Mensen, diegene die mij een brief willen schrijven, chocolade of iets van dat lekkers willen opsturen, er is een brief aangekomen met het adres dat in mijn eerste blogbericht stond, maar hetgene ik nu geef bevat ook mijn telefoonnummer (blijkbaar is dat verplicht om een brief naar Bolivia te sturen)
Eva Vrijens Pantaleon Dalence 1810 Edificio Las Magnolias 4450764 Cochabamba, Bolivia
Het heeft weer even moeten duren voor er een nieuw blogbericht tot stand
is gekomen. Ik heb het hier zo druk, en als ik tijd heb heb om jullie een teken van leven te geven, ben ik meestal te lui om eraan te beginnen. Maar zoals jullie zien, jullie kunnen vol goede moed beginnen aan een hele boterham. Enjoy!
Maandag 30 augustus (wat klinkt het lang geleden) was het tijd om,samen met Jessica, te beginnen aan de bokslessen in het
stadion van Cochabamba; een tamelijk lugubere locatie, een
kleine instructuur die verschillende kampioenschappen gewonnen heeft en een paar windels ter bescherming. Qua conditie opbouwen laat hij er
geen gras over groeien; nieuwkomer of niet, ik werd meteen ingeleid in het
lppen, springen, joggen, sit-uppen en andere vreemde oefeningen. De lessen zijn van
18u-19u of van 19u-21u en kosten ons 80Bs/maand. Spierpijn kon ik zonder twijfel verwachten
voor de volgende dagen, en dinsdag was het al zover.
Maar spierpijn of niet, dinsdag was het tijd om samen met Jessica
pannekoeken te bakken voor wat vrienden en de mama. Iedereen was
nieuwsgierig naar hoe het zou smaken, want pannekoeken zoals wij ze kennen ('iedereen weet toch wat een pannekoek is!') zijn hier vrijwel onbekend voor de bolivianen.Naast 'gewone' pannekoeken hebben we er ook een
aantal met appel gemaakt. Er was niemand die niet wild was van onze kookkunsten; we hebben er ontzettend veel gemaakt. Naast suiker, siroop of confituur, hebben we van onze pannekoeken gesmuld door er geconcenctreerde (zoete) melk op te smeren. Heerlijk.
Woensdag zijn
Jessica, Marieke, Berdien en ik een ijsje gaan eten in 'Globos', het ijssalon
van Cochabamba. Voor 9Bs (1 euro) krijg je hier
een plastieken bekertje vol met ijs, vol met heerlijk ijs. Hierna gingen
Jessica en ik te voet naar het stadion wandelen voor onze boksles (we gaan er helemaal voor) en is ons onderweg drie maal
een verschillende weg uitgelegd. Hier in Bolivia meent iedereen de weg te
weten, en meent iedereen het ook goed om deze uit te leggen, maar helaas heeft iedereen er zo zijn eigen idee over ... Resultaat? Tijd om onze oriëntatie in Cochabamba uit te testen, en dit met succes ! Na aan te komen, bleek het dat er geen les was vanwege een kampioenschap (waar we toch nog
niet aan deel konden nemen) dus zijn we naar Hugo, een vriend, thuis geweest.
Thuis aangekomen is de relatie tussen mijn mama en ik er ook weer op vooruitgegaan,
doordat we een hele avond aan tafel hebben gebabbeld.
Ook met mijn broertje van 13 klikt het enorm goed; altijd goedgezind,
vriendelijk, ...Ik ben blij dat het zo
goed meevalt met mijn familie, het had altijd anders kunnen lopen ...
Want dat het mis kan lopen, is niet vermijdbaar; Caroline, het meisje uit Zwitserland dat verbleef bij mijn tante (die van het restaurant) is een aantal weken geleden veranderd van familie. Ze had haar eigen kamer met alles erop en eraan, kreeg wat ze nodig had, maar datgene ze echt wou kon ze niet krijgen: familiegebeuren, samen dingen doen met de familie, ... AFS-studenten moeten zich (zo zegt AFS) aanpassen aan de normen van de familie, en in deze familie werken beide ouders in het restaurant. Dat het moeilijk was voor beiden was duidelijk, en dat er door jan en alleman geroddeld werd was eens zo duidelijk.
Soit, donderdag was het tijd om samen met Jessica massa's fruit te blenden
tot een gezond (!) drankje, vergezeld met een stukje chocoladetaart van de
mama. Dit hebben we helemaal opgedronken, samen met het dochtertje van de emplejada van Jessica. Vaak hebben de emplejadas kinderen, die meekomen als ze moeten werken in huis.
