Zondag hadden we de eerste Amerikaanse voetbalvriendjes van Marcin en Thano op bezoek. De ouders hebben we dan maar eens laten kennis maken met de Belgische bieren en natuurlijk ook het gebak van de Belgische wafels. Leffe, Omer, Rodenbach zijn hier de revue gepasseerd.
Marcin poseerde dan ook vol trots met de tricolore pruik die hier zeker in juni nog uit de kast zal komen. Mama had ondertussen al een bijhorende shirt gevonden. Iedereen kon er wel de humor van in zien.
Dinsdag straalde Catharina wat ze had net haar trainingspak gekregen die ze verplicht is aan te doen om naar turnwedstrijden te gaan. Niet alleen een turnpak is verplicht maar ook de training. Handig hierbij is dat de voornaam op de jas is geborduurd en op de broek de familienaam. Kwestie dat er geen onderlinge wissels kunnen gebeuren.
In de school worden er 3 maal per jaar sterren uitgedeeld. Hiermee worden kinderen die de voorbije periode goed hun best hebben gedaan uitverkoren en krijgen ze een diploma. Wij kregen vorige week een mail met daarin de vermelding dat één van onze 3 kids verkozen was voor een Tanglen Pride Star. Maar voor ons was het ook een verrassing om te zien wie deze in ontvangst mocht nemen. Klasgenootjes mogen een naam op een papier schrijven van wie de schoolregels het best toepast en zorgt voor anderen. Deze wordt dan tot eind mei een Tanglen Pride Star.
Bij het binnenkomen was er al tromgeroffel en per graad en klas werd er iemand gekozen. In de derde graad had Marcin het genoegen om deze in ontvangst te mogen nemen en vol trots stapte hij naar voren.
Na de plechtigheid konden we nog nagenieten van het Tanglen Pride lied en de leerkrachten hadden hier ook hun beste beentje voorgezet om een lied te maken en te zingen.
Voor ons was dit echt geslaagd en het deed ons deugd om te zien dat Catharina, Marcin en Thano in de groep zijn opgenomen.
De laatste dag in Atlanta reden we downtown om de drie grote
trekpleisters van de stad te bezoeken. Allereerst hielden we halt in de wereld
van Coca Cola, want hier in deze staat is het zwarte goedje in een apotheek
uitgevonden. Voor de kinderen was dit één van de leukste musea die ze al
bezocht hebben. Naast leuke weetjes en heel wat marketingmateriaal mochten ze
ook proeven van de zowat 100 soorten Fanta van over de ganse wereld. Uiteraard
waren er ook tientallen variëteiten van Coca Cola te proeven. Verder in het
museum de kluis waar het recept bewaard wordt én een heuse bottelarij. Buiten
liep de temperaturen intussen op tot aangenaam lenteweer, zodat we onze lunch
voor het eerst op terras konden nemen!
Na de lunch namen we afscheid van Petra en de kinderen, want alhoewel
ook zij maandag en dinsdag geen school hadden, moesten ze in de late namiddag
wel nog naar de Nederlandse taalschool. We trokken het centrum dus verder doos
met ons vijven. Op de volgende halte moest Bjorn even mijmeren naar zijn jonge
dagen als journalist. In de CNN tower konden we namelijk live zien hoe het
nieuws gemaakt wordt. Voor de gelegenheid werd Thano even weerman en 'toverde'
de regisseur ook het gezicht van Marcin op de weerkaart. Dat CNN niet altijd
vrienden maakt over de hele wereld was duidelijk te voelen aan de zware
security die ons doorheen het gebouw permanent begeleidde.
We sloten het bezoek aan het centrum af met een zoektocht naar Fred
Deburghgraeve in het Olympische park. Na vriendelijk advies van de lokale
politie vonden we de monumenten waarop alle Olympische medaillewinnaars te
vinden waren (dus ook de andere Belgen zoals Ullla Werbrouck, etc). Even
verderop lag de Olympische fontein.
In de vooravond zakten we helaas terug af naar de luchthaven. Net voor
het vertrek richting Minneapolis konden we ook nog afscheid nemen van Marc, die
een vlucht richting Tampa moest nemen voor zijn werk. Moe maar zéér voldaan
sliepen de kinderen op de terugvlucht en dat was maar goed ook aangezien we
omstreeks 23 uur pas terug thuis arriveerden en de dag erna de schoolbanken
opnieuw wenkten... Als afsluiter van de reis kregen we bij thuiskomst nog een
leuke verrassing: tijdens onze reis was het opnieuw een twintigtal centimeter gesneeuwd
en dus mocht Bjorn de oprit ruimen indien hij de dag erna naar het werk wou
rijden... Amper twee dagen later zou evenwel opnieuw een sneeuwstorm over
Minnepolis trekken, ditmaal met ruim dertig centimeter sneeuw zodat Els en de
kindjes ook hun deel van het sneeuwruimen zouden hebben. Door de storm werd
school op vrijdag voor de gelegenheid immers opnieuw afgelast en bij ons
vervangen door lessen Nederlands ten huize Del'haye... Met al die sneeuw is de
sneeuwmuur langs onze oprit intussen ruim anderhalve meter hoog geworden en
ligt overal rond het huis zowat een meter sneeuw... Dat belooft als het hier
zal dooien...
