blog voor DVC Heilig Hart voornamelijk geschreven door vrijwilligers van DVC Heilig Hart
23-03-2016
Week van de brailleliga
Vorige week was er de week van de brailleliga. Als slechtziende heb ik heel wat positieve ervaringen met deze vereniging. Toen ik op de vergadering van de werkgroep omtrent de facebookpagina van ons DVC meldde dat ik omtrent deze bijzondere week wel iets wou posten merkte een collega op dat ze totaal niet wist dat ook daarvan een week bestond. Daarop antwoordde ik dat ze na het lezen van deze post wel zou begrijpen waarom er nog steeds een week van deze liga nodig is. Vandaar dat deze post nogal negatief kan overkomen.
Paar weken geleden op een zonnige zaterdagnamiddag wordt ik afgezet aan het station van Tielt om de trein te nemen richting Deinze. Laag hangende zon is voor mij dramatisch, naast sneeuw de slechtst mogelijke weersituatie. Na het uitstappen en het uitvouwen van mijn witte stok taak ik met wat moeite op het voetpad. Zeker geen man overboord eens mijn stok als hulpmiddel kan dienen vind ik, op de plaatsen die ik ken, de weg als elk ander.
Zoals steeds was ik ruim op tijd opdat ik ook bij onvoorziene omstandigheden de trein nog kan halen. Op het perron aangekomen sta ik in de zon te wachtten op de trein. Naarmate de tijd vordert komen er nog passagiers op het perron plaats nemen. Onder hen was er één iemand die vlak naast mij kwam staan. Op het moment echter dat ze mijn stok opmerkt doet ze eerst wat stappen op zij om vervolgens ver genoeg voor mij me te passeren en enkele tientallen meters verder halt te houden.
Wat er op dat ogenblik allemaal door je hoofd gaat kan ik hier onmogelijk neerschrijven. Niet enkel omdat het te veel diverse gedachten zijn maar ook omdat het ongepast zou zijn voor dit blog. Gemeden worden als de pest komt hard aan. Persoonlijk denk ik dat ik best wel een "dik vel" heb en wel tegen een stootje kan, maar reacties als deze zijn geen stootje.Helaas maken wij, personen met een beperking, dit maar al te vaak mee.
Zelf omschrijf ik het vaak als een "ruimtewezen gevel" of je nu, letterlijk met je hoofd tegen de muur loopt of keurig langs de weg. Men staart je na als je bent een ruimtewezen. Zolang dit gevoel duurt zijn er helaas weken nodig om dit probleem in de belangstelling te brengen.
Eindigen doen we met een meer positieve noot. Enkele uren later stond ik op de voetbal om mijn geliefde club aan te moedigen. Na een betwistbare fase ging ik een discussie aan. Denk maar niet dat één van mijn voetbalvrienden op dat ogenblik aan komt hollen met het argument dat ik dat toch niet kon zien. Daar ben ik immers gewoon Andy en niet Andy the Alien.
Voila dit was het voor deze keer. Volgende keer komt er een verslagje van onze quiz. Graag tot dan!
Enkele dagen terug was de toegankelijkheid van openbare gebouwen weer volop actueel. Met als kroon op het werk zelfs een proefondervindelijke test van twee toppolitici. Enerzijds spoorde Elke Sleurs van Gent naar Brussel. In tweede instantie deed Jacqueline Galant hetzelfde maar danvanuit Bergen.
De voornaamste reden van het gebeuren was het aanklagen van de aanvraagplicht die personen met een beperking hebben indien ze begeleiding wensen bij het gebruik van de trein. Tot op heden dient deze aanvraag tot begeleiding 24u op voorhand te gebeuren. Vanaf 2016 zal dit worden teruggeschroefd tot 3u voor de reis. Vermoedelijk hoef ik hier niet te schetsen hoe hinderlijk dit alles is. Beeldt u even in hoe vaak u niet noodgedwongen zou moeten thuisblijven indien u wenst de trein te nemen en 3u op voorhand moet telefoneren.
Indien u uit dit experiment zou afleiden dat het louter blinden en slechtzienden zijn die van deze extra service genieten wij ik u direct op het feit dat ook personen in een rolwagen of met stapproblemen vaak hiervan gebruik maken. Op dit punt kan de NMBS dus zeker nog werken aan hun toegankelijkheid.
Grote verbetering valt er dan weer te noteren op het vlak van de infrastructuur der gebouwen. Zo wordt in de meeste stations werk gemaakt van toegankelijke liften. Geribbelde vlakken richting loket en perron. Ook het gebruik van automatische schuifdeuren bevordert het gemak en de toegankelijkheid van de stations.
Jullie zien het we zijn op de goede weg maar er is nog ruimte tot verbetering. Zo, het was een tijdje gelden dat er nog wat leefde op dit blog maar dit komt omdat ik nog in blijde verwachting ben van één ballonvaart waarvan ik jullie zeker verslag wil brengen. Hopelijk is dit iets voor mijn volgende post, graag tot dan!
