Ik vroeg me al af waarom het toch leek alsof de shuttlebus tussen de Noord- en de Zuidcampus iedere dag een andere route neemt. Het blijkt dat dat inderdaad zo is. Vandaag zijn we verloren gereden. Die Amerikanen toch ...
Geen problemen met de bus vanochtend ... Ik heb wel een ander probleem opgelost waar ik me al twee dagen het hoofd over brak en waarvan ik me gisterochtend de oplossing realiseerde: waarom is het zo slecht slapen op een luchtbed ? De eerste en voor de hand liggende hypothese is constant op de loer liggende zeeziekte, vermits het hele ding wiebelt als Jell-O (nog zo'n fantastische Amerikaanse uitvinding ... "now also in blue !"). Dat blijkt niet het probleem te zijn. Gisterochtend vroeg ik me bij het wakkerworden af waarom ik toch de hele tijd kou had. De oplossing is dat lucht niet zo'n goede isolator is. Dus ondanks alle dekens, is het niet je bovenkant die kou krijgt, maar je onderkant, want daar zijn geen dekens, alleen een onderlaken, het plastic van het luchtbed, en dan heel veel kouwe lucht. Vannacht bovenop een deken geslapen: instant gratification ! Straks dus een fleecedekentje gaan kopen voor onder het onderlaken. Zeeziekte is geen probleem. Vanochtend goot het van de regen, mijn sokken zijn dus nat, en de verwarming staat hier nog af. Note to self: reservesokken meebrengen in 't vervolg.
Zo ... nu het luchtbed het volledig naar wens doet (ik heb heerlijk geslapen vannacht), enkele andere issues. Ik heb ondertussen een laptop gekocht (spotgoedkoop hier ... misschien zijn ze in Belgie ondertussen ook zo goedkoop, ik heb het niet in de gaten gehouden. Intel Core Duo 1.6GHz, 1GB RAM en 120GB harde schijf, kaartlezer, DVD +/-RW, ... 850$ !). Helaas is van email lezen, en vooral dan het updaten van de blog en het communiceren met het thuisfront nog niet veel sprake. Het enige internet hier is door het dial-up account aan de unief van Paul, en de gemiddelde snelheid is 24kbps. Bovendien heeft het een tijdje geduurd voor ik ale automatische updatefuncties gevonden en afgesloten had, want uiteraard wil de arme computer vanalles downloaden, wat volstrekt onrealistisch is met dat soort downloadsnelheden. De gemiddelde patch voor windows is al gauw een 800kB, d.w.z. dat ik er een klein half uur over zou doen. Hij wou er een 17tal downloaden. We hebben ondertussen DSL besteld , dat zou tegen 25 oktober startklaar moeten zijn. vVanaf dan zouden de dingen iets makkelijker moeten gaan. Ondertussen heb ik ook mijn aanvraag voor een Social Security nummer ingediend. Normalerwijze wordt me dat over twee tot drie weken opgestuurd. Getracht een bankrekening te openen, dat wilden ze wel doen, maar dan moest ik eerst een huurcontract kunnen voorleggen zodat mijn adres geverifieerd kon worden. Ik heb geen huurcontract getekend ('t is een soort gentleman's agreement) waardoor de dingen nogal gecompliceerd worden. Ik heb de indruk dat het gelukt is, maar echt zeker ben ik niet. In elk geval zat er vanmorgen al een brief in de bus met mijn "phone banking code", wat dat dan ook weer moge zijn. Ik dacht dat ik had gezegd dat phonebanking niet echt hoefde voor mij. Maar allez, mijn eerste post is dus een feit. Mijn adres is trouwens 342 Linden Ave, Buffalo NY 14216. Vandaag was een beetje een rare dag. Prof. C. is naar een of ander congres, en het is erg duidelijk dat het productiviteitsniveau in de groep dan een steile duik neemt. Bovendien vertrok I. vandaag terug naar Slowakije, en moest ik hem mee gaan afzetten aan de luchthaven. Dat op zich had niet zo zeer gehoefd, als er niet in de namiddag een nieuwe infraroodspectrometer zou worden geinstalleerd aan een andere afdeling van de universiteit, waar al eens mee samen wordt gewerkt. M.G. leek van mening te zijn dat dat wel eens interessant kon zijn voor mij, dus hebben we heel de dag daar gespendeerd, en morgen is er een training voor de software. Donderdag is "de baas" terug, en is het business as usual. Aan de foto's die ik totnogtoe heb genomen wordt gewerkt, ik kan ze alleen dus niet uploaden met deze vreselijke dialupconnectie. Wellicht een van de komende dagen op de universiteit.