Als John Denver zo lovend over de Blue Ridge Mountains zingt en je bent er amper anderhalf uurtje van verwijderd, dan moet je wel de wagen instappen om op verkenning te gaan. De rit naar het berggebied bood vooral een zicht op weide vlaktes die nog maar eens de uitgestrektheid van de US illustreerden. Eenmaal in het stadje Blue Ridge aangekomen openen evenwel de poorten naar een berglandschap dat aanvoelt als een kruising tussen de Eifel en de Moezel. Achter zowat elke bocht krijg je nieuwe fraaie uitzichten en meteen wenste Bjorn dat hij zijn fiets meegenomen had. De temperaturen waren immers ook al geklommen naar aangenaam lenteweer. En wanneer we na een uurtje kronkelen door de bergen halt hielden in Helen, bleek op de parking een drietal wielertoeristen net de wagen op te zoeken... Hun Merckx fiets deed Bjorn nog verder mijmeren...
Niet onlogisch, want Helen toverde ons zowaar volledig Duitsland in. Dit kleine bergdorpje is gebouwd in Bavariaanse stijl en elk huis dat bijgeplaatst worden moet het Duitse uitzicht versterken. Overal zijn trouwens Duister souvenirs te koop, Duits bier en braadworsten,... En ook de Duitse buurlanden zijn niet vergeten... en als echte Belg konden we het niet nalaten om even te poseren bij de Belgische vlag. En om in de Belgische sfeer te blijven sloten we de dag 's avonds zelfs af bij lekker Belgisch bier... en Italiaanse dessertwijn. Meteen de start van onze laatste nacht in Marietta nabij Atlanta. Jammer, want we begonnen net te wennen aan het lekkere eten, de aangename temperaturen en de familiale band. We voelden ons na enkele dagen echt thuis, de kinderen konden het prima met elkaar vinden en de vele gesprekken leerden ons dat de ervaringen die we doormaken gelijklopend zijn. Morgen nemen we afscheid maar die laatste avond werden de plannen voor een weerzien in Minnesota al gesmeed...
By the way- onderaan links op onze blog is er ook een link te vinden naar de blog waarbij de belevenissen van Petra, Marc, Amelie en Daniel te vinden zijn. Een aanrader!
Dankzij Daniel blijven we op de hoogte van het weer in Minneapolis en via Google Earth laat hij ons zelfs de weg naar huis zien... Gelukkig is het intussen in Atlanta elke dag warmer aan het worden en met wat geluk halen we voor ons vertrek zelfs vijftien graden Celcius... Tijd dus om volop te genieten van het weer en de mooie omgeving. Onze tweede dag in Georgia ging van start met een bezoek aan een poppentheater, waar ze een educatieve kindervoorstelling over het weer bijwonen, waarna alle kinderen een zon als handpop mogen maken in het lokale atelier. Uiteraard namen de meisjes ruimschoots de tijd om hun zonnetje tot in de perfectie te bewerken. Thano en Daniel hadden intussen al een doek gevonden waarachter ze hun eigen versie van de voorstelling konden naspelen.
Na het culturele intermezzo was het tijd voor een natuurbeleving. Even buiten de stad ligt namelijk een enorme steen van een berg. Zomaar in het niets in een fraai natuurdecor. Op de flanken werd indertijd een prachtige beeldhouwwerk gemaakt van de sleutelfiguren in de burgeroorlog. Gelukkig moeten we de steile berg niet beklimmen en konden we de kabellift naar boven nemen. Bovenop dit natuurwonder konden we genieten van een fenomenaal uitzicht op Atlanta en omgeving, die verrassend groen kleurt. Hier en daar zijn nog enkele restanten van de sneeuwstorm van de voorbije dagen terug te vinden.
Het weekend sloten we af in een Texas Roadhouse restaurant, op aanraden van Marc en Petra die eerder al enkele maanden in Dallas woonden, waar deze keten bijzonder populair is. Verrassend genoeg hebben ze ook een vestiging in Minnesota, die we zeker nog zullen opzoeken. Het restaurant is namelijk bijzonder geliefd bij de kinderen. Enerzijds omwille van de lekkere verse broodjes die je als opwarmertje krijgt. Anderzijds omwille van de kilo's pindanoten die je gratis mag verorberen en waarbij het de gewoonte is om de schelpen gewoon op de grond te gooien. Wat thuis en elders op restaurant niet mag is uiteraard veel leuker...
De eerste dag van onze vakantie bezochten we meteen een nieuwe staat: Tennessee. Na Florida, New York, Minnesota, Wisconsin, Illinois en Georgia meteen de zevende staat die we met de familie in de States verkennen. Net over de grens met Georgia is immers het Tennessee Aquarium gelegen. Alvorens de twee uur durende rit aan te vatten, kregen we van Petra nog een Amerikaans ontbijt (maar met Vlaamse kwaliteit) aangeboden: pannenkoeken. Gelukkig de Vlaamse versie én zelf gebakken... Het zorgde er voor dat we lekker lang de tijd namen om wakker te komen bij het ontbijt terwijl de kinderen tijd te kort kwamen om het speelgoed in huis uit te testen. De meisjes sloegen zij aan zij aan het knutselen terwijl de jongens de langste file van Atlanta aan het bouwen waren.
