi (toevallig onze twee tegenstanders van de volgende twee weken). FC Charleroi, onze volgende opponent, incasseerde in iedere wedstrijd al minimaal drie goals. We weten wat ons deze week en zaterdag aanstaande te doen staat : zoeken naar de weg naar (en vooral "in") doel. Nochtans als je de spelers "in de week" en "in de opwarming" ziet afwerken, een raadsel . De wedstrijd begon nochtans ideaal voor een ploeg-met-scorende-impotentie : de eerste vrije trap werd door Shun Ballegeer mooi voor doel geborsteld, de hoog opverende Robbe Van Loo kon zijn derde van het seizoen binnenkoppen. Onmiddelijk erna waren er nog kansen en schermutselingen via Shun Ballegeer, Joren Van Poucke, Seppe Stael en Victor Landuyt. De tweede treffer bleef echter uit, maar op dat moment leek dit geen ramp, want we overheersten de thuisploeg en gaven geen enkele kans weg. Een tweede goal zou wel vallen na rust, zo spookte in de (te) gemakzuchtige kopjes van de spelers tijdens de pauze. Ondanks de waarschuwingen gaven ze de match uit handen na rust : laks, inspiratieloos en vooral defensief slordig kwam St. Wetteren oprukken. Een eerste kans werd nog door de thuisploeg gemist, maar de waarschuwingssignalen werden door de zwartwitten genegeerd. Erger nog : de gelijkmaker van de thuisploeg was een opéénstapeling van blundertjes en misverstanden. Goedkoper kan je een tegengoal niet weggeven. Meteen gaven we op deze manier ook een duidelijke en logische uitzege uit handen. Want al werden we na deze tegentreffer langzaamaan terug wakker, we bereikten nooit meer het niveau van de eerste helft. We noteerden nog wat halve kansen via o.a. Dirk-Jan Dewaegemaeker en Milan Gilewy, maar verder dan een knal van Arthur Devos op de dwarsligger en een afschampend schot van Thiemen Desendre kwamen we niet meer. Jammerlijk puntenverlies met een dubbele oorzaak : te groot niveauverschil tussen een (gemotiveerde) eerste helft en een (lakse) tweede helft en het onvermogen om door realistisch afwerken een wedstrijd "op slot te zetten". Waarmee ik ten stelligste wil benadrukken dat onze scoreprobleem een probleem is van de ganse ploeg en niet enkel van de aanvallend ingespeelde spelers. Een probleem dat blijkbaar eigen is aan zwartwitte jeugd van bouwjaar '99 (zie verslag U13B) .
Zaterdag 19.11.2011 Standaard Wetteren - KSVR U13A wedstrijd 10.00 uur VERPLAATSING MET WAGENS !! 07.30 uur Schiervelde of 08.45 uur in Wetteren adres : Massemsesteenweg 56A te Wetteren
Julien Van Volcem - Arthur Staelens Joren Van Poucke - Amyitis Anne - Seppe Stael - Robbe Van Loo - Gilles Devloo Shun Ballegeer - Thiemen Desendre - Dirk Jan Dewaegemaeker - Benjamin Deceuninck Milan Gillewy - Arthur Devos - Victor Landuyt - Maurits Vanhoutte
Thibaut Vansteenkiste Jari Braeckeveldt - Brent Verbrugge - Kjell Boedt - Jelle Depoortere - Hasse Colpaert Pieter Specenier - Artur Tyvaert - Henri Verduyn - Casey Devoldere Gianni Carpentier - Thomas Termote - Michiel Vandromme
We noteren de kwetsuren van Jarne Vanderhaeghe, Matthias Maeyaert en Emiel Wheaton. Om die reden kan het zijn dat één speler gevraagd wordt om "dubbel" te spelen, dus zowel voormiddag als namiddag.
