Op één van die mooie avonden samen met de mensen van schaakclub Karpov Deinze vroeg Agnes me of ik het eventueel zou zien zitten om vrijwilligerswerk te komen doen in Bachte. Eerlijk gezegd kende ik het instituut louter van horen zeggen en van zien liggen daar in die gevaarlijke bocht te Bachte-Maria-Leerne.  Omdat Agnes op dat ogenblik zelf ook in ziekteverlof was diende ik nog enig geduld uit te oefenen alvorens de kat op de koord kwam.

Enkele telefoontjes later kwam er een eerste verkennend gesprek met mijn toekomstig diensthoofd, voor mij was dit een echte sollicitatie. Tot in de puntjes had ik alles voorbereid, zelfs een cv had ik opgesteld. Deze keer mocht het zeker niet fout gaan.

Na dat eerste gesprek had ik er een goed gevoel bij, dit zou het wel eens kunnen worden. Enkele dagen later kwamen er concrete afspraken omtrent mijn taken en het tijdstip waarop ik deze zou uitvoeren. Bingo, eindelijk was het zover, ik kreeg de kans om mezelf te bewijzen. Op voorhand werd afgesproken dat onze afspraak hoe dan ook zou gelden voor zes maanden en daarna herbekeken ging worden. Waarschijnlijk was ik hiermee de eerste vrijwilliger met een proefperiode maar dat vond ik zelf zeker ook niet slecht. Geen van beide partijen wist immers of ons project wel zou slagen.

Voila nu weten jullie hoe ik hier terecht kom, in mijn volgende post kunnen jullie lezen hoe mijn proefperiode verliep, .

Hopelijk tot dan!