blog voor DVC Heilig Hart voornamelijk geschreven door vrijwilligers van DVC Heilig Hart
05-10-2019
Zie je wel.?!
Zie je wel.?!
Dit was de naam
van de kunsttentoonstelling in ons DVC. Let ons wel wezen, kunst is niet echt
mijn gading. Bij het krijgen van de uitnodiging twijfelde ik dan ook of dit wel
iets voor mij ging zijn. Uiteindelijk werd ik over de streep getrokken door het
feit dat ik daar het boek Over de grens, geschreven door mijn vroegere
collega Bart, onmiddellijk kon aankopen en meenemen. Dit samen met de kurieuzeteit overhaalden
mij.
In zijn gekende stijl nam Dirk het woord om de tentoonstelling te openen. Ook
hij beklemtoonde de aanwezigheid van Bart op dit evenement. Even later nam ook
organisator Filip het woord. In een erg mooie redevoering legde hij uit dat
eigenlijk elk van ons beperkt is en dit elk op zijn of haar gebeid. Filosofie
die ik ten volle deel. Vaak vraag ik me af waar men het vandaan haalt om het
label persoon met een beperking op iemand te kleven. Waar haalt men het
vandaan te denken dat diegene die dit label kleven onbeperkt zijn?
De tentoongestelde kunstwerken waren van diverse makelij. Als men mij zou
vragen welke ik het mooiste vond zou ik het echt niet kunnen zeggen. Welke ik
het meest indrukwekkend vond wel. Dat was ongetwijfeld het stuk expressie
gebracht door Stijn. Zowel de manier waarop dit gebracht werd als het onderwerp
ervan stemden alweer tot nadenken. Nadenken dat was wat je eigenlijk bij elk
van deze topstukken even moest doen. Nadenken en goed kijken. Voor mij zeker
niet evident. Nadenken in de kunstzinnige manier ligt me niet en goed kijken,
tja hoe doe je dat eigenlijk?
Gelukkig was er Gregory die b lijkbaar wat meer kaas van kunst heeft gegeten.
Samen trokken we doorheen de mooie tentoonstelling. Afhankelijk voelde ik me
helemaal niet want tussen de kunstwerken door namen we de gelegenheid ten bate
om hem te laten kennis maken met de vele collegas uit Bachte die ik ken. Van teamwerk
gesproken.
Toen ik uiteindelijk huiswaarts trok hield ik aan deze avond een erg goed
gevoel over. Dit gevoel heb ik wel meer als we met Bachte eens uitpakken .
Als we met onze hele organisatie samen onze schouders onder iets zetten zijn we
in staat tot grote dingen. Dit zouden we gewoonweg dagdagelijks nog meer moeten
doen dan nu al het geval is.
Zo nu weten
jullie wat ik vond van Zie je wel .?! Graag tot een volgende keer hier op dit
blog. Ik zal mijn best doen om hier terug wat regelmatiger te posten. Hopelijk hebben jullie er iets aan!
Net als iedereen
heffen ook wij het glas op het begin van een nieuw jaar. Op dinsdag 8 januari
was het bij ons zover. Inderdaad niet zomaar lukraak op de eerste maandag, of
de eerste werkdag. Neen, deze keer was er bewust gekozen om dit op een andere dag
te organiseren. Reden hiervoor is het feit dat op deze manier ook eens mensen
die op dit tijdstip al dan niet moeten werken aan de receptie kunnen deelnemen.
Naar verluidt was dit idee via de idee bus tot stand gekomen.
Omwille van
dit ander tijdstip was het ook voor mij
een primeur om op de receptie aanwezig te kunnen zijn. Op maandag kom ik immers
niet naar ons DVC. Net als het houden of geven van een nieuwjaarsreceptie
traditioneel is, loopt de receptie op zich ook over van de tradities. Naast het
uitwisselen van de beste wensen en het heffen van een alcohol vrij glas,
behoort ook de speech van de directeur tot deze tradites. Vaak een verplicht
nummer, maar persoonlijk was ik toch wel benieuwd.