Volgende week kan er wegens omstandigheden NIET getraind worden op donderdag. Eénmalig zou er uitgeweken worden naar woensdag 23.11.2011 om 14.30 uur !! (nadien op woensdag zit Schiervelde vol wegens wedstrijden)
Programma volgende week : maandag 21.11.2011 : 19.00 training dinsdag 22.11.2011 : 19.00 training woensdag 23.11.2011 : 14.30 training donderdag 24.11.2011 : VRIJ - geen training
Indien het voor bepaalde personen absoluut onmogelijk is om deze keer éénmalig op woensdag te trainen, graag dringend een seintje ...
Vanaf dit seizoen zijn alle verplaatsingen in Oost- en West-Vlaanderen met eigen vervoer. Daarom ter info : de verplaatsing van aanstaande zaterdag naar St. Wetteren wordt er GEEN BUS ingezet. Adres : Massemsesteenweg 56/A te Wetteren
Het werd (zoals steeds) een boeiende, aantrekkelijke en ongemeen spannende wedstrijd tussen KSVR en de kustploeg, uiteindelijk verdiend gewonnen met de kleinste score. De start was al even boeiend als de politieke situatie in België : langdradig, vervelend en zonder resultaat. Middenveldspel van de bovenste (of beter onderste) plank. In een bitsig duel (zonder schuldige) kwetste Emiel Wheaton zich aan de lies in minuut 14 en diende noodgedwongen de rest van de wedstrijd te volgen vanuit de dugout. Het tweede deel van de eerste helft werd KSVR plots wakker. Een eerste hoekschop werd door Joren Van Poucke netjes binnengekopt, maar een "kuster" redde de bal vanop de doellijn. Toen al leek duidelijk dat Madammeke Fortuna niet haar zwartwit jurkje aanhad, want enkele minuten later werd op een volgende corner de bal van Benjamin Deceuninck tegen de paal verwerkt en werd tijdens de daaropvolgende scrimmage de bal terug van de lijn gered. En om het helemaal duidelijk te maken werd een mooi schot met links van Milan Gillewy ... inderdaad ... terug door een veldspeler vanop de lijn weggekopt. Een voorsprong was duidelijk meer dan verdiend geweest, maar bleef uit. De bezoekers waren op dat moment nog niet op onze helft geweest. Na rust éénzelfde spelbeeld met een drukkende thuisploeg. Een mooie rush van een opzittende Joren Van Poucke werd door de scherp ingevallen Victor Landuyt binnengetrapt en de verdiende voorsprong stond op het bord. De laatste tien minuten kwam dan Dame Fortuna terug op de proppen. KSVR wou immers een tweede doelpunt en zette de deur open voor bezoekend aanvallend geweld en deze keer knalde KVO tegen de paal en redde Joren Van Poucke een bal van de lijn. Tot slot redde Julien Van Volcem een vrije trap met een spectaculaire safe. Een verdiende zege van de thuisploeg die volgende week maar eens op zoek moet naar een "echte" zege op vreemde bodem (laten we de non-match op Charleroi immers buiten beschouwing laten) ... Tot slot nogmaals een vermelding voor de invallers Shun Ballegeer, Brent Verbrugge en Victor Landuyt die wederom bewezen dat een gemotiveerde reservebank wonderen kan doen !!
De uitslag van deze wedstrijd tussen de jaar-jongeren van KSVR en KV Oostende was 63-7 ... 63 minuten was KSVR meester over de bal en de betere ploeg, de bezoekende kustboys waren slechts 7 minuten "aanwezig" in de wedstrijd en profiteerden in die zeven minuten van hun enerzijds gestalte en kracht, anderzijds het slappe momentje van de thuisploeg en tot slot een warrig leidende scheids. Tussen minuut 5 en 12 scoorden ze immers drie keer : de eerste uit corner, de tweede uit duidelijk buitenspel en de derde uit laks wegwerken van de bal. Maar wie een afstraffing vreesde kwam bedrogen uit. KSVR was de rest van de wedstrijd duidelijk de betere ploeg en scoorde via een directe vrije trap van Hasse Colpaert de aansluitingstreffer. Na rust was KVO nog één keer gevaarlijk. De rest van de 35 minuten drukte KSVR, aanvankelijk zonder grote kansen. Maar op het einde waren er nog meer dan kansen genoeg om een meer dan verdiend gelijkspel te rechtvaardigen. Een duidelijke fout "binnen de rechthoek" werd door de 500 meter verderop wandelende scheidsrechter (hoe kan je een zevental gele kaarten trekken in een faire match ??) omgetoverd tot een vrije trap net buiten de rechthoek. Jelle Depoortere borstelde de bal iets te zacht richting winkelhaak. Gianni Carpentier, Hasse Colpaert, Artur Tyvaert, Michiel Vandromme en Casey Devoldere had elk nog een kans aan de voet om te scoren, doch de onrechtvaardigheid bleef op het bord na een zeer verdienstelijke wedstrijd. Oh ja, de "chte uitslag" was dus 1-3, want een raar voetbalreglement zegt dat enkel de gescoorde goals tellen, en daarin "wonnen" de bezoekers ...
