Deze morgen ben ik met de leden van AC Guynemer opnieuw gestart. Ik liep 11,3 km aan een rustig tempo, waarvan de laatste 2 iets sneller waren. Met de afstand had ik geen problemen, maar wanneer ik het tempo iets optrek (15 km/u) kan ik het moeilijk houden (misschien wel normaal daar ik de laatste 2 maanden weinig heb kunnen lopen (zo'n 6-7 keer sedert 13 december). Maar daar kan aan gewerkt worden. Het belangrijkste is dat ik niks voelde van de blessure. Morgen loop ik opnieuw rustig een uurtje en woensdag nogmaals. Zaterdag een sneller trainingske om te evalueren. Gisteren heb ik zo'n 3 uur gefietst. Hopelijk ben ik nu gestart voor opnieuw een superjaar! Vorig jaar was heel goed, maar ik wil nu en dan eens een héél goeie wedstrijd. Dat ontbrak vorig jaar wel... een superdag op een belangrijke wedstrijd!
Hallo! Goed nieuws of slecht nieuws, ik weet het zelf niet. Ik zal m'n week eens aflopen... Maandag had ik een goeie looptraining van een uur gedaan. Alles verliep pijnloos. Dinsdag heb ik wat op de rollen gefietst en woensdag moest ik lopen voor ik naar de NMR-scanner mocht. Ik had m'n band niet aangedaan. Het verliep redelijk goed en voelde na een 10-tal km opnieuw de pijn opkomen. Zo kon ik de plek heel goed aantonen waar het pijn deed. Na een 20-tal minuutjes onder de scanner zegden de dokters me niks en ik kon opnieuw wachten tot zaterdag voor m'n uitslag. Vrijdag ben ik sinds eind september nog eens buiten gaan fietsen met de gewone koersfiets. In 't begin was het nog aanpassen maar na een halfuurtje voelde het wel goed. Zaterdag zijn Didier, Mario en ik opnieuw naar de palingbeek getrokken voor een doorgedreven training. Het was zwaar, maar acheraf is 't genieten. En dan begon ik wat nerveus te worden, ik mocht naar dr Feys. Na een 10-tal minuutjes in de wachtzaal mocht ik binnen en de deur was nog niet toe en daar klonk het al: "meneer Fieuw, dat is dus een scheurtje é, met een lichte ontsteking en bloeduitstorting erbovenop". Het eerste wat ik dacht was daar gaat m'n voorseizoen, dat wordt minstens 2 maanden rust . Maar volgens dr Feys zou ik er met 2 weken kiné en 2 weken volledige rust er moeten vanaf zijn. En dat deed me al weer iets meer hoop geven. Aan de ene kant ontgoocheld dat ik m'n start opnieuw moet onderbreken, maar aan de andere kant opgelucht dat ze iets gevonden hebben en dat het 'maar' 2 weken is. Indien ik er daarmee vanaf zou zijn, kan ik er mee leven. Er zijn er die het al erger hebben. Morgen starten m'n kiné-beurten... en 2 weken mottig zijn???
Hallo, het is een tijdje geleden maar ik heb bewust enkele weken rust genomen. Na de corrida van Langemark op 13 december ben ik gestopt met lopen voor 3 weken om m'n blessure te laten genezen en heb ik slechts een paar keer op de fiets gesprongen. Ideale periode om te rusten, want zo kon ik rustig de feestdagen laten passeren. Ik dacht om het eerste weekend van 't nieuwe jaar opnieuw rustig te starten met lopen. Op zondag liep ik zo'n 10 km heel rustig en voelde de blessure niet (jihaaa!!! ). Op maandag opnieuw van start gegaan en na een 10-tal km voelde ik het opnieuw opkomen. De rest van de week niet meer gelopen en direct een afspraak gemaakt met dr Feys te Ieper. Intussen nog een paar dagen ziek geweest zodat mijn rustperiode eigenlijk al op 4 weken kwam. Vorige week ben ik opnieuw gestart met rustig lopen (opnieuw met m'n band aan). Voorlopig gaat dit goed, zolang ik maar rustig loop. En gezien in deze periode van het jaar ik vooral km's wil doen komt dit nog goed uit. Ik heb nu reeds een paar trainingen met Mario Vanacker en Didier Verstraete meegevolg en ik moet zeggen, die gasten trainen wel goed hoor. Veel variatie vooral. 't Is pas een paar weken maar ik voel me er goed bij, zo zijn we zaterdag 1u36min gaan lopen aan de Palingbeek. Krachttraining! Eerst een toer van 45 minuten en dan de boswegeltjes in...up en nere...weg en were...nie te trage...nie te zere... 't Was gelijk in een speeltuin. 'k Vond het super. Zondag ben ik dan met Gio naar Menen getrokken voor de bike and run. Dat is een formule waar 2 teamleden samen lopen en fietsen. Daarbij mag je maximum 10 meter van mekaar blijven en je mag zoveel wisselen als je wil. Op de gewone weg kon je dan recupereren op de fiets maar in de modderstroken was herstellen moeilijker. Gio had ook al niet meer gelopen sinds Langemark en we zouden op de tanden moeten bijten. Als 2 Hollanders (Sjonnie en Sjakie) in onze Rabobankpakjes startten we onze eerste 'wedstrijd' van 2010. En het was van de eerste minuut tot de laatste afzien. Ik (Sjonnie) nam de eerste aanloopronde van 500 meter voor mij en daar stond Gio (Sjakie) te wachten met de mountainbike. Ik kon direct rusten na de snelle start en zo ging het de hele weg verder. Ik nam de modderstroken grotendeels al lopende en Gio met de fiets daar hij beter overweg kan met de tweewieler. Op sommige plaatsen was het gemakkelijker lopen dan fietsen. De laatste km voelden we nog 2 deelnemers komen en ook Lies en Geert Deruddere zaten niet ver. Bij het ingaan van de laatste pisteronde zetten die 2 anderen een eindssprint in maar die konden we snel counteren. Gio zag het zelfs nog zitten om er 2 in te halen die nog 100 meter voor ons liepen en hij zette z'n fameuze eindsprint in. We strandden op zo'n 30 meter. Gio zal dit jaar niet meer te zien zijn in onze No Limit kleuren daar hij overgestapt is naar het KTDC uit Kortrijk. Dus dit jaar wordt het uitkijken naar een zwart manneke met een gele streep op z'n borst. Het wordt aanpassen, maar ik zal hem wel vinden zeker...?
Woensdag mag ik naar het Jan Ypermanziekenhuis om een NMR-scan te laten uitvoeren. Ik moet al lopende naar ginder zodat ze direct na een loopsessie kunnen kijken. Het kan een klein scheurtje zijn, het kan vocht zijn,... ik moet afwachten. Zaterdag weet ik dan resultaat.
Deze morgen heb ik slechts één toertje gelopen met AC Guynemer omdat ik deze middag wou starten aan de beachrace. Het was m'n eerste deelname aan zo'n race en gisteren had ik al een paar verhalen gehoord die me deden twijfelen of ik er wel goed aan deed om deel te nemen. Daarbij kwam dat de bandenkeuze ook wel belangrijk was. