Eens men 10 jaar een bepaald engagement aangaat weet men ook dat je al vele situaties hebt meegemaakt. Indien ik hier zou zeggen dat ik gedurende dit decennia elke dag met evenveel honger en plezier heb beleefd was dit een pertinente leugen. Dit kan nu eenmaal nooit waar zijn. Wel bewijst een dergelijke staat van dienst dat je niet zomaar voor de eerste minste tegenslag er de brui aan geeft. O:m het in termen van gevoelens uit te drukken zou ik stellen dat de verliefdheid al lang plaats heeft gemaakt voor liefde. Vrijwilliger zijn is hoe dan ook een passie maar als je dit op zo een termijn kan beleven kan men spreken van liefde. Op de vraag waarvoor je dan dit gevoel hebt weet ik eerlijk gezegd niet direct een antwoord. 

Zeggen dit ik dit alles nog eens met 10 jaar zal verlengen zou al een even groàte leugen zijn want het leven heeft mij al meermaals bewezen dat je dergelijke dingen nooit mag of kan beloven. Wel durf ik gerust stellen dat er nog steeds uitdagingen, voldoening en dankbaarheid terug vloeit uit mijn vrijwilligerswerk. Met andere woorden op dit moment zie ik geen reden om er de brui aan te geven en is opgeven geen optie. 

Tot slot wens ik toch nog eens iedereen te bedanken die er voor mij is/was toen ik hen nodig heb of had. Met de hulp van hen kreeg ik de kans om terug nuttig te worden en dit in een periode waarin velen mij hadden afgeschreven. No elke dag ben ik hen dankbaar en die dankbaarheid houdt me recht in periodes waarin het op het werk even niet zo lekker loopt. Hen in de steek laten is al helemaal geen optie. Hierbij namen noemen hoeft zeker niet zij die ik bedoel weten dit maar al te goed.

Zo hopelijk hadden jullie er iets aan en graag tot een volgende keer!