Leven met o.a. pijn, angst, autisme en tourette/ dwang/ drang in het gezin.
Gewoon Anders
01-09-2016
Start schooljaar
Denken dat je goed voorbereid bent en alles goed uitgelegd hebt... Toch paniek op de vooravond van het nieuwe schooljaar. Onze zoon met autisme, tourette en bijkomende leerstoornissen en angststoornis had een enorme crisis. Dit schooljaar gaat hij voor het eerst dagelijks op en af naar school, in het buitengewoon onderwijs, 20 km van bij ons. Hiervoor combineerde hij internaat met semi- internaat. Nu proberen we semi- internaat. Het probleem is het vervoer, we zien het niet zitten om hem dagelijks te brengen en te halen. Dit neemt per rit 1,5u a 2u in beslag (voor ons heen en terugrijden). Daarnaast moeten we allebei gaan werken en hebben we ook nog een verbouwing en een gezin draaiende te houden. Hij mag alle dagen naar huis komen, maar moet dan wel met de schoolbus mee. We gaan hem op vrijdag ophalen, zo hebben we nog contact met de school en de leefgroep. Gisteren vroeg ik hem om zijn boekentas al klaar te zetten voor vandaag, zodat hij vandaag rustig zou kunnen starten. Hij wou natuurlijk niet, elke gedachte aan school is er teveel aan. Ik vroeg het hem nogmaals en zei waarom. De bus komt hem om 7u20 oppikken en daarbij de tijd ervoor gerekend (opstaan, zich klaarmaken, nog eventjes op de iPad) is het vroeg opstaan. Hij werd enorm boos en dacht blijkbaar dat wij hem gingen brengen naar school (dan hoeft hij niet zo vroeg weg- alhoewel het maar 10 minuutjes verschilt). Hij brulde en zwaaide agressief rond zich heen, begon met spullen te gooien, begon te schelden, het speeksel vloog uit zijn mond (dan weet ik dat hij heel boos is). Alle geluiden waren teveel en hij begon ook naar zijn zussen uit te halen, die in de buurt rondliepen. Zij reageerden natuurlijk op hem (wisten niet waarom hij zo ineens zo boos was), ik maande hen aan om hem eventjes te ontzien, want hij was over zijn toeren. Het moest allemaal wat bezinken. Na een tijdje razen, kroop hij in zijn zetel met zijn iPad voor hem en hij bleef huilen, tegen zichzelf praten, boos zijn op de iPad die niet onmiddellijk reageerde op zijn commando's (wat hij intikte). De rest van de avond was hij heel prikkelbaar. Toen ik hem dan ook nog eens moest zeggen dat hij zich moest douchen, was hij weer heel furieus. Zo wil ik nu ook niet alle dagen van de week tot het einde van het schooljaar doorbrengen. Dit liet ik hem ook merken. Hij mag boos zijn en iets niet leuk vinden, maar zo uitvaren en hysterisch doen, neen, dat kan niet. Uiteindelijk is hij in de douche gegaan, onder de straal water gaan staan, maar hij heeft zich niet gewassen, die stappen ondernemen in de douche waren er teveel aan, dit kon hij niet meer aan. Ik was al blij dat hij eens afgespoeld was. Toen de kinderen in bed moesten, kwam er wel weerstand, het was vroeger dan in de rest van de vakantie, maar we moeten echt wel weer op het normaal ritme komen. Hij is 10 keer naar beneden gekomen, omdat hij niet kon slapen, hij was bang, maar wist niet voor wat. Hij zag licht aan de oprit, hij zag beweging, hij hoorde dingen,... allemaal dingen die hij niet kon plaatsen of een betekenis kon geven,.. dit maakt hem allemaal heel angstig. Ik stuurde hem telkens weer naar bed. Vanbinnen in mij had ik heel erg met hem te doen, maar ik mocht het niet laten merken. Ik moest consequent blijven en niet toegeven, wetende dat hij elke avond naar beneden komt met allerlei redenen. Opnieuw was hij weer gewapend met zijn wapens en lichtje. De hele zomer amper gezien en nu, de school begint en hij staat er weer, bang om gewoon van de trap te komen, bang om weer naar boven te gaan, bang om daar in zijn bed te liggen, bang voor de geluiden, bang voor licht, bang voor de volgende dag,... bang. Deze morgen kwam de bus en hij ging redelijk gewillig op de bus, oef... hij had wel in zijn haastigheid om de boekentas te nemen, die van zijn zus op zijn schouder. Gelukkig merkte ik het op, want anders zou zijn zus boos zijn en hijzelf ook nog eens omdat hij de verkeerde boekentas meehad, want dat is weer een verandering en iets dat hem angstig maakt (wat gaan ze zeggen, gaan ze hem uitlachen,....). Hij mocht helemaal achteraan plaats nemen op de bus, in het hoekje, alleen. Zo kan een ander kindje hem niet aanraken als die beweegt, zo kan hij rustig zitten. Gewapend met zijn koptelefoon om vervelende geluiden te minimaliseren is hij vertrokken naar school. Hij is goed aangekomen. Ik hoop dat de eerste dag meevalt en hij iets of wat blij gezind thuis komt deze avond. Een nieuw schooljaar, nieuwe zorgen, nieuwe mijlpalen, een jaartje ouder, stilaan groot worden....