Later die dag zijn we met een aantal AFS'ers gaan eten voor 10Bs in een
gezellig restaurantje, met een eigenaar uit Italia. (Het verbaast me eigenlijk dat hier
toch veel verschillende nationaliteiten zitten, Bolivia is in Europa, zo lijkt me toch, vrijwel onbekend) Als afsluiter van de dag zijn we met z'n allen nog een fruitsla gaan eten in een
ander cafeetje. Het was een dag van eten, maar zolang ik dat hier niet altijd
en overal doe komt dat wel in orde.
Omdat vrijdag een dag was zoals er zovelen van zijn, skippen we deze
maar even. Hop naar zaterdag, een dag waarop ik vroeg uit de veren moest om
naar de sportdag van mijn broertjes te gaan. Deze zitten op de American
International School of Bolivia, een gigantische (elite) school met alles erop en
eraan. Omdat iedereen in Bolivia trots is op zijn land en cultuur, ontbrak deze sportdag ook
niet aan het weerklinken van het volkslied van Bolivia. Iedereen, echt iedereen
wist dit mee te zingen, wat onvergelijkbaar is met de kennis van het volkslied
in België ...
Na mijn broertjes te hebben gezien, kwam Jessica me halen; we
gingen (nog maar eens) koken. Ditmaal was het broccoli in de oven met witte saus
en een krokant kaaskorstje. Jessica's emplejada ging kip maken met rijst,
aardappeltjes, en zoete aardappeltjes. ( natuurlijk met heel veel, heel veel zout)
De oven waarin we onze broccoli echter in wilden plaatsen, zat stampvol met
eeuwenoud brood. Resultaat ? Broodpudding natuurlijk !
's Avonds was het tijd voor feest, het was lang geleden. Ditmaal ging ik
met Judith, en twee vrienden van haar school (de kunst en muziek- school in
Cochabamba) naar Flown, de discotheek in CBBA. Omdat we al vroeg hadden
afgesproken, zijn we met z'n vier in Cartys iets gaan drinken. Omdat ook hierna
Flown nog niet open was, en we niet veel zin hadden geld uit te geven, besloten we maar naar het huis van een van de vrienden
te gaan, om daar iets te drinken en wat naar muziek te luisteren.
Het leek een avond zoals in België, zeker toen Artic Monkeys en MGMT
weerklonken in de woonkamer (eindelijk eens iemand met een goede
muzieksmaak)
Op de (bijna) twee (!) maanden dat ik hier woon is mijn sociale netwerk van 'vriendloos' naar 'vriendvol!' gestegen; overal kom je wel mensen tegen, die de vrienden van de vrienden van je
vriend/in blijken te staan. Omdat je via via dan toch bekend bent, word je aangesproken alsof je al jaren lid bent van die vriendengroep. Het sociaal zijn van
de bolivianen is enorm plezant, en handig om vrienden te maken.
Zondag was het, geloof het of niet, auto-vrije dag in Cochabamba. 1 dag in het jaar wordt de helse drukte, het getoeter, het levensgevaarlijke rijden en nog wat van dat stilgelegd. Omdat
wij hier thuis niet over fietsen beschikken (zo sportief zijn ze niet) was
het wandelen geblazen! Aangekomen in het 'centrum' waren er, hoe kan het ook anders, mensen die we
kenden waarmee we de hele dag hebben opgetrokken. Ook deze dag leek erg op een
middag in België; wat rondhangen op straat, voor de gezelligheid iets drinken, en op het
gemak wat babbelen. Ook vandaag zag je de alternatievere jongeren op straat
hangen. Deze waren klasgenoten van Judith, en wat later ook deel van mijn sociale netwerk. Later die dag traden
er twee jongens uit de kunstschool op als deejay. Met hun installatie op straat speelden
ze electro tot 19u 's avonds waarna we terug naar huis moesten.(het werd immers donker, en om dan op straat te lopen is het minder veilig) Een
geslaagd weekend.
Zo, Ik heb mijn zegje gedaan over mijn zesde week, maar omdat ik vrij tot zeer
achter sta met een volgend blogbericht, kunnen jullie in volgend (dat ik morgen online zet) lezen
over meer leuke en dolle avonturen.
Ik kan amper geloven dat ik aan blogbericht begin over mijn 5de (!) week
in Bolivia. Het is zoals ze zeggen; de tijd vliegt supersonisch-Snel als het
leuk is !
En ook deze week is er weer veel gebeurd, en deel ik dat graag met
jullie mee. (deze week geen gigantische verslagen over feestjes, Bolivia
bestaat ook nog uit andere dingen)
Laten we beginnen bij het begin; donderdag 19 augustus. Die dag was het
op school immers tijd voor de schoolfotograaf, die iedereen zijn beste glimlach
kwam vastleggen voor het jaarboek 2010. Dat de schoolfotograaf langskwam, werd
me meteen duidelijk aan mijn klasgenotes. Sommigen hadden hun ogen met felle
kleuren beschilderd, anderen hadden het meer voor een oranje huid ... Ook ik
kon niet ontsnappen aan een foto, en na wat spaanse instructies van de
fotograaf werd ook mijn foto vastgelegd. Na school en na de Spaanse les ben ik
samen met Judith en Berdien (uit België) voor 18Bs een gigantische portie kip
met noedels en yuca gaan eten. Hemels, en goedkoop.
