Zoals al vermeld zijn we dus vorige zondag en maandag naar de Finger Lakes region gereden, K.M, M.P., Y.P en ik. In de Finger Lakes region (en als ge op de kaart kijkt ziet ge direct waarom die meren finger lakes heten) zijn er een hele boel door rivieren uitgesleten valleien en dan uiteraard ook de watervallen waar heel West-New York zo bekend om staat. Daarmee zijn we dus begonnen - ontbijt op de pier in Geneva, en dan op de weg naar beneden gestopt in Watkins Glen, waar een heel mooie canyon/State Park ligt. Na het nodige wandelen dan omhoog naar Taughannock Falls, nog een State Park met een mooie waterval (als het geregend heeft tenminste, want nu stond het nagenoeg droog, en was het maar triestig). Daar hebben we dan gepic-nict en met onze voetjes in het water gestaan, en dan kwam natuurlijk de grap van de dag - tegen half vijf 's namiddags gingen wa aan de "wine-trail" beginnen. De Finger Lakes zijn namelijk New York's wijnstreek. Ligt u ook al in een deuk na het horen van de verhalen over meters sneeuw hier ? Wel, niettegenstaande het tegenvallende klimaat wordt er hier noest en met overtuiging aan wijn gewerkt. Had ik al gezegd dat behalve het tegenvallende klimaat ook de bodem eigenlijk niet geschikt is voor druiven ? Veel te alkalisch. Maar niet getreurd, dan werkt ge toch gewoon samen met de Cornell universiteit om een druivenvariant te kweken die daar tegen bestand is zeker ... (Cayuga white). Toen bleek dat na de eerste wijnproeverij (3$ om te proeven - en de wijn was volgens K.M. vergelijkbaar met wat zij in Slowakije thuis brouwen, zonder daar zoveel truut rond te verkopen) al de volgende al dicht waren.... sluiten doet ge toch tussen 5 en 6 zeker ? Dan maar op onze stappen teruggekeerd naar Ithaca, waar het hotel gelegen was, de zonsondergang over het meer bewonderd (compleet met speciale effecten, want bekeken door Y.P.'s zonnebril kreeg de lucht de meest eigenaardige oranje en purpere kleuren.) Na inspectie van het motel en de ontdekking dat de badkamerdeur niet sloot, en ook de tussendeuren tussen de kamers niet in het slot vielen, zijn we gaan eten in New York's beste Thaise restaurant, en dat was inderdaad fenomenaal lekker aan een zeer redelijke prijs. De volgende ochtend zijn we dan naar Lake Owasco gereden omdat daar zogezegd gezwommen kon worden. Dat bleek fake. Aan de ingang hing een bord dat "the beach is closed for the season". Confrontatie van het oude dametje in het kassahok leverde op dat al de badmeesters al terug naar school waren, want het was september, en dat er daarom niet gezwommen kon worden. Wij dachten bij onszelf allemaal "dat krasse madammeke wil ik ons wel eens op haar uppie zien tegenhouden." Doch het lot was tegen ons. Het afgebakende stuk meer om in te zwemmen (anders wordt ge gegarandeerd overvaren door waterscooters/waterskiers/zeilboten/motorboten) bleek op het diepste punt precies tot aan mijn middel te komen. Ver hebben we dus niet gezwommen ... Dan was het 2 uur en tijd om weer serieus aan de wine-trail te beginnen Plichtsbewust hebben we ons dus door alle wijnproeverijen gewerkt, en terwijl er een aantal wijnen eerder drinkbaar tot zelfs te genieten waren, hebben we toch meer dan eens elkaar pijnlijk aangekeken met een mond vol wijn die we geen van allen wilden doorslikken, om dan aan te schuiven bij het uitspeek-emmertje... Geloof me, ge koopt beter een Franse tafelwijn ... Na de laatste wijnproeverij belandden we in Corning, waar het "Museum of Glass" is. We vroegen ons af of we voor dat laatse uurke geen korting op de toegangsprijs konden krijgen (12$ p.p.) maar dat bleek onmogelijk, want de tockets zijn twee dagen geldig, en dan zouden we de dag erop dus kunnen terugkomen. Geen glas dan maar, en gewoon recht naar huis. De fotos : http://fotos.telenet.be/4790414210
Prof. C. heeft heel de week in Europa gezeten, en het is dus zeer zeer kalm geweest op den dienst ...dat zal volgende week wel anders zijn vermoed ik. Morgen ga ik trachten mijn auto te repareren ... M.P. draaide mijn raamke aan de passagierskant open, en plots draaide het hendelke zot. Vermits ze die auto's beginnen bouwen door vier van die raamhendelmechanismes op een lege tafel te leggen en daar dan stelselmatig de rest van de auto omheen te monteren, liefst nog gebruikmakend van rivetten, is een echte reparatie geen optie, en het raam zit op volslagen mysterieuze wijze muurvast. - ik rij dus al twee weken rond met plakband bovenaan mijn raam. De enige oplossing is een tweedehands deur met werkend raammechanisme. Dus ...het autokerkhof maar weer.
En dan tot slot - het is hier herfst. Het weer blijft mooi en warm, maar tussen nu en het begin van vorige week hebben alle bomen een gelige tint gekregen. Het is dus officieel- de zomer in Buffalo is voorbij !