Tijdens zijn
met humor doorspekte voordracht wees Dirk ons er op hoe uniek wij wel niet waren;
Wij zowel als individu als in de context van ons DVC. Vol lof vertelde hij hoe
hij er zich, als relatief nieuw directeur, bleef van verbazen hoe veel zorg wij
voor onze zorgvragers over hadden. Even gauw wees hij er ons op dat we deze
bijzondere zorg ook zouden moeten kunnen doortrekken in onze omgang met collegas.
Naadloos werd dit dan weer gekoppeld aan ons jaarthema respect. Respect, ook
het woord dat het meest aan bod kwam tijdens onze sneukeltoer.
Afronden deed
Dirk met een blik op onze toekomst als zorgverleners. Hoewel niemand exact kan
voorspellen hoe deze zal worden ingevuld, wees hij op feit dat er voor
bijzondere zorg, binnen eender welk systeem,wel een bijzondere plaats zou zijn. Echt afsluiten was weggelegd voor
onze burgemeester van Bachte en die deed dat zoals het hoort, kort en bondig.
Hier afronden doe ik graag met een quiz vraagje, waarom is 2019 geen priemgetal?
Misschien is niet iedereen onder jullie vertrouwd met het
concept van belevingsdagen. Daarom leg ik even kort uit wat de bedoeling van zo
een activiteit is. Tijdens zo een sessie stelt men zich in de plaats van onze
zorgvragers en ervaart men hoe het voelt om voor heel wat zaken afhankelijk te
zijn van de begeleiders of van je hulpmiddelen.
Tijdens de week van de zorg was er de gelegenheid voor de medewerkers
van ons DVC om aan zo een activiteit deel te nemen. Aan de hand van diverse
workshops kon je proef ondervind lijk aanvoelen hoe het is om beperkt te
zijn.
Op één van de locaties werd het woord proef wel erg
letterlijk genomen. Hier werd je immers getrakteerd op een pannenkoek met
koffie. Heerlijk, toch? Ware het niet dat de pannenkoek geserveerd, excuseer
gelepeld, werd in heuse mix-vorm en de koffie
wat was aangedikt. Tja de pannenkoek moest ons worden ingelepeld want zowel
vast voedsel als zelf eten behoorde niet tot onze mogelijkheden. Het aandikken van
de koffie moest er dan weer voor zorgen dat we ons niet verslikten. Persoonlijk
weet ik niet wat me het meest afschrikte. Ondanks het feit dat de smaak best
wel meeviel was er van smakelijk eten geen sprake. Vooral het gevoel dat je
zelf niet beslist of je al dan niet nog een hapje lust of een slokje wil
drinken voelde beperkend aan. Dit is namelijk iets wat ik normaal nog zelf kan.
Was dus inderdaad een beperking.
Tijdens een andere workshop waarin men in een rolstoel diende
te zitten en werd rondgebracht voelde ik in eerste instantie niet echt een
extra beperking. In het dagelijkse leven kan ik ook niet ergens alleen naartoe
als ik de weg niet goed ken.Het feit
dat ik nu in een rolstoel zat gaf in ons aangepast gebouw niet echt extra last.
Even later kregen we een bril op die ons blind deed worden. Amper licht en
donker was nog te onderscheiden. De gedachten die op dat ogenblik door mijn
hoofd flitsten zijn te moeilijk om te beschrijven. Plots realiseerde ik me hoe
het zou zijn om nog minder te zien. Verschil tussen 5% en niks was zo groot dat
ik zeker weet dat niemand anders deze beleving zo zal hebben beleefd.
Dit waren nu maar twee zaken die ik hier beschreef en zo
zijn er nog wel een aantal. Misschien komen die wel aan bod in een later post.
In ieder geval wil ik afronden met mee te geven dat zo een dag werkelijk een
aanrader is en als je er ooit de kans toe krijgt, pik dit dan zeker mee.
Grappig en als je de moeite doet, bijzonder confronterend en leerrijk.
In mijn vorige post had ik het over een nogal nare ervaring na onze oproep om bij ons te komen vrijwilligen. Gelukkig voor ons komen er aan de hand van onze facebook pagina ook vele reacties binnen van heel andere aard. Vandaar dat ik het in deze post wel eens daar wil over hebben. Sociaal zijn op sociale media, het kan!
