Beker van België derde ronde KSV Diksmuide - KSV Roeselare 2-3
Voetbal is soms een wereldje van contrasten. Van de hobbelende akker op Charleroi naar het prachtige eerste veld van Diksmuide (vlak, ruim en onder een stralende verlichting). Sommige spelers waanden zich zelfs op Europese verplaatsing. Een tweede contrast was het wedstrijdverloop. Op basis van de uitslag en het wedstrijdverloop kun je een moeizame zege veronderstellen. Echter op geen enkel moment van de wedstrijd hadden we de indruk deze wedstrijd niet te zullen winnen, al hebben we ervoor moeten vechten en harken. Het werd een mooie en boeiende wedstrijd in een aardig tempo. Een confrontatie tussen twee verschillende stijlen : de thuisploeg met stugge verdediging, verticaal spel en snelle omschakeling met een diepe bal naar de snelle spits - de bezoekers (wij dus ), met een geduldige aanpak, combinerend, bij voorkeur over de flanken. Aan de rust nog zo'n contrast : we dienden de kleedkamers in te trekken met een 1-0 achterstand. Al speelden we een sterke eerste helft met een viertal loepzuivere kansen. En al is scoren nu niet direct de hoofdcapaciteit van deze groep, de "doelpogenaars" deden wat ze moesten, maar een sterke thuisdoelman en een portie pech verhinderden een andere (lees betere) rustuitslag. Na een stevige duwfout op Henri Verduyn kregen we een elfmeter. Brent Verbrugge trapte deze mooi en strak in het hoekje, maar had het ongeluk dat de doelman met een prachtparade deze hoek eveneens uitgekozen had. Een schoolvoorbeeld van hoe een goed getrapte penalty niet altijd een goal oplevert, al zoeken we nog steeds iemand die Brent hiervan kan overtuigen . Verder was er een prachtige actie van Casey Devoldere (mooi wegdraaien) die op de lijn gered werd. Wat later werd nog een bal van de lijn gered en een mooi schot van Milan Gillewy werd terug gestopt door de doelman. De herneming van Henri Verduyn zorgde voor een goal, doch de anders vlot leidende scheids keurde deze onterecht af wegens onbestaand handsspel. Ondertussen was de thuisploeg op voorsprong gekomen : alsof ze ons wilden tonen dat je aan één kans genoeg kan hebben om te scoren. Net voor rust kregen ze nog een uitgespeelde kans om op 2-0 te komen, doch doelman Julien Van Volcem pareerde de vrije trap met de nodige keepersklasse en -show . Dus een achterstand na een best wel verdienstelijke prestatie. Na rust gewoon de lijn doortrekken en hopen op wat meer geluk & realisme. En de "gebeden" werden verhoord : onmiddellijk na rust lukten we de gelijkmaker. De vinnige Benjamin Deceuninck werd gestuit door de doelman, Dirk-Jan Dewaegemaeker kon in de herneming binnenduwen. De kansen volgden elkaar nu vliegensvlug op. Diksmuide bleef nu op eigen veld genageld en Dirk-Jan, Michiel Vandromme en Joren Van Poucke waren dicht bij nieuwe goals. Het mag ook gezegd dat de wijze waarop de vier invallers hun intrede maakten een voorbeeld mag genoemd worden (zo invallen kan matchen beslissen). Na een mooie "steal" van Maurits Vanhoutte kon Thiemen Desendre oprukken en op het juiste moment Benjamin Deceuninck bereiken. "Benji" scoorde de 1-2 met een mooie knal in de bovenhoek. Michiel Vandromme schoot dè kans op de "matchdoder" echter voorlangs en Diksmuide stak zijn neus nog eens aan hun eigen venster en lap ... daar was de gelijkmaker 2-2. Je zag een lichte twijfel in de eigen rangen sluipen, doch gelukkig scoorde Dirk-Jan Dewaegemaeker met een mooi afstandsschot de 2-3. Al bij al een zeer verdiende zege, gewoon jammer dat we niet iets meer scoorden. Maar mij mogen ze elke week zo'n wedstrijd geven !!! Om die reden spraken we dus al af met de sympathieke gastheren voor een bijkomende oefenwedstrijd op Schierveldse bodem.
