Zo dan, lieve mensen die het tot het allerlaatst hebben volgehouden ...
Ik zit op Delta vlucht DL140 New York Brussel, en heb de VS achtergelaten, na een bijzonder turbulente week van inpakken en wegwezen. De highlights van de voorbije week zijn een ongelooflijke opeenvolging van afscheidsdiners/feestjes/lunches/ met de collegas, met de vrienden, lunch met de groep, nog eens met de collegas, dan met wat minder collegas omdat er al een gedeelte terug on Polen zat. Verder inpakken natuurlijk, thuis en op het werk, en opkuisen. Nadat de auto verkocht was geraakt mocht ik de auto van M.P. en Y.P. (die dus in Polen zitten) gebruiken. Zondag hebben we ervan geprofiteerd om een wandeling te gaan maken langs de bodem van de canyon die de Niagara river na de watervallen heeft uitgesneden in het lokale gesteente. Onze Chinese medewerker hadden we niet meegenomen, en dat was misschien maar goed ook, want we hebben alledrie (M.G., K.M. en ik) gedurende de wandeling bijna onze kaas gelaten. In het midden van de canyon tussen waar ge naar beneden kunt en waar ge weer naar boven kunt, is namelijk eigenlijk geen pad, en moet ge de meest halsbrekende toeren uithalen om levend aan de andere kant van steile hellingen met losse steentjes te geraken. Maar we hebben het overleefd, en het was een zeer plezierige manier om afscheid te nemen van de Niagara Falls en de Niagara River. http://fotos.telenet.be/4744244617 Verder hebben we met de collegas alle goeie restaurants in heel Buffalo bezocht, voor diners en lunches, en ons allemaal gruwelijk overeten, en dan gisteren zijn we met het resterende gedeelte van de groep bij de Libanees gaan eten, wat ook bijzonder goed is meegevallen. Vermits professor C. vandaag een lezing moest geven op Yale, was dat meteen ook het afscheid van hem. Hij heeft me verzekerd dat ik altijd welkom ben als ik terug wil komen, maar spijtig genoeg staat de dollar op dit moment zo laag in vergelijking met de euro dat ge als Europees onderzoeker in de VS niks anders kunt doen dan er gruwelijk uw broek aan scheuren. Dus voorlopig weer gewoon terug naar huis, na negen maanden VS en Canada. Als het gelukt is om de oceaan over te vliegen (en daar ziet het op dit moment toch wel naar uit) ben ik ondertussen thuis (ja, anders kan ik dit niet uploaden he)
Ik ben na de kerstvakantie beginnen merken dat het aantal bezoekers op de blog is beginnen afzwakken van een 200-tal per maand tot een meer bescheiden 150 per maand. Maar op dan niveau is het consequent blijven hangen, en dientengevolge heb ik een kleine 4000 bezoekers mogen ontvangen op mijn blogsite. Ongeveer 4% van dat verkeer was ikzelf, voor controles en nalezen. Sommige bezoekers waren herkenbaar (agfa.be 3% ? ua.be 6% ? ugent.be 8% ? jnj.com 8% ?), sommige iets minder (telenet.be 17%, belgacom.net 18%). De landenverdeling was overwegend Belgisch (voor 71 %), maar over herkenbare bezoekers gesproken, 4.7% kwam uit Duitsland ... Verder zijn er ook 3.3 % Nederlanders en 0.5 % Fransen op de site beland, en dan hebben we het niet over het ene enigmatische bezoek van een Ier, en zowaar 4 paginaweergaves naar Saudi-Arabie. Dat lijkt er in elk geval op de wijzen dat het opzet om de blog verregaand prive te houden voor een groot gedeelte is geslaagd. Aan de technische kant heeft slechts 0.3% van u een Macintosh, al de rest doet het met een PC. 64% gebruikt IE6, en 11% van de bezoeken zijn gebeurd na upgraden tot IE7. Firefox maakt 21% van de bezoeken uit. Windows XP en 2000 maken in totaal 75 procent van de besturingssystemen uit. Er is 1 iemand met Windows 98 - Katrien ... over herkenbaarheid gesproken Slechts 1.1% van de bezoeken zijn gebeurd vanop een linux machine. En helemaal niemand heeft tot nu toe Windows Vista. Dat alles wordt zo maar in statistieken gecompileerd, waardoor ik dus op de voet kan volgen wie mijn blog bezoekt en wanneer ... En dat is meteen de volgende shocker: de meeste bezoeken vinden plaats op weekdagen rond 9 a 10 uur 's ochtends. Het lijkt erop dat mijn blog een populaire manier is om de werkdag te starten ... moeten jullie niet werken zeg ? :-p
In elk geval, ik ben weer veilig terug in Belgie, thuis bij Katrien, de kat, de kip, de slang en de vissen, en niet te vergeten al de mechanische rekenmachines. Een heleboel ervaringen en ontmoetingen rijker, en ook een aantal illusies armer, precies zoals verwacht eigenlijk.
Dit laatste verhaal en deze paar statistieken zijn de laatste post op de blog. Ik wil iedereen bedanken voor het meelezen en het soms geanimeerd meeleven van mijn escapades in de USA. Ik hoop dat ik er jullie mee heb kunnen amuseren. Het was in elk geval een bijzonder genoegen om voor jullie te mogen schrijven, en ik kijk er naar uit om iedereen persoonlijk terug te zien. Ondertussen kan ik dan proberen al mijn slechte gewoontes die ik in de VS heb gecultiveerd weer af te leren ...
Zo dan, lieve mensen die het tot het allerlaatst hebben volgehouden ...