Enkele weken terug ontvingen wij een chatberichtje van een moeder van één van onze zorgvragers. In dit bericht bedankte de moeder ons oprecht voor de goede zorgen die er bij ons aan haar zoon werden geboden. Verder schetste ze de terribele situatie waarin hij sich bevond alvorens hij bij ons terecht kon. Ter onderstreping stak er ook nog een foto bij dit bericht, een mens werd er stil van.
Met dit voorbeeld geef ik direct het gene me het meest is bij gebleven. Eerlijkheid gebied me om te zeggen dat deze boodschap me extra trof omdat dit een van de weinige zorgvragers bij ons is waarmee ik persoonlijk in contact kom. Niet dat ik wereldvreemd ben binnen onze zorginstelling maar met een taak op de administratie, als vrijwilliger, komt men nu eenmaal niet zo frequent in contact met onze zorgvragers. Vandaar mijn extra betrokkenheid.
Naast dit bericht krijgen we ook vaak andere directe of indirecte reacties binnen op onze pagina waarin men wijst op onze sterke ondersteuning en goede zorgen. Op momenten dat het wat moeilijker gaat zijn dit de kleine zaken die ons dat extra duwtje geven om verder te gaan. Ook in mijn persoonlijk leven ondervind ik dat, zeker het eerste bericht, helpt om te relativeren en verder te gaan. Als dit geen mooie vorm is van sociaal zijn.
Tot slot wens ik al deze mensen ook op mijn beurt oprecht te bedanken. Bedankt om uw dank voor ons werk uit te brengen. Misschien moeten we dit allemaal eens wat meer doen, elkaar bedanken. Vandaar dat ik ook u bedank om dit blog te lezen. Hopelijk tot een volgende keer!
Eerst en vooral wil ik alle lezers van dit blog mijn beste
wensen overmaken voor 2017! Goede gezondheid en veel inspiratie om al jullie
dromen te kunnen verwezenlijken.
Bij het begin van een nieuw jaar kijken we graag vooruit
naar wat ons tegemoet komt en wensen we elkaar hiervoor ook veel goeds toe.
Alvorens echt vooruit te kijken is het ook gepast om nog even achterom te
kijken. Hoe was het voorbije jaar voor ons en onze instelling?
In 2016 hebben velen ons schip verlaten, zowel stuurlui als
matrozen verlieten ons, meestal om van een welverdiend pensioen te genieten. Ongetwijfeld
is dit toch één van de belangrijkste feiten van het voorbije jaar. Verder
hebben wij in dit jaar ook veel ge- of verbouwd en heel wat verhuizen op touw
gezet. Denk maar aan onze nieuwe site Dageraad en ja hoor, ook de administratie
heeft voortaan een nieuw stekje. Dit om
er maar enkele te noemen. Je kan dus besluiten dat we in 2016 zeker niet hebben
stilgezeten, wat een goede zaak is.
In het komende jaar staat er ook nog héél wat te gebeuren.
De zorgsector is in volle evolutie en 2017 wordt ongetwijfeld het jaar van de
rugzak. U weet wel het rugzakje of de persoonsvolgende financiering om de
officiële taal te gebruiken. Wat dit allemaal precies zal brengen weet helaas
nog niemand, hoewel het wel voor de deur staat. Verder blijven we ook in het
komende jaar onze infrastructuur vernieuwen en uitbreiden zo zal onze nieuwe
site dageraad in gebruik worden genomen.
U merkt het al, ook in dit nieuwe jaar is ons moto:
stilstaan is achteruitgaan we blijven
verder onze instelling uitbouwen om zorg op maat te leveren.
Zo hiermee hebben we samen voor en achteruit gekeken.
Hopelijk hebben jullie er wat aan en lezen jullie ook nog een volgende keer dit
blog. Alvast bedankt!
Jaarlijks verzamelt de administratie een keertje om samen een stapje te zetten. Traditioneel staat één dienst in voor de organisatie en voorbereiding en laats de rest zich uitblinken in spontane aanwezigheid. Deze keer was het aan de informatica om het uitje te organiseren. Wat zou deze, uitsluitend uit mannen bestande, dienst in petto hebben voor hun collega's?
