Een cruise. Hierbij denk ik aan overbodige luxe, decadentie tot in de kleinste details en relatief oud, rijk volk. Ongelijk kon ik mezelf niet geven, want de 'MSC OPERA' waarop we ons begaven paste volledig in dat stereotiepe plaatje. De Cruise bestond uit zo'n 14 verdiepen en was 251m lang, 75m breed en zo'n 100m hoog. Binnenin waren er verschillende lounge ruimtes, fitnessruimtes, een casino, restaurants, bars, een theaterzaal (waar je elke avond Bingo kon spelen), duty free-shops, discotheken, zwembaden, jacuzzi's en een enorm aanbod aan eten. Maar liefst 5 keer per dag konden we aanschuiven en ons buikje rond(er) eten. Als ontbijt was er alles: van gezonde yoghurt en fruit tot spek, eieren en chocoladebroodjes. Van 12u-18u was er het pizzabuffet, van 12u-15u het pastabuffet, vanaf 14u het middagmaal en om 22u konden we smullen van een 4-gangen menu in het chique restaurant. Onze obers kwamen van Costa Rica en Indonesië, en zo liepen er rond van over de hele wereld. Ook was alles op de 'MSC OPERA' in het portugees aangezien zo'n 70% van het volk Braziliaans was. Het verbaasde me dat ik er toch iéts van verstond, omdat het vergelijkbaar is met het Spaans. De crew organiseerde, net zoals in van die foute Amerikaanse films, de hele dag activiteiten: zo werd er gedanst op Grease met alle oudjes op het dek, werden er battles tussen mannen en vrouwen gehouden en massa's spelletjes gespeeld. Ook onze kamers waren ruimer dan we gedacht hadden, en werden dagelijks gekuisd en opgeruimd (zelfs ons bed werd elke dag op een verschillende manier opgedekt).
Maar gelukkig heeft een cruise ook bestemmingen. Zo kwamen we aan in Punta del Este, een toeristische havenstad in Uruguay waar tientallen zeehonden/zeeleeuwen lagen te zonnen in hun natuurlijke habitat. Je kan het al raden, een heuse attractie voor wij toeristen... Met een busje werden we gebracht naar een aantal stranden en prachtige uitzichtspunten over de stad, om tenslotte gedropt te worden in de winkelstraat. Onvoorstelbaar hoeveel mensen er die avond aan boord kwamen met de handen vól zakken. Kijken naar je geld? Ik denk dat de meerderheid er liefst blindelings mee smijt. Maar het is zoals het is, aan luxe raak je snel gewend, dus vonden wij de cruise al snel geweldig. (Wel niet in de zin dat ik het opnieuw zou doen; geef mij maar een rugzak om mee rond te trekken door Zuid-Amerika =) )
Toen we onderweg naar onze volgende bestemming waren, zaten we 1 dag op open zee, met gevolg onze dag bestond uit bakken in de felle zon op het dek, eten, voor de afwisseling nog eens eten en uitgaan in de discotheek. Die volgende dag kwamen we aan in Ilhabela, een tropisch stadje in Brazilië, waar we een aantal watervallen bezochten en genoten van het strand. Vermoedelijk werd ik hier gestoken door éen of ander braziliaans monstertje, want die volgende dag verscheen een beet (leek op een muggenbeet) op mijn been, die gedurende de reis enkel bleef groeien en enorm hard jeukte. Nu nog (16/04/2011) probeer ik hem weg te krijgen met allerlei zalfjes; tervergeefs.
Maar goed, 's avonds konden we genieten van een spectaculaire show op de gala-avond (want wat is een cruise zonder een avond waarbij iedereen nóg eleganter kan rondlopen?) die bestond uit flamenco, cancan, zang, acrobatie tussen twee mannen, flauwe mopjes en meer van dat. Een sfeervolle afsluiter was het zeker, want die volgende ochtend kwamen we aan in Santos (Brazilië) waar ons tweede avontuur erop zat. Santos heeft bij mij een slechte indruk achtergelaten: vuil, grauw en vies. Als het zijn oude gebouwen nog gerenoveerd zou hebben, zou er nog iets aantrekkelijks zijn geweest buiten dat éne pleintje in de hele stad. Ook werden we met onze neus op de realiteit geduwd: de kostprijs was terug zoals in België. Wat een verschrikkelijke aanpassing, ik miste Bolivië meteen! In Santos reden we nog met een toeristisch treintje doorheen het centrum, om ons 's avonds naar de Terminal te begeven. Want die avond sprongen we met voer en vol enthousiasme op de bus die ons naar de eindbestemming van onze Grote Reis bracht: RIO DE JANEIRO!