Volgens onze gastfamilie is het aquarium in Tennessee stukken beter dan het exemplaar in Atlanta. We konden enkel beamen dat dit museum van hoge kwaliteit was. Het parcours liep via metershoge acquaria waarin unieke vissen, haaien en nog meer fraais te bewonderen waren. De kinderen kregen de kans om enkele vissen te strelen en bleven vooral wat langer staan bij de speelse pinguins. De lekkere maaltijd over de middag en het ijsje na het bezoek smaakte voor hen mogelijks nog meer... Het was enkel een voorsmaakje van de culinaire hoogvlieger die ons bij terugkomst te wachten stond. Marc testte namelijk zijn nieuwe BBQ uit. Het was intussen wel wat fris buiten (amper 5°C), maar dan kon de smaak niet deren. De bijpassende wijn zorgde ervoor dat we opnieuw tot in de vroege uurtjes ervaringen bleven uitwisselen...
Het feest van de geliefden is in de eerste plaats een
marketingstunt en dat is in Amerika duidelijk te merken van zodra de Kerstman de deur uit is worden
de etalages hier omgetoverd om iedereen eraan te herinneren dat er zeker iets
gekocht moet worden voor de geliefden en vrienden. Valentijn wordt in de klas
immers fel gevierd en ieder kind wordt geacht voor elke klasgenoot een kleine
attentie mee te brengen. Naar goede gewoonte is dit hier in de eerste plaats
snoep, al worden ook potloden en andere
prularia aangeprezen. De dag wordt op
school afgesloten met een heus Valentijnsfeest, in ons geval inclusief
goochelaar en drankjes van de leerkrachten. Onze kinderen waren dan ook zeer
ontgoocheld dat we hen een uurtje voor het belsignaal uit de klas weg plukten
om tijdig de vlucht naar Atlanta te kunnen nemen. Luxeverzuim op zijn
Amerikaans . Ze hadden allemaal wel een volledige zak met geschenkjes van de
klasgenootjes mee maar moesten het feest en de popcorn missen. Thuis werden de
boekentassen vlug aan de kant gezet om toch maar nog even van de verrassingen
te kunnen proeven en even later de valies te pakken en richting luchthaven te
rijden.
Eindelijk was het dus zover.
Al een tijdje keken we er met zijn allen naar uit om naar Georgia te trekken
op bezoek bij Petra, Marc, Amelie en Daniel.
Het zou voor iedereen een blij weerzien zijn met familie én lotgenoten. Als toemaatje, zouden we na 3 maanden in het
koude Minnesota te vertoeven eindelijk ook kunnen genieten van de warmte (en
bij uitbreiding van de eerste regenbui bij aankomst). Dit hadden we echt gemist, maar het deed ons
wel met heimwee denken aan België. Het scheelde echter niet veel of ook in Atlanta
zouden we sneeuwpret beleefd hebben. Woensdag trok er immers nog een
sneeuwstorm over Atlanta die zowat alle vluchten van uit Minneapolis ernaartoe
annuleerde
Onze vlucht vertrok om 18 u met een 2 uur en 30 minuten
vliegtijd voor de boeg. Bij aankomst
moesten we echter rekening houden met een uurtje tijdsverschil want Georgia
ligt in een andere tijdszone. De kinderen zijn intussen al gewoon om te vliegen
en dus de vlucht zelf was niet langer een attractie zeker niet als er aan
boord geen filmpjes gezien konden worden. Gelukkig boden de Ipads de nodige
verstrooiing.. In Atlanta was het even
zoeken om de huurwagen op te pikken want dit is niet zomaar een van de drukste
luchthavens ter wereld. Na een rit van 45 minuten kwamen we aan in Marietta, de
woonplaats van Petra, Marc en kinderen.
Na het uitpakken van de valiezen genoten we van de heerlijke verse soep, bier
en het lekker bijkletsen. Het vakantiegevoel
was voor ons begonnen!
Thano mocht woensdagvoormiddag op bezoek naar een voorstelling van the very hungry caterpillar in the Children's Theatre. Vol trots stapte hij voor de eerste keer op de schoolbus maar wist toch aan juf Heath te vertellen dat ze in België de uitstappen met een dubbeldekker doen.
Voor de ouders was er jammer genoeg geen plaats op de schoolbus dus carpoolden wij maar even. Het Children's Theatre ligt uptown Minneapolis en is echt de moeite waarde voor een bezoekje.
Het theater is vergelijkbaar met de Spil, waar er in verscheidene zalen musicals, voorstellingen, ... worden gegeven. Eén van de zalen draagt de naam van (je kan het misschien al raden) Cargill.
Om de kinderen bezig te houden had juf Heath een blaadje voorbereid met woordzoekertjes en verhaal waren de nodige woordjes dienden ingevuld te worden.
Valentijn is in de US een hot item en we kregen van de juf dan ook een brief dat Valentijn wordt gevierd in de namiddag en dat er niemand in de klas mag vergeten worden. Marcin en Thano zijn dan druk in de weer geweest met het maken van kaarten en het was hier pure fun. Ben eens benieuwd wat de klasgenoten er zullen van vinden.
