...bij het doen van wetenschappelijk onderzoek. Mijn twee collega's zouden donderdag naar Japan vliegen, om daar aan het synchrotron een experiment te gaan doen. Vrijdagochtend e-mailden ze vanuit Japan "We hebben het synchrotron kapot gedaan, ge moet niet komen". En vermits de vliegtickets van de goedkoopste soort waren, kunt ge die weliswaar annuleren, maar geld terugkrijgen is er niet bij. Shit happens ...
Ondertussen heb ik ook uit niet nader vernoemde anonieme bron vernomen dat mijn postdoc-aanvraag op bloeddorstige manier is vermoord door de bevoegde commissie, wat concreet betekent dat ik vanaf 1 oktober op zoek mag naar een job, en het onderzoek in de universitaire sector definitief vaarwel zeg. Dat was weliswaar niet volledig onverwacht na mijn jarenlange haat-liefde verhouding met het FWO-Vlaanderen, maar toch, een mens blijft hopen. Het blijft een beetje vreemd op me overkomen hoe er enerzijds geschreeuwd wordt dat er dringend meer geld moet gepompt worden in het wetenschappelijk onderzoek en het creeren van een heel leger nieuwe onderzoekers (op impuls van Europa op weg naar de "kenniseconomie", man toch, we gaan onderzoekers te kort komen !), terwijl daar "ten velde" zo weinig van te merken valt. Alhoewel ... af en toe leest ge dan in de krant zoiets als :
"Vlaanderen verder verwijderd van Lissabonnorm"
"De Vlaamse overheid zal in 2007 naar schatting 0,69 procent van haar bruto binnenlands product (bbp) besteden aan onderzoek en ontwikkeling. Dat is een daling met 0,04 procent of de eerste keer dat de investeringen afnemen sinds 2004."
en nog :
"Daarmee staat Vlaanderen nu op het niveau van zo'n zeven jaar geleden en dat van de Verenigde Staten van vijftig jaar geleden. Om de achterstand in te halen is op drie jaar tijd een bijkomende investering van 1,5 miljard euro nodig van overheid en bedrijven samen. De overheid moet 0,3 procent van het bbp extra investeren of 200 miljoen euro per jaar. Ter vergelijking: het innovatiepact voorziet slechts 60 miljoen euro per jaar."
Maar misschien versta ik dat allemaal verkeerd hoe dat werkt. Ik zal mijn attitude met een bekend Southpark-citaat schetsen (in dit geval een tikje mismeesterd door een collega van mij): "Screw you hippies, I'm going home." Dat ze hun problemen met de Lissabon-norm maar oplossen zonder mij En nu ga ik stoppen met de verbitterde wetenschapper uit te hangen, en hier nog een beetje doorwerken aan mijn laatste "academisch" onderzoek, zodat ik in schoonheid kan eindigen, nietwaar ...dat was per slot van rekening min of meer de bedoeling van hier naartoe te komen.
En dan bedoelen we niet de metro, maar de broodjeszaak. Subway doet aan verse sandwiches met beleg. Het interessante is dat ze telkens een "Sub of the day" hebben, die 2$ kost (wel, $1.99). Al de rest is duurder. Normaal gaan we altijd op vrijdag naar Subway, maar vermits nu binnen de unief alles dicht is omdat het academiejaar is afgelopen, ging ik vandaag - maandag- een broodje halen. Die onderneming werd door de subwayanen onthaald op een sketch met bijzonder hoog In-de-gloria-gehalte. De sub-of-the-day op maandag is blijkbaar "turkey & ham". Nu hou ik niet zo van ham, dus denk ik bij mezelf "als ik nu vraag om die ham eraf te laten, dan is het toch nog steeds een sub of the day, nietwaar ?" Ik vraag dat dus, en de met pukkels overdekte jongeling die de sandwichkes smeert antwoordt "Tuurlijk, als ge geen ham moet hebben, wilt ge dan misschien meer kalkoen ?" Daar zeg ik uiteraard niet nee tegen, dus terwijl hij het vierde schelleke kalkoen op mijn boterhammeke legt komt de baas, die eveneens waakt over de kassa, voorbij en vraagt "double turkey ?" Waarop spotty youth zegt, "nee, de sub of the day". De baas dan: "Jamaar, ge legt daar vier schellekes kalkoen op, dan moogt ge daar geen extra kalkoen op leggen he, want dan is het een double turkey, en dat is niet de sub-of-the-day vandaag. Twee schellekes !" Dan tegen mij "Ja, sorry he, maar ik maak zelf de regels niet." Spotty youth vraagt dus "Ja, wil ge dan die extra kalkoen, of moet ik ze eraf halen ?" Ik kan een sterk staaltje van klantvriendelijkheid altijd apprecieren, en zeg dus sportief en zonder verpinken "Yep, haal ze er maar af." Waarop hij dus voorzichtig de schellekes kalkoen van het brood afpelt en terugkleeft op het stapeltje. De rest van de kaas, groenten en whatnot wordt aan mijn boterhammeke toegevoegd, en ik arriveer bij de kassa. Daarop prijkt triomfantelijk in grote groene lichtende letters "DOUBLE TURKEY - $4.95". Ik zeg dus - "Momentje, ik heb de sub of the day - da's $1.99". Zegt de man achter de kassa (in plaats van "Oh, excuseer meneer, dat was een vergissing dan") - "Oh, heeft hij die kalkoen er weer afgehaald ? Hoeveel schellekes kalkoen liggen erop ?" Ik zeg dus "Inderdaad, hij heeft ze eraf gehaald - twee." Waarop de man achter de kassa prompt naar spotty youth buldert, terwijl hij naar mijn (ingepakt) sandwichke wijst "Zeg, hebt gij die kalkoen er weer afgehaald?" Na -ietwat gegeneerd- bevestigend antwoord van spotty youth, verschijnt er dus ten langen leste "-$2.96, SUB-OF-THE-DAY". Enfin, ge weet het dus, als ge naar Amerika komt ... twee schellekes kalkoen kosten 2.96$ (+tax) !
...is het nu aan mij om de wereldtop te bereiken in het tennis. M.P. heeft achter zijn appartement een tenniscourt, en op een mooie avond besloten M.P, zijn vrouw, K.M en ik een potje te gaan tennissen. Zoals u kan zien was dat duidelijk niet eenvoudig.
En nu ga ik stoppen met de verbitterde wetenschapper uit te hangen, en hier nog een beetje doorwerken aan mijn laatste "academisch" onderzoek, zodat ik in schoonheid kan eindigen, nietwaar ...dat was per slot van rekening min of meer de bedoeling van hier naartoe te komen.
En dan bedoelen we niet de metro, maar de broodjeszaak. Subway doet aan verse sandwiches met beleg. Het interessante is dat ze telkens een "Sub of the day" hebben, die 2$ kost (wel, $1.99). Al de rest is duurder. Normaal gaan we altijd op vrijdag naar Subway, maar vermits nu binnen de unief alles dicht is omdat het academiejaar is afgelopen, ging ik vandaag - maandag- een broodje halen. Die onderneming werd door de subwayanen onthaald op een sketch met bijzonder hoog In-de-gloria-gehalte.
...is het nu aan mij om de wereldtop te bereiken in het tennis. M.P. heeft achter zijn appartement een tenniscourt, en op een mooie avond besloten M.P, zijn vrouw, K.M en ik een potje te gaan tennissen. Zoals u kan zien was dat duidelijk niet eenvoudig.