De trouwe volger van dit blog weten dat deze dienst al eens de quiz van Bachte wist te winnen. Vandaar dat er algauw een quiz op het programma stond. Waar en hoe was nog een raadsel. Dit jaar was de term uitje eigenlijk verkeerd gekozen want alles speelde zich af in en rond ons eigenste DVC.
Aanvankelijk werd er gepeild naar de speurcapaciteiten van de deelnemers. Envelop gewijs zochten ze de uiteindelijke locatie uit. Aangekomen aan ons zomerhuis kon een aperitiefje worden genuttigd in de buitenlucht. Daarna werd er binnen genoten van een kaas en vleesschotel en werd er gezellig gekeuveld bij de houtkachel.
Last, but not least was er de quiz. Aan de hand van vele categorieën zoals tv, geluidsfragmenten, doordenkertjes en natuurlijk DVC werd er gezocht naar de beste kwissers van de administratie. Uiteindelijk bewees Herwig toch wel een echte alround kwisser te zijn want ook deze keer trok zijn ploeg aan langste eind.
Achteraf kunnen we zeker terugblikken op een geslaagde avond. Naast amusement is een belangrijk doel van deze avond elkaar beter, anders leren kennen. Volgens mij zijn beide van deze doelstellingen ruim gehaald. Uitkijken nu naar de volgende editie, waarin het de weddedienst is die in staat voor de organisatie.
Zo dat was het voor deze keer, hopelijk vonden jullie het wat leuk om lezen. Graag tot nog ons een keer!
Op 14 oktober was het alweer tijd voor onze kaartavond. Oorspronkelijk een twee jaarlijks evenement maar op vraag van velen uitgegroeid tot een jaarlijks gebeuren. Op dit gebeuren is het van belang om een gezellige avond te hebben die ook nog wat geld in het laatje brengt voor onze instelling. Daarnaast bidet het de mogelijkheid om elkaar ook eens op een andere manier te ontmoeten.
Rond een uur of zeven was in onze cafetaria al een gezellig gekeuvel te horen. Op alle tafeltjes was de troef te horen en her en daar weerklonk het woord troel. Ja hoor, de avond was al aardig op gang gekomen. Nu al was duidelijk dat deze avond er zou in slagen om zijn doelstellingen te vervullen. Naast het kaarten gingen onze tombola prijzen vlot over de toonbank. Ook onze nieuwe directeur tekende present en had nog wat vrienden meegebracht. Dit kunnen wij uiteraard enkel toejuichen!
Aan de tombola was er naast een vaste prijs ook altijd een deelname voor de hoofdprijs gekoppeld. Bij het uitreiken van deze hoofdprijs ondervond alvast één deelnemer aan den lijve dat scherven wel degelijk geluk brengen. Toen rond een uur of elf het einde van deze avond in zicht was waren er nog her en der tafeltjes aan het kaarten. Geef toe een mooier bewijs van de gezellige sfeer kan men toch niet vinden?
Uiteindelijk kunnen we terugblikken op een geslaagde avond en hadden de afwezigen ook deze keer ongelijk Woord van dank voor de talrijke vrijwilligers die deze avond organiseerden en realiseerden. Alsook aan de talrijke aanwezigen. Hopelijk kunnen we bij een volgende editie opnieuw op jullie en wie weet nog meer aanwezigheid rekenen!
Tijdje geleden ontvingen we een meeting planner in onze mailbox. Op zich niks bijzonder ware het niet dat we even later vernamen dat deze vergadering niet rechtstreeks met onze dagtaak te maken had. Wat had ons diensthoofd met ons te bespreken dat niet direct aanleunde bij onze job. Razend benieuwd waren we hierover.
In de vergaderzaal aangekomen vernamen we dat onze bijeenkomst zou gaan over "het karrenwiel van ene Vroemen". Daar hadden wij nog nooit van gehoord. Blijkbaar was dit het onderwerp geweest van de laatste vormingssessie voor het kader van onze instelling.
Algauw kwamen we er achter dat dit een manier is om in team beter te kunnen samenwerken en uw rendement op te trekken. Deze manier van samenwerken is gebaseerd op een aantal peilers waaronder flexibel zijn, rekening houden met de mogelijkheden van je collega's, geven van feedback en dergelijke meer. In eerste instantie dacht ik dat dit veel theorie was waaraan de practicus weinig heeft.
