We zijn intussen goed en wel aangekomen in Chicago en heWe t is toch even wennen... hier ligt namelijk geen sneeuw!!! De temperatuur bij aankomst was zowaar 7°C... Benieuwd wat de komende dagen zal brengen want ze voorspellen wel nog een koud eindejaar. Morgen verkennen we de binnenstad, maar van de rustige avond op hotel maakten we gebruik om de foto's van de voorbije kerstperiode op te laden op Picasa zodat jullie meer details kunnen zien van onze voorbije weken.
Op 28 december werd Marcin 9 jaar, maar aangezien we die dag een rit van zowat 650 kilometer richting Chicago voor de boeg hadden, beslisten we om hem de avond voorheen te verrassen. Zonder dat hij het wist nodigden we zijn beste vriend en vriendin van de klas en zijn beste voetbalvriend uit. We pikten de kinderen bij hen thuis op en de ouders vertrouwden hun kinderen voor het eerst toe aan die wildvreemde Belgen... De tocht ging eerst richting St Paul waar we in een sfeervol restaurant eerste de maagjes vulden om een uurtje laten verrast te worden. Plots verscheen er voor het restaurant namelijk een limosine met chauffeur die galant de deur voor de kinderen open hield.
De limosine zou ons voor een tocht van drie uur meenemen langs de meest sfeervol verlichte woningen in de stad. Huizen die stuk voor stuk op zijn minst 10.000 kerstlichtjes hadden hangen aan de woning of in de voortuin. Sommige waren echte pareltjes waarbij je in de voorbijrijden de radio op een bepaalde frequentie moest afstellen en waarbij de lichtjes daarna dansten op de tonen van de muziek. IN een andere woning verscheen de kerstman via een projectiescherm op het grote raam aan de voordeur. Een andere woning had dan weer een heuse wandeling in de voortuin langs uitstalramen met teddyberen, Barbies en speelgoed in kerstuitrusting...
In de limosine vermaakte iedereen zich intussen ook heel goed. Voor de gelegenheid hadden we Belgische koekjes met chocolade, Amerikaanse chips en frisdrank en snoep bij de hand. Els en Bjorn genoten van een zoete porto. Het was fantastisch om de kinderen te zijn praten met de drie Amerikaanse vriendjes. Het werd duidelijk dat ze al aardig uit de slag kunnen in het Engels want het werd geen minuut stil in de limo. We moesten zowaar zelfs Dosko Beveren en KM Torhout vertalen in het Engels... Catharina zorgde intussen voor een kappersbeurt in de limo voor Sophia... De kinderen waanden zich even de voetbalsterren van Barcelona....
Op de echte verjaardag van Marcin hielden we halverwege de tocht naar Chicago nog even halt in een bekende stad... Wisconsin Dells. Dit paradijs van waterpretparken bezochten we afgelopen zomer al en het ligt halverwege tussen Minenapolis en Chicago. We besloten er even halt te houden om te eten in het restaurant dat het eten per speelgoedtrein aan tafel brengt... We kregen even het zomers gevoel terug (gevoed door het feit dat het voor het eerst sinds lang ook eens niet aan het vriezen was buiten...) . Marcin kreeg voor zijn verjaardag een ijsje per trein afgeleverd in een passende verpakking...
Op tweede kerstdag verlieten we ons sfeervol en sneeuwrijk vakantieresort. Na een tweetal uurtjes rijden kwamen terug 'thuis'. De tocht nam evenwel wat meer tijd in beslag want op de terugweg passeerden we langs Albertville... en dat klinkt gekend in de oren van de shoppingfanaten want daar ligt het outlet shopping center. En aangezien tweede kerst een koopjesdag is (in feite zijn er altijd wel een of andere koopjes), gingen we daar even in de remmen om skihandschoenen voor mama en een skijas voor Catharina te kopen. Als er iets is dat we de afgelopen dagen wel geleerd hadden, dan is het dat we ons extra moeten voorbereiden op de koude als we willen genieten van de wintersporten...
Eenmaal thuis gekomen maakten we ons allemaal feestelijk op om met het gezin kerstavond te vieren en cadeautjes open te maken. We genoten van vele aperitiefhapjes en een kaasfondue, zeg maar een typische Vlaamse kerst... Na het diner speelden we een gezelschapspelletje.. Bjorn kreeg van Els zowaar twee flessen Gluhwijn cadeau... die had ze enkele dagen geleden stiekem gevonden en gekocht in Minneapolis en wijselijk gezwegen terwijl Bjorn tegen iedereen op Skype verkondigde dat dit zowat het enige was dat we niet hadden kunnen vinden... Bij deze dus recht gezet! De kerstman zou de dag erna de sokken van de kinderen trouwens ook gevuld hebben wel Belgische chocolade, speculoos koekjes en tweekleuren chocopasta... genieten dus de komende weken van Europese smaken!
Onze eerste kerst zit er op. Ditmaal vierden we kerst op een speciale manier want onze kerstavond begon al.. in de ochtend. Terwijl de kinderen een bezoek brachten aan de workshop van de kerstman (waar ze schitterende dingetjes versierden), kraakten papa en mama de fles Banyuls die papa voor zijn verjaardag kreeg. Intussen skypten we naar de beide thuisfronten waar het feest op gang geschoten werd. Na de workshop skypten we opnieuw met de Belgische feestvierders aan weerszijden en stelden de kinderen enkele vragen over ons leven hier in Amerika. Kwestie van er op een of andere manier toch even bij te zijn. Terwijl de Belgische feestvierders de maaltijd aansneden, trokken wij de sneeuwlucht in om te leren langlaufen. Onze privé leraar sprak een mondje Duits en leerden ons snel de kneepjes, zodat we de dag erna, op kerst, er zelfs op uit trokken voor een tocht van 10 kilometer. Langer dan gepland, maar afstanden inschatten als je voor het eerst op de latten staat is niet zo eenvoudig...
