... vallen qua gewicht nogal mee. Wat heb ik de voorbije week zoal uitgespookt ? Eerst en vooral chocolade-feestje nr. 2 gegeven, met de overschot van de chocolade die Katrien had meegebracht. Dat moest op donderdag gebeuren, want op zaterdagochtend vroeg vertrokken M.P. en Y.P. weer naar Polen om hun visum te gaan verlengen, en familie en vrienden te bezoeken. Omdat dit voor de collega's mijn afscheidsfeestje was, heb ik meteen ook een heleboel boeken gekregen, met name "De Oceaan", "De Grand Canyon" en "Architectuur in Buffalo". Het onfortuinlijke daaraan is dat ze, in tegenstelling tot die laatste loodjes, wel loodzwaar wegen. Verder heb ik mijn tijd nuttig besteed met zo goed en zo kwaad als het ging in te pakken. Mijn kamer ziet er niet uit, maar de kans op succes lijkt redelijk aanvaardbaar te worden. Ik zil nu niet staalhard beweren dat ik alles ingepakt ge krijgen in de toegestane twee koffers maar ver zal het er toch niet naast zitten. Gewicht, dat is een ander paar mouwen ... Natuurlijk bleek op vrijdag de x-straalgenerator het nog eens
opgegeven te hebben, waardoor we de anode moesten herpolijsten en twee
dagen langzaam de stroom en spanning weer opvoeren, maar gelukkig is dat naar
behoren verlopen, en hij draait weer als een zonnetje. Dit weekend ben ik met K.M. (nog eens) naar Toronto gereden, om snel nog wat sfeer te snuiven (en een paar musea te bezoeken - het Royal Ontario Museum en het Bata schoenenmuseum bijvoorbeeld), en geloof het of niet, daar in de jeugdherberg 's ochtends wandelt er een knul binnen die zo op het eerste gehoor Vlaams blijkt te spreken. Nadat er nog een aantal exemplaren zijn komen bijzitten, zeg ik dus vriendelijk goeiemorgen, en wat blijkt ? Die mensen studeren allemaal in Buffalo, in Canisius College. Er is blijkbaar een uitwisselingsprogramma tussen Canisius en de faculteit TEW van de Universiteit Antwerpen. De wereld is klein, zoals ze zeggen. Ook zaterdag was het de laatste dag van het Internationale filmfestival van Toronto, en dat betekende dat de hoofdsponsor van dat event (Stella Artois) in het straatbeeld en ook in nagenoeg alle cafe's alomtegenwoordig was. Ik heb dus van het speciale feestmenu in de "Elephant & Castle" de "Kip met Stella Artois" gegeten. Een ander voordeel was dat het internationale filmfestival de opnamen van "De Hulk 3" had meegebracht, waardoor er dus een volledig uitgebrande New Yorkse stadsbus door het straatbeeld reed, dat voor de gelegenheid was omgetoverd tot een stukje Queens, compleet met USPS postbussen, auto's met New Yorkse nummerplaten en groene straatnaamborden... tot en met speciale riooldeksels toe waar dan een slang met rook naartoe loopt zodat ze rook produceren, precies zoals de riolen van New York City. Wat de mensen toch niet allemaal uitsteken voor een film ... Ik moet in de groepmeeting van donderdag wel iets komen vertellen over mijn werk tot nu toe, en dat betekent dat het nu een paar dagen hard doorwerken wordt om dat nog voor elkaar te krijgen. Andere dingen die nog snel op de agenda staan : de auto verkopen, hopelijk morgen al, en in de mechanische werkplaats nog een stuk van het rekenmachineonderdeel dat ik heb gefabriekt afslijpen, want het is nog een beetje dik om goed te kunnen werken. Enfin, ge hoort het, tijdens mijn laatste week ga ik me zeker en vast niet vervelen...
De foto's van Toronto van vorige keer : http://fotos.telenet.be/6754284151
Gisteren in de plaatselijke lesbian bar (wist ik ook veel ...alhoewel - ze heet "Miss Kitty") een feestje gegeven voor "iedereen". Er is al bij al dan toch drie man opgedaagd om dag te zeggen, en het was zeer gezellig.