Er werd gevraagd een verslagje te maken zonder de staat van het veld te vermelden. Na herhaaldelijke podingen ben ik gedeeltelijk in deze opdracht mislukt. Laat ons beginnen met te zeggen dat er op Charleroi een pracht van een kunstgrasveld ligt, helaas zonder goals. En aangezien we al zo moeilijk scoren, leek ons een match daarop een beetje te risicovol . Dus sorry : we moeten het vermelden. De mat (bestaat er een minder juist woord ?) waarop diende gespeeld te worden was 4° provinciale onwaardig : klein, hobbelig, niet afgereden gras, bulten, putten, vallende bladeren en scheefstaande goals. Probeer daar maar eens de goed-voetballende prestatie van voorgaande week op door te trekken. De eerste helft was dan ook een "maagdje" : geen kansen aan beide kanten, al waren de betere intenties van onze makelij. Na rust speelden we iets beter en vooral aanvallender : kansjes via Victor Landuyt, Henri Verduyn en Milan Gillewy waren de voorbode van de openingsgoal : Dirk-Jan Dewaegemaeker werd lichtjes aangeraakt in de grote rechthoek en wonder-boven-wonder kregen we een penalty op-Waalse-gronden. Robbe Van Loo zette deze kalm om : 0-1. Deze voorsprong werkte bevrijdend want plots waren we iets kalmer en vlotter aan het voetballen. Milan Gillewy trapte nog naast de bal op een mooie voorzet van Henri Verduyn of beter gezegd : Milan trapte eigenlijk op de plaats waar de bal "in-normale-veldomstandigheden" had moeten passeren . Op een corner van diezelfde Milan kon Robbe Van Loo zijn tweede van de voormiddag binnenplaatsen. Niet toevallig vielen de twee goals op stilstaande fases, al combinerend was scoren zeer moeilijk. Al kregen we daartoe nog een aantal kleine en grote kansjes. Een deugddoende zege op vreemde bodem en al bij al verdiend. Laten we echter rap vergeten dat we er geweest zijn !! Tot slot nog een trieste vermelding voor een aanwezige controleur van den Belgische Bond : een gekwetste speler verzorgen met een verkeerd kleur van band (wit in plaats van geel) is belangrijker dan het menselijke aspect, een "Vlaamse" oplossing zorgde er dan echter voor dat de band van de andere afgevaardigde dan weer het verkeerde kleur had, iets wat de rechtvaardige controleur natuurlijk ook gezien had. Een mens (afgevaardigde) zou er wit, geel of rood van woede van worden . Diezelfde Belgische Bond toonde eerder al zijn kunnen door dergelijke velden (en ploegen) toe te laten in een Nationale Competitie .
De Rikkie-boys speelden terug een wedstrijd volgens hetzelfde refreintje : de betere ploeg, de betere kansen, de betere voetballers, doch grotere tegenstanders die uit elke halve kans een goal puren en niet echt medewerking van de blazende-man-in-het-zwart. Een jammere 2-0 nederlaag doch opnieuw een bevredigende prestatie.
Volgende 15 spelers zijn opgeropen en trainen dus op dinsdag 08.11.2011 NIET : Julien Van Volcem Joren Van Poucke - Amyitis Anne - Brent Verbrugge - Robbe Van Loo - Emiel Wheaton Casey Devoldere - Benjamin Deceuninck - Thiemen Desendre - Dirk Jan Dewaegemaeker Michiel Vandromme - Maurits Vanhoutte - Henri Verduyn - Milan Gillewy - Shun Ballegeer
De andere spelers trainen dus op dinsdag 08.11 en vrijdag 11.11. Vandaag maandag 07.11 traint de ganse groep !!