Na het langlaufen en een verfrissende duik in het zwembad, maakten we ons op voor onze eigen kerstavond. Die werd in het restaurant van het resort gevierd. De opkomst was magertjes maar gelukkig toch iets meer dan onze kerstavond in Montgenèvre... We tafelden met een veertigtal anderen. We gingen van start met een aperitiefje en namen ook een fles wijn... Dat was dan zowat het beste van de avond want de bediening had het knap lastig met die massale opkomst en stuurde zowat elke menu in de war. Mama kreeg eten voor de rest en ons eten was ronduit erbarmelijk. Bovendien leek het wel alsof iedereen in een reuzehaast was want na een uurtje tafelen zaten we zowat alleen aan tafel. We schoven dan ook maar aan voor de misviering om 8 uur... dat leek evenwel een soort wake te zijn met een prediker die echt wel leek op Jezus, tenminste als je zijn das, cowboysboots en motorjas weg dacht. Zijn boodschap leek wel uit een sekte weggeplukt... gelukkig sloten we plechtigheid wel af met een gekend lied... Stille Nacht... waarna de eigenaar van het resort iedereen met koekjes bedankte. Hierdoor raakten we aan de praat met de 82-jarige eigenaar die lang in Duitsland gestudeerd en gewerkt had en België al een paar keer had bezocht.. het werd een aangename afsluiter van kerstavond en dat gevoel was duidelijk wederzijds want een dag later hing er bij het ontwaken een geschenkje aan onze hotelkamerdeur... de eigenaar had een doos koekjes laten inpakken...
Zoals gesteld vierden we kerst zelf met een combinatie van langlaufen en zwemmen... nadat we mochten aanschuiven voor een typische Amerikaans (lees ongezond) ontbijt. De kerstdag werd afgesloten met een gratis diner voor alle gasten en op het menu stond ditmaal wel degelijk goed eten. Het werd het typische kerstdiner: kalkoen, maar ook saladebar, desertbuffet,... ditmaal smaakte het ons echt wel en de sfeer was gezellig.
Morgen rijden we terug naar ons huisje in Minnetonka. We hebben echt genoten van ons verblijf hier. We probeerden enkele nieuwe wintersporten uit, genoten van de prachtige, witte omgeving, van het zwembad en de mensen die we leerden kennen. We waren verheugd enkele uurtjes van kerstavond met zowel Bjorns als Els haar thuis te kunnen doorbrengen. Morgen vieren we een Belgische kerst in ons huis bij de kerstboom. Op het programma staan hapjes, cadeautjes, aperitief en wijn... en wellicht ook Belgische frieten met biefstuk... of misschien wel een kaasfondue... Een dagje later vieren we de verjaardag van Marcin want op 28 december zullen we het gros van de tijd doorbrengen in de auto richting Chicago om daar de overgang naar 2014 te vieren!
We zouden het bijna vergeten...maar papa is intussen ook een jaartje ouder geworden... en dus hebben zijn we vanavond eens lekker uit eten gegaan... de kinderen waren vandaag extra braaf en papa kreeg een lekker fles Banyuls... ja zelfs de lievelingsaperitief van papa is hier in Amerika te vinden... Met die verjaardag wordt het ook duidelijk dat het jaar op zijn einde loopt en dus hebben we nu al een fotoreeks van december op Picasa opgeladen... geniet ervan en prettige feestdagen. Denk aan ons als je culinair aan het genieten bent of een smakelijk streekbiertje achterover slaat... Want dat missen we hier heel erg!
We wisten allemaal dat het hier koud kon worden, maar op de
verjaardag van papa heeft de koude ons toch echt wel letterlijk en figuurlijk om de oren geslagen. Deze avond
hebben we een verjaardagsdiner gegeten
in een Zwitsers aandoende chalet in Brainerd, het vakantieoord waar we
sinds zondag zijn neergestreken. We sloten het diner om 20.30 af en reden naar
huis bij temperaturen van -21° Fahrenheit, oftewel -30°C van koud gesproken
Ook in de loop van de dag mochten we de koude ervaren. Rond
het middaguur trokken we naar buiten voor een sledetocht met sneeuwhonden
Alhoewel het op het middaguur was dook ook de temperatuur naar -20°C! De tocht
was echt wel de moeite waard want de beleving van op een slee te zitten vooruit
getrokken door acht honden bij snelheden van zowat 30 km per uur is tof.
Tenminste als je de snijdende wind buiten beschouwing laat
Sinds zondag hebben we onze tenten opgeslagen in Brainerd,
zowat 2 uur rijden ten noord westen van Minnetonka. We vertrokken na de
voetbaltraining van Marcin en nadat we nog snel wat sneeuwlaarzen en
skihandschoenen voor papa hadden ingeslagen. De dag ervoor waren we ook al
langs geweest in een plaatselijke skishop om voor iedereen een tweedehandse
ski-uitrusting te kopen. Kwestie van voorbereid te zijn op de eerst skilessen.
In volleerde Bjorn-stijl konden we de 5 uitrustingen na wat onderhandelen voor
een prikje op de kop tikken zodat er nu wat budget over is om skilessen te
volgen.