Het is niet dat de trein hier ook regelmatig verloren rijdt of zo, maar voor degenen die het nog niet hadden gehoord, mijn huis ligt naast de spoorlijn. Nu, in Belgie is een huis naast de spoorlijn een drama, want regelmatig suist er dan aan een rotvaart een trein voorbij, en als je dan een keukenkastje opendoet valt heel uw servies eruit. Niet zo hier. In Europa is een trein ontworpen om rond te rijden. Daarop ligt hier minder de nadruk. Treinen hier bewegen hoogstens zwakjes. Eerst dacht ik dat ze opvallend lang waren, maar dat is niet zo, ze rijden gewoon verschrikkelijk traag voorbij. Ik heb er op die week tijd nog nooit een meer dan 20km/hr weten gaan. Je weet ook nooit of je een trein hoort aankomen, een auto, een vrachtwagen of een schoolbus. Niet omdat de trein zo weinig lawaai maakt, maar omdat ieder gemotoriseerd vervoermiddel hier een motor bezit ter grootte van die in de gemiddelde diesellocomotief. Ik wacht met spanning tot ik mijn eerste scooter tegenkom. Al zijn die waarschijnlijk buiten de wet geplaatst in de VS omdat te veel citizens zich doodlachten bij het zien van zo'n ding. Deze meneer heeft het plan opgevat daar iets aan te doen (scroll naar beneden) http://www.ronpatrickstuff.com/ Alles rijdt hier ook op naft. Je kan in New York State geen dieselauto's nieuw kopen. De reden is dat alle diesel hier een hoog zwavelgehalte heeft, en daar zijn ze dus niet voor. Te veel SO2, ze stoken dus de zware fractie op in hun chauffage. Ik denk dat ze hopen dat de zwavel dan niet in de lucht terechtkomt of zo ? In ieder tankstation waar je dan toch diesel kan kopen is hij een stuk duurder dan de benzine. De snelheid van de treinen staat in schril contrast met die van de metro. Ik neem elke dag voor twee haltes de metro. Twee haltes in de Antwerpse (pre)metro correspondeert ongeveer met een vijftal minuutjes stevig doorstappen. Hier is het eerder een flink halfuurtje stevig doorstappen. Het metrostel vertrekt uit het station met een pathetisch belletje, en rommelt dan wat aan, aan de snelheid van een typisch Vlaams trammetje in een premetrotunnel. Net als je van verveling bijna in slaap begint te vallen blijkt echter dat dat maar de aanloop was over het ondergronds rangeerterrein naar de Lange Rechte Tunnel. (De kortste afstand tussen twee punten is nog steeds de rechte lijn. Ze hebben dus van het stadscentrum een rechte lijn getrokken naar de zuidcampus van de universiteit en daar een metrounnel onder geboord. Toevallig is Main street ook de verbinding tussen die twee punten, dus de metrotunnel loopt voor de volledige lengte onder Main Street. Op het moment dat het treintje de Lange Rechte Tunnel indendert, maakt de chauffeur een korte berekening over de af te leggen afstand naar het volgende station, en duwt dan de hendel naar Warp Speed X, waarna het treinstel aan 9G versnelt tot in de helft van de tunnel, en vervolgens even snel weer afremt. Als je goed kijkt kan je effectief de Dopplerverschuiving zien in de lichtjes in de tunnel... Erg vreemd allemaal