Vrijdag zou niemand me op school te zien krijgen omdat ik vanaf 9u in de
auto sprong om 10uur later aan te komen in het tropische Santa Cruz. Dat we
hier een weekend naartoe zouden gaan, was een impulsief (maar goed) idee van de
papa. Ook
al was de rit naar Santa Cruz enorm lang heb ik toch genoten van de overgang
van Cochabamba naar Santa Cruz. Omdat Cochabamba omringd is door bergen moesten
we eerst door de bergen rijden en na een aantal uur veranderde de vegetatie en
temperatuur helemaal. Ook kom je onderweg heel veel kleine restaurantjes tegen,
alsook verkeersgekken die op de kleine wegen alles en iedereen voorbijsteken (mijn
papa is een prachtig voorbeeld) Na een vermoeiende rit kwamen we aan in de
villa van een vriend van de papa. Een gigantisch
huis vergezeld door een mini 'hond' (chiuaua,of hoe schrijf je zoiets zelfs)
Zaterdag werd ik, weliswaar door de warmte, wakker en kon ik na een
koude douche weer normaal functioneren. Ons middagmaal was er 1 typisch uit
Santa Cruz: rijst (hoe kan het ook anders) met 'charka' (gedroogd en gezouten
vlees) met wortels, tomaten, eieren en plata (bakbananen). Na de siesta
vertrokken we met z'n allen naar de boerderij van de vrienden. Deze was uit de
stad gelegen en 1200 hectare groot. Toen we 'Benassal' (zo heet de boerderij) binnenreden
moesten we een terracotta weg volgen omringd door palmbomen en velden.
Aangekomen was er een huis, logeerhuisjes, een prachtig zwembad en een geweldig
uitzicht op vijvers en velden. Hun waakhonden hadden
ze ook, niets minder dan tapirs. 'Benassal' was dag en nacht verschil met het
drukke Santa Cruz.
Aperitieven werd er ook gedaan, enkel is dit enorm verschillend met
België. Als er hier geaperitiefd wordt drinken de volwassenen geen glaasje wijn
maar altijd frisdrank, en vaak vergezeld met cuñape (een hard zout koekje dat
je moet breken vooraleer je het kan opeten). Na een avondmaal (focro) kroop ik
in een bed waar al jaren geen wasmachine bij was komen kijken; gelukkig lag het
nog een beetje goed ..
Zondag was de dag om op restaurant te gaan, en daar kreeg ik bord vol vlees
en rijst in kaas en melk-saus voorgeschoteld. Als dessert kreeg ik 'besito
helado' (kusjes ijs), een typisch dessert uit Santa Cruz; iets deegachtigs en zoet.
Na een dagje hangen aan het zwembad reden we terug naar de villa, om daar om 5
uur 's morgens terug naar Cochabamba te vertrekken. Onderweg is nog maar eens
bewezen wat het nut van gordels niet is; mijn papa miste een verkeersdrempel
waardoor mijn twee broertjes tegen de stoel vloegen en toch wel pijn hadden. Op
zo'n moment moet ik me wel inhouden om hun gordels niet als de bliksem aan te
doen ...
Dinsdag begaf ik me terug naar school, en om 17uur was het tijd voor het
examen Spaans. Dit examen bestond niet alleen uit 100 vragen, maar ook uit wat
samenwerking. Gelukkig sloegen we er allemaal in een goed examen af te leggen !
Nu waren we klaar met de lessen en dat moest gevierd worden; we vertrokken met
z'n allen te voet naar een cafeetje (El Kffe) waar we heerlijke fruitsla en
hemelse chocolade-taart hebben gegeten.