En dus voor al onze bloglezers: A Happy Valentine.
Op vrijdag 7 februari had Marcin zijn eerste uitstap naar een smallere versie van Technopolis. Het vervoer gebeurde natuurlijk met de schoolbus en ik kon dan ook even meegenieten van de busrit.
De kinderen kregen wat uitleg rond het thema geluid, om daarna zelf aan de slag te gaan met hout, nagels, hamer en elastieken om tot een instrument te komen. Na het gezwoeg werd het tijd om kennis te maken met de grootste Kinexbaan in Minnepolis. Hier hadden ze zo'n 4 maanden aan gewerkt. Marcin was behoorlijk onder de indruk want zijn Kinexbaan ligt nog te wachten om in elkaar gestoken te worden. Hopelijk kriebelt het weer na dit bezoek om er terug verder aan te werken.
Vrijdagavond was Bjorn vroeg thuis van het werk en maakten we even tijd om thuis te genieten. We doken met het gezin de speelruimte en speelden pingpong, darts,... en daarna genoten we van een lekkere ijstaart. In de vorm van een hartje want nu is het allemaal Valentijn wat de klok slaat.
Zaterdag heeft Marcin zijn laatste tornooi gespeeld en eindigde met zijn team (U11) op een mooie derde plaats. Het tornooi liep over verschillende weken. In totaal verloren ze slechts één wedstrijd. Alle wedstrijden werden op een duivelsveld gespeeld, niet eenvoudig want alle deelnemende ploegen waren U12 teams. Na de wedstrijd reden we terug richting Hyland Park om te genieten van de tweede skiles. Marcin wil natuurlijk razend snel vooruit gaan en nam al verwoede pogingen om parallel te gaan skiën. Terwijl de basis is French Frites, Pizza, ... om eerst te leren stoppen en draaien te nemen. (in Vlaamse taal: ploegen... hier worden de kinderen liever vette etenstermen aangeleerd die makkelijker te onthouden zijn)
Voor Els was het skiën wat tegen gevallen en daarom neem zij vanaf eind februari de tijd om skilessen te volgen om toch nog wat techniek onder de knie te krijgen en te beletten dat de kinderen na enkele lessen haar al achterlaten...
Zondag konden we genieten van een unieke brunch in de La Fayette golf club. We waren uitgenodigd door Guillaume en Liliane (ex bestuurder van Cargill en enige Belg die het ooit zo ver schopte). Voor de eerste keer kon ik plaats nemen in een Mercedes S en Catharina zat als een volleerde filmster op de achterbank. Het rijcomfort was toch een stuk beter dan de schoolbus. De brunch werd gesmaakt en Catharina, Marcin en Thano genoten er met volle teugen van. Papa kon naar hartelust over koers en voetbal praten want zelfs na 33 jaar in Minneapolis is en blijt hij een rasechte Belg...In de namiddag namen we ook de tijd om thuis wat te chillen om dan moe en voldaan in onze bedjes te kruipen. Bjorn nam dan maar de tijd om aan het puzzelen te slaan met een exemplaar van Las Vegas. Dan kan hij al wat mijmeren over de vakantie die we daar in de zomer gaan doorbrengen.
Deze week staat skypen op het menu met de kapelhoekschool en natuurlijk kijken we heel erg uit naar onze trip naar Atlanta. Het wordt een blij weerzien met de familie en de kinderen kunnen terug een staat aankruisen waar we naartoe geweest zijn...
Het blijft maar sneeuwen in Minnetonka. De afgelopen week is er opnieuw twintig centimeter sneeuw gevallen. Hierdoor rijden we voortaan onze oprit op als door een muur van sneeuw. Door het ruimen van de oprit ligt aan de zijkanten nu al ruim een meter sneeuw. Ook op onze terras, waar we nog niet geruimd hebben, is de witte laag sneeuw intussen aangedikt tot zowat een meter... volgende week start Els met het ruimen van de terras omdat het gewicht van de sneeuw wel eens gevolgen zou kunnen hebben voor onze houten terras die op de eerste verdieping ligt...
Van al die sneeuw hebben ze dan maar gebruik gemaakt om zondag voor het eerst de skilatten aan te trekken. Voor Bjorn en Els was het even mijmeren... Het was immers al 12 jaar geleden dat we voor het laatst genoten van het skiën, in Montgenèvre... Voor de kinderen werden de eerste lessen in het Nederlands gegeven door de vrouw van een collega van Bjorn. Het verliep bijzonder vlot zodat ze na de twee uur les al met papa en mama van de eerste hellingen naar beneden konden skiën. Puik werk en ze genoten er tenvolle van. Maar zij niet alleen. Ook voor ons wat het een blij weerzien met de skisport... dit smaakt duidelijk naar meer...