Tweede luik van onze vergadering werd deze manier van werken echter omgezet in praktische situaties en toen kreeg ik een ander beeld van dit karrenwiel concept. Eigenlijk staan wij met onze dienst al redelijk ver in deze manier van denken en handelen. Volgens ons diensthoofd komen we van een moestuin team en zijn we op weg naar een "Team op vleugels".
In de toekomst is het de bedoeling dat onze gehele instelling naar deze manier van samenwerken evolueert en dat alles goed rond draait net als een echt karrenwiel.
Uiteindelijk vond ik het een boeiende uiteenzetting waaraan ik ook in het dagelijkse leven iets zal hebben. Laat de boel maar lekker draaien dus!
Zo dit was het voor deze keer. Hopelijk hebben jullie er ook wat aan. Graag tot een volgende keeer!
Op vrijdag 22/4/2016 was het tijd voor de tweede editie van Bachte Quizt. Andermaal stond de personeelsvereniging "Buitenbeen" in voor de organisatie van het gebeuren en werd de Rekkelinge ingezet als zaal van dienst. In vergelijking met de vorige editie waren er zelfs nog een paar ploegen bijgekomen, men kan dus andermaal spreken van een mooie opkomst.
Onderverdeeld in 7 rondes, aangevuld met 2 rode draden en één praktische proef kon je zeker spreken van een mooi gevulde diverse quiz. In iedere ronde kwamen dezelfde thema's terug aan bod en kon de gestelde vraag dus in een duidelijke context worden geplaatst. Binnen deze thema's was er dan weer een divers gamma gaande van doordenkers tot ons eigenste DVC.
Na vier rondes werd een korte pauze ingelast om een eerste tussenstand te kunnen berekenen en om de praktische proef te spelen. Voor deze proef diende elke ploeg één speler af te vaardigen. Volgens de quizmaster van dienst waren sport en snelheid vaardigheden waarover de speler diende te beschikken om deze uitdaging tot een goed einde te kunnen brengen. Achteraf zou blijken dat dit een nogal ruime interpretatie vroeg.
Bij het opmaken van de tussenstand stonden de winnaars van de vorige editie, de taarteneters, terug bovenaan de rangschikking met in hun zog diverse dichte achtervolgers. Nog niks gespeeld want de rode draden, 3 speelrondes en de praktische proef moesten dit resultaat nog vervolledigen. Het beloofde nog een spannende avond ter worden.
Uiteindelijk kwamen de dokters als overwinnaars uit de bus en namen zij alzo sportieve revanche voor hun tweede plaats van vorig jaar. Proficiat een onze winnaars en een oprecht woord van dank aan de organisatoren van deze mooie avond!
Nu het einde van het jaar wel héél dichtbij komt is het misschien tijd geworden om even terug te blikken op wat 2015 voor ons DVC teweeg bracht.
Ongetwijfeld is of was 2015 het jaar van de verandering geweest. Diverse monumenten verlieten onze instelling en zijn vervangen door enkele nieuwe geichten. Deze verandering zal zich nog verder zetten inn2016 wanneer algemeen directeur André wordt uitgezwaaid. Er is een wijs spreekwoord dat stelt dat indien er een monument verdwijnt, het landschap verandert, bij deze kijken wij uit naar ons nieuw landschap in 2016.
Met de ingebruikname van onze nieuwe site "dageraad" kunnen we trouwens de trend van de verandering ook nog in 2016 verder laten doorzetten. Zo zie je maar dat ook bij ons de tijd niet stil blijft staan en dat ook wij altijd maar verder evolueren.
Zelf zijn wij de toekomst alvast rooskleurig tegemoet en we hopen dat dit ook voor jullie geldt.
Moge 2016 een jaar zéijn waarin vele van jullie dromen mogen uitkomen en waarin ook jullie landschap ten goede evolueert!
Zo dit was een korte terugblik op het afgelopen jaar en een hoopvolle blik naar de toekomst. Hopelijk hadden jullie er iets aan. Graag tot een volgende keer.
Binnen ons DVC is Theo een monument je kan er steeds op rekenen en hij heeft jaren trouwe dienst.