Arthur Staelens Amyitis Anne - Robbe Van Loo - Artur Tyvaert - Jelle Depoortere Pieter Specenier - Casey Devoldere - Thomas Termote - Hasse Colpaert - Jari Braeckeveldt Michiel Vandromme - Kjell Boedt - Gianni Carpentier - Arthur Devos
Jarne Vanderhaeghe (groeipijnen ?) en Matthias Maeyaert (eerste keer voorzichtjes lopen) zijn nog een tijdje out.
Beker van België derde ronde KSV Diksmuide - KSV Roeselare 2-3
Voetbal is soms een wereldje van contrasten. Van de hobbelende akker op Charleroi naar het prachtige eerste veld van Diksmuide (vlak, ruim en onder een stralende verlichting). Sommige spelers waanden zich zelfs op Europese verplaatsing. Een tweede contrast was het wedstrijdverloop. Op basis van de uitslag en het wedstrijdverloop kun je een moeizame zege veronderstellen. Echter op geen enkel moment van de wedstrijd hadden we de indruk deze wedstrijd niet te zullen winnen, al hebben we ervoor moeten vechten en harken. Het werd een mooie en boeiende wedstrijd in een aardig tempo. Een confrontatie tussen twee verschillende stijlen : de thuisploeg met stugge verdediging, verticaal spel en snelle omschakeling met een diepe bal naar de snelle spits - de bezoekers (wij dus ), met een geduldige aanpak, combinerend, bij voorkeur over de flanken. Aan de rust nog zo'n contrast : we dienden de kleedkamers in te trekken met een 1-0 achterstand. Al speelden we een sterke eerste helft met een viertal loepzuivere kansen. En al is scoren nu niet direct de hoofdcapaciteit van deze groep, de "doelpogenaars" deden wat ze moesten, maar een sterke thuisdoelman en een portie pech verhinderden een andere (lees betere) rustuitslag. Na een stevige duwfout op Henri Verduyn kregen we een elfmeter. Brent Verbrugge trapte deze mooi en strak in het hoekje, maar had het ongeluk dat de doelman met een prachtparade deze hoek eveneens uitgekozen had. Een schoolvoorbeeld van hoe een goed getrapte penalty niet altijd een goal oplevert, al zoeken we nog steeds iemand die Brent hiervan kan overtuigen . Verder was er een prachtige actie van Casey Devoldere (mooi wegdraaien) die op de lijn gered werd. Wat later werd nog een bal van de lijn gered en een mooi schot van Milan Gillewy werd terug gestopt door de doelman. De herneming van Henri Verduyn zorgde voor een goal, doch de anders vlot leidende scheids keurde deze onterecht af wegens onbestaand handsspel. Ondertussen was de thuisploeg op voorsprong gekomen : alsof ze ons wilden tonen dat je aan één kans genoeg kan hebben om te scoren. Net voor rust kregen ze nog een uitgespeelde kans om op 2-0 te komen, doch doelman Julien Van Volcem pareerde de vrije trap met de nodige keepersklasse en -show . Dus een achterstand na een best wel verdienstelijke prestatie. Na rust gewoon de lijn doortrekken en hopen op wat meer geluk & realisme. En de "gebeden" werden verhoord : onmiddellijk na rust lukten we de gelijkmaker. De vinnige Benjamin Deceuninck werd gestuit door de doelman, Dirk-Jan Dewaegemaeker kon in de herneming binnenduwen. De kansen volgden elkaar nu vliegensvlug op. Diksmuide bleef nu op eigen veld genageld en Dirk-Jan, Michiel Vandromme en Joren Van Poucke waren dicht bij nieuwe goals. Het mag ook gezegd dat de wijze waarop de vier invallers hun intrede maakten