Woensdag had ik, eindelijk, een halve dag en ben ik 's middags met
Jessica gezond (!) eten gaan kopen. We waren verbaasd dat dit zelfs bestaat in
Bolivia, en hebben dan maar onze kar volgeladen met kiwi's, appels, wortels,
bruin brood, kippewit en graancornflakes. Thuis aangekomen hebben we dit
opgesmuld op het dakterras, alsook een echte Belgische reep chocolade (die ons
meer dan wat dan ook smaakte)
Een aantal blogberichten geleden heb ik jullie verteld over een toneeltje
op school. Wel, dit toneeltje vond plaats op donderdag, voor de klas met de
directeur erbij. Onze uitstekende (..) acteertalenten en nodige black-outs
zorgden voor een grappig resultaat. Hoewel het op niet veel trok, ben ik toch
blij het gedaan te hebben. (om dan maar te zwijgen over de outfit die ik aan
had)
Vrijdag kwamen,eindelijk, de laatste uurtjes voor het weekend eraan. Na
een voormiddag op school te hebben gezeten ben ik s middags met Jessica en
haar klasgenoten naar Ratabar geweest. Vervolgens ben ik in de taxi
gesprongen om met een vriend uit school, Paul, een versgeperst fruitsapje te
gaan drinken. Een gezellige babbel en een lekker drankje, wat wil je nog meer ?
s Avonds weggaan misschien ? Ja, want na mijn spullen thuis te hebben gedropt
ben ik in een andere taxi naar een barbecue geweest; bijdrage voor eten +
drank? 10Bs (+/ 1 euro)
En vandaag is het dan zaterdag,en is mijn papa vertrokken naar Cobija
voor zijn werk. Na met de meid naar de markt te zijn geweest, zijn Judith en
Berdien langsgekomen en hebben we wat rondgehangen op het dakterras. s Avonds
zijn ook Jessica en haar vrienden even langsgekomen, en kruip ik nu (bijna) geradbraakt
in mijn bed. Vandaag is trouwens mijn eerste kaartje uit België aangekomen, een
kaartje dat ongeveer 4 weken heeft rondgereisd !
Omdat het alweer meer dan een week geleden is EN ik hier ondertussen al
1 maand vertoef wordt het tijd dat ik jullie een nieuw teken van leven geef.
Al een maand weg van
huis Langst de ene kant lijkt hete en eeuwigheid, langst de andere kant dan
ook mar een maand van de 11 maanden.
Gelukkig is alles nog steeds in orde, voel ik me nog steeds welkom in
Cochabamba en ben ik nog niet (!) overvallen !
Hou je vast, er komt weer een heel verslag:
Zaterdag heb ik voor de tweede keer met het thuisfront gebeld, tot grote
verbazing van de mama en de papa. Hoewel we niet lang gebeld hebben was het leuk
om nog eens vertrouwde stemmen uit mijn telefoon te horen.
's Avonds was het, hoe kan het ook anders, tijd om nog eens uit te gaan.
Deze keer samen met Marieke (uit Gent) en een aantal van haar klas, gingen we
een nieuwe discotheek verkennen: de Flown,
een discotheek waarvan de muren volgespoten zijn met graffiti en waarvan de bar
gedecoreerd is met schilderijtjes van o.a. Jimi Hendrix, Elvis Presley, Jim
Morisson, ...
Wat me nog blijer maakte is dat de muziek er niet uit Amerikaanse Lady
Gaga-shit bestaat, neen, in de Flown
wordt er Elektro en Reggae gedraaid ! Een leuke avond, dat kan ik jullie
verzekeren.
Omdat zondag geen spectaculaire dag vol nieuwe en boeiende avonturen
was, gaan we ineens naar maandag. Na school en de spaanse les zijn Jessica (uit
Roeselare) en ik immers voor het eerst naar de fitness gegaan. Jaja, dit gaan
we ook blijven volhouden om België niet binnen gerold te komen. Strak plan, al
zeg ik het zelf ! Ondertussen is de planning al gewijzigd en gaan we een aantal
keer in de week kickboxen, omdat dit veel uitputtender. Zeer strak plan
Woensdag (dinsdag was een gewone dag) heb ik mijn eerste examen
afgelegd, en dit voor het vak wiskunde. Omdat het me al niet lukte het
onderwerp te ontcijferen, heb ik mijn fantasie dan ook volledig laten gaan op
de test met als resultaat een hoop gelach in de klas.
Woensdag eindigt school om 13u en dat moest gevierd worden. Jessica ging
met haar klas een verjaardag vieren in Ratabar ook ik was uitgenodigd. Om 15u
's middags werd er verzameld en werd er Jarra gedronken. Dit is een grote kruik
gevuld met bier en grenadine of iets anders waar je met zn allen van kan
drinken; goed voor de portemonee en nog lekker ook.
Na donderdag, een dag met o.a. Plastische Opvoeding (ik heb mijn
tekenkunsten nu ook in Bolivia laten zien..) was het tijd voor vrijdag. En vrijdag wilde
zeggen: tijd voor het concert van Tito El Bambino ! Er waren zowel mensen van
de Promo als van het vijfde middelbaar, wat zorgde voor een goede
vertegenwoordiging van El Anglo Americano. Het concert was in openlucht, in een voetbalstadion waarvan de helft was
afgezet. Een ticket op de tribune kostte me 80Bs (8 euro) en was, uiteraard,
zijn geld meer dan waard. Tito el Bambino kwam op met vuurwerk, gevolgd door
een krijsende massa meisjes die hem maar al te graag wou horen zingen. Zingen
kon hij evengoed als hij zichzelf kon verkopen, en iedereen zong zijn
klassiekers dan ook uit volle borst mee.