Verder leidt het afronden van mijn verblijf hier natuurlijk tot Kafkaiaanse toestanden ... Een kort overzicht van de gebeurtenissen van de voorbije week : 1. Ik verkoop mijn auto, en vergeet stommelings de nummerplaten eraf te halen. De mens die de auto kocht woont 37 mijl ten zuiden van Buffalo. Nu wilde ik eigenlijk graag die nummerplaten zelf houden, en ze zeker niet terug afgeven aan de DMV - bij wijze van souvenir. De procedure : a) mens opbellen om te zeggen dat ik die nummerplaten er kom afvijzen. Bij arriveren worden opgewacht door de vader van de mens in kwestie, die hoopte dat ik de pizza delivery guy was. Vervolgens worden uitgenodigd om mee pizza te eten als de pizza delivery guy arriveert. Platen van de auto vijzen, uitnodiging vriendelijk afslaan, en 37 mijl terugrijden naar Buffalo. b) Proberen een politiebureau te vinden. Niet simpel. U vervolgens verbazen over hoe politiebureau's er hier uitzien. De wachtkamer bevat zes stoelen in een vierkant kamertje van drie meter op drie. Verdere features zijn een gewapende stalen deur en een kogelvrij venster met 1 loket. Na verloop van tijd gaat de gewapende deur open en vraagt een mevrouw "next please". Ge moogt dan tot aan de deur wandelen (maar niet binnenkomen !) en den uitleg doen. c) Zo dus aangifte gaan doen van verloren platen. d) terug naar huis om de registratie van de auto te gaan halen om aangifte te *kunnen* doen van verloren platen e) tweede poging om aangifte te doen van verloren platen f) formulier dat de polies heeft ingevuld naar het registratiebureau brengen. Betaal 1$ ( passeer niet langs start - u krijgt geen 100$) g) bij nader inzien, passeer wel langs start - ze willen mij graag het tweede jaar van mijn registratie terugbetalen. Per cheque in de post. h) verander adres waar ze de cheque naartoe moeten sturen i) Wacht of de cheque ooit arriveert op het (uiteraard misspelde) adres op het formulier, en laat collega mijn handtekening vervalsen op de achterkant om mijn 25$ terug te krijgen ...
2. Probeer de boeken, die loodzwaar wegen, terug te sturen naar Belgie. USPS blijkt de optie "per boot" te hebben afgeschaft. De mogelijkheden zijn een flat rate box voor 37$, of media mail voor 45$. Het boek over de Grand Canyon is te groot om in een flat rate box te passen. Stop al de andere boeken in twee flat rate boxes. Betaal 74$ - met mijn Belgische kredietkaart, want de bank vond het blijkbaar nodig na mijn weekend in Toronto mijn kaart te blokkeren. Iedere transactie in het buitenland is namelijk verdacht wegens de mogelijkheid tot fraude.
3. Probeer kaart te deblokkeren - bel het nummer op de kaart. Zoek je weg door het telefoonmenu naar de optie die u een echte mens aan de lijn bezorgt. De manier om dat te doen is ingeven dat ge een nieuwe rekening wil openen. Ze vinden het dan ook doodnormaal dat ge over iets anders begint, maar ge moet het maar weten he ... In elk geval, mijn aankoop die ik in Toronto had gedaan was de reden voor het blokkeren van de kaart. Klopte dat dat ik daar iets gekocht had ? Ja dat klopte ...ok, blokkering verwijderd. Ik leg de telefoon in en herinner me dan dat ik had geprobeerd om met mijn kaart te betalen, maar dat dt om een of andere reden niet lukte, en de transactie was niet doorgegaan - ik had weer maar eens met mijn Belgische kredietkaart betaald. Terugbellen dan maar - weer twintig minuten muziek. - ja, ik was het die die transactie had geprobeerd te doen in Toronto, maar volgens mij was ze niet doorgegaan. En inderdaad, zo bleek, dat klopte, er was niets van mijn rekening af. Konden ze dat nu niet ineens zeggen ?
En dan tot slot ben ik bezig met al mijn files te back-uppen om mee te kunnen nemen, en het labo een beetje op te kuisen voor mijn vertrek. Daar zal ik de komende paar dagen nog wel efkes mee bezig blijven vermoed ik.
Mijn vlucht is woensdag - nog vier dagen te gaan !
... vallen qua gewicht nogal mee.