een voorbeeld mag genoemd worden (zo invallen kan matchen beslissen). Na een mooie "steal" van Maurits Vanhoutte kon Thiemen Desendre oprukken en op het juiste moment Benjamin Deceuninck bereiken. "Benji" scoorde de 1-2 met een mooie knal in de bovenhoek. Michiel Vandromme schoot dè kans op de "matchdoder" echter voorlangs en Diksmuide stak zijn neus nog eens aan hun eigen venster en lap ... daar was de gelijkmaker 2-2. Je zag een lichte twijfel in de eigen rangen sluipen, doch gelukkig scoorde Dirk-Jan Dewaegemaeker met een mooi afstandsschot de 2-3. Al bij al een zeer verdiende zege, gewoon jammer dat we niet iets meer scoorden. Maar mij mogen ze elke week zo'n wedstrijd geven !!! Om die reden spraken we dus al af met de sympathieke gastheren voor een bijkomende oefenwedstrijd op Schierveldse bodem.
Er werd gevraagd een verslagje te maken zonder de staat van het veld te vermelden. Na herhaaldelijke podingen ben ik gedeeltelijk in deze opdracht mislukt. Laat ons beginnen met te zeggen dat er op Charleroi een pracht van een kunstgrasveld ligt, helaas zonder goals. En aangezien we al zo moeilijk scoren, leek ons een match daarop een beetje te risicovol . Dus sorry : we moeten het vermelden. De mat (bestaat er een minder juist woord ?) waarop diende gespeeld te worden was 4° provinciale onwaardig : klein, hobbelig, niet afgereden gras, bulten, putten, vallende bladeren en scheefstaande goals. Probeer daar maar eens de goed-voetballende prestatie van voorgaande week op door te trekken. De eerste helft was dan ook een "maagdje" : geen kansen aan beide kanten, al waren de betere intenties van onze makelij. Na rust speelden we iets beter en vooral aanvallender : kansjes via Victor Landuyt, Henri Verduyn en Milan Gillewy waren de voorbode van de openingsgoal : Dirk-Jan Dewaegemaeker werd lichtjes aangeraakt in de grote rechthoek en wonder-boven-wonder kregen we een penalty op-Waalse-gronden. Robbe Van Loo zette deze kalm om : 0-1. Deze voorsprong werkte bevrijdend want plots waren we iets kalmer en vlotter aan het voetballen. Milan Gillewy trapte nog naast de bal op een mooie voorzet van Henri Verduyn of beter gezegd : Milan trapte eigenlijk op de plaats waar de bal "in-normale-veldomstandigheden" had moeten passeren . Op een corner van diezelfde Milan kon Robbe Van Loo zijn tweede van de voormiddag binnenplaatsen. Niet toevallig vielen de twee goals op stilstaande fases, al combinerend was scoren zeer moeilijk. Al kregen we daartoe nog een aantal kleine en grote kansjes. Een deugddoende zege op vreemde bodem en al bij al verdiend. Laten we echter rap vergeten dat we er geweest zijn !! Tot slot nog een trieste vermelding voor een aanwezige controleur van den Belgische Bond : een gekwetste speler verzorgen met een verkeerd kleur van band (wit in plaats van geel) is belangrijker dan het menselijke aspect, een "Vlaamse" oplossing zorgde er dan echter voor dat de band van de andere afgevaardigde dan weer het verkeerde kleur had, iets wat de rechtvaardige controleur natuurlijk ook gezien had. Een mens (afgevaardigde) zou er wit, geel of rood van woede van worden . Diezelfde Belgische Bond toonde eerder al zijn kunnen door dergelijke velden (en ploegen) toe te laten in een Nationale Competitie .