Mijn blog krijgt er nu ook al een handje van om prematuur berichten op te eten ... ik had iets getikt, dat is nu weer verdwenen. In elk geval, ik heb gisteren wat foto's genomen van mijn kamer, zodat jullie kunnen zien hoe ze eruit ziet nu ze ingericht is. Da foto's vind je hier : http://fotos.telenet.be/4896784481 De features zijn geweldig : tapijt, vier muren (wit) en een plafond (eveneens wit). De plinten, deuren en lijsten zijn prachtig hout, er zijn twee ramen (enkel glas natuurlijk) en de toegangsdeur bevindt zich in de muur tegenover de ramen. De andere deur is een grote ingebouwde kast. Waar de meubels vandaan komen is een ander, spannend verhaal voor volgende keer... Dit weekend vindt op zondag de jaarlijkse Fall Hike plaats van de hele onderzoeksgroep, en het is meestal een gelegenheid om naar uit te kijken. Stay tuned for pictures ... Morgen vindt in NY State het wereldkampioenschap pompoenen kweken plaats ... dus wie een pompoen van boven de 500 kg heeft is welkom om die te komen laten wegen : http://www.greatpumpkinfarm.com/ Ik denk toch dat ik maar pas.
Vandaag een beetje aan sightseeing gedaan... per fiets. Ik ben vertrokken rond 1 uur, en ben rond de Zoo in Delaware park gefietst. De buurt rondom het park is een van de duurste in heel Buffalo, en logischerwijze zie je er dan ook de vreemdste huizen. Een blik in het fotoalbum zal u daarvan overtuigen. De foto's vind je hier: http://fotos.telenet.be/5881764231 Zoals je ook merkt uit de foto's heerst er hier al volop een Halloweensfeertje. In supermarkten is er vaak een volledig rek aan Halloweenproducten gewijd, hoe gekker hoe liever. Maar in elk geval, terug naar het park. Een heel groot gedeelte van het park is eigenlijk een golfbaan. De Amerikaan moet altijd zijn golfbaan in de buurt hebben, of dat nu midden in de woestijn is of niet, dan wordt er desnoods wel een irrigatiesysteem aangelegd. Omdat het de architecten aan het eind van de vorige eeuw toch een beetje gek leek om de oppervlakte van half de provincie Antwerpen te reserveren voor vijf gekken in een elekrisch karretje, hebben ze het dan maar "park" genoemd en hier en daar een bank neergezet, maar buiten een pad dat volledig rondom de golf course loopt zijn er dus geen paden, om de golfers niet te veel te storen, en het regelmatig maken van slachtoffers door supersonische golfballetjes ietwat te beperken. Aan zuidkant van de snelweg (uiteraard loopt er ook een snelweg door het park) is het veel interessanter. Hier vinden we een volledig aangelegd landschap terug, met veel hoogtes en laagtes, waardoor een boel geisoleerde stukjes ontstaan, en interessante wandelpaden. Af en toe zetten ze er ook een beeld neer, of een prieeltje, er is een grote vijver, haast een meer, en rondom het park bevindt zich onder andere de Art Gallery, die vermomd is als een stuk Akropolis, compleet met Kariatiden. Omdat de Amerikaanse architectuur van het begin van de eeuw van enige visie getuigde, werden er een aantal parken aangelegd doorheen de stad, met daartussenin groene corridors, waardoor de burgers zich van park naar park konden begeven zonder te veel eraan herinnerd te worden dat ze zich eigenlijk in een stad bevonden. Die "parkways" bestaan gedeeltelijk nog, en zijn uiteraard mee bij de duurste buurten van de stad, want het is er zeer aangenaam wonen. Aan het einde van de Bidwell parkway (Colonial Circle) moet het concept van de groene corridor het afleggen tegen modernere stedebouwkundige overwegingen, en volgen we verder Richmond Ave. over Ferry Circle tot Symphony Circle. Die Circles, daar moet ge u niet te veel bij voorstellen, het zijn gewoon ronde puntjes, met een klein