Oktober 2009 : Ons Elke is moe en ze kijkt bleek.  Als ze thuis komt van school valt ze in de zetel in slaap.  Dat zijn we niet gewend van haar.  We houden haar thuis van school en we gaan naar de dokter.  Er is niets speciaals te vinden.  Elke zal wat rust nodig hebben.  Enkele dagen later krijgt ze koorts. Bij de dokter is er echter weer niet echt een oorzaak voor deze koorts te vinden, ze krijgt antibiotica en de koorts verdwijnt maar het moe zijn blijft.  Terug naar de dokter, deze adviseert om bloed te prikken, misschien heeft ze ijzer tekort, ... ? Bloed prikken, dat is echter niet zo eenvoudig bij ons Elke, bij de dokter lukt het niet.  Ik vraag langs de school om een bloed afname te regelen.  Maandag gaan we naar school en via de verpleegster is het geen probleem om bloed te prikken.  We hadden afgesproken met de dokter om dinsdag te bellen voor de uitslag.
Maandag 19 Oktober om 17u belt de dokter ons echter zelf op.  Er was geen goed nieuws, haar bloed was niet goed.  Bijna geen bloedplaatjes, witte bloedcellen zo weinig dat ze niet konden tellen, ... de dokter zegt ons om meteen naar Leuven te vertrekken voor verder onderzoek.  Dat is schrikken.  We hebben echter al direct een vermoeden, want een vriendin heeft recent ook Leukemie en we herkennen het verhaal, maar we willen het nog zeker niet geloven.  In Leuven gaan we langs de spoedafdeling en worden we snel geholpen.  Er volgen nog bloedonderzoeken, longfoto, ... Ons Elke moet zeker daar blijven. We moeten naar de afdeling kinderoncologie.  De dokters komen ons informeren en alweer wordt er gesproken over vermoedelijk Leukemie maar het zou ook nog een infectie kunnen zijn.  Dus hopen we toch nog op een infectie. 
Dinsdag 20 oktober om 8.30u is er eerst een beenmergpunctie, aan de hand van het resultaat van deze punctie kunnen de dokters bevestigen of ze Leukemie heeft.  Reeds in de namiddag krijgen we de bevestiging, ons Elke heeft Acute Leukemie.  Voor meer details is het nog iets te vroeg. Er volgen nog verschillende onderzoeken (scan onder narcose, ruggenmergpunctie, echo's buik en hals, foto's pols ivm groei, oogarts controle, hart onderzoek, ...).  De komende dagen krijgen we te horen dat ze Acute Lymfatische Leukemie heeft. Vanaf deze dag verandert ons leven helemaal.  Er wordt meteen een schema besproken ivm chemo.  We krijgen instructies ivm voeding, hygiëne, ... er komt toch wel veel bij kijken.  Ons Elke begrijpt niet wat er allemaal aan de hand is.  Ze wil al deze onderzoeken niet, maar het moet.  Ook de psycholoog komt langs om met ons te praten.  Er volgt meer uitleg, de eerste 6 maanden volgt er een intensieve chemo therapie en de totale behandeling is 2 jaar.  De genezingskansen zijn gelukkig hoog, en dat is heel belangrijk.  De dokters vragen of wij nog vragen hebben maar ik kan en wil het nog niet echt geloven.  Ik wil eigenlijk 100 vragen stellen, en er gaat vanalles door mijn hoofd maar ik krijg geen enkele vraag over mijn lippen.  Ons Elke ziet ons wenen en roept mama om mij dan een kusje te geven.  Ze voelt wel dat er iets is.  De eerste week is chemo via medicatie. vanaf 29/10 beginnen de chemo's via baxters. Ze krijgt 3 verschillende chemo's telkens op maandag en donderdag. Het komende half jaar kunnen we niets meer plannen, alles hangt af van hoe ons Elke is.  Dit is ook heel moeilijk voor ons Nele, ook haar leven wordt van de ene op de andere dag anders.  Haar thuis valt weg want ik en ons Elke zijn in het ziekenhuis. Michel gaat werken en als hij terug thuis is, vertrekt hij zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.  Ons Nele gaat bij moeke en opa slapen, want ze moet elke dag naar school. 

19-10-2009, 00:00 Geschreven door patricia