In het resort, Cragun, hebben we twee aanpalende kamers
geboekt die ook een open haard en een tafel hebben waar we gezellig kunnen ontbijten, een spelletje spelen, gezellig
keuvelen of lekkere hapjes eten. Het ligt vlak bij één van de tienduizend
Minnesota meren die intussen lekker bevroren is en met bijna een halve meter
sneeuw bedekt is. De kinderen hebben maandag het meer uitvoerig verkend met een
kleine sneeuwscooter. Vooral Catharina had snel de smaak te pakken, Marcin was
voor de gelegenheid wat voorzichtiger en werd door papa alsmaar aangemaand om
meer gas te geven.
Het resort is niet alleen gelegen in een prachtige natuur
maar heeft ook heel wat indoor faciliteiten. Gaande van een prachtige indoor
sportzaal waar Marcin, Thano en papa al enkele partijtjes tennis achter de rug
hebben. Daaarnaast ook een mooi zwembad, waar vooral Catharina tijdens de pool
party heel wat prijzen en zelfs cash dollar munten wist te veroveren. De eerste
avond hebben we resort uitvoerig verkend aan de hand van een schattenjacht met
het ganse gezin.
Morgen vieren we dus kerstavond in een unieke omgeving. Al
zal het niet met onze unieke vrienden of familie zijn. Skype zal dit dan maar
moeten overbruggen. Gelukkig hebben we dit want vandaag was er als verrassing
voor Marcin zelfs een skype sessie gepland met zijn KM Torhout voetbalploeg!
Hij wist van niets en was dan ook even van zijn melk ja zelfs Marcin kan in
zon geval eens niet uit zijn woorden raken
Familie Delhaye maak jullie dus maar klaar want de
kinderen bereiden momenteel een leuke
toets aan kerstavond (of moeten wij zeggen kerstavondmiddag ) voor
Catharina genoot volop van het knippen en als extra mocht ze
haar nagels laten lakken voor 6 dollar.
Het kapsalon Kids hair ziet er toch enigszins anders uit dan bij
ons. Bij iedere kapperstoel staat een
eigen TV scherm en gelukkig kon Catharina kijken naar verschrikkelijk ikke 1.
Marcin en Thano konden tijdens het wachten spelen op de WII
of tekenen op het bord of met dinosaurussen spelen, wat ze met hartenlust
deden. Een knipbeurt was nog nooit zo
plezant.
Thano keek vorige week en deze week vol verwachting uit naar
de post om te zien naar zijn verjaardagskaartjes. De kaartjes hebben hier al een mooie plaats
gekregen in de woonkamer en zullen weldra aangevuld worden als we Bjorn en
Marcin zijn verjaardag vieren.
Onze kerstboom kreeg al een mooi plaatsje maar stond er maar
kaal bij. Na anderhalf uur inpakwerk mag
het resultaat er zijn. Iedereen is
benieuwd naar zijn of haar cadeau, maar
ik hou toch maar lekker de lippen stijf op elkaar.
The christmas sock wordt eerstdaags ook nog aangevuld met
een aantal lekkernijen maar voorlopig kunnen we er nog niet veel over
vertellen.
Zaterdag staat shoppen op onze to do lijst tot groot
genoegen van Catharina om dan zondag richting resort Cragun te vertrekken om
daar tal van sneeuwactiviteiten te doen en om kerst te vieren. .
Wennen aan temperaturen tussen -20°C en -15°C overdag is moeilijk, maar mietjes zijn we niet... dus trokken we zondag na de voetbaltraining van Marcin voor het eerst allemaal onze skibroek aan en reden een half uurtje naar het dichtst bijzijnde skiresort in de buurt. Een molshoop in vergelijking met de Alpen, een dwerg in vergelijking met Spa maar hier voldoende om er een commerciële activiteit van jewelste uit te baten. Per slot van rekening zijn ze hier sneeuwzeker en dus kunnen de skiliften zich meer dan terug betalen. Het lijkt alvast een ideaal parcours om te leren skiën en dat staat de komende maanden voor de kinderen zeker op het programma.
Voor onze eerste ervaring met de sneeuwpret beperkten we ons evenwel tot iets wat makkelijker was: je neemt een een lift met een band en laat je vervolgens met grote snelheid naar beneden glijden: Snow Tubing. Te vergelijken met de waterglijbanen met zwembanden maar dan wel bij winterse temperaturen. Zowel de kinderen als Els en Bjorn genoten met volle teugen, al leerden we wel dat we dringend echt goede skihandschoenen moeten kopen en papa winterlaarzen zal kunnen gebruiken. We weten wat we de komende dagen dus moeten doen want met kerst plannen we meer sneeuwpret uit te testen. Gelukkig was er naast de piste nog een aangenaam kampvuur zodat we na elke afdaling de handen (of voeten) enkele minuutjes konden opwarmen.
Om volledig in de Zwiterse sneeuw te blijven dronken we naast de piste ook nog een warme chocomelk (gluhwein is er nog steeds niet te vinden..., Irish coffee of andere alternatieven ook niet). We sloten de mooie zondag in Zwitsere sfeer thuis af met een heerlijke kaasfondue vergezeld van Italiaanse parmham... en uiteraard bijhorende rode wijn... Dit smaakt naar meer winterse pret!
Naar Friday the 13
december had Thano al heel lang uitgekeken, want dan werd het tijd om zijn
verjaardag te vieren. Heel vroeg in de
morgen was Thano dan ook al wakker, om onmiddellijk de eerste vraag te stellen
of hij nu 6 of 7 was Hij stelde de
vraag of hij al geboren was op dit uur, maar aangezien we 7 uur later komen was
hij wel al geboren en konden we overtuigend zeggen dat hij 7 jaar was.
Vol goede moed is hij richting school vertrokken waar zijn
verjaardag werd gevierd (neen geen koekjes of taart mee naar de klas, wegens peanut
allergie). In de klas kreeg hij wel een
mooi kaartje met potlood van de juf en papa had op tijd het werk verlaten om
kids van school af te halen.