Nogmaals aandacht voor het "ingewikkelde" programma van volgende week :
maandag 07.11.2011 : 19u --> training ganse groep + opmaken selectie bekermatch woensdag dinsdag 08.11.2011 : 19u --> training ENKEL voor de spelers die de bekermatch woensdag NIET spelen woensdag 09.11.2011 : 18.30u --> bekermatch op SV Diksmuide donderdag 10.11.2011 : GEEN training vrijdagvoormiddag 11.11.2011 : 10.30 uur --> training in de voormiddag
Zaterdag 05.11.2011 Olympic Charleroi - KSVR U13A wedstrijd 10.30 uur vertrek bus aan Schiervelde 07.30 uur
Thibaut Vansteenkiste - Arthur Staelens Joren Van Poucke - Gilles Devloo - Robbe Van Loo - Maurits Vanhoutte - Emiel Wheaton Seppe Stael - Henri Verduyn - Milan Gillewy - Shun Ballegeer - Thiemen Desendre Dirk-Jan Dewaegemaeker - Victor Landuyt - Arthur Devos
De laatste weken was de leuze op training "willen winnen", een spirit die onze ploeg soms wat mankeerde. Zaterdag echter was deze wil dubbel en dik aanwezig : we voegden er zelfs een dimensie aan toe : we wilden "al voetballend" winnen !! En bijna slaagden ze daar tegen de "leiders" uit Dender in. De eerste helft was uitstekend, zowel qua voetbal als qua veldoverwicht. Een 2-0 of zelfs 3-0 had niet overdreven geweest, behalve een penalty hadden de bezoekers niets getoond. Na deze wedstrijd is duidelijk geworden dat we met deze ploeg geen kampioen zullen worden, deze "eer" zal waarschijnlijk weggelegd worden voor de bezoekers. De manier waarop of het aspect "opleiding" is bij FC Dender niet echt belangrijk : we hoorden het niet enkel op onze wedstrijd. Ook de collega's van de U12 (zie verslag blog Karl) en de U14 waren allesbehalve opgezet met de "wedstrijdmentaliteit" van deze tegenstander. Als je bvb. ziet dat een spits van de U14 het zich mag permitteren om een half uur voor aanvang van de wedstrijd pas aan te komen en dan nog speelminuten krijgt en de match mag helpen beslissen, dan weet je dat "winnen" belangrijker is dan een gezonde ploegdiscipline. Maar soit, genoeg daarover ... laat het ons over onze ploeg hebben. De eerste helft probeerden ze al voetballend oplossingen te zoeken en zowel de flanken als centraal hadden we overwicht. Dirk-Jan dreigde een eerste keer via een afstandspoging, en zowel Arthur Devos/Seppe Stael (links) als Joren Van Poucke/Milan Gillewy zorgden herhaaldelijk voor gevaarlijke infiltraties op de flanken. Maurits Vanhoutte speelde een sterke match en onze eerste helft werd bekroond met een verdiende openingsgoal. Een vrije trap van Arthur Devos werd door Joren Van Poucke binnengefrommeld. Ondertussen was er nog een penaltyfout op de doorgebroken Milan Gillewy (zelfs enkele neutrale "passeerders" zagen dat de fout binnen de rechthoek was), doch de arrogante scheids besloot de bal dan maar buiten de rechthoek te leggen (zo kennen we de echte West-Vlaming : als we elkaar kunnen "kl....", zullen we het zeker niet laten). De man-met-de-fluit floot immers twee maal penalty tegen ons (we blijven sportief, tweemaal "mocht" hij dit doen, de eerste na een lichte haakfout, de tweede na een aangeschoten handsbal op een vrije trap), maar dan moet hij ook de sportieve eerlijkheid hebben om ons ook een terechte en verdiende penalty toe te kennen !! Na rust waren we aanvankelijk nog steeds heer en meester : een corner van Henri Verduyn werd door het superoog van de scheids "buiten" gezien, Thiemen