De ijsstormen in de VS hebben nu ook al het nieuws gehaald in Belgie, zo lijkt het. In Buffalo is dat het normale weer voor de tijd van het jaar, en er is geen hond die er dan ook nog van opkijkt. In het zuidwesten zijn ze veel harder geschrokken. Aan de andere kant, nauwelijks sneeuw tot half januari, dat is iets dat ze hier nog niet eerder hebben meegemaakt. Wat de ijsregen zelf betreft, alle elektriciteitsleidingen zijn in oktober al naar beneden gevallen, en dus blijft alles nu wel redelijk intact. De bomen zijn prachtig, en omdat er stevig op los gestrooid wordt zijn de wegen niet eens erg glad. Er zijn wel andere neveneffecten: vanmorgen was het stevig krabben om de auto ijsvrij te krijgen, en vanavond toen ik naar huis wou, was de volledige auto ingekapseld in een laag ijs van een centimeter dik, die verrassend resistent bleek onder mijn pathetische pogingen om ze eraf te krijgen. Uiteraard lag de ijskrabber binnenin de auto en kreeg ik de deur niet open. Na een tiental minuten slaan en schoppen (ik overdrijf niet he, tien minuten !) had ik eindelijk de randen van de deur voor zover vrij dat ik met vereende krachten de deur opengetrokken kreeg. Dan was het een kwestie van de motor te starten, verwarming op maximum, en wachten tot het ijs zijn grip begon te verliezen, want zelfs met mijn professionele ijskrabber was er geen beginnen aan. De spiegels heb ik maar zo gelaten, uit angst dat ik ze eraf zou slaan, en in het ijs op de achterruit heb ik alleen maar een kijkgat gehakt, want tegen dan was ik werkelijk ongeveer bevroren. Buffalo in de winter ...heerlijk ! Foto's van de bomen op : http://fotos.telenet.be/8869804882 Je ziet trouwens ook het Natural Sciences Complex en mijn bureau, op de één na bovenste verdieping, tweede raam van rechts, met de zonneweringen op verschillende hoogtes. Een andere noot dan, die heel Buffalo op de tippen van zijn tenen heeft : ze hebben de "bike path killer" te pakken. De man heeft in de loop van 25 jaar negen mensen verkracht en drie vermoord, de meest recente de vrouw van een professor van het departement chemie van de Universiteit Buffalo, die twee verdiepingen onder mij zit. En nu hebben ze hem dus met behulp van DNA-onderzoek te pakken. Vader van twee kinderen, fulltime job, een "family-man" allez, die de voorbije vijfentwintig jaar dus een ongezond dubbelleven heeft geleid. Wat wel het meest hallucinante is, is de politieman die op TV komt vertellen (verbatim, of toch zo goed als ik het onthouden heb): "We have removed this predator, but this does not mean that you can go out unconcerned. There are other predators out there, and the population is vulnerable, especially women. So don't think you can go out and bike or run unprotected, or unsupervised" Toen ik iets zei tegen Tracy over mijn daarmee geassocieerde "terug naar de 1890's" gevoel, was haar antwoord: "Yeah, but there really are people like that, thinking, oh, they got him, and then go, like, out jogging on their own !" 'k Heb dan maar gezwegen... Arm Vlaanderen, wordt wel eens smalend gezegd. Geloof me, 't is bij ons zo slecht nog niet wat het onveiligheidsgevoel betreft.
En tot slot, voor de inbraakgolf hier in de buurt hebben ze ondertussen ook een stokje gestoken : de 18 jarige snaak is op heterdaad betrapt. Efficient blijken ze plots wel, de sjampetters hier !
Woensdag ben ik er in geslaagd mijn rijbewijs te behalen. De reden waarom ik daar niet extatischer over ben is vrij simpel : ik rij hier al de hele tijd rond met mijn auto, met mijn Belgisch rijbewijs, en bovendien is aan het slagen in de praktijktest hoegenaamd niks aan in New York State. Hoe dat dan gaat ? Ge maakt eerst een afspraak om de praktijktest te gaan doen. Ge krijgt dan op de website een plek waar ge naartoe moet - ik dacht dat dat een examencentrum oid zou zijn, gelijk dat in Deurne aan de Santvoortbeeklaan. De laatste lijn in de instructies van het "how to get there" was echter nogal merkwaardig : "opposite the park bench". En inderdaad, als ge daar arriveert staat er een soort paal met een bord "NY State driver examinations" met daaronder een mevrouwtje met een notitieblok. Die gooit uw copiloot uit de auto en stapt zelf in, en dan rijdt ge een keer rond het blok, moet ronddraaien in een smalle straat, en parkeren. Parkeren in een hoofdstuk op zich. In Belgie moet ge parkeren *tussen* twee auto's. IN NYS volstaat het om achteruit in te parkeren *achter* een auto. En dan waarschuwen ze u nog voor ge terug vertrekt dat ge zeker plaats genoeg moet laten zodat ge er niet tegen rijdt. Nu is de laatste stap in het proces om mijn rijbewijs te laten corrigeren bij de DMV, want zoals ge weet hebben ze zich vergist bij het overtikken van mijn geboortedatum - ik ben een jaar te jong.
De ijsstormen in de VS hebben nu ook al het nieuws gehaald in Belgie, zo lijkt het. In Buffalo is dat het normale weer voor de tijd van het jaar, en er is geen hond die er dan ook nog van opkijkt. In het zuidwesten zijn ze veel harder geschrokken. Aan de andere kant, nauwelijks sneeuw tot half januari, dat is iets dat ze hier nog niet eerder hebben meegemaakt. Wat de ijsregen zelf betreft, alle elektriciteitsleidingen zijn in oktober al naar beneden gevallen, en dus blijft alles nu wel redelijk intact. De bomen zijn prachtig, en omdat er stevig op los gestrooid wordt zijn de wegen niet eens erg glad. Er zijn wel andere neveneffecten: vanmorgen was het stevig krabben om de auto ijsvrij te krijgen, en vanavond toen ik naar huis wou, was de volledige auto ingekapseld in een laag ijs van een centimeter dik, die verrassend resistent bleek onder mijn pathetische pogingen om ze eraf te krijgen. Uiteraard lag de ijskrabber binnenin de auto en kreeg ik de deur niet open. Na een tiental minuten slaan en schoppen (ik overdrijf niet he, tien minuten !) had ik eindelijk de randen van de deur voor zover vrij dat ik met vereende krachten de deur opengetrokken kreeg. Dan was het een kwestie van de motor te starten, verwarming op maximum, en wachten tot het ijs zijn grip begon te verliezen, want zelfs met mijn professionele ijskrabber was er geen beginnen aan. De spiegels heb ik maar zo gelaten, uit angst dat ik ze eraf zou slaan, en in het ijs op de achterruit heb ik alleen maar een kijkgat gehakt, want tegen dan was ik werkelijk ongeveer bevroren. Buffalo in de winter ...heerlijk !