Na het openen van de cadeautjes thuis was het grote moment
aangebroken om naar de verrassing te rijden.
We namen even de tijd om downtown te genieten van een pizza om daarna te
voet richting Nicollet Mall te wandelen.
Daar konden we genieten van de light parade (Hans en
Grietje, Pinokkio, ) passeerden de revue en we waren allemaal behoorlijk onder
de indruk. Om de avond mooi af te
sluiten gingen we nog naar Santas Land.
Blijkbaar hadden velen dit idee want het was toch wel een
goeie 40 minuten aanschuiven vooraleer we konden kijken naar het land van de
elfen om dan met een bezoek aan Santa af te sluiten.
De dinosaurustaart hadden we al besteld maar hebben we
wijselijk op zaterdag verorberd. Een
kleine taart kennen ze hier niet en we zijn dus dringend op zoek naar hulp om
de taart van 12 personen op te eten.
Intussen maken we ons ook hier al volop klaar om kerst te
vieren. Naar lokale traditie hangen de kerstsokken al aan de haard. Nu nog even
afwachten of de Kerstman die ook zal vullen
Op dinsdag 10 december was er een culturele avond op
school. Daarbij werd aan de leerlingen
gevraagd om bepaalde spullen, eten, tradities en kledij van jouw cultuur mee te
brengen. Marcin nam de coördinatie op
zich en begon onmiddellijk met het maken van een collage van onze
bezienswaardigheden, lekker eten en
bier. Hierbij mochten de red devils zeker niet ontbreken.
We proefden eerder al de Belgische wafels die Bjorn klaarmaakte en
dus werd dit onze traditionele maaltijd die we meebrachten (volgens het geheim
recept van mijn grootmoeder). Hij kwam hiervoor
eens wat vroeger naar huis van het werk om de circa 120 wafels te bakken.
Gepakt en gezakt reden we richting school om daar onze
wafels af te geven en om op een lessenaar de collage van Marcin uit te
stallen. Tegen 17.30 konden we genieten
van verscheidene proevertjes van andere
culturen.
Tijdens deze culture evening konden we ook genieten van een
modeshow met typische kledij van een of andere cultuur en was er ook de
mogelijkheid om te zingen, dansen, Zelfs
the principal (directeur) was voor de gelegenheid gekleed in een Beiers uniform.
Deze morgen heeft Catharina kunnen skypen met school en ze
hadden blijkbaar heel veel te vertellen.
Het tweede leerjaar zong ondertussen een Happy Birthday voor Thano en
hij genoot er met volle teugen van.
De eerste knipbeurt van de jongens is ook al achter de rug
en volgens Marcin deden ze een good job.
Fotos hiervan volgen nog.
De Sint stuurde zijn Piet naar het koude Minneapolis
Het onverwachte is dan toch uitgekomen! Deze week had Bjorn met enkele Nederlandse collega's gesproken over hoe jammer het wel was dat de Sint niet op tijd tot in de USA kon raken met de stoomboot. Gelukkig kon hij gehoor vinden bij de twee andere papa's van respectievelijk vier en drie kinderen en dus sloegen we de handen in elkaar om de sint te vragen zijn piet op het vliegtuig te sturen en snel wat geschenkjes aan de deur te droppen. Voor de gelegenheid was een Nederlander zelfs de initiatiefnemer en gastheer... Prima vent die papa tot voor kort zelfs niet eens kende... Afspraak was dat iedereen zorgde voor zijn eigen manier van Sint vieren. De Nederlanders zorgden voor pepernoten, speculaas en eten. Wij zorgden voor Belgische wafels (en bij het bakken Belgische koekjes die Els hier op de kop kon tikken). Een prima recept voor een onaangekondigd feestje voor de kinderen. Eerst mochten we via Skype nog deel uitmaken van het Sinterklaasfeestje in de Piljoenstraat (met dank om ons te laten verwateren van de Leffe en de klaaskoeken)... Waarna we Thano richting voetbaltraining stuurden en dan afdraaiden door de witte straten van Eden Prairie doorheen een zee van kerstverlichting. Piet landde gelukkig op tijd en beukte even later hard op de deur om dan het hazenpad en vliegtuig te kiezen richting Spanje. Gelukkig liet hij naar Nederlandse traditie op de cadeautjes wel voor iedereen een rijmpje na met een boodschap van de soms cynische Sint... Het werd uiteindelijk een bijzonder gesmaakte avond met lekkere wijn en veel gezelligheid. De leeftijd van de kinderen schommelde tussen de 1 en 15 jaar en dus wisten al onze kids wel iemand te vinden om mee te spelen.
En alsof we er niet genoeg van kregen zagen de kinderen elkaar op zondag terug. Dan stond namelijk een verjaardagsfeestje van een andere Nederlander op touw. Ook deze expat was indertijd door Bjorn richting Minneapolis begeleid en dus waren we met zijn allen van de partij. Voor de gelegenheid had de vrijgezel, die net in kennis is met een Amerikaanse, wel het zwembad en de lounge van zijn appartementsgebouw in het centrum van de stad afgehuurd zodat de kinderen naar hartelust konden zwemmen en ravotten. En attent als hij was had hij zelfs Belgisch bier voorzien. Het werd een namiddag om opnieuw wat nieuwe Nederlanders te leren kennen en de kinderen waren reuzeblij om twee dagen na elkaar Nederlands te kunnen praten met de vrienden en vriendinnetjes. Resultaat van het feestje... Bjorn heeft zowel squashpartners gevonden (afwachten of ze het niveau van Hein overstijgen), afspraken om samen te gaan mountainbiken, en zelfs om maandelijks uitje onder mannen om een pint te gaan pakken. Els heeft dan weer een regelmatige koffieklets in de agenda prijken...