Desendre kopte een kansje naast en ook Milan Gillewy was nog dreigend. Om maar te zeggen dat onze voorsprong op dat moment dubbel en dik verdiend was, zelfs magertjes beloond. En Dender bleef zijn enige aanvalspatroon hanteren : een lange bal naar de grote spits vooraan die zich dan al duwen en trekken een weg naar de bal kon banen (waarschijnlijk betalen de andere spelerkes iets minder lidgeld ). . Eénmaal lukte het dan toch : Julien Van Volcem redde de werkelijk eerste kans van de bezoekers nog knap, maar in de herneming kon diezelfde krachtpatser de onverdiende 1-1 scoren. En wat later werd die spits onderuitgehaald (na zelf eerst een ferme por verkocht te hebben), uit de vrije trap volgde de eerder vermelde winning-penalty van de bezoekers. Resultaat behaald, tijd om de onsportieve truckendoos open te vouwen : plots had de bezoekende doelman een ferme hernia bij iedere bal die hij moest halen, de topspits die de ganse match al achter diepe ballen had mogen lopen, mocht nu plots achteraan meehelpen om zelf lange ballen te versturen. Pas op : ik heb geen problemen dat dergelijke spitsen meevoetballen : wij hebben er bij Roeselare ook zo één, maar die speelt dan in het eigenbelang bij een categorie twee jaar ouder. Samengevat : Dender won deze topper uiteindelijk (Robbe Van Loo kopte een laatste kans van een moedeloos geworden thuisploeg nipt naast), en vond dit "naar eigen zeggen" verdiend. We laten ze in de waan, maar zijn tegelijkertijd trots op de manier waarop onze jongens deze wedstrijd hebben gestreden en vooral gevoetbald. En uiteindelijk is dit belangrijker dan een "uitslag op pagina 37 van de maandagse sportkrant" ...
De Rikkie'boys kregen een ferme maaltijd op het menu. De bezoekers uit Avelgem hadden niet enkel een portie kracht, gestalte en snelheid in hun rangen, maar beschikten ook over een steengoede "linksbuiten". Toch was de start van de "jongere" thuisploeg flitsend. Met zeer mooi en verzorgd voetbal deden ze de bezoekers naar adem happen. Een vrije trap van Jelle Depoortere belandde op de dwarsligger, een schot van Shun Ballegeer werd door de doelman gered en na een nieuwe afstandspoging van Casey Devoldere kon Hasse Colpaert in de herneming verdiend de 1-0 scoren. SV speelde 20 minuten echt oorverdovend sterk en diende het laatste kwartiertje naar adem te happen : Bram Lemey hield echter mooi stand en de enige keer dat hij verslegen werd was Pieter Specenier er als de kippen bij om de bal op de lijn te redden. Na rust kwamen we terug op voorsprong via Thomas Termote, terug na een afstandspoging van Casey Devoldere. Artur Tyvaert kreeg nog overdreven rood (sommige scheidsen kunnen het echt niet laten een triestige hoofdrol te spelen) en we slikten nog een gelijkmaker. Maar dit behaalde puntje is beslist een overwinning waard ... een proficiat aan alle "acteurs" ...
Deze week staat de eerste spelersraad op den agenda.
Van U13A stelden zich hiervoor Thiemen Desendre en Milan Gillewy kandidaat, graag ook nog een tweetal namen van de Rikkie-boys (deze kunnen vandaag hun namen opgeven op training, of via de blog).
Samenkomst gaat door op DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011 om 18.00 uur, dus vóór de training !!
PS Gelieve voor de mosselsouper jeugd uw kaarten te bestellen en te vereffenen bij de afgevaardigden en dat ten laatste aanstaande zaterdag !!
