Ik weet het,

mijn blogbericht heeft weer even(tjes) op zich moeten wachten. Mailtjes moeten beantwoord worden, gesprekken moeten onderhouden worden, en natuurlijk is er nog die luiheid om te schrijven ...Vooral dat laatste speelt me te parten, maar ik heb m’n best gedaan er nog eens werk van te maken.

Waar was ik vorige keer gebleven? Oja, Dag van de Student. (we staan ver achter in de tijd) Die dag hadden we geen les, maar moesten we wel naar school komen. Elke klas kreeg de kans zijn acteer en/of danskunsten te tonen, en ook het zesde middelbaar had zijn best gedaan. Rond een uur of 10 verzamelde de promo zich om te dansen (laten we het springen en reopen noemen) op 'Grito Mundial' en 'Waka Waka'. Donald, de jongen die de rol van Shakira op zich nam, deed een performance die me nog lang zal bijblijven.

Omdat er na de dag van de Student een feestje werd georganiseerd, werden we dinsdag vrijgesteld van school. En maar goed ook, want school kan hier saai zijn. Ook al heb ik toffe mensen in mijn klas en wordt er gelachen, is het toch maar je broek verslijten (letterlijk dan) op de schoolbanken. Van de leerkrachten hoef ik niets mee te doen omdat ik het schooljaar ben ingestapt en nog geen perfecte spaanse prater ben, waardoor het op de meeste momenten aftellen is. Maar goed, genoeg geleuterd, geen school! 's Avonds was er een gratis Reggae-concert in het stadion waar we naartoe zijn geweest.

Donderdag vertrok de mama (Ada) naar Cobija om een aantal papieren te tekenen. Ik zou tot en met zaterdag samen met Louisa (onze meid) en mijn broertjes het huishouden overpakken. Louisa zou 's middags koken, ik zou ‘s avonds voor eten zorgen. Eigenlijk was ik heel blij dat Ada en Ciro (de papa) me alleen thuis lieten; dit gaf me echt het gevoel dat ze me vertrouwen, en dat gevoel vind ik dik in orde. Natuurlijk hebben we alle dagen lekker gegeten, hoewel mijn broertjes het iets afgrijselijk vonden groenten op hun bord te zien verschijnen. Donderdag werd het wortelsoep, puree, appelmoes (echte groenten..) en hamburgers. Vrijdag werden er tijdens de les 'moraal' chacha's besteld, een soort empenadas (gefrituurde deegpasteitjes met kip,aardappel,ei,saus,vlees, ... in) die werden opgesmuld terwijl de leraar allerlei Boliviaanse melodietjes uit zijn gitaar toverde.

Zaterdag heb ik bijna een hele dag, samen met Judith, gekookt omdat de oudjes thuis gingen komen. Na een heerlijk (zoutvriendelijk) maaltje gingen we samen naar de Flown, waar we later die avond bekogeld zouden worden met verf. Nietsvermoedend en met ‘deftige’ kleren stapten we onze favoriete discotheek binnen waar iedereen vol groen-en oranje verf hing. Na vijf minuten gingen ook onze kleren en gezicht eraan en werden we bekogeld met groene en oranje verf. Toen de ouders van Judith ons kwamen ophalen zagen we er oogverblindend uit.

Zondag kon ik niet uitslapen omdat we ergens naartoe zouden gaan. Met zowel ons gezin als dat van Jessica reden we de stad uit om een 40-tal minuten later te belanden in de bergen aan een prachtig restaurant. Hier zouden we ‘s middags eten om mijn verjaardag te vieren (maandag werd ik immers ‘volwassen’) Het middagmaal bestond uit heerlijke pindasoep, een buffet met allerlei groentjes/rijst/aardappels/fruit en surubi (Boliviaanse vis die qua smaak en structuur lijkt op zalm) Heerlijk, zeker toen de zon nog eens voor 30 graden zorgde. Toen we net niet verbrand thuiskwamen kwam Jessica helpen met de koekjes voor maandag. Maandag mocht ik van de oudjes een verjaardagsfeestje geven om mijn volwassenheid te vieren.

Omdat jullie waarschijnlijk allemaal benieuwd zijn naar hoe ik mijn verjaardag gevierd heb hier in Bolivia, maak ik er werk van om nu een volgend blogbericht te verwekken!

05-10-2010 om 20:37 geschreven door Eva