Tussen al dat feestgedruis door vonden we ook nog de tijd om de kerstboom te plaatsen. Er staan wel enkele mooie exemplaren buiten, maar we besloten toch maar onze eigen boom te zetten in huis... nu enkel nog de kerstsokken aan de schoorsteen hangen, naar lokale traditie, en een bezoek aan Santa Claus in plannen en we zijn klaar voor de lokale variant van de Sint te vieren...
De eerste vijftien centimeter sneeuw zijn deze nacht en vandaag uitgevallen. En daarbij is de witte kerst meteen zo goed als gegarandeerd, want na de eerste vlokken duikt de temperatuur morgen de dieperik in. Tot -20°C minimum en zowat -13°C als maximum. Het startschot van de winter werd hier afgelopen weekend in de zusterstad St Paul gegeven. Daar werd de het centrale park in een lichtfestijn omgetoverd. Duizenden lichtjes in de vele bomen en de speciale kerstboom werden met vuurwerk in gang geschoten. Daarvoor werden in het park diverse kerstliederen en kerstdansjes opgevoerd. Gelukkig konden we ons wat opwarmen aan de gratis warme chocolademelk... Neen Gluhwein moeten ze hier nog leren kennen en mag al zeker niet op een openbaar park verkocht worden...
Voor de kinderen was de eerste sneeuw meteen de aanleiding om buiten te gaan spelen en een sneeuwman en iglo te bouwen. Veel andere kinderen waren niet buiten te zien... wellicht is men dit landschap hier al meer dan gewoon. Gelukkig arriveerde de online gekochte moonboots ook op tijd voor mama en Catharina. Die kunnen we hier echt wel gebruiken! Catharina had vandaag trouwens haar eerste schooluitstap: met de schoolbus naar het museum van wetenschap en techniek (de lokale Technopolis zeg maar).
Els is intussen aan de slag gegaan om de velen ramen van de woning een poetsbeurt te geven. Dat was meer dan nodig en tijdig net voor die eerste vrieskoude. Het duurde wel even voor Els door had hoe de ramen van binnenuit gewassen kunnen worden. Ramen werken hier met een schuifsysteem in plaats van draaisysteem en kantelen naar binnen om ze te poetsen. Bjorn had deze week heel wat Europese collega's op bezoek voor een HR meeting in het kantoor en kon dus weer eens enkele woordjes Nederlands praten...
Intussen hebben we ook de gezinswagen al aangeschaft. Er is ruimte voor zeven personen dus we verwachten velen van jullie een lift te kunnen geven in dit prachtige landschap!
Onze eerste maand in de States zit er zo langzamerhand op... 5% van onze twee jaar is al voorbij gevlogen! We willen jullie graag nog even laten genieten van de momenten die we meegemaakt hebben door de foto's van deze maand via de onderstaande link beschikbaar te maken. Het zal je ook toelaten om een beeld te krijgen van hoe we onze thuis hier hebben ingericht.
Na een drukke week genieten we momenteel van een verlengd weekendje. Gisteren was het namelijk Thanksgiving, het feest waarbij gevierd wordt dat de Engelse immigranten door de indianen geleerd werden hoe ze lokale gewassen konden telen en zo van de hongersnood ontsnapten. Door de tradities heen is Thanksgiving een feest geworden om dankbaar te zijn voor wat je hebt. En dat wordt dan ook gevierd met familie en goede vrienden. Wij mochten op bezoek bij Bjorns voormalige baas, Kerry. Uiteraard stond er de traditionele kalkoen op het programma. Goed voor Cargill want zowat één derde van alle kalkoenen die in de US verkocht worden, zijn bij Cargill gekweekt... Voor de rest ook traditioneel veel andere bijgerechtjes, lekkere wijn, etc. Verdere ingrediënten zijn gezellig keuvelen, football op TV bekijken en bovenal... zorgen dat je tegen rond 8u 's avonds buiten bent om te gaan shoppen. Overdag is er geen kat te zien op de weg. Restaurants en winkels zijn voor de gelegenheid gesloten. Maar de winkels openen in de vooravond de deuren tot een stuk na middernacht of zelfs de nacht door. Velen staan al aan te schuiven voor de deuren openen, want elke shop heeft wel één of andere uniek koopje waarvan er slechts enkele beschikbaar zijn. De start van de solden wordt hier Black Friday genoemd. Ook wij hebben 's avonds de drukte even getrotseerd om met een Smart TV van Philips buiten te kunnen lopen tegen een scherpe prijs. De dag erna zijn we evenwel in bed blijven soezen en pas tegen de middag op koopjesjacht getrokken. Vanuit onze zetel boekten we wel enkele online koopjes. Dit fenomeen groeit zienderogen en alhoewel de online koopjes officieel pas op maandag starten (cyber monday genoemd), zijn er nu al goede deals te doen. Al moet je wel om de paar uur naar de websites surfen want de aanbiedingen wijzigen elk uur en zijn van korte duur...