Afgelopen weekend is onze integratie in Amerika opnieuw wat versneld aan de hand van enkele typische feestjes. Zaterdag waren we uitgenodigd om de verjaardag van één van de spelertjes van de ploeg van Marcin te vieren. Eerst moesten ze wel nog een indoor wedstrijd afwerken. Voor de zevende maal op rij werd gewonnen tegen een U12 ploeg en volgende week wordt de finale gespeeld. Na de wedstrijd werden alle spelers en ouders bij de jarige uitgenodigd. De papa werkt ook voor Cargill (dat is hier niet zo toevallig als bij ons) en keerde vorig jaar terug naar vier jaar China. Het werd een toffe avond met lekkere hapjes en vooral veel drank. Tegelijk kregen we veel tips voor activiteiten de komende maanden... Bovendien begrijpen we nu maar al te goed het nut van een speelkelder zoals ook wij die hebben... De ouders konden ongestoord praten terwijl er zowat 20 kinderen - bijna allemaal jongens- beneden de boel op stelten aan het zetten waren...
Zondag stond de superbowl op het programma. Zeg maar de Champions League finale van het Amerikaanse rugby. Meer dan 100 miljoen kijkers en overal komen mensen samen om de finale te bekijken bij een feestje. Tijdens de rust wordt zelfs het speelveld even omgetoverd in een concertzaal met live optreden van Bruno Mars... Wij waren voor de gelegenheid uitgenodigd bij Bjorns collega uit Belgie die hier ook voor een jaar gestrand is. Het appartementsblok waar ze woont hield een burenfeest waar ook vrienden naar toe mochten komen. De kinderen konden er spelen naar hartelust terwijl de mama's en de papa's een drankje kondigen nuttigen en met een scheef oog ook de finale konden bekijken. Catharina was vooral blij om even wat tijd met Arwen door te brengen - meisjes onder elkaar nietwaar...
De prachtige kalenders die we van vele vrienden mochten ontvangen, drukten ons dit weekend met de neus op de feiten... de eerste drie maanden op Amerikaanse bodem zijn zo goed als achter de rug. Januari is voorbij gevlogen, maar bij het bekijken van de foto's beseffen we dat we heel wat beleefd hebben de voorbije weken. We laten jullie maar al te graag mee genieten van deze momenten, via de link naar de foto's (en enkele video's van de turnwedstrijden van Catharina) in bijlage
Tijdens de koudste dagen in Minneapolis, ja ja, het kwik duikt hier terug -25 tot - 30 graden, werd het voor ons even de tijd om kennis te maken met de zusterstad van Minneapolis, namelijk St Paul. Een jaarlijks gebeuren hier is Winter Carnival. Eerst reden we richting Minnesota State Fair om daar te genieten van de sneeuwsculpturen. Van een grote sneeuwblok werden er door verscheidene vrijwilligers mooie sculpturen gemaakt. Na een korte wandeling werd het vlug de tijd om richting Rice Park te rijden waar we konden genieten van een heus ijssculptuurfestival.
Zelfs de bar werd tijdelijk uit ijs gemaakt, maar kon ons niet bekoren om iets te verorberen. We waren vooral blij dat we de warmte van de wagen konden opzoeken.
Zondag was het vooral voor Catharina een belangrijke dag want ze had namelijk terug gymnastiekwedstrijd voor de disciplines dubbel mini trampoline, trampoline en tumbling. Na wat retard mocht ze beginnen met de wedstrijd van dubbel mini trampoline waar ze een 7de plaats behaalde. Daarna was het de beurt aan trampoline waar ze verdienstelijk 2de werd met een medaille als beloning. De tumbling kon ze afsluiten met een 3de plaats en hiervoor kreeg ze een bronzen medaille. Voor Catharina een mooie en geslaagde dag. Volgende week zetten we de foto's van januari op picasa met daarin wat filmpjes van de wedstrijd voor de turnliefhebbers.
Zondag kregen de kinderen ook nog het heuglijke nieuws dat de school was gecancelled op maandag en dinsdag wegens de koude. Dan maar terug van de nood een deugd gemaakt om Nederlandse les te geven om ze dan 's avonds te belonen met een zwembeurt. Dinsdag sturen we namelijk de eerste toets naar de wereldschool. Ondertussen ook al heel wat nieuwsberichten gekregen over het stormweer dat over Roeselare trok.
Maandag 20 januari hadden de kinderen een dagje vrijaf. Dit was ter ere van Martin Luther King. Hij is geboren op 15 januari 1929 en de maandag na de geboortedatum hadden Catharina, Marcin en Thano dus een dagje vrijaf. Thano had hier op school ook al wat over geleerd en bracht vol trots zijn huiswerk mee naar huis.
Dinsdag werd het voor Bjorn tijd om naar de infoavond te gaan voor de Junior High School voor Catharina. Vanaf september gaat Catharina hier dan ook naar het middelbaar en dat wordt wel een aanpassing. De school begint om 7.45 u en eindigt om 14.30 u. Catharina heeft al haar keuzevakken gemaakt (Kunst en Frans). Ja ja, volgend schooljaar wordt niet alleen het Engels en Nederlands belangrijk maar ook het Frans. Ze heeft nu een jaartje vrijaf gekregen maar het wordt dringend tijd om hiermee ook de draad terug op te pikken.
Woensdag hadden we Katelijne op bezoek en konden we terug genieten van de Belgische meegebrachte specialiteiten. De peperkoek, chocola, ... werden dankbaar aangenomen en zullen we in de komende maanden zeker verorberen.
