Wonder boven wonder zit ik terug op schema met mn blogberichten, en hoef ik jullie enkel over de afgelopen week Cobija te vertellen.
Ondanks het slechts een week was, heb ik weer veel nieuwe indrukken opgedaan, die ik maar al te traag met jullie wil delen. De afgelopen week heb ik zowel van het uitgaansleven, als van den Boerenbuiten (de jungle) genoten.
Als jullie m'n laatste blogbericht gelezen hebben, zullen jullie al wel gemerkt hebben dat Cobija een andere wereld is vergeleken met Cochabamba. Boerderijen, paarden, uitgestrekte velden, oneindig veel groen, Een beeld zullen jullie je ongetwijfeld al wel gevormd kunnen hebben. En door in volgend blogbericht over vanalles en nog wat te praten, kunnen jullie je beeld wat bijschaven.
Feit: zon 90% van Pando (het departement) is groen
Feit; mijn gastpapa bezit zon 700 hectare grond (jungle, velden) waar in 1 van de gebieden onze boerderij gebouwd is. Volgend jaar wil hij hier een huis bouwen met alles erop en eraan, zodat ze hier binnen een aantal jaar kunnen gaan wonen.
Den chako (boerderij) is er geen zoals wij er kennen. Om binnen te rijden wordt een houten poort opengemaakt; vervolgens rijd je een lange rode-aarde-weg op (met langs beide kanten kokosbomen) die je binnen laat op de boerderij. De huisjes die er staan zijn volledig van houten planken gemaakt, en beschikken niet over elektriciteit. Op den chako leeft een gezin dat bij ons in dienst is, om het zo te zeggen. Zij zorgen voor de verzorging van de paarden, maar ook van de boerderij in ruil voor eten, brandstof (voor de brommer) en andere primaire behoeften. Een aantal dagen geleden mocht ik deelnemen aan wat zij alle dagen doen; we gingen naar de jungle, op zoek naar fruit...
Met muggenstift in aantocht en hoed op het hoofd sprong ik het paard op en galoppeerden we richting de jungle, waar we de paarden vastmaakten aan een kokosboom en vervolgens te voet de jungle in trokken. Na twee stappen viel er een drukkende warmte op me, en krioelde het van muggen/wespen en andere beestjes. Kruidvat, uw muggenstift trekt op niks!
Hoewel de papa zei dat ik de insecten niet als een panische gek moest ontwijken, was de angst groter als mezelf en huppelde ik heen en weer. En ja hoor, voelde ik plots toch wel een pijnscheut door mn arm heen gaan zeker? Een of ander beest vond het geweldig zijn gif in me te spuiten Gestoken of niet, ananas moesten we zoeken en vinden nog ook! Ik zelf had nog nooit de ananasboom (ik dacht dat het een boom was) gezien, en was dan ook verbaasd dat we op een plant stuitten waartussen grote ananassen verborgen zaten, klaar om geplukt te worden. Zo snel mogelijk plukken, alsook een aantal mangos en andere tropische vruchten, om zo snel mogelijk weer met de paarden te gaan rijden.
Het fruit was heerlijk; natuurlijk, fris, vers, vrij van chemische rommel en onvergelijkbaar met het fruit uit de supermarkt.
Een aantal dagen later ben ik met de papa naar een ander domein geweest, uiteraard vergezelfd met de paaGigantisch groot, niets van menselijke activiteit te bespeuren, puur natuur. Zalig. We hebben er lang rondgereden, langst de kudde koeien gereden om uiteindelijk uitgeput en oververhit van de brandende zon thuis te komen. En gelukkig, want ik ging uit vannacht!
En dit met mn nicht en haar bende. We trokken met de brommer naar ''Insomnio'', dè discotheek van Cobija, waar live-bandjes Braziliaanse en Spaanse muziek uit hun instrumenten toverden. Die avond was het fiesta de cerveza waardoor we enkel inkom moesten betalen en verder gratis bier konden bestellen. Geweldig om gewoon nog eens bier te drinken, met toffe mensen die allemaal flauwe mopjes maakten.
Die volgende dag nam mn nicht me mee naar een barbecue (=hopen vlees + yucca. Uiteraard, GEEN groenten) waar al haar unief-vrienden naartoe zouden komen. Wel goed om terug onder jongeren te komen, want door alle dagen op den chako door te brengen voel ik me soms wat afgezonderd. Er was zon 20 man, en bijna allemaal tof! We aten, dronken bier, aten nog wat, en tenslotte besloot iedereen in het zwembad te springen met kleren aan. Eva doe je handtas weg, we gooien u erin! en Whoops, ook ik lag met mn kleedje in het water.. Toen ik erna naar huis werd gebracht (om me om te kleden, want we zouden nog gaan eten in Brazilië) keek iederen me verbaasd aan, maar mij kon het eigenlijk niet schelen: Ein-de-lijk wat afkoeling !
Wat meer? Oja, kerstkadootje kopen! Dit jaar krijgt de gastmama een mooie portefeuille, de gastpapa een hemd (wegens verslaving aan hemden), mn aan wapens-verslaafde tweelingbroertjes nep-politie-attributen en mn andere broertje een cd van Enrique Iglesias en Daddy Yankee.
En meer nieuws over Kerstmis krijgen jullie in, jawel, een nieuw bericht te lezen!
En tot we daar zijn aanbeland, wens ik jullie allemaal een Vrolijk Kertsfeest. Dat er leuke kadootjes mogen zijn, lekker (en veel te veel) eten, sneeuw (tòch maar een witte kerst) en een familiale kerstsfeer )