Gelukkig kunnen we intussen ook wel echt 'thuis' komen. Dinsdag werd ons stukje Beveren afgeleverd. Een blij weerzien met onze persoonlijke spulletjes, meubelen en ... fietsen. Het duurde wel even alvorens de ruim 300 pakketjes uitgepakt waren en de meubels weer in elkaar geknutseld waren. Bovendien hadden ze maandag ook nog een pingpong tafel en biljart geleverd die ook nog in elkaar geflanst moesten worden... En dat terwijl de kinderen woensdag thuis waren van school en Bjorn enkele belangrijke en vroege vergaderingen in zijn agenda had staan... De verhuis verliep echter vlot. Eén doos is spoorloos en er is lichte schade aan twee van de nieuwe kasten en de TV. De komende dagen moeten we dus nog wat verzekeringspapieren doorlopen... Tussendoor legde Bjorn ook zijn theoretisch rijexamen af (met succes) en maandag staat het praktisch examen op het programma. Hij moet het halen want tegen eind van de week moeten we onze huurwagen inleveren en een eigen wagen kopen. Om die te verzekeren is het goed een lokaal rijbewijs te hebben anders is de verzekering bijzonder duur. De wagen hebben we op op de koopjesdag ook maar aan de haak geslagen. Na wat onderhandelen hebben we een zwarte Ford Focus kunnen leasen voor een scherpe prijs. Woensdag halen we die op. De onderhandelingen over de terreinwagen lopen nog en gaan morgen verder. Die moet ook nog in de loop van volgende week afgerond worden want tegen eind volgende week voorspellen ze sneeuw die tot de lente zal blijven liggen en temperaturen van MAX -10°C (en minimum -16°)... Gelukkig kunnen we ons intussen warm sporten in huis. Bjorn heeft er al de eerste kilometers op zijn rollen opzitten...
Het voorbije weekend kregen we een voorsmaakje van de Minnesota winter. Zaterdagmorgen daalde het kwik tot -13°C en bij zo'n temperaturen mocht Thano gaan trainen. Met kleine oogjes weliswaar want vrijdagavond hadden we al deel genomen aan de bingo avond van de ouderraad. En ja hoor... Thano wist er met een prijs aan de haal te gaan. Hij schreeuwde de bingo uit en ging vol enthousiasme op zijn stoel staan. De juffrouw liet achteraf weten dat zij nog nooit iemand zo enthousiast had zien winnen... Eerder die dag had hij van de juf ook al een 'monkey' gekregen. Je leest het goed... een monkey en dat is... geen aap! Thano legt blijkbaar nog niet het verband tussen de twee talen, maar aangezien de juffrouw hem een knuffel had gegeven en zei dat dit een monkey was.... is dit voor hem duidelijk geen aap. Hij kreeg de naam Monkey Junior en Catharina mocht al meteen aan de slag om een bed in een te knutselen. Dat pronkte 's avonds al op zijn nachttafeltje naast zijn bed... De monkey kreeg hij omdat ze met de klas de voorbije maanden meer dan duizend boeken hadden gelezen en Thano had op de korte periode ook zijn bijdrage geleverd met meer dan tien boeken te lezen in mooi Engels...
Zaterdag namiddag besloten we de koude te trotseren en bij -11° toch een wandeling in de buurt te maken naar het nabij gelegen speelplein. Onze benen hadden het ijskoud ondanks de jeans die we droegen en de handen haalden we amper uit onze zakken of handschoenen. Eenmaal thuis dronken we een warme chocomelk en vereeuwigden we de rode oortjes en wangetjes van de kinderen door deze eerste ijswandeling. We weten meteen dat we nog wat extra dikke broeken nodig zullen hebben. Nadat we ons wat hadden opgewarmd trokken we naar een lokale kerk om er de mini-kerstmarkt te zien en een viering mee te maken. We besloten de zaterdag af met een herinnering aan het thuisfront. Aangezien Lin jarig was en we het feestje niet konden meemaken vrijdagavond, wilden we haar verjaardag op afstand vieren met haar favoriete recept: broodjes met brie en een lekkere fles wijn...
Zondagmorgen stegen de temperaturen opnieuw naar -5°C en dus tijd om de handen uit de mouwen te steken in de tuin. Die is momenteel een wildernis van bomen, blaadjes en afgekraakte takken. Ideaal voor de kinderen om te werken aan een boomhut of kamp en voor papa om de basis te leggen van een wat groter grasveld. Tussen het zweten door kwam de buurvrouw alvast kennis maken en alsof ze medelijden had met die Belgen bood ze de kinderen alvast aan om in het voorjaar ook hun tuin te gebruiken om te voetballen. Alhoewel 'hun' is relatief want een echte scheiding tussen de tuinen is er niet...
In de namiddag speelde Marcin nog een pittige match met de U11, waar hij zo langzaam maar zeker zijn draai begint te vinden. Hij speelde rechtsvoor en rechtsachter een scoorde een hattrick... zijn gezichtje sprak boekdelen. Intussen hebben we de familie ook ingeschreven in het nabij gelegen sportcenter waar we voortaan naar hartelust kunnen sporten (spinning, zwemmen, tennis, basket,...) Er is ook een klein indoor speeldorp dat de kinderen uiteraard als eerste wilden uit testen. Het sporten en zwemmen zal voor de komende dagen worden.
In de loop van deze week komt de container met onze goederen van Beveren aan en dus wordt het nog een drukke uitpakweek en tussendoor vieren we hier op donderdag ook Thanksgiving! Oh ja... onze zaterdag- en zondagmorgen worden momenteel bijzonder goed gevuld met skypen naar het thuisfront en live kijken naar het veldrijden via internet... bedankt voor iedereen die ons op de hoogte blijft houden van het reilen en zeilen daar en mochten we niet meteen antwoorden op een skypecall (en we zitten online), weet dan dat er wellicht iemand anders je net voor was...
