|
Jayden doet het goed. Maar vooral de nachten zijn wel zwaar voor ons Nele. Ze is vrijdag weer naar Robin vertrokken, voor het eerst samen met Jayden op de trein naar Antwerpen. Het is toch een hele klus, want met een kleintje, heb je rap wat extra bagage. En dan nog de maxi-cosi, dus ze heeft handen tekort. Maar hij was tijdens zijn eerste treinrit braaf geweest, dus het was goed meegevallen. Volgende week is het haar laatste week thuisonderwijs en daarna terug full-time naar school. Dat zal zwaar zijn voor haar, want dan is het terug vroeg opstaan, terwijl ze weinig slaap krijgt, de hele dag aandachtig zijn en 's avonds nog huiswerk maken, leren en voor Jayden zorgen. Ze wil graag alles zelf doen voor Jayden, en ze zorgt echt goed voor die kleine schat. Maar het is wel een echt pakke-ventje ... alleen in het park liggen, dat vindt hij maar eventjes goed en dan laat hij zich al gauw horen. Dus het wordt zeker niet makkelijk, ze zal de komende 2 maanden echt moeten doorbijten. Ik hoop maar dat het allemaal een beetje lukt. Ik help haar zoveel ik kan, maar ons Elke vraagt ook nog veel aandacht. Ze vindt het geweldig als Jayden haar kusjes geeft, daar geniet ze echt van. En ze geeft hem ook veel kusjes, en Jayden vindt het allemaal prima. Maar hij mag niet wenen van haar, daar kan ze echt niet tegen. Dus dat blijft moeilijk want telkens als hij een andere pamper aan moet, ... weent hij, daar is niets aan te doen. Ik hoop dat ze stilaan een beetje gewend geraakt aan de geluidjes die Jayden maakt, want nu reageert ze op elk kikje dat hij geeft, maar dat zal wel beteren veronderstel ik. Ze vindt hem echt wel lief ("Jayke lief" zegt ze dan.).
Maandag weer op controle in Leuven. De laatste maanden is het telkens moeizaam verlopen. We hebben telkens 1 week chemo-medicatie gegeven en dan weer 1 week moeten stoppen, omdat haar bloedresultaten niet goed waren. Nu dus weer anderhalve week gestopt, we zullen zien wat het maandag geeft. Ze heeft de laatste tijd ook meer moeite om te stappen. Ik heb het er in leuven met de dokter over gehad, en ze heeft problemen met de holte in haar voeten. Vandaar dat ze snel pijn heeft bij het stappen. Ik had verwacht (gehoopt) dat nu we toch al een tijdje alleen maar chemo-medicatie aan het geven zijn, ze vooral sterker zou worden, en dus het stappen en zo beter zou gaan. Maar dit blijkt voorlopig niet het geval. De dokter heeft mij ook duidelijk gemaakt, dat ze nog steeds chemo krijgt en dit reeds 2,5 jaar dus we moeten er rekening mee houden dat deze gevolgen waarschijnlijk blijvend zijn. Ook haar karakter is vaker moeilijker. De ene moment is ze blij, lief, ... en de andere moment is ze boos, roept ze, ... Het is moeilijk en vermoeiend om met haar wisselende buien om te gaan, maar ze kan gelukkig ook nog steeds heel lief zijn, en knuffelen ... en zeker op die momenten genieten we van onze lieve schat.
21-04-2012, 00:00
Geschreven door patricia 
|