Donderdag kregen de kinderen nog een extra vrije dag wegens te koud, alhoewel wij het wel tamelijk warm vonden. Het was maar - 12 graden Celsius. Ondertussen kregen ze eens geen Nederlandse les maar was het een echte vrije dag. Vrijdag stond er sowieso een vrije dag want de leerkrachten dienden de rapporten te bespreken van de leerlingen over hun prestaties van de voorbije 6 maanden.
Vrijdagavond kwamen Kerry, Doug en Cis op bezoek en werd het tijd om ze te laten kennis maken met de pool, darts en pingpong. Ik had ondertussen mijn beste beentje voorgezet qua culinair eten. Als aperitiefhapje had ik toastjes met zelfgemaakt vleessalade, tonijnsalade en krabsalade, om daarna te genieten van tomaat-courgettesoep. Om vervolgens quiche met broccoli en zalm of preischotel van zalm te genieten. En te eindigen met een appelcake en natuurlijk Belgische pralines. Het was meer dan een geslaagde avond ...
Na een korte tussenstop in Roeselare werd het voor Bjorn
tijd om vorige week zaterdag terug richting Minneapolis te vliegen. Kort na de middag zette hij voet op vaste
grond om dan full speed richting dome te rijden om nog de wedstrijd van Marcin
te kunnen mee volgen.
Bij het uitpakken van de valies was de vreugde bij iedereen
groot want we mochten toch een aantal producten die we hier gemist hebben terug
in ontvangst nemen, waaronder cocktailsaus, peperkoek, chocoladehagel,
Om Bjorn dan ook terug thuis te verwelkomen had ik
natuurlijk mijn zoektocht naar Belgische bieren in Minneapolis nog niet stop
gezet. En ja, er is hier weliswaar Omer te
vinden, waar we met volle teugen van genoten.
Terwijl Bjorn in het buitenland vertoefde kregen we om de 2
dagen een heuse sneeuwbui over ons heen.
De ergste was vrijdagnacht waar hier toen 15 cm sneeuw is bijgevallen. Aan onze conditie wordt hier zeker meer dan
genoeg gewerkt. Momenteel ligt er hier
al 50 cm en de kinderen hebben dan ook dit weekend voor het eerst een sneeuwman
gemaakt. Voor diegene die zich geroepen
voelt om de sneeuw te helpen ruimen, hebben we alvast zelfgemaakt
chocoladebrood en een fris pintje klaar staan. Deze week zakken de temperaturen terug tot
-15 ° C maar de gevoelstemperaturen zullen een stuk kouder zijn (- 30 °C).
We hebben deze week het geluk gehad om Ilse in ons huis te mogen verwelkomen. Nadat Ilse was bekomen van de jetlag en de werkweek kon ze genieten van een welverdiend weekend. Vrijdag hadden we een etentje bij een ex-collega Lindsay en haar man Tom. Voor mij was het een blij weerzien natuurlijk. Daar werden we culinair verwend om dan met gevulde maagjes terug te keren richting huis/hotel.
Na de nodige taxiritten (naar de training van Thano en wedstrijd van Marcin 8-2 gewonnen) namen de dames nog even de tijd om de Ridgedale te bezoeken. Mama had namelijk jeansbroeken van Ralph Lauren voor 6,98$ op de kop kunnen tikken.
Dan was het moment gekomen om Ilse te laten kennis maken met de ice tubing en Catharina, Marcin en Thano waren onvermoeibaar. De ene lift was kapot maar dit kon hen niet deren om de volledige weg naar boven te wandelen.
Na het verorberen van een warme chocolademelk werd het thuis de nodige tijd om de chocoladefondue eens uit te testen!
Zondag reden we richting Mall of America, want hiervoor is Minneapolis toch wel bekend en ja, de winkels zijn hier de zondag ook open, een ware luxe ... 's Avonds brachten we Bjorn richting luchthaven voor een Europese rondrit, met natuurlijk een korte tussenstop in Roeselare. Om daarna met een valies vol chocola richting Minnetonka te vertrekken.
De temperaturen hebben begin deze week toch een serieuze
duik genomen richting 30 graden. Voor
de kinderen duurde de kerstvakantie dan ook 2 dagen langer want de overheid van
de staat Minnesota had alle scholen gesloten.
Gelukkig konden we van de nood een deugd maken en zijn we
begonnen met de Nederlandse lessen.
Iedereen kreeg al een portie woordenschat, spelling, dictee, Het eerste pakket hebben we al afgewerkt en
mama heeft zich niet moeten ontpoppen tot strenge juf want de kindjes waren
heel flink.
Woensdag, eindelijk hoera stemming, toch voor de mama, want
de kindjes mochten terug naar school en voor Marcin en Thano begon de eerste
tennisles. They did both a good
job!!! En ze waren na afloop heel
enthousiast.
Ondertussen kregen we al de eerste reservering voor 2014
binnen bij hotel Els. De datum staat al
vast op onze kalender en we zien er naar uit om Jo en Lin in Minneapolis rond
te leiden.