Marcin en Thano hebben hun eerste voetbaltrainingen achter de rug. Ondanks het feit dat er enkele dagen al wat dwarrelsneeuw valt en de temperatuur rond het vriespunt blijft schommelen... De oplossing: de clubs spelen op kunstgras die overdekt worden in de winter door een indrukwekkende tent. Die wordt in de zomer terug weggeschoven om in open lucht te kunnen spelen. De PSA club waar Marcin en Thano bij spelen bezitten zelf één thuisveld en gebruiken verder velden van de middelbare scholen die eveneens over zo'n infrastructuur beschikken. Behoorlijk indrukwekkend en meteen wordt ook duidelijk waarom een seizoen trainen hier zowat duizend dollar aan inschrijvingsgeld kost...
Beide jongens dragen nog altijd met trots hun KM Torhout training en spelen met hun favoriete clubshirts (met dank aan oma!). Matchen worden er nog niet gespeeld want niet alle clubs in de regio beschikken over dezelfde indoor mogelijkheden. Wachten tot april om de eerste testen te zien en supporters meer dan welkom!! Voor Marcin is het echt wel wennen, want hier wordt hij vooral gecoacht door Engelse en Amerikaanse trainers die het Engelse voetbal met een mix van american football prediken: bijzonder agressief spelen met veel contact en druk op de spelers. Echt opbouwen en uitvoetballen is (nog) niet aan de orde. Bovendien wordt er ook al met buitenspel gespeeld, ook al spelen ze 8 tegen 8 op een half veld...
We hebben vanavond ook nog even nagenoten van het fantastisch samenzijn dat we hadden eind oktober. Dankzij Jo laten we jullie via onderstaande link nog eens meegenieten van enkele mooie momenten! We hopen velen van jullie hier spoedig te mogen ontmoeten...
Zoals beloofd posten we hierbij de link naar de foto's van onze eerste belevenissen. Je zal er foto's zien van het schoolbezoek, de heenreis, de aankomst van de goederen die met luchtvervoer werden verstuurd, de levering van de meubelen, onze wagen, het uitpakken in de woning, ... Vanmiddag speelde Thano zijn eerste trainingen met de U9 van PSA. Hij was dolenthousiast en deed het erg goed. Aan de zijlijn was Marcin ook al weer een balletje aan het schoppen. Morgen is hij aan de beurt met de U11. We posten morgen de foto's van hun avontuur.
Na tien dagen van relatieve radiostilte zijn we uit de doden herrezen! Sinds onze aankomst hier in het met sneeuw bedekte Minneapolis, hadden we beperkte mogelijkheden om met iedereen te communiceren. Eerst duurde het een paar dagen voor de nieuwe GSM actief werd en dan werd ook het oude nummer meteen stop gezet. berichtjes die eventueel op mijn oude GSM verstuurd werden konden we dus niet meer lezen. Dan was het nog een weekje wachten alvorens we internet en TV konden activeren. Sinds donderdagavond (Belgische tijd) is dat dus het geval waardoor Els al twee namiddagen heeft kunnen vullen met Skypen.....
De vlucht naar hier is voorspoedig verlopen. Aangezien het een vlucht midden in de week was, mochten we ons gelukkig prijzen dat hij niet volgeboekt was. hierdoor hadden me enkele volle zetelrijen ter onze beschikbaar om neer te liggen en te slapen. Niet dat het echt nodig was want veel slaap hadden we de week ervoor op vakantie in Duitsland en in de Ardennen al ingehaald. Het was wel vroeg opstaan geweest want de taxi's stonden stipt om 5.45 u aan de deur van oma Monique. De koffers waren volgeladen met onze 11 valiezen en enkele bijkomende tassen. Het in- en uitstappen op de TGV vergde dan ook wat organisatie om tijdig op en van het perron te staan... Eenmaal aan de incheckbalie bleek dan dat sommige valiezen een paar kilo teveel wogen en andere wat te weinig. Dat leverde was inderhaast puzzelwerk op om alles tot juiste proporties te brengen. Uiteindelijk moesten we niets achterlaten en rustig ademhalen op het vliegtuig.
De vlucht zelf kwam voor het voorziene tijdschema aan ende douaneformaliteiten liepen bijzonder vlot, zodat we meteen onze huurwagen voor de eerste maand mochten uitpikken in de parkeergarage. Het werd uiteindelijk een ruime terreinwagen (Ford Explorer) zodat alle valiezen en de kinderen veilig richting Ella Lane konden trekken. Daar hadden onze kinderen ogen en voeten te kort om de woning te verkennen. Na de nodige overdracht informatie met de eigenaar trokken we richting Aldi om onze eerste, Europees aanvoelende, inkopen te doen. Omstreeks 6 uur 's avonds reden we dan richting hotel voor één nacht en daar viel iedereen als een blok in slaap... om dan midden in de nacht klaarwakker te zijn ..
De volgende dagen werden vooral gevuld met het doen van inkopen en het bezoeken van sportclubs waar de kinderen de eerste testen doorstonden. Inmiddels turnt Catharina al 5 uur per week in een tumbling en trampoline club. Ze heeft er een Russische en een Amerikaanse coach. Marcin traint dit weekend met de U12 en U11 van Plymouth Soccer Association om te zien in welk team hij best zou passen. Thano speelt vandaag nog in de twee teams van de U9 om te bepalen welk zijn vast team wordt. U11 en U12 spelen hier ook 8 tegen 8, psa vanaf U13 wordt er 11 tegen 11 gespeeld. Thano zit in een leeftijd waar ze 8 tegen 8 spelen. onder de U9 spelen ze hier nog geen wedstrijden...
Donderdag arriveerden ons huurmeubelen en ook de luchtcontainer kwam perfect op tijd aan. hierdoor konden we al onze eerste persoonlijke spulletjes (vooral kledij en keukenmateriaal) gebruiken, want het een beetje een gevoel van thuis gaf. de kinderen waren vooral blij met de huurtv en hun Xbox en voetbalspelletje...
