Vermits ik zaterdag mijn halve dag Science Museum woensdag had in te halen, dacht ik van de nood een deugd te maken en wat fotootjes te voorzien van het labo. http://fotos.telenet.be/8846594490 Een klein experimentje met een panorama-foto is ook inbegrepen. Te gebruiken op eigen risico. Voor de oplettende gebruiker valt het hoogstwaarschijnlijk op wat voor een ongelooflijke rommel het x-straallabo eigenlijk is... daar is dat in Antwerpen klein bier tegen.
Iets anders dan: isolatie in Amerika. In de winter wordt het in Buffalo wel eens -20C. Men zou dus verwachten dat de mensen daar op voorbereid zijn. Huizen worden hier tot nader order echter nog steeds op de volgende wijze gebouwd: Men neme een houten frame, en spijkere tegen de buitenkant daarvan latten. Het zagen van gaten voor ramen is optioneel. Tegen de binnenkant schroeve men gipsplaten. Opletten dat de gaten in de gipsplaten overeen komen met de gaten in het hout van de buitenlaag. Dan zette men houten raamkaders met enkel glas in de opengelaten gaten. Voeg tenslotte wat zg. "stormwindows" toe (een extra glasplaat die naar boven en naar beneden kan schuiven in het raamkader, en eventueel nog vliegenramen. Ik hoor u denken "waar is de isolatie dan ?". En terecht. Die is er namelijk niet. Electriciteit en gas zijn hier goedkoop (hoewel ...) en fantasiekes als isolatie, daar doet men niet aan mee. Geen wonder dat ze de Kyoto normen niet willen onderschrijven. Maar, met de stijgende gasprijzen worden er gelukkig dus isolatiekits verkocht in doe het zelf zaken. Wat houdt zo'n isolatiekit in ? Hou u maar al vast aan uw bretellen : een paar stevige vellen plastic, een parker-meske, en een rol tape. De bedoeling is dat ge met het plastic alle kieren in en rond de raamkozijnen luchtdicht afplakt. Ik hoor u lachen ? Inderdaad, een kleine bijwerking van deze procedure is dat men door de ramen niet meer naar buiten kan kijken, want het plastic is doorschijnend, niet doorzichtig. http://fotos.telenet.be/6844594173 Het zal niet de laatste keer zijn dat ik het zeg ... die Amerikanen ... De andere foto in dat album is mijn roommate Paul (met de baard) en twee van zijn vrienden, klaar om erop uit te trekken voor Halloween op zaterdagavond. Vermits de 31e oktober op een dinsdag valt, was het zaak dit weekend alvast eens goed uit de bol te gaan. Zoals jullie kunen observeren worden daarbij kosten noch moeite gespaard.
Ik ben de blog een beetje aan het verwaarlozen, maar door het vele werk gebeurt er hier eigenlijk ook niet veel. Ik kan me voorstellen dat dat bij een bepaald gedeelte van het lezerspubliek ook tot enige opluchting leidt Voor de x-straaladepten onder de lezers, gisterenmiddag heeft na acht maanden het filament van de roterende anode het opgegeven, er derhalve zijn we de hele dag aan het knoeien geweest om het ding (dat dit jaar zijn twintigste verjaardag heeft gevierd en in feite al al die tijd 360 dagen per jaar op vol vermogen draait) weer aan de gang te krijgen. Het was ook de uitgelezen gelegenheid om de computer waar de data naar worden weggeschreven eens te defragmenteren ... dat ging vlot, afgezien van de laatste vijf uur waarin hij gewoon wat heeft staan lummelen zonder aan te geven dat hij eigenlijk klaar was. Microsoft ...gotta love 'em. Afgezien daarvan, heb ik ondertussen een belangrijke psychologische stap gezet: ik ben met name beginnen nadenken over wassen. Er staat hier een wasmachine in de kelder, maar dat ding ziet er uit alsof het al jaren niet meer gebruikt is (wat niet waar is, want ik weet dat Tracy er haar was mee doet). Ik heb ook een bus wasmiddel. Het ontbrekende deel van het verhaal is een droogkast of waslijn. Daarvoor zullen we dus naar een coin-operated laundry facility moeten. Maar zo moet ik er nog wel eerst een vinden, en liefst ook in de buurt. Iets anders wat ik vanavond na het thuiskomen (om 9 uur, de twaalf-urige werkdag is hier nog niet afgeschaft) nog heb gedaan zijn de nieuwe brievenbussen die Tracy gekocht had opnieuw ophangen. Daarbij heb ik ontdekt dat mijn concept van "bouwen in de VS" van een paar berichten geleden toch niet helemaal met de werkelijkheid strookt. Die brievenbussen hangen namelijk aan de muur, en ge moet daar dus twee vijzen voor in de muur draaien - in die houten planken waar ze de buitenkant van een huis hier mee afwerken. Nu blijkt dat die "planken" helemaal geen hout zijn, maar kundig vermomd plastic. Ik woon in een plastic huis ! Ik heb Fons een groot glas water gegeven vandaag nadat ik 'm dat verteld had. Om te bekomen.
Vermits ik zaterdag mijn halve dag Science Museum woensdag had in te halen, dacht ik van de nood een deugd te maken en wat fotootjes te voorzien van het labo. 