Goed en wel terug in Minnetonka en het nieuwe werkjaar al in gezet.... Intussen maken we ons op voor de koudste periode sinds 20 jaar. In de loop van zondag zal het kwik richting -25°C duiken overdag en in de nacht zelfs naar de -35°C. Dit patroon zou maandag nog vijf graden kouder worden. Iedereen wordt aangeraden binnen te blijven omdat deze temperaturen niet gezond zijn voor de huid. De gouverneur heeft de kinderen een dagje langer vakantie bezorgd door de scholen maandag te sluiten... Jammer genoeg is dit voor Cargill niet het geval en dus moet enkel Bjorn na het weekend aan de slag... Het wordt verwacht dat de koude enkele dagen zal duren. De maand december en deze eerste week van januari is de koudste periode in 20 jaar... We treffen het dus wel... Blijkbaar lag hier twee jaar geleden met kerst zelfs geen sneeuw...
De kinderen hebben intussen hun eerste sportieve wedstrijden achter de rug. Catharina moest aantreden in 3 disciplines: tumbling (niveau 6, 9 is het maximum ongeacht de leeftijd), dubbele mini trampoline (niveau 5) en trampoline (niveau 5). Ze kaapte de EERSTE plaats weg in de mini trampolines, werd vierde in de trampoline en zevende in het tumbling. Aangezien ze hier maar moeilijk kunnen begrijpen dat de familienaam van de vrouw niet dezelfde is als deze van de man... turnde Catharina voor de gelegenheid als Catharina Olevier...
Marcin speelde intussen een eerste wedstrijd op een duivelsveld met zijn ploeg tegen een U12. Hij verloor met 10-2 maar liet wel fraaie dingen zien. Voetbal is hier duidelijk nog meer een individuele sport dan een ploegsport en de vele individuele acties leverden uiteraard weinig op... Thano had enkel training vandaag.
Gisteren hebben we ook het nieuwe jaar ingezet met de beste wensen in het gezin en uiteraard een aantal kleinere geschenkjes... Papa kreeg meteen een voorraad gluhwijn en Belgische bieren... Zowaar de Rodenbach Grand Cru kon Els hier op de kop tikken aan een betaalbaar prijsje... Marcin kan voortaan het uur van zijn wekker om het plafond aflezen tussen geprojecteerde planeten
Intussen hebben we tijd gevonden om de foto's van de Chicagoreis én een videofragment van de live muziek in het Duitse restaurant op te laden op Picasa. Je kan ze bekijken via onderstaande link
We zijn het nieuwe jaar met wat nostalgie ingezet. Na lekker lang te soezen ontbeten we op de hotelkamer terwijl we naar thuis skypten zodat de kinderen aan oma en opa en oma hun internet-nieuwsjaarbrief konden voorlezen. We genoten even mee van het nieuwjaarsgedruis in Roeselare. Intussen was de sneeuw nog verder opgehoopt. Geen weer om buiten te wandelen en dus trokken we naar Amerikaanse ontspanningstraditie naar een indoor shopping center... nieuwjaar of niet het geld moet hier rollen en dus zijn de winkels op nieuwjaar gewoon open. Het shoppen kon ons evenwel maar matig bekoren terwijl de maagjes knorden. Als bij toeval vonden we een Duits restaurant. Het is een filiaal/copie van het in Munchen gelegen Brauhaus. Op het menu lokaal gebrouwen Duits bier, Duitse gerechten en live Tiroler- en schlagermuziek. De kinderen raakten als snel aan de praat met de artiesten en waren trots om te vertellen dat wij niet ver van Duitsland wonen en zelfs regelmatig daar op vakantie gingen... De keuken serveerde de echte Duitse gerechten: schnitzels voor de kinderen, bratwurst voor papa en mama en als dessert apfelstrudel en kirschentorte... We waanden ons echt enkele uurtjes in het Europese vasteland en zongen met volle borst mee met de Duitse schlagers... Voor de gelegenheid werd het eten ons ook niet door de strot geduwd, waardoor we zowat twee uur dineerden... Ons nieuwjaarsmenu smaakte en deed de koude schotel met frietjes ten huize Oma Monique vergeten... We sloten onze nieuwsjaardag af met de belofte in te willigen die we de kinderen de eerste dag gemaakt hadden... terugkeren naar Winter Wonderland om er op de attracties te mogen spelen...
Op 2 januari ruimden we de pakken sneeuw van de wagen om een tocht van zowat 6,5 uur richting thuis aan te vatten... Onze kerstvakantie zit er zoi goed als op. Bjorn gaat morgen weer aan de slag en 's avonds komt de huisbaas langs om samen één te drinken op het nieuwe jaar. Catharina en Marcin waren gelukkig net op tijd terug thuis om nog te kunnen trainen want dit weekend hebben ze beiden hun eerste wedstrijd op Amerikaanse bodem op het programma staan...
