Ziezo, het weekend is weeral afgelopen ... natuurlijk besloot vrijdagavond het koelsysteem voor de diffractometer raar te beginnen doen, dus daar is het grootste gedeelte van het weekend mee gevuld geweest, met te proberen dat terug aan de gang te krijgen (tevergeefs overigens, morgen de firma bellen ...) We zijn zaterdagavond begonnen met een dipping party by Oli thuis. Wat is een dipping party, hoor ik u denken. Wel, men dipt allerlei spul in dipsaus, en eet het op, zo simpel is het. De foto bevindt zich hiernaast, van links naar rechts ziet u mij, K.M, M.G., en Oli. Na de dipping party bleek dat M.G. zijn ticket voor het concert op de unief vergeten was. Terwijl wij op ons gemak van bij Oli thuis naar Kleinhans' music hall wandelden, scheurde M.G. dus als een gek terug naar het noorden van Buffalo om zijn ticket op te halen. Hij is echter teruggeraakt voor de eerste noot gespeeld werd. Die noten waren werkelijk niet slecht ook. De Carmina Burana van Orff zijn gegarandeerd een crowd-pleaser, zeker als er een volledig koor aan te pas komt. Het podium was in feite te klein om er iedereen op kwijt te kunnen, samen met een volledig symfonisch orkest, twee piano's en drie solisten. Na de Carmina Burana zijn we dan in een Grieks restaurant nog dessert gaan eten (cheesecake, typisch Grieks neem ik aan ...).
Zondagochtend na het ontbijt en meer koelsysteem-fun was het het verjaardagsfeestje van Anastasia, het dochtertje van A.V., die trouwens morgen zijn laatste dag komt werken in onze groep, en dan zonniger oorden opzoekt, in het zuidelijke Tennessee. De foto's van het feestje (uiteraard met BBQ - het was 15 graden en zonnig, goed genoeg om te barbecue-en !) bevinden zich hier : http://foto.telenet.be/7952124197 Prominent aanwezig in de foto's zijn A.V.'s Buffalo Sabres t-shirt en het tv-toestel. De Buffalo Sabres (dat is hockey, een sport die populair is in landen waar het gras waar wij op voetballen meestal overdekt is met sneeuw) zijn namelijk voor de tweede keer in hun 34 jarige bestaan tot in de playoffs geraakt, en staan er bijzonder goed voor wat betreft het kampioen spelen ... dus iedere wedstrijd moet met argusogen worden gevolgd. Spijtig genoeg zijn ze vandaag verloren tegen de New York Rangers. En dat nog wel op Anastasia's verjaardag. Nu, vermits ze de Rangers al drie keer eerder hadden ingepakt, is het allemaal nog zo dramatisch niet, en maken ze nog steeds een zeer reële kans op de Stanley-cup. Dus allemaal supporteren voor de Buffalo Sabres eh ... Scary good !
Aha, hoor ik u denken, weer een boeiende titel. Nu volgt zonder enige twijfel de verklaring. En inderdaad, die zit er wel degelijk aan te komen, maar laat me u toch eerst nog even in spanning houden. Laat ik beginnen met de lunch gisteren. We gaan meestal op dinsdag en donderdag iets eten buiten de campus, vermits op de campus alles veel duurder is, en ze bovendien de chicken burritos hebben afgeschaft in Bert's Dining. Meestal eindigen we dan bij de chinees (China King), maar dat doet nu eigenlijk niet ter zake. Wat wel ter zake doet is dat ge daarvoor de auto moet nemen. De vraag is dan altijd wie er 's morgens het vroegst is gearriveerd, en derhalve op de toegangsweg naar het gebouw staat geparkeerd. Gisteren stonden zowel M.G. als ik dichtbij geparkeerd, dus tijdens de wandeling naar de auto vraag ik "Your car or mine ?" Waarop zowel M.G. als K.M. als door een ratelslang gebeten door elkaar roepen "Your car, oh, please, your car !" Waarom, hoor ik u zich nu afvragen ... Wel, eergisterenavond was het de laatste dag van A.V. in het lab van professor C. Dat betekende dat hij meteen iedereen inviteerde bij hem thuis (de dag na het verjaardagsfeestje van zijn dochter), want hij had nog bier over en we konden dan take-out Buffalo Wings gaan halen. Dat was M.G.'s job, die verdwijnt dus met de auto naar Duff's, wij rijden naar A.V.'s huis, en wachten tot het diner arriveert. M.G. staat plots wild gesticulerend voor het venster, en roept dat hij plastic zakken nodig heeft. We hadden namelijk extra hete wings besteld, en Buffalo Wings maakt ge meer pikant door er meer pikante saus over te smijten. Nu hadden ze wat overdreven, en de pikantste vleugels zaten bovendien ook vanonder. De doos was een beetje platgedrukt door alles wat erboven zat, de saus was in de papieren zak gelekt, en had heel de bodem daarvan doorweekt, en uiteraard had M.G. gewoon de zak opgepakt, waarna die op een hoogte van een centimeter of 50 prompt openscheurde, en alle saus en wings over zijn kleren en de voorzetel van zijn auto deponeerde. Enig wassen later was de ergste schade aan M.G. weer opgelapt, maar de autozetel is een ander verhaal. De saus van Buffalo Wings heeft twee namelijk belangrijke ingredienten : chili, en azijn. Als ge dat over uw autozetel smost, en die auto staat dan de hele ochtend in de zon met de ramen dicht, krijgt ge eerlijk waar tranen in uw ogen als ge probeert weg te rijden ... vandaar dus alle paniek.