Zaterdag was een dag om niet snel te vergeten; Het was Urkupiña, een
religieus en traditioneel feest in Bolivia waarbij een grote parade hoort. Dit
feest begint s nachts, waarbij iedereen die wil aan een lange wandeltocht
begint tot bij de plek waar het feest gehouden worden. Tijdens deze tocht wordt
er veel gebeden en om hoop gevraagd bij God. Wij, de AFSers, bleven echter
vredig in ons bedje om om 10.30u aan te komen op de parade. Daar zaten we met zn
allen op de tribune op straat (deze was afgezet) en kregen we tot na 17u
parades voorgeschoteld van verschillende 'groepen'. Sommige waren verkleed als
Indianen, anderen waren cholita's en weer andere waren in mini-pakjes en
buffalo schoenen gekleed. 1 ding hadden ze toch gemeen met elkaar: stuk voor
stuk waren ze kleurrijker dan ooit en brachten ze zowel muziek als sfeer met
zich mee !
's Avonds was er het afscheidsfeestje voor Fabi, de gastzus van Jessica,
die voor een jaar met AFS naar België (Namen) vertrekt. Omdat ze geen feestje
bij haar thuis kon houden, gaf Rudy (een jongen uit de Promo) zijn huis ter
beschikking om daar het feest door te laten gaan. Deze jongen had ook een
schildpad in de tuin lopen, wat ontzettend grappig was voor de dronken mensen
uit de klas..
Zondag zijn we met het gezin en de 'meid' uit Cobija (die ondertussen
lid van de familie is) gaan eten in een Braziliaans restaurant met de naam
'Beirut'. Een restaurant dat de naam draagt van mijn favoriete groep, kan het
nog beter? 's Middags ben ik naar het 'meisjes-afscheidsfeest' van Fabi geweest,
waar we ontzettend veel eten voorgeschoteld kregen: oreo's, chips, popcorn,
taco's met kip/vlees/bonensaus/tomaat/komkommer/sla/... en als dessert
boliviaanse limoentaart. Hoe je deze taart klaar moet maken wil ik echt leren,
want deze is typisch Boliviaans en ook lekker. (ik moet wel nog wennen aan de
mega-zoete smaak)
Maandag was er, vanwege Urcupiña, geen school en ben ik samen met
Jessica, Isela en Marieke naar de feria (marktje)op Plaza Colon geweest. Hier kon je allerlei spulletjes
van Bolivia kopen: kleurrijke tassen, leren tassen, oorbelletjes, sleutelhangers,
armbandjes, doeken, eten,muziek,...
Omdat Bolivia lekker goedkoop is en ik daar elke dag meer en meer van
geniet, heb me dan ook een (echt!) leren tasje aangeschaft. Vervolgens heb ik
bij een Argentijnse een handgemaakte groene armband gekocht waarin een steentje
zit gevlochten, wat verder een armband met de Boliviaanse kleuren (af en toe
moeten we toch nog eens de tourist uithangen ) een aantal leren bandjes, en oorbellen
gemaakt van appelsienenschilletjes.
Je leest het goed,vanaf nu ben ik in het trotste bezit van appelsienen-oorbellen.
Dinsdagmiddag stonden er plots twee vreemde mannen bij mij thuis, die
mijn neven uit Cobija bleken te zijn. Ook was het tijd om mijn eerste les muziek te
skippen, en in de plaats een ijsje te gaan eten met een aantal van de klas. Veel hadden we niet gemist, en we hadden nog lekker gegeten ook! s
Avonds hebben we ons begeven in het verlaten stadion om er de kickbox-les te
gaan zoeken; les van een Boliviaanse boxkampioen en ongelofelijke trainingen,
er staat ons veel spierpijn te wachten.
Ik ga het hierbij laten, want ik denk dat jullie voorlopig al genoeg
hebben om te lezen. Hoewel ik het hier enorm leuk vind en nog niet naar huis
wil, mis ik de vrijheid die ik in België heb toch ook wel. Gewoon op je fiets
kunnen springen en rijden naar waar je maar wil met de i-pod in je oren,
zelfstandig ergens naartoe gaan, dat zijn wel de dingen die ik mis.
Een dikke kus aan jullie allemaal, binnekort moet ik echt eens tijd
vrijmaken voor een blogbericht van het eten !
ondertussen zijn er al 760 bezoekers op mijn blog geweest, wat fijn dat
jullie na drie weken nog geïnteresseerd blijven in het leven aan de
andere kant van de wereld :) Hier ben ik weer met een bericht over de
afgelopen week, er is weer veel gebeurd.