plantsoentje in het midden. Ik had me aan iets groters verwacht, te meer daar ze ook groen ingekleurd zijn op de kaart. Op Symphony Circle nemen we North Street naar links, tot we Delaware Ave. kruisen, en die volgen we dan verder het oude centrum in. Daar staan allerlei vreemde en oude gebouwen (zie foto's) maar absoluut het vermelden waard is toch wel het Prudential Building. Dit is de allereerste steel-frame wolkenkrabber ter wereld, en aan het gebouw is duidelijk te zien dat de architect niet goed wist wat hij nu met dit moderne concept van hoogbouw aanmoest. De oplossing was het beplanten van het volledige gebouw met een ongelooflijk druk tegel/beeldhouwmozaiek, wat een compleet waanzinnige barokke indruk geeft. Een heel eigen stijl, die ik nog nooit eerder ergens anders heb gezien, het doet een beetje Marokkaans aan, maar dan monochroom. Volledig in tegenstelling ook met de vaak pathetische neo- en post- eclectische stijlen die de rest van de Amerikaanse architectuur kenmerken. Ik heb een paar foto's van pareltjes in dat opzicht, zie eveneens album. Wat dacht je van een midwest hooischuur die eigenlijk een huis is, maar dan met een gigantische ijzeren brandtrap over twee verdiepingen van de voorgevel. Zoiets bedenk je toch niet ?! Delaware Avenue kunnen we volgen tot Niagara Square, de eerste uitbreiding van Buffalo in het midden van de jaren 1800. Daar staan eveneens een boel interessante gebouwen. Ik koos er voor om door te fietsen naar de jachthaven en de waterkant, waar de Niagara river begint in Lake Erie, met uitzicht over het meer, de skyline van Buffalo, het stadion (de HSBC arena, genoemd naar de sponsor, een bank. Ziet ge ons in Belgie al naar het Dexia-stadion gaan i.p.v. het koning Boudewijnstadion ?) Dan passeert ge ook het Naval Park, waar ze een onderzeeboot, een destroyer en een slagschip uit de tweede wereldoorlog aangemeerd hebben liggen, die ge tegen betaling ook kunt bezoeken. Aan de HSBC Arena vertrekt de metro, waarvan het eerste bovengrondse stuk gratis is. Nu wordt het ook duidelijk waarom die trammetjes zo belachelijk overpowered zijn ... het eerste stuk, te vertrekken van de waterkant, is nogal steil, vandaar. Ik heb eens over de schouder van de chauffeur gespiekt om mijn gevoel vor acceleratie te ijken, en onder de grond doen die trams vlot 60 mph (een goeie 90 km/h!), zonder de indruk te geven dat ze daar moe van worden. De acceleratie tot die snelheid is werkelijk veruit lineair. Zo heb ik dus mijn fiets op de tram gezet, en ben op die manier weer naar huis gereden, moe maar voldaan. Totale afgelegde traject to aan het metrostation is iets van een dikke tien kilometer. Van bij mij thuis naar de Noordcampus is verder dan dat, ongeveer 15 kilometer. 25 kilometer is dan ook ongeveer de radius van groot-Buffalo. Het is hier echt geen plek om rond te moeten wandelen...
Mijn blog krijgt er nu ook al een handje van om prematuur berichten op te eten ... ik had iets getikt, dat is nu weer verdwenen.
Vandaag een beetje aan sightseeing gedaan... per fiets. Ik ben vertrokken rond 1 uur, en ben rond de Zoo in Delaware park gefietst. De buurt rondom het park is een van de duurste in heel Buffalo, en logischerwijze zie je er dan ook de vreemdste huizen. Een blik in het fotoalbum zal u daarvan overtuigen. De foto's vind je hier: http://fotos.telenet.be/5881764231