De Rikkie-boys speelden terug een wedstrijd volgens hetzelfde refreintje : de betere ploeg, de betere kansen, de betere voetballers, doch grotere tegenstanders die uit elke halve kans een goal puren en niet echt medewerking van de blazende-man-in-het-zwart. Een jammere 2-0 nederlaag doch opnieuw een bevredigende prestatie.
Volgende 15 spelers zijn opgeropen en trainen dus op dinsdag 08.11.2011 NIET : Julien Van Volcem Joren Van Poucke - Amyitis Anne - Brent Verbrugge - Robbe Van Loo - Emiel Wheaton Casey Devoldere - Benjamin Deceuninck - Thiemen Desendre - Dirk Jan Dewaegemaeker Michiel Vandromme - Maurits Vanhoutte - Henri Verduyn - Milan Gillewy - Shun Ballegeer
De andere spelers trainen dus op dinsdag 08.11 en vrijdag 11.11. Vandaag maandag 07.11 traint de ganse groep !!
Nogmaals aandacht voor het "ingewikkelde" programma van volgende week :
maandag 07.11.2011 : 19u --> training ganse groep + opmaken selectie bekermatch woensdag dinsdag 08.11.2011 : 19u --> training ENKEL voor de spelers die de bekermatch woensdag NIET spelen woensdag 09.11.2011 : 18.30u --> bekermatch op SV Diksmuide donderdag 10.11.2011 : GEEN training vrijdagvoormiddag 11.11.2011 : 10.30 uur --> training in de voormiddag
Zaterdag 05.11.2011 Olympic Charleroi - KSVR U13A wedstrijd 10.30 uur vertrek bus aan Schiervelde 07.30 uur
Thibaut Vansteenkiste - Arthur Staelens Joren Van Poucke - Gilles Devloo - Robbe Van Loo - Maurits Vanhoutte - Emiel Wheaton Seppe Stael - Henri Verduyn - Milan Gillewy - Shun Ballegeer - Thiemen Desendre Dirk-Jan Dewaegemaeker - Victor Landuyt - Arthur Devos
De laatste weken was de leuze op training "willen winnen", een spirit die onze ploeg soms wat mankeerde. Zaterdag echter was deze wil dubbel en dik aanwezig : we voegden er zelfs een dimensie aan toe : we wilden "al voetballend" winnen !! En bijna slaagden ze daar tegen de "leiders" uit Dender in. De eerste helft was uitstekend, zowel qua voetbal als qua veldoverwicht. Een 2-0 of zelfs 3-0 had niet overdreven geweest, behalve een penalty hadden de bezoekers niets getoond. Na deze wedstrijd is duidelijk geworden dat we met deze ploeg geen kampioen zullen worden, deze "eer" zal waarschijnlijk weggelegd worden voor de bezoekers. De manier waarop of het aspect "opleiding" is bij FC Dender niet echt belangrijk : we hoorden het niet enkel op onze wedstrijd. Ook de collega's van de U12 (zie verslag blog Karl) en de U14 waren allesbehalve opgezet met de "wedstrijdmentaliteit" van deze tegenstander. Als je bvb. ziet dat een spits van de U14 het zich mag permitteren om een half uur voor aanvang van de wedstrijd pas aan te komen en dan nog speelminuten krijgt en de match mag helpen beslissen, dan weet je dat "winnen" belangrijker is dan een gezonde ploegdiscipline. Maar soit, genoeg daarover ... laat het ons over onze ploeg hebben. De eerste helft probeerden ze al voetballend oplossingen te zoeken en zowel de flanken als centraal hadden we overwicht. Dirk-Jan dreigde een eerste keer via een afstandspoging, en zowel Arthur Devos/Seppe Stael (links) als Joren Van Poucke/Milan Gillewy zorgden herhaaldelijk voor gevaarlijke infiltraties op de flanken. Maurits Vanhoutte speelde een sterke match en onze eerste helft werd bekroond met een verdiende openingsgoal. Een vrije trap van Arthur Devos werd door Joren Van Poucke binnengefrommeld. Ondertussen was er nog een penaltyfout op de doorgebroken Milan Gillewy (zelfs enkele neutrale "passeerders" zagen dat de fout binnen de rechthoek was), doch de arrogante scheids besloot de bal dan maar