Het feest van de geliefden is in de eerste plaats een marketingstunt en dat is in Amerika duidelijk te merken…  van zodra de Kerstman de deur uit is worden de etalages hier omgetoverd om iedereen eraan te herinneren dat er zeker iets gekocht moet worden voor de geliefden… en vrienden. Valentijn wordt in de klas immers fel gevierd en ieder kind wordt geacht voor elke klasgenoot een kleine attentie mee te brengen. Naar goede gewoonte is dit hier in de eerste plaats snoep, al worden ook potloden en  andere prularia aangeprezen.  De dag wordt op school afgesloten met een heus Valentijnsfeest, in ons geval inclusief goochelaar en drankjes van de leerkrachten. Onze kinderen waren dan ook zeer ontgoocheld dat we hen een uurtje voor het belsignaal uit de klas weg plukten om tijdig de vlucht naar Atlanta te kunnen nemen. Luxeverzuim op zijn Amerikaans…. Ze hadden allemaal wel een volledige zak met geschenkjes van de klasgenootjes mee maar moesten het feest en de popcorn missen. Thuis werden de boekentassen vlug aan de kant gezet om toch maar nog even van de verrassingen te kunnen proeven en even later de valies te pakken en richting luchthaven te rijden.

Eindelijk was het dus zover.  Al een tijdje keken we er met zijn allen naar uit om naar Georgia te trekken op bezoek bij Petra, Marc, Amelie en Daniel.  Het zou voor iedereen een blij weerzien zijn met familie én lotgenoten.  Als toemaatje, zouden we na 3 maanden in het koude Minnesota te vertoeven eindelijk ook kunnen genieten van de warmte (en bij uitbreiding van de eerste regenbui bij aankomst).  Dit hadden we echt gemist, maar het deed ons wel met heimwee denken aan België. Het scheelde echter niet veel of ook in Atlanta zouden we sneeuwpret beleefd hebben. Woensdag trok er immers nog een sneeuwstorm over Atlanta die zowat alle vluchten van uit Minneapolis ernaartoe annuleerde…

Onze vlucht vertrok om 18 u met een 2 uur en 30 minuten vliegtijd voor de boeg.  Bij aankomst moesten we echter rekening houden met een uurtje tijdsverschil want Georgia ligt in een andere tijdszone. De kinderen zijn intussen al gewoon om te vliegen en dus de vlucht zelf was niet langer een attractie… zeker niet als er aan boord geen filmpjes gezien konden worden. Gelukkig boden de Ipads de nodige verstrooiing..  In Atlanta was het even zoeken om de huurwagen op te pikken want dit is niet zomaar een van de drukste luchthavens ter wereld. Na een rit van 45 minuten kwamen we aan in Marietta, de woonplaats van Petra, Marc en kinderen.  Na het uitpakken van de valiezen  genoten we van de heerlijke verse soep, bier en het lekker bijkletsen.   Het vakantiegevoel was voor ons begonnen!