Om te beginnen ben ik woensdag officieel ingeschreven in de "Centro
Cultural Anglo Americano" als laatstejaarsstudent (PROMO) in de
richting Socio-economico. Mijn klasgenoten zijn stuk voor stuk
sympathiek en ongelofelijk sociaal. Een feestje hier, een feestje daar,
een en al feest hier in Cochabamba! Aan muziek ontbreekt het hier ook
niet, hoewel de bolivianen niets kennen van wat wij in België als
beroemd beschouwen. Artiesten als Faithless, the Prodigy, Snow Patrol,
Air Traffic, en noem maar op zijn onbekend voor mijn vrienden hier.
Hoog tijd om daar eens verandering in te brengen! Gisteren heb ik ze
dan ook ingelijfd in de wereld van Drum and Bass, wat sommige
ongelofelijk beviel. Drum and bass kennen ze hier helemaal niet; "die
groep ken ik niet, wat voor muziek is dat?" is meestal de reactie.
Na een prachtige uitleg over hoe je moet dansen op deze muziek keek iedereen me raar maar geamuseerd aan :p
Donderdag vertrokken we naar La Paz, om mijn gastzus af te zetten. Zij
vertrok vorige week naar Denemarken om haar AFS jaar daar in alle
glorie te laten slagen! Ook aan de taal zal zij moeten werken, zoals ik
hier. Maar wonder boven wonder gaat het elke dag al een stukje beter!
Na het emotionele afscheid vlogen we terug naar Cochabamba, om in een
(voor even) stil huis aan te komen. Raar als je je dan bedenkt dat twee
weken geleden je hetzelfde hebt meegemaakt...
S avonds was er dan de Spaanse les, waar we met z`n allen in de laadbak
van de jeep naartoe reden. Met de wind in je haren en een zalige
temperatuur, een prachtig gevoel van vakantie.
Vrijdag was het weekend en dat moet, zoals ze hier in Bolivia doen,
gevierd worden. Daarom ben ik naar de bar van het restaurant gegaan met
mijn neven, waar ik al snel veel nieuwe mensen ontmoette. Iemand uit
Santa Cruz, maar ook iemand die binnekort voor een jaar naar Brussel
vertrekt! Wat is de wereld toch klein ..
Zaterdag was er het verjaardagsfeestje van ene Daniel Fernandez, een
jongen met een gigantisch huis die 24 werd en waar de hele klas naartoe
ging. Zowel mijn klas als de vijfdejaars van de Anglo Americano waren
er, wat zorgde voor een avond met veel vrienden en veel sfeer! Ook
tijdens het dansen, en dit is altijd volgens het patroon jongen-meisje.
Meisjes die met elkaar dansen wordt hier nog net getolereerd, maar
wanneer er jongens met elkaar dansen wordt er heel raar opgekeken.
Achja, er werd gedanst en dat is het voornaamste!
Zondag was er afgesproken met een aantal van de klas om een filmpje te
maken voor literatuur van hoogstaande kwaliteit. Het verhaal ging als
volgt; een emo-meisje wordt verliefd op een gangster-jongen en na een
helse ruzie wordt het een blije familie. Hoogstaand was het niet,
grappig was het wel, zeker toen ik in gigantische gangster kleren kroop
:)
En toen was het maandag, en was het weer tijd voor school. Het leuke
was dat ik mijn foto-album had meegebracht op aanvraag van mijn
klasgenoten. het foto-album dat jullie voor me gemaakt hebben heeft de
HELE klas doorkruist en niets dan positieve reacties gekregen. Enkel
echte vrienden doen dit, en dit wil zeggen dat ze je graag zien Eva,
werd er gezegd. Bij deze zijn jullie dus voor de duizendste maal
bedankt! Tijdens de muziekles werd er uit volle borst door iedereen het
volkslied gezongen, en dit met je rechterhand op je hart. Vervolgens
werd er ook prachtig(...) gespeeld op blokfluit en het werd pas echt
goed toen de leerkracht er haar accordeon bijhaalde...
Na de Spaanse les zijn we met alle belgische AFS-ers pizza gaan eten in
een lokaal restaurantje, en later die avond kregen we onze councelor.
(Marcelo is de mijne)
Woensdag was het parade op shool, ter ere van de nationale feestdag van
Bolivia (vrijdag) Iedereen moest zich per graad en in perfect uniform
verzamelen op het sportveld waar ook de schoolfanfare klaarstond om het
volkslied te laten weerklinken doorheen heel Cochabamba. De beste
studenten van de school kregen de eer om een grote vlag vast te houden
van een land in Zuid-Amerika en wij kregen per graad een vlaggetje van
een staat in Bolivia dat we bij de climax van het volkslied omhoog
moesten houden. Na dit te hebben gedaan marcheerden (!) we dan door de
straat om vervolgens weer les te volgen.
Donderdag was het geen school, en was er het verjaardagsfeestje van
mijn neef (Pelipe) Een feestje bij zijn oma thuis met veel muziek, veel
volk en natuurlijk veel sfeer!
Vrijdag was er dan het verjaardagsfeestje voor mijn broertje (Cirito)
die 13 werd. S middags werd er met iedereen kilos vlees gegeten op het
dak van het gebouw, heel gezellig en lekker warm. S Avonds was er het
afscheidsfeestje van iemand uit de Promo (laatstejaar) waar ook de hele
klas weer bij aanwezig was.
Zo Zo, het was een hele boterham maar ik hoop dat jullie het met plezier gelezen hebben!
Dag allemaal, het heeft weer eventjes geduurd voor jullie weer wat kunnen lezen op mijn blog, maar hier is het dan! Voor sommigen is mijn blog is het Russisch? Ik heb geen idee hoe dit komt maar heb extra mijn best gedaan Nederlands te typen :)
Jullie vragen jullie waarschijnlijk allemaal af hoe het vrijdag was ? Wel wel, het was de moeite! Net zoals in Belgie gaat iedereen voor het feestje iets drinken. Dit is bij iemand thuis of op cafe. Wij zijn vrijdag met een hele bende, opgemaakt zoals de meisjes hier, iets gaan drinken in een cafeetje. Bolivia is belachelijk goedkoop, en dat merk je meteen aan de prijzen van chupa (drank) Hier betaal je voor 4 shotjes een kleine 18 Bs, wat zo n 2.5 euro is. Je kan je al wel voorstellen hoe de rest van de prijzen zijn ...
De discotheek waar we na het cafe naartoe gingen heet "El Mandarin" Hier komen veel mensen uit Cochabamba naartoe, en ze vinden het ook geweldig zot dat ze er naartoe zijn geweest. Ja ja, ik ben vrijdag in "De Mandarijn" gaan feesten, hoor je het me al zeggen ? De muziek die ze er draaien is Reggaeton maar ook veel Amerikaanse muziek. (een van de plaatselijke radios speelt alleen maar muziek zoals Lady Gaga en Enrique Iglesias) GELUKKIG ga ik in augustus naar een spectaculair & echt Raggaeton concert van Tito El Bambino, die heel bekend is in Cocha en omstreken.
Zaterdag was er het afscheidsfeestje van Diana in het restaurant van de familie. Ontzettend veel volk, ontzettend veel drank maar niet te vergeten ontzettend gezellig. Omdat er zoveel mensen waren (en velen ook gedronken hadden) leerde ik al snel een aantal mensen kennen. Blijkt ook dat ik allergisch ben aan Boliviaanse nootjes, aangezien ik vol met rode plekken stond na een half uur..
Maandag was het dan zover, mijn eerste schooldag. Zowel maandag als dinsdag heb ik in het vijfde gezeten in de "socio-economico" waar iedereen vriendelijk en gek en luidruchtig was. Geweldig :) Naast socio heb je in het ASO Bolivia nog chimico, fysica en biologico. En net zoals op het KAE, is de sfeer tussen deze richtingen zeer fijn :) Vrijdag (morgen) ga ik naar mijn "echte klas", de 12the grade socio. En dit gaat natuurlijk niet zonder een prachtige uniform bestaande uit een zwarte lange en brede broek (te dragen zowel in zomer als in de winter) een witte polo met in blauw en rood het logo van "Anglo Americano", een donkerblauwe trui met het logo en zwarte schoenen met, Jawel, witte sokken.
Begeef ik me echter op het sportveld, mag ik me in een zwart strak mini shortje en een gigantische tshirt wurmen. Prachtig, no?
Ook gaan zowel de vijfdejaars als de laatsejaars op het einde van het jaar op "promtrip", een onbegeleide eindejaarsreis die dit jaar naar Puntacana (Panama) zal leiden. Er staat me een nieuw avontuur te wachten :)
Vanaf deze week krijgen we voor een maand Spaanse les, dit van maandag tot vrijdag van 17u tot 19u. Hier leren we dan de basics zodat we wat sneller de taal onder de knie hebben. En maar goed ook, want hoe sneller je vlot Spaans kan hoe beter !
Zo Zo, in mijn volgende blogbericht vertel ik jullie in een notendopje (!) over la comida en Cochabamba!
Dag beste vriendjes, vriendinnetjes en natuurlijk familie! Jullie hebben er lang op moeten wachten maar (hoera!) mijn eerste blogbericht is klaar om met nieuwsgierige ogen gelezen te worden. Jullie kennen mij als Eva Vrijens, maar in Bolivia ben ik voor iedereen (behalve mijn neef, die mijn naam juist uitspreekt) Eba Bridgens. Nu zijn er geen grapjes meer over Vrijens, maar over Bridgens, wat op virgins zou lijken. Perfect ...