Een tweetal weken geleden verliet ik Cochabamba om, kwestie van afwisseling ( ;-) ), de wijde wereld in de trekken. Deze keer ruilde ik m'n leven in Cochabamba om voor een reis richting Buenos Aires, Uruguay en Brazilië, en omdat ik bijna een boek kan schrijven over deze onvergetelijke reis zal er een verslag in drie delen volgen.
Beginnen doe je bij het begin, en het begin van onze reis begon in Buenos Aires, hoofdstad van Argentinië. Eerste indruk? Nee, we zitten terug in Europa jongens ... Want B.A., hoe geweldig het er ook is, lijkt het Europa van Latijns Amerika wel; proper, verkeersregels/borden, normale kledingwinkels (en geen mini/haast binnengerakende rommelwinkeltjes), dure levensstijl, modern openbaar vervoer (met even vriendelijke buschauffeurs), ''chique'' auto's, ... En ja, het is er prachtig. Er staan indrukwekkende gerenoveerde gebouwen, er is een grote en mooie haven (Puerto Madero), gezellige cafeetjes, een eeuwig stralende zon en ook ons Hostal leek in geen honderd jaar op dat tijdens onze 3-stedentocht in Bolivië. We verbleven in 'Hostal Suites Florida', een aanrader voor elke jongere die een relatief goedkope verblijfplaats zoekt in Buenos Aires. Het hostal lag centraal, de kamers waren proper en hadden een eigen badkamer, de staff was vriendelijk, het ontbijt was een buffet en naast dit allemaal werden er massa's feestjes georganiseerd. Iets belangrijks was het gevoel van veiligheid dat de stad me gaf; geen enkele moment liep ik met schrik over straat na een avondje op cafe of een gratis tango op straat. Ook zijn Argentijnen veruit een van de mooiste volkeren. Wauw, liep je over straat kon je overal wel een of andere knappe jongeman spotten. Mijn goesting? die vond ik er zeker. Wel vond ik de oudere Argentijnen geen vriendelijk volk; zure, onbehulpzame, saaie mensen. Slechts enkele momentopnames van mezelf, de realiteit zal uiteraard wat anders zijn. Maar dit is mijn blog, en dus is mijn schrijfstijl ook allesbehalve objectief.
De paar dagen we verbleven in Buenos Aires deden we ons best de stad zo goed mogelijk te leren kennen. Zo gingen we (meestal te voet en voorzien van zonnecrème en kodak) naar San Telmo -een oud en antiek gedeelte van de stad waar je allerlei kleine winkeltjes treft alsook een paar mooie parken- , Caminitos -het meer toeristische gedeelte van B.A. gekend om zijn kleurrijke huisjes, artistieke schilderijen en graffiti- , het beroemde kerkhof waar Eva/Evita Perron begraven ligt, het huis (zeg maar kasteel) van de Argentijnse presidente, de indrukwekkende Puerto Madero en zo veel meer. We ontdekten, genoten maar keken vooral uit naar het hoogtepunt van ons verblijf: de bewuste avond van het concert van U2 met Muse (!) als voorprogramma. Jessica en ik trokken de laatste avond naar het stadion, waar duizenden mensen bleven toestromen om U2 in levende lijve bezig te zien. Toen we hoorden dat Muse begonnen was renden we vliegensvlug binnen, en omdat we vrij ver stonden kropen we dichter en dichter met het excuus 'excuseer, onze vrienden zijn daar!' Strakke tacktiek, ik zeg het u.
In 5 minuten stonden we dichterbij en konden we meekelen op klassiekers als 'Starlight' , 'Super Massive Black Hole' en noem maar op. Er was sfeer, maar doordat Muse vrij onbekend is onder de Argentijnen was de sfeer niet zoals hij in België geweest zou zijn. Niettemin genoot ik ten volle teugen van het voorprogramma, ook al was de feedback met het publiek minimaal. Maar daar zou snel verandering ik komen, want U2 kwam op en werd verwelkomd met massa's waves & oorverdovend applaus en gejuich. Het optreden was ... wel, om eerlijk te zijn vind ik er geen woorden voor; overweldigend, ontroerend, prachtig, sfeervol, uniek, onvergetelijk. Veruit het beste concert ooit gezien! Ze speelden en zongen met hart en ziel, kregen het publiek mee in alles (op een gegeven moment werd alles stil en stak 100.000 man het licht van z'n gsm aan. Kippenvel, samenhorigheidsgevoel op en top), gaven rakende boodschappen mee en zorgden voor ontelbare kippenvelmomenten, om maar te zwijgen over de momenten we met tranen in onze ogen stonden.
Ja, Buenos Aires kon niet in nóg meer stijl afgesloten worden. Voldaan konden we die volgende ochtend vertrekken naar de haven waar onze cruise (de MSC Opera) ons stond op te wachten. Deel I van de reis zat erop, nu kon het tweede meer luxueuze en decandente deel van de grote reis beginnen: De Cruise.