buiten de rechthoek te leggen (zo kennen we de echte West-Vlaming : als we elkaar kunnen "kl....", zullen we het zeker niet laten). De man-met-de-fluit floot immers twee maal penalty tegen ons (we blijven sportief, tweemaal "mocht" hij dit doen, de eerste na een lichte haakfout, de tweede na een aangeschoten handsbal op een vrije trap), maar dan moet hij ook de sportieve eerlijkheid hebben om ons ook een terechte en verdiende penalty toe te kennen !! Na rust waren we aanvankelijk nog steeds heer en meester : een corner van Henri Verduyn werd door het superoog van de scheids "buiten" gezien, Thiemen Desendre kopte een kansje naast en ook Milan Gillewy was nog dreigend. Om maar te zeggen dat onze voorsprong op dat moment dubbel en dik verdiend was, zelfs magertjes beloond. En Dender bleef zijn enige aanvalspatroon hanteren : een lange bal naar de grote spits vooraan die zich dan al duwen en trekken een weg naar de bal kon banen (waarschijnlijk betalen de andere spelerkes iets minder lidgeld ). . Eénmaal lukte het dan toch : Julien Van Volcem redde de werkelijk eerste kans van de bezoekers nog knap, maar in de herneming kon diezelfde krachtpatser de onverdiende 1-1 scoren. En wat later werd die spits onderuitgehaald (na zelf eerst een ferme por verkocht te hebben), uit de vrije trap volgde de eerder vermelde winning-penalty van de bezoekers. Resultaat behaald, tijd om de onsportieve truckendoos open te vouwen : plots had de bezoekende doelman een ferme hernia bij iedere bal die hij moest halen, de topspits die de ganse match al achter diepe ballen had mogen lopen, mocht nu plots achteraan meehelpen om zelf lange ballen te versturen. Pas op : ik heb geen problemen dat dergelijke spitsen meevoetballen : wij hebben er bij Roeselare ook zo één, maar die speelt dan in het eigenbelang bij een categorie twee jaar ouder. Samengevat : Dender won deze topper uiteindelijk (Robbe Van Loo kopte een laatste kans van een moedeloos geworden thuisploeg nipt naast), en vond dit "naar eigen zeggen" verdiend. We laten ze in de waan, maar zijn tegelijkertijd trots op de manier waarop onze jongens deze wedstrijd hebben gestreden en vooral gevoetbald. En uiteindelijk is dit belangrijker dan een "uitslag op pagina 37 van de maandagse sportkrant" ...
), maar afwerken was er deels door pech niet meer bij. Ondertussen had Luingne bij zijn eerste kans de gelijkmaker gescoord (eerder was Thibaut Vansteenkiste zeer attent op enkele afstandsraketten van de bezoekers). Na rust was het spelbeeld nog duidelijker, slechts één ploeg dacht aan aanvallen en voetballen. Een bal van Henri Verduyn werd van de lijn gered, een splijtende rush van Jelle Depoortere werd door Hasse Colpaert net naast getrapt, er was nog een bal die op de lijn verwerkt werd en de doelman stopte nog pogingen van Michiel Vandromme en Artur Tyvaert. En net zoals vorige week bewees de voetbalsport zijn bittere (onlogische) waarheid : op de tweede kans van de wedstrijd kon Lowingen de winninggoal scoren. De thuisploeg kon letterlijk en figuurlijk zijn wonden likken, maar mag met meer dan opgeheven hoofd het strijdtoneel verlaten. Iets wat we de scheids bijlange niet gunnen ...
.
.
. Verder was er een prachtige actie van Casey Devoldere (mooi wegdraaien) die op de lijn gered werd. Wat later werd nog een bal van de lijn gered en een mooi schot van Milan Gillewy werd terug gestopt door de doelman. De herneming van Henri Verduyn zorgde voor een goal, doch de anders vlot leidende scheids keurde deze onterecht af wegens onbestaand handsspel.
.