En verder is hier op 30 april ...(!) ... de zomervakantie begonnen. Alle studenten zijn weg, en alles op de campus is dicht tot september. Maar allez, dan heb ik weer iets om naar uit te kijken... als de studenten terugkomen ben ik hier bijna weg !
...en dan hebben we het niet over Sting's rockband. (heb ik die intro al eens niet gebruikt ?) Neen, het gaat hier over de campuspolitie op de North Campus van de unief. De universiteit heeft namelijk haar eigen politiemacht, hoewel die zelf snel zijn om te zeggen dat ze "nauw samenwerken met de lokale politie in Amherst." Nu zijn er de laatste tijd een aantal computers verdwenen in het Natural Science complex. Dat is zeer vervelend, want vaak bevatten die computers niet alleen onvervangbare data, maar eveneens electronische componenten die bijzonder duur zijn, bijvoorbeeld om wetenschappelijke apparatuur aan te sturen. De punks die die dingen komen stelen interesseert dat allemaal niet, die willen gewoon een computer, ongeacht wat erin zit aan andere dingen. Enfin, de politie heeft dat een beetje op haar krachten genomen en patrouilleert nu zeer regelmatig rond het Natural Science complex. A.V., toen hij zijn bureau leegmaakte, vroeg mij om mee naar beneden te komen met zijn karretje papieren die hij mee naar huis wou nemen, want de campuspolitie mocht hem daar eens mee tegenhouden, dan kon ik het tenminste mee uitleggen. Nadat ik daar eens hartelijk mee had gelachen ben ik dus mee naar beneden gegaan, heb braaf bij het karretje gewacht terwijl hij de auto haalde, en uiteraard geen campuspolitie gezien. Echter, terwijl A.V. de dozen in de auto aan het laden was, stond ik het vuilnis dat daar ook stond te bekijken, en van ergens in het gebouw hadden ze een hoop stoelen weggegooid, waaronder indentiek hetzelfde model als bij ons voor de diffractometercomputer staat. Die stoelen zijn heel gemakkelijk, en van deze was weliswaar de zitting rotversleten, maar er lag ook nog een redelijk intacte losse zitting die eruit zag of ze zou kunnen passen. Om een lang verhaal kort te maken, ik heel die rommel (en nog een andere stoel) mee naar huis genomen, vermits mijn schommelstoel niet meer functioneel is - de rieten zitting heeft door ouderdom de geest gegeven. Na wat puzzelen bleek dat de andere ziting niet op deze stoel zou passen, en dat ik een paar extra gaten in het stoelframe nodig had. Stoel dus uit elkaar gevezen, en vermits ik ondertussen de machine-shop course (succesvol) heb beeindigd mag ik zomaar op elk willekeurig moment van de werkplaats gebruik maken voor om het even welke doeleinden - bijvoorbeeld om gaten te boren. Ik parkeer dus de auto voor de deur van de mechanische werkplaats, sleep die halve stoel naar binnen, en boor de vier vereiste gaten. Op mijn weg terug naar buiten duw ik de deur open met mijn halve stoel onder de arm, en ja hoor, er passeert net een politiewagen van de campuspolitie, die vertraagt, dan stopt, en vervolgens gaat het raampje naar beneden. Politieman met zonnebril neemt mij argwanend op ... "Zo, wat hebben we daar ?" "Wel, agent, zoals u kan zien is dit een halve stoel." "Waar heb je die vandaan ?" "Stond bij het vuilnis achter het Natural Sciences complex, agent." "Hmm ... werk je hier ?" "Ja, agent, in het departement chemie." Ik denk dat hij toen ook wel stilletjesaan begon te begrijpen dat 1) een halve stoel van 30 jaar oud waarschijnlijk niet al te waardevol kon zijn 2) ik geen terroristische aanslagen plande met de stoel als wapen, en 3) je ook geen computer in zo'n stoel kon verstoppen. Maar allez, hij moest toch iets zeggen ? Zodus : "Wel, maak er geen gewoonte van om door het vuilnis te rommelen, ok ?" "Tuurlijk, agent ..." De clue van het verhaal is dat ik nu een gemakkelijk stoel heb om op te zitten, en bovendien niet gedeporteerd ben naar Guantanamo Bay wegens het bezit van weapons of mass destruction. Yay me ! Met een halve stoel kunt ge een behoorlijke hoop schade aanrichten...