Vrijdag mochten de kinderen ook een eerste kijkje op school nemen en deze week startten ze vol goede moed. De eerste ervaringen zijn zeer positief. Thano leert niet alleen Engels maar ook Spaanse en heeft al een mooie uitspraak. Hij leest elke avond een boek, al begrijpt hij de inhoud nog niet echt. Marcin trekt zoals gewoonlijk zijn plan en aarzelt niet om zelfs terug te praten. Catharina maakte al vriendinnetjes die zelf op Google translater een woordenlijst hadden uitgeprint met Engelse en Nederlands woorden. Zij is vooral verrast dat iedereen hier mag dragen wat ze willen. Haar buurmeisje heeft blauw haar... dus haar nagels werden al heel snel ook geschilderd. In het algemeen kijken de kinderen vooral de ogen uit dat iedereen op school chips, snoep, etc mag eten en meebrengen. we proberen hen evenwel op het gezonde pad te houden...
Els heeft intussen de handen vol om het huishouden georganiseerd te krijgen en taxidienst te spelen. Door het feit dat we maar één auto hebben (de tweede moeten we nog aankopen maar daarvoor moet ik mijn rijbewijs nog halen en een gaatje in mijn agenda vinden) voert Els iedereen rond. Bjorn naar kantoor, kinderen naar school, kinderen naar sportclubs,... Intussen elke dag een nieuwe supermarkt verkennen en heel veel praktische aankopen doen. Intussen is er een stofzuiger in de woning en is Els ook aan het poetsen gegaan... Echt wel nodig want Amerikanen onderhouden hun woning duidelijk niet. En dan heb ik het niet alleen over poetsen maar ook over kleine ongemakken zoals deuren die niet goed sluiten, ...
Bjorn heeft er ondertussen alweer een drukke werkweek opzitten in de nieuwe kantoren. Enfin, niet echt nieuw want ik was er al eerder. Echter de jongste weken liep hij door de verhuis en vakantie een grote achterstand op en dus wat het lopen om bij te benen. Bovendien combineert hij nog altijd zijn oude en nieuw job en dus hangt hij nog regelmatig met Europa aan de lijn... Volgende maandag trekt hij voor drie dagen naar Witchita in Kansas waardoor Els er dus even alleen voor staat. Woensdag hebben wij (Els en Bjorn) ook nog een interessante cultuur training gekregen die ons wat inzicht gaf in de manier van denken hier... Dat zal meer dan nodig zijn want vooral op het werk zal dit goed van pas komen. Je krijgt de dingen hier niet op dezelfde manier gedaan als in België.
Bij deze hoop ik dat jullie een goed gevoel krijgen van onze eerste dagen op Amerikaanse bodem. Vanaf nu kunnen we mee frequente kortere berichten posten aangezien er nog zoveel meer te vertellen valt. We posten de komende dagen ook nog een link naar ons eerste foto-album waar je de hierboven beschreven belevenissen in beeld kan volgen
Na de publieke vernedering die Hein op het afscheidsfeest moest ondergaan betreffende zijn squashkwaliteiten, werd er inderhaast nog afgesproken om op maandavond een sportieve revanche te voorzien. In extremis kruisten Bjorn, Hein en Frits nog eens de squashdegens onder welziend oog van Els, Aniana, Jo en Lin. De aandacht werkte duidelijk aanstekelijk voor Hein want hij besloot het sportieve jaar zowaar met een zege: 2-1... Een bijzonder nipte zege maar toegegeven... wel verdiend... De aftermatch duurde voor de gelegenheid ook verlengingen...
Ons vertrek komt nu wel erg dichtbij. Zaterdagnamiddag vierden we nog het vormsel van Catharina met vrienden en familie en 's avonds was er ons afscheidsfeest. We hebben met zijn allen genoten van de prachtige, maar (vooral voor de kinderen) vermoeiende dag. Bedankt voor jullie vele attenties en wensen. Ze hebben echt deugd gedaan. We hebben deze morgen met de kinderen samen de vele kaartjes gelezen en de cadeautjes uitgepakt. We werden aangegrepen door de vele steunbetuigingen en afscheidswoorden. We kregen veel attente kleine geschenkjes die ons zullen helpen om een stukje Beveren in Minnetonka op te bouwen. We hebben ook ontdekt dat er onder onze vrienden en familie bijzonder veel creatieve geesten zijn.
Zoals op het feest aangekondigd keren we een eerste keer wat vroeger terug dan gepland. De week voor de paasvakantie zijn we terug met zijn allen in het land en we proberen die week zeker eens langs te komen op de school, het voetbal, de Kapelhoek en uiteraard vrienden en familie. We zullen vast en zeker tijd te kort komen, net zoals dat ook zaterdagavond het geval was...
Zaterdagavond hebben een aantal van jullie ook te kennen gegeven de oversteek naar de USA te willen maken. Jullie zijn zeker allemaal van harte welkom in onze nieuwe thuis en we zullen het principe hanteren van 'first comes, first served'. Wie dus als eerste boekt voor een bepaalde periode is meer dan welkom. Best wel een seintje geven voor je finaal de tickets besteld zodat we in Hotel Els ook de reservatie kunnen noteren!
Morgen vertrekken we richting Ardennen en Duitsland om even op adem te komen. Officieel vakantie en dus het werk even op de tweede plaats stellen. Het zal ons toelaten om avonden na te kaarten over de mooie momenten die we de jongste weken dankzij jullie beleefd hebben.
In bijlage steekt de link naar de eerste sfeerbeelden van het communiefeest en de afscheidsavond zodat ook jullie nog eens kunnen nagenieten
