Gisteren ging ik met veel goeie moed naar de naailes. Ik kijk er altijd naar uit. Momenteel zijn we bezig met het maken van een BBQ-schort. Gisteren heb ik gewerkt aan mijn linten, mijn zakje de schuine kanten aan mijn schort. Telkens strijken en vastzetten en dan naaien. De zak moest ik heel juist uitmeten op mijn schort. Ik heb een motief erop en de zak moest perfect erop liggen, het is mij gelukt en als je kijkt zie je de zak niet op de schort. Ik ben fier op mijn werk. Dan de linten afgewerkt zodat ze niet kunnen scheef trekken en het gemakkelijker is om te strijken, een extra stiksel op persvoetbreedte. Tijdens de les had ik ook veel pijn en was mijn lichaam moe, mijn geest kon er nog door. Ik moest mij goed concentreren. Ik liet het niet zien dat ik pijn had, ik wou geen medelijden ook, want dat helpt mij niet.
volgende les kan de schort af zijn, ik kijk er naar uit.
Daarna gaan we een zak maken, een soort schoudertas.
Na de les ben ik eens langs de stoffenkamer geweest. Dat is een klein winkeltje met allerlei mooie stofjes, knopen, ritsen, ... Allerlei zaken die je maar kan nodig hebben. Heel vriendelijke mensen en ze geven ook uitleg. Doordat ik daar eventjes was gestopt, was ik iets later thuis. Ik was doodop, we moesten dan nog eten, pfff.
Gelukkig had ik gevraagd aan familiehulp om onze aardappelen al te koken. Dat scheelt in tijd en energie, want de energie was volledig uit mijn lijf gezogen. En nog goed dat ik niet begonnen was aan het vlees, ik was ook nog maar net thuis. Want Yves kwam met fricandon Die zijn ma had klaargemaakt.Mmm, dus nog een pot appelmoes open gedaan en we hadden op vijf minuten eten.
Na het eten ben ik in mijn bed gekropen, helemaal uitgeteld. Ik heb geslapen, totdat de meisjes luidruchtig waren rond een uur of acht. Ik had dus ongeveer een anderhalf uur geslapen. Het deed deugd, maar ik was nog steeds moe en had nog veel pijn. Het weer gaat veranderen, ik voel het aan mijn lijf.
Vandaag heb ik heel veel geslapen. Yves is nog een paar keer in de kamer geweest, maar ik had geen energie om op te staan. De weerbots van zondag en maandag. Ik werd de laatste keer wakker geschud door het geblaf van mijn hondje.
ik deed het raam open en zag de auto staan van V., mijn familiale helpster. Ze was al naarstig bezig met de strijk, ze weet haar weg al te vinden om binnen te komen, ze weet dat ik veel slaap. Toen ik uit bed kwam, kon mijn lichaam niet mee, loodzwaar en bezaaid met pijn en vermoeidheid trok ik naar de douche. In de douche dacht ik, nu ga ik ineenzakken, GEEN energie! Na de douche heb ik een glas melk gedronken, ik had geen honger en ben ik schoorvoetend naar de zetel verhuisd. Ik had zelfs de energie niet om te praten, er is deze namiddag dan ook niet veel gezegd geweest. V. Deed haar werk, ze weet ondertussen al wat ze kan doen. Ondertussen zakte ik ik diepere n dieper in mijn kussen, terwijl ik neerlag op de zetel. Al heel snel lag ik daar te grollen. V. Liet me slapen en mijn hondje lag flink langs mij. Ik had ook veel pijn in mijn heupbol.
Straks moet ik nog met mijn dochter naar het gemeentehuis voor haar kids-ID. Dus de moed bijeenrapen en gogogo.
grts
|