Het komende vakantieweekend spelen beide ploegen een TOPPER tegen één van de leiders. A tegen FC Dender en B tegen SK Avelgem. Thibaut Vansteenkiste, Gianni Carpentier en Brecht Verbrugghe zijn afwezig (vakantie), Matthias Maeyaert nog steeds geblesseerd. Om die redenen spelen een aantal spelers "dubbel" ...
Julien Van Volcem - Arthur Staelens Joren Van Poucke - Gilles Devloo - Robbe Van Loo - Emiel Wheaton - Seppe Stael Maurits Vanhoutte - Thiemen Desendre - Dirk Jan Dewaegemaeker - Jari Braeckeveldt Henri Verduyn - Milan Gillewy - Arthur Devos - Victor Landuyt
Al is het overdag soms nog warm, tijdens de avondtrainingen koelt het sterk af. Om die reden steken we onze spelers vanaf volgende week op alle trainingen terug in "wintertenue" : m.a.w. vanaf maandag 31.10 wordt er verplicht getraind in lange trainingsbroek en sweater !!
En om in het winterthema te blijven : zaterdagnacht mag er een uurtje langer geslapen worden. Het winteruur doet terug zijn intrede (of is het "haar" intrede ?) : de horloges mogen een uurtje teruggedraaid worden !!
Oproep aan de spelers : de douches en de kleedkamers zijn GEEN speelplein of -tuin. Gelieve in deze kleedkamer dan ook het nodige respect op te brengen voor het lichaam en materiaal van de collega'spelers. En vervolgens ook een tweede warme oproep aan diezelfde spelers : heb ook respect voor uw eigen materiaal !! Iedere training blijven er kleren achter op zowel het veld als in de kleedkamer. Orde en discipline zijn nu eenmaal ook kenmerken van een "goede voetballer" ...
Hoe beschamend kan een trainer zijn als hij een scheidsrechter "blind" durft te noemen, om vervolgens zelf de naam van zijn eigen doelpuntenmaker te missen . Blijkbaar werd de gelijkmakende treffer van onze zwartwitten gemaakt door Thiemen Desendre, en niet door Victor Landuyt zoals in het verslag vermeld. Met dank aan de eerlijke "vertellers" en excuses voor de "vergeten" goalmaker. Ter verdediging wil ik wel stellen dat beide spelers "van achteren" ferm op elkaar lijken .
Khadafi blijkt dood te zijn, het Libische volk kan weer vrij ademen ! Het weer zaterdagnamiddag was verrassend mooi voor een oktoberdag. De accomodatie in Waasland-Beveren (St Niklaas) was schitterend, de ontvangst sympathiek en het kunstgrasveld mooi en aantrekkelijk. De chauffeur van de bus reed een vlekkeloze rit en bracht ons veilig en wel eerst ter plaatse en daarna terug op Schiervelde. En de oude man die tussen de spelers op het veld ronddwaalde overleefde de wedstrijd en kon heelhuids terug naar het rusthuis op zaterdagnamiddag, zonder zich te blesseren en zonder zich te vermoeien (achteraf bleek deze arme figuur zelfs de scheidsrechter geweest te zijn). En Maurits Vanhoutte speelde een sterke partij : vol inzet, winning spirit en duelkracht. Tot zover de goede bedoelingen om er een positief verslag van te maken. Tot zover dus ook het positieve nieuws. Oh ja, nog iets : de ouders mogen zeer zeker gefeliciteerd worden voor de "fabricatie" van deze groep "brave" jongetjes. Maar laat net in dit laatste compliment ook het grootste gebrek van deze groep schuilen : we zijn zooooo braaf. Dat deze groep kan voetballen bewezen ze in de voorbereiding, en zelfs vandaag in het kwartiertje voor rust. Toen waren er na de gelijkmaker via Victor Landuyt (gescoord na fel aandringen van Victor), nog kansen via o.a. Henri Verduyn (voorlangs) en Brent Verbrugghe (prachtige vrije trap op de dwarsligger). Op die momenten waren we duidelijk de baas over de thuisploeg en konden we een voorsprong zeker rechtvaardigen. We waren immers zeer ongelukkig op achterstand gekomen : soms kan je een scheids het voordeel van de twijfel geven bij een buitenspelfase, maar bij deze tegengoal stond de scorende spits zeker 10 meter buitenspel, meer zelfs, ze stonden daar met twee. Gejuich was er dus niet bij voor de thuisploeg, ook zij waren immers stomverbaasd dat de blinde scheids deze goal toekende. Maar deze kromme situatie hadden we voor rust netjes rechtgezet : "erop en erover" leek de leuze voor de tweede helft te gaan worden. Maar niets was minder waar : het ritme was gebroken, de zegedrang van net voor rust was blijkbaar in de kleedkamer achtergebleven en een nieuwe tegenslag (een volledig vrijstaande "kleine" thuisspeler kon de bal ongehinderd binnenkoppen) werd ons fataal. We vonden ons ritme niet meer terug en de scheids (onder het motto "hoe meer ik fluit, hoe min ik moet lopen") was zeker geen bondgenoot in het terugvinden van dit tempo. Enkel net voor het einde kregen we nog een kans op een misschien wel verdiende gelijkmaker doch Dirk-Jan Dewaegemaeker strandde eerst op de thuisdoelman en was daarna te overhaast met zijn kopbal. Een vermijdbare nederlaag zorgt ervoor dat we "op verplaatsing" echt wel gebuisd zijn (1 punt op 12 met amper 2 gemaakte doelpunten). Volgende week kijken we de leiders uit FC Dender in de ogen, (hopelijk) gelukkig op eigen bodem.
De jongens van trainer Rik speelden een inzetrijke wedstrijd op het veld van FC Poperinge en haalden daar een duurbevochten en hardverdiend 3-3 gelijkspel, na goals van Brian Van Rijckeghem (14), Gilles Devloo en Gianni Carpentier. Proficiat ...
Eénmalig (verzoek U14) zal de bus ook een tussenstop maken om 08.20 uur aan de afrit Oostkamp (parking restaurant Van Der Valk). Ook spelers van de U13 kunnen hiervan gebruik maken, weliswaar graag een seintje vooraf wie daar opstapt !!!
Julien Van Volcem - Arthur Staelens Joren Van Poucke - Maurits Vanhoutte - Robbe Van Loo - Brent Verbrugghe Seppe Stael - Arthur Devos - Milan Gillewy - Henri Verduyn - Dirk Jan Dewaegemaeker Benjamin Deceuninck - Victor Landuyt - Emiel Wheaton - Thiemen Desendre
Zaterdag 22.10.2011 FC Poperinge - KSVR U13B wedstrijd 14.30 uur verzamelen in Poperinge 13.15 uur (adres : Ouderdomseweg 3 in Poperinge)
Kjell Boedt is terug aan het opbouwen en is vanaf volgende week terug "selecteerbaar". Artur Tyvaert heeft andere verplichtingen dit weekend. Matthias Maeyaert en Amyitis Anne zijn "out" wegens kwetsuren. Daarom de selectie van 2 "ouderen".
Van Amyitis en Arthur Staelens kreeg ik geen info. Diegenen die nog moeten betalen, brengen (gepast) geld mee ofwel match zaterdag, ofwel zondag 14.00 uur Schiervelde.
), met een geduldige aanpak, combinerend, bij voorkeur over de flanken.
. Verder was er een prachtige actie van Casey Devoldere (mooi wegdraaien) die op de lijn gered werd. Wat later werd nog een bal van de lijn gered en een mooi schot van Milan Gillewy werd terug gestopt door de doelman. De herneming van Henri Verduyn zorgde voor een goal, doch de anders vlot leidende scheids keurde deze onterecht af wegens onbestaand handsspel.
.
.
. Diezelfde Belgische Bond toonde eerder al zijn kunnen door dergelijke velden (en ploegen) toe te laten in een Nationale Competitie 