Deze week is het landschap binnen onze instelling dus veranderd er is immers een spreekwoord dat zegt:
Als een monument verdwijnt verandert de omgeving
woensdag was namelijk onze Theo zijn laatste werkdag en donderdag was dan ook meteen zijn eerste dag op SWT.
Een overzicht maken van alle verdiensten binnen onze werking zou ons veel te ver leiden en ook dit blog nodeloos lang maken. Vandaar dat ik het hier zal beperken tot het domein waarop ik zelf met hem mocht samenwerken. Onze facebookpagina.
Ook binnen deze werkgroep was hij erg gedreven en kwam hij wel vaak met goede ideeën op de proppen. Steeds paraat om ergens als volleerd fotograaf een kiekje te gaan schieten van één of andere gebeurtenis binnen ons "dorpje". Voor deze tomeloze inzet wil ik hem dan ook persoonlijk bedanken via dit blog. Buiten deze directe samenwerking was Theo hoe dan ook een gezellige kerel om ins huis te helpen die altijd wel paraat is om mensen te helpen en steeds in is voor een grpaje of vrolijke noot.
Bedankt voor alles Theo en geniet van je verdere leven en behoud de stijl die je bij ons had want dit zal je ook nu nog ver brengen!
Enkele weken terug mocht één ieder van de leidinggevenden hier in ons huis een seminar bijwonen omtrent geestelijke gezondheidszorg op de werkvloer. Meer bepaald het detecteren en voorkomen van een burn-out. Velen onder hen vonden dit leerrijk doch wezen zij op het ietwat theoretische en de moeilijkheid om dit om te zetten in daden.
Toen kwam bij mij de inspiratie voor dit blogje.
Hieronder volgen twee korte anekdotes van hier in huis één positief qua bovenstaand onderwerp en helaas ook een veel minder verhaal.
Hele tijd terug mocht ik meewerken aan een héél mooi informatica project. Fier als een gieter vertelde ik één ieder die het wilde horen wat de plannen waren en wat mijn werk daarin was. Ook thuis spendeerde ik vele uren aan het uitwerken van dit geheel. Vele vergaderingen kwamen en velen konden hun mening kwijt omtrent het uitzicht en de inhoud.
Diverse keren was het terug naar af en vuilbak, maar enkel op die manier komt men tot een goed resultaat.
Toen dit alles eindelijk klaar was en in productie kon gaan was ik meer dan tevreden amai schoon werkske dacht ik bij mezelf.
Enkele weken later hoor ik iemand converseren over dit project en verklaren dat dit alles op niks trok. Dit gesprek was dan nog tegen een gebruiker van ons programma die zich afvroeg waarom dit allemaal nodig is.
Op dat moment stort je wereld in en heb je geen zin meer om waar dan ook nog aan verder te werken je raakt als het ware "uitgebrand"
Ander verhaal is dat ik altijd kort na nieuwjaar een pak cijfers mag gaan opspeuren in het kader van onze jaarcijfers. Op zich is dit geen leuke taak maar wat moet gebeuren moet nu eenmaal gebeuren. Eens mijn speur en rekenwerk afgerond speel ik de cijfers door opdat ze in het verslag kunnen worden opgenomen.
Paar uur later sta ik in onze cafetaria aan de schuiven voor het middagmaal en komt de persoon voor wij ik de cijfers doorgaf me vriendelijk bedanken en verkolaard daarbij dat dit voor hem een grote hulp is waaraan hij veel heeft.
Die namiddag kon ik direct een tanje bij steken, is was verre van uitgebrand.
Gelukkig komt die tweede situatie veel vaker voor dan die eerste maar hiermee wil gewoon aantonen in welke kleine dingen het hem vaak zit of iemand zich al dan niet goed in zijn of haar vel voelt.
Zo hopelijk hadden jullie hier iets aan en graag tot een volgende keer!
Eerst en vooral uiteraard mijn beste wensen voor het nieuwe jaar.
