Carnaval de Bolivia, sin duda lo mejor del mundo !
Het regenseizoen komt stilletjes aan op z'n einde, mensen bekogelen jan en alleman met waterballonnen en keken ongeduldig uit naar het feest van het jaar: Carnaval. Ook ik trok deze keer, samen met de belgen uit Cochabamba, naar Oruro om carnaval te vieren op z'n boliviaans. Onze meerderjarigheid zorgde ervoor dat we toestemming kregen om te gaan, want wegens een te zatte bedoeling vorig jaar weigerde AFS Bolivia om dit jaar Oruro te organiseren. Wij vertrokken vrijdagochtend (4/03) voorzien van massa's warme truien richting Oruro, waar we 's avonds verwelkomd werden door kou en een massa volk. We dropten onze rugzak en trokken uit op verkenning. Zo wandelden we langs de tribunes, waar we die volgende dag zouden genieten van een waar spectakel op cultureel en folklorisch niveau. Overal en nergens kon je eten voor weinig geld, en ook proefden we 'leche de tigre', een naar zeggen typische drank uit Oruro. Deze drank bestaat uit kokende melk, gecondenseerde melk en Singani (boliviaans). Onze vrijdagavond werd afgesloten met een concertje, waarna we onder 4 dikke dekens kropen en een koude nacht tegemoet gingen. Die volgende dag verzamelden we ons op de tribunes, ditmaal voorzien van plastieken poncho, paceña, roosgelakte nagels en schuim-spuitbussen. Want ja hoor, de 'spuit-zoveel- mogelijk-schuim-op-gringo's-en-terug-oorlog' begon al snel; iedereen zag wit en plakte maar gaf daarom niet op. Het was carnaval, en op carnaval mag dat. De stoet zelf was indrukwekkend; van 's morgens vroeg tot diep in de nacht konden we genieten van boliviaanse dansen als Caporales in al even prachtige kostuums. Er waren mensen in berenpakken, indianenpakjes, boliviaanse outfits, caporales, ... De mannen van de Caporales dansten op een manier die heel het publiek in vuur en vlam zette; ze dansten met hart en ziel, dat kon je meteen zien. Maar ook werd er gevochten met hart en ziel; tussen twee groepen door vond een gevecht plaats waarbij een man zo hard op de grond werd gegooid dat hij bewusteloos bleef liggen, tot hij rechtstond en bloedend verder probeerde vechten. Politie ? Afwezig, uiteraard. Eigenlijk is het erg dat er bijna gezegd kan worden dat geweld een deel van de boliviaanse cultuur is; Bolivianen zijn temperamentvol, en wanneer er alcohol bij komt kijken eindigt een avond vaak ik geweldadigheid. Wij zaten veilig op de tribune, dus riepen/dansten/vierden verder feest tot we in de nacht besloten (zeg maar, onze begeleidsters) een tweetal uurtjes uit te rusten. Want om 5uur 's morgens stonden we in het centrum, klaar om 'Lalva' mee te maken; hierbij spelen een aantal bandjes muziek op de trappen voor een feestvierende massa tot de zon helemaal aan de hemel staat. En na deze ochtendgymnastiek (we moesten toch dansen zeker!) zagen we het slagveld van twee nachten non-stop feestvieren: comabezopen/roes-uitslapende mensen op straat en onvoorstelbaar veel afval. Ook ontdekten we tijdens onze zoektocht naar broodjes een specialiteit uit Oruro: ''rostro de llama'' - ''lama-kop'' Deze kop werd stomend en met haar en al door twee vrouwtjes in twee gezaagd, om vervolgens verkocht te worden aan hongerige mensen. Wij kozen toch maar voor een broodje met hesp en een warme chocomelk. Nog eventjes konden we genieten van Oruro, maar al snel kropen we gepakt/gezakt/met kleine oogjes en een huid vol schuim op de bus richting Cochabamba.
Want een week later, gisteren dus (ik sta weer geweldig goed op schema..), was het tijd om carnaval in mijn hometown te vieren. Samen met een aantal van 'den Anglo' (Anglo Americano) genoten we een hele dag van heuse spectakels, hoewel deze 'corso' (stoet) amper te vergelijken viel met die van Oruro. Voor mij was carnaval in Oruro folklorischer, veiliger, georganiseerder en minder participerend dan in Cochabamba. In Oruro kreeg je een hele dag folklorische muziek en dans, terwijl er in Cochabamba minder caporales (je weet wel, die typische dans) en cultuur was. Niettemin, in Cochabamba nam iédereen deel aan carnaval, in de zin van mee dansen en vieren. Mensen daalden af van de tribunes om mee te dansen met de voorbijkomende groepen; iedereen nam actief deel, de hele dag. Maar actief deelnemen wil voor velen zeggen dat er ook actief gedronken moet worden, met gevolg er in Cochabamba veel meer geweld was. En wat de politie in Cochabamba betreft, ik haat ze. Ik weet het, misschien heel grof om het zo te verwoorden, maar gisteren was ik enorm gefrustreerd, alsook de rest van het volk op de tribunes. De politie misbruikt haar machtspositie, profiteert van het feit dat ze mensen mogen 'slagen' en oppakken. Voorbeeld? Ik heb er genoeg. - Soms mag er gedronken worden, dan weer niet. Met carnaval was dit toegelaten, totdat de politie besloot dat dit niet zo was. Vergezeld door de media (mensen moeten toch op het nieuws kunnen zien hoe verantwoordelijk de politie wel niet is zeker?) en voorzien van traangas/matrakken en legeroutfit begon de politie pintjes uit de handen van mensen te trekken om deze vervolgens leeg te kappen op straat, en als echte held geïnterviewd te worden door de media. - Zoals eerder gezegd worden bolivianen sneller agressief als ze gedronken hebben (naar mijn mening dan toch, en stereotiep gedacht) In plaats van dat de politie deze even met rust laat (ze deden niets verkeerd) omsingelen ze 1 of andere zuipschuit om deze vervolgens al roepend uit te dagen tot deze reageert met een stomp en het hele leger er bij wijze van spreke terug op vliegt. Ze dagenuit, om vervolgens een 'excuus' te hebben iemand in elkaar te slaan. - Stond er iemand in de weg, kon er niet normaal gezegd worden 'meneer/mevrouw, begeef u a.u.b. terug naar uw plaats'. Neen, hiervoor moest geroepen en gedreigd met traangas (!) worden. En het bleef niet bij dreigen, plots vond 'Mr. Agressieve Zot' het nodig traangas te gooien naar een aantal tribunes, met gevolg sommige mensen op de grond vielen van de pijn en andere wegliepen om het gas te vermijden. De politie ? Die doet toch enkel en alleen haar plicht. (maar niet heus)
Om deze redenen zongen de tribunes hetvolgende: ''Que se necesita por ser policia? Ser hijo de puta de noche y de dia'' Hoe ongepast en grof ik dit in het begin vond, na een aantal 'showkes' van de politie zong ik mee uit volle borst.
Al bij al, carnaval van Cochabamba was zeker ook de moeite ! Er werd gelachen, gedanst en gefeest tot in de vroege uurtjes, en heb dan ook een onvergetelijke carnaval meegemaakt. En om nu te zeggen welke carnaval ik het geslaagst vond ? Geef me wat Oruro, geef me wat Cochabamba, maar vooral, geef me een goede portie carnaval van Bolivië.