Het is ondertussen al een week geleden dat ik België verlaten heb, en daarom wordt het eens tijd dat ik iets doe met mijn blog. Zoals jullie weten ben ik na ongeveer 24 uur onderweg te zijn geweest (en ziek te zijn geworden in Miami ... ) aangekomen in La Paz waar het toch o zo koud was ! Onze bagage werd op het busje gegooid en zo naar het hotel gebracht. Daar kregen we onze eerste lokale oriëntatie door Andres en Andres.Ook moesten we bloed laten trekken, ons gewicht en onze lengte laten bepalen, ... reactie van de dokter? "todo es muy bien!"
Heel grappig is dat zowel in La Paz als in Cochabamba de kabels van bv. straatverlichting in "trossen" hangen zodat er knopen van draden op straat zijn. Ons eerste echte boliviaanse maal kregen we in een lokaal restaurantje: salteñas en tucumayas. Hier betaal je voor een portie salteñas op tucumayas 3bolivianos, wat nog niet halve euro is. Hoera ! Me gusta :)
Last van de hoogte had ik niet echt, hoewel ik een paar bloedneuzen had. Wel voel je bij elke inspanning dat je heel hoog zit! Over de gevaren in Bolivia is ons natuurlijk ook wat verteld. Niet veel nieuw, behalve dat je moet oppassen voor de pollilias . Dit zijn jonge kinderen die altijd high zijn zal ik maar zeggen en je overvallen zodat je niets meer hebt. Gelukkig ben ik deze nog niet tegengekomen, omdat Diana (mijn geweldige gastzus) ze ontwijkt.
En toen sprongen we met zn allen op het vliegtuig naar Cochabamba, waar we 30 minuten later werden ontvangen met liters zon en een warm applaus. Mijn familie is ontzettend open, nieuwsgierig en lief. De tweeling van vier jaar, Wilfredo y Jose, praten constant tegen mij in kinder Spaans. Geweldig :) Na de koffers in de auto te hebben gegooid reden we naar het restaurant van onze familie. Mijn tante en nonkel hebben een gigantisch en chik restaurant waar we met een groot deel van de familie hebben gegeten.
Na ons te hebben volgepropt met lekker eten kregen Caroline (een zwitserse AFSer) van Percy, mijn neef van 17, en Diana een rit door Cochabamba. En wat voor een, het werd me meteen duidelijk dat verkeersregels een grap zijn. Percy geeft gas, remt als een gek, scheurt door de bochten en rookt natuurlijk zijn sigaret. De muziek kan natuurlijk ook niet zacht staan, het moet weerklinken door heeeel Cochabamba. Dit hebben we ondertussen al een aantal keer gedaan. Gisteren hebben we zo de race track gedaan, gewoon racen op een vrij lege autosnelweg, om daarna als een gek te remmen voor andere autos.
Mijn familie woont in een appartement. Ik zou het eerder een huis noemen, aangezien het een verdieping heeft en gigantisch groot is. Ik heb mijn eigen badkamer en slaapkamer met dubbelbed, grote kast, een grote raam met balkonnetje en een prachtig uitzicht op de vallei en de palmbomen. Jaja, ik zit hier meer dan goed. je hoeft je niet schuldig te voelen als je jaloers bent :) Mijn chocolade, antwerpse handjes en speculaaspaste werden heel goed ontvangen. De regel "UNO PAR DIA" is vandaag ingelast om te voorkomen dat alles meteen op is.
In de grote vakantie gaan we naar Cobija, een tropisch dorpje tegen de grens met Brasil, waar we een grote boerderij hebben met meer dan 15 paarden. Ik moet leren paardrijden van Ciro, mijn gastvader. En dat zal ik zeker doen!
Vrijdag ga ik naar mijn eerste echte Fiesta in de beste (volgens Diana) discotheek van Bolivia. Happy Hour, Reggaeton en geweldig veel en goed dansend volk. Een feest om U tegen te zeggen, o ja :)
Zo Zo, ik hoop dat jullie snakken naar meer verhalen, want die komen er zeker en vast. Ik geniet enorm van mijn tijd hier, het is hier geweeeldig en het wordt alleen nog maar beter als ik mijn Spaans onder de knie heb.
Een dikke kus aan jullie allemaal, ik ben jullie nog niet vergeten aan de andere kant van de wereld. :)
Voor diegene die mij willen schrijven of iets in die aard : Eva Vrijens Pantaleon Dalence 1810 edificio Las Magnolias Cochabamba, Bolivia
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