Moge jullie van gezondheid blaken en jullie mooiste dromen in vervulling geraken
Bij het overgaan naar een nieuw jaar is het passend om even terug te blikken op wat het afgelopen jaar ons zoal bracht. Meer specifiek binnen ons DVC. Ongetwijfeld gaat 2014 de geschiedenis in als het jaar waarin MFC en FAM boven het doopvont werden gehouden. Op de administratie noteren we ook nog een belangrijke wissel van bureau binnen het F-blok.
Teveel achterop kijken is gevaarlijk, je ziet immers niet meer wat er voor je staat te gebeuren. Vandaar dat we hier toch ook al eens willen bekijken wat het komende jaar ons te bieden heeft.
In de loop van het jaar brengen we een antwoord op deze vraag.
ingrijpend zowel voor ons DVC als voor eenieder die met ons op één of andere manier in aanraking komt zal zeker het feit zijn dat er een nagelnieuwe website komt. Zijn jullie ook net als ik razend benieuwd hoe deze nieuwe site er zal uitzien? Naast de realisatie van deze nieuwe site zal ook onze nieuwbouw naast het huidige dageraad verder uit de grond rijzen, dus ook de invulling van dit gebouw zal in 2015 vorm krijgen.
Geef toe dit zijn toch al een paar zaken om naar uit te kijken hé.
Graag ontmoet ik jullie ook nog een volgende keer via dit blog of via onze facebookpagina. Tot dan hé!
Op vrijdag 24 oktober was het tijd voor de eerste buitenbeen
quiz. Reeds een week of twee voor dit gebeuren werd er druk gespeculeerd,
zowel over de samenstelling van de quiz als over de mogelijke winnaars van het
gebeuren. Volgens sommige waren wij de taarteneters (ploeg van mijzelf, twee
informatica collega's, ons diensthoofd en ons administratief directeur) de
gedoodverfde favorieten, volgens andere waren het de dokters en nog andere
spraken van gevaarlijke outsiders.
Toen ik die bewuste avond aankwam in de Rekkelinge ondervond ik direct dat het
qua organisatie dik in orde was. In totaal waren er 19 deelnemende
ploegen wat synoniem staat voor ruim 100 medewerkers van ons DVC. Als dit
geen succes is!?
Enthousiast werden we onthaald en kregen direct een drankje aangeboden. Goede
tactiek om het ijs wat te breken, want goede collega's van op het werk staan
nog niet garant voor goede collega's naast het werk. Op dit vlak viel er echter
zeker ook niet te klagen, alles ging er vlot en gezapig aan toe.
Ongeveer om kwart na negen werd de quiz op gang getrokken. Over negen rondes
van tien vragen aangevuld met één praktische proef werd er naar een winnaar
gezocht. Diverse thema's als grafzerken, logisch denken, sport en actualiteit
kwamen aan bod. Her en daar stak er een addertje onder het gras onder de vorm
van een zekere Mozes met zijn ark. Natuurlijk kon ook een ronde over ons DVC
niet ontbreken. Tussen de rondes door kwam de tussenstand regelmatig aan bod.
Duchtig werd er haasje over gesprongen tussen de diverse ploegen, het beloofde
een spannende strijd te worden tot op het einde.
De slotronde was een snelheidsronde waarin iedere ploeg een enveloppe kreeg met
daarin tien foto's van dierenjongen, de vraag was wat deze dieren uiteindelijk
zouden worden. Hiervoor kregen we vijf minuten de tijd, per goed antwoord
werden er twee punten gescoord.
Na het tellen van de punten bleken de taarteneters inderdaad de winnaar van
deze geslaagde avond. Als prijs wonnen we eeuwige roem in Bachte, alsook een
ballonvaart met Arsène Weba. Verder werden we eigenaar van de wisselbeker die
nu voor twee jaar op ons bureau zal prijken. Hoewel niet alle vijf de leden
ballonvaarders zijn namen we met plezier deze prijs in ontvangst!
Tot slot graag nog een woord van dank aan de mensen van het buitenbeen, in het
bijzonder aan Jos en Dries voor het samenstellen van de quiz. Dit smaakt naar
meer zou ik zeggen!
Nu konden jullie voor de tweede keer op rij een verslag lezen over een
activiteit buiten onze dagtaak om. Hopelijk vonden jullie het leuk om lezen en
mag ik jullie nog een volgende keer begroeten op mijn blog.