2013 is voor ons een jaar vol verrassingen geweest. Nooit hadden we bij de start van het jaar gedacht dat we het jaar in Chicago zouden afsluiten... Dus wilden we er zeker van zijn dat we er ook een feestje konden van maken. In de loop van de morgen skypten we nog snel even met het thuisfront, om daarna opnieuw de stad te verkennen. Het kwik was evenwel sterk onder het vriespunt gedaald en de snijdende wind zorgde er voor dat we niet langer dan een half uurtje buiten konden wandelen in de stad zonder even op te warmen in één of ander gebouw. Het geplande schaatsen op de ijspiste in de stad viel dan ook in het water. In de plaats daarvan doken we een kunstcentrum binnen waar Thano zowaar een hedendaags kunstwerk met een een springkasteel verwarde.... hij spring het met graffiti bespoten laken op en kreeg meteen de boze blikken van de bewakers en papa achter zich aan... gelukkig was er geen 'schade' aan het 'kunstwerk' want anders had onze familiale hier al mogen aangesproken worden. Wat is papa blij dat hij hier een extra dekking tot 1 miljoen euro heeft afgesloten...
Na de frisse tocht door de stad had Bjorn gezorgd voor twee verrassingen voor de kinderen om oudejaar te vieren. Eerst trokken we door de opkomende sneeuwstorm naar het Legoland Discovery center waar Chicago in Lego was nagebouwd maar waar de kinderen en papa en mama ook genoten van allerhande attracties. Inmiddels was het donker geworden buiten en stapelde de sneeuw zich al rond de tien centimeter op... Toch trokken we naar de tweede verrassing... we zouden een familie eindejaarsfeest doorbrengen op een rolschaatspiste. Voor de gelegenheid was er een 80s fuif georganiseerd en omdat de kinderen het niet tot middernacht zouden uitzingen, werd al omstreeks 21 uur afgeteld naar het nieuwe jaar. Dat gebeurd hier op menig familiefeest met ballonnen die de lucht uit vallen en die zo snel als mogelijk doorprikt moeten worden om een prijsje op te pikken... De kinderen genoten er met volle teugen van en kregen er maar geen genoeg van. Gelukkig was er ook pizza en drank en de kinderen wonnen via spelletjes ook nog wat extra drank voor de papa en de mama...
Het feest liep rond 22 uur ten einde. Het plan was om dan richting centrum van de stad te rijden om het vuurwerk aan het meer mee te maken. De sneeuwstorm woedde intussen evenwel in volle gang en de sneeuw dikte al aan tot zowat 20 centimeter waardoor ook het verkeer in de war kwam te zitten. We besloten dan maar naar het hotel te gaan. De kinderen haalden middernacht niet en sliepen als roosjes op het moment dat her en der vuurwerk afgestoken werd. Els en Bjorn genoten dan maar van een romantisch uitzicht met een glaasje in de hand...
Onze eerste kennismaking met de gangsterstad bij uitstek valt zeer goed mee. Chicago oogt veilig en net en er is heel wat te beleven. De eerste dag verlieten we het hotel evenwel met motregen en dus besloten we de citytrip te starten met een bezoek aan het museum voor wetenschap en industrie. Meteen een kanjer van formaat want we waren al snel zes uur zoet in dit reuzemuseum. Blikvanger waren een echte Boeing 747 die in de lucht hing, een stoomtrein en een Duitse onderzeeër. Wij konden vooral de tientallen kerstbomen van alle landen van de wereld smaken. Al viel het Belgisch exemplaar wat tegen want de kerstballen waren vervangen door foto's van Filip en Mathilde... Geen spoor evenwel van de beroemde chocolade, bier of frietzakken... Verder genoten we ook van een heerlijke ijscoupe in een ijssalon in jaren dertig stijl. Marcin kon de film over de ruimte op het holle scherm dan weer appreciëren.
Bij het verlaten van het museum was de avond al in Chicago ingetreden en de motregen had plaats gemaakt voor een heldere hemel, waardoor we fenomenale zichten kregen op de verlichte skyline van de stad. We reden naar de pier. Geen pier zoals aan de Belgische kust waarop je enkel kan wandelen... neen alles is hier big... dus een pier met indoor evenementenhal, tropische tuinen, winkelcentrum, reuzenrad... In de evenementenhal was er voor de gelegenheid een kerstdorp met speeltuigen neergeplant... We beloofden de kinderen hier nog terug te keren met meer tijd... We keerden tevreden naar het hotel terug om nog een snelle duik in het zwembad te nemen... By the way.. onze hotel lag langs de eerste kilometers van de historische route 66...
De tweede dag verkenden we wel uitgebreid het centrum. Michigan Ave geldt hier zowat als de Champs Elysées van Chicago met heel wat leuke shops en restaurantjes. Sommige shops zitten ingebed in heuse flatgebouwen. In één van hen kan je lift nemen naar de 94ste verdieping waar je ene adembenemend zicht hebt op de stad en de omgeving. Je staat er op de tweede hoogste toren van de stad... Het verkennen van de binnenstad sloten we in de latere namiddag af met de typische plaatselijke pizza... een mengeling van pizza en quiche zeg maar. Het was het drie kwartier wachten (om drie uur in de namiddag nota bene) meer dan waard! Tijdens het wachten raakten we nog aan de praat met een Canadese dame die zowaar ons dialect begreep maar zelf alleen Engels sprak. Bleek dat haar ouders beiden uit Ieper afkomstig waren en ze ook nog een tante in Roeselare heeft wonen... De wereld kan klein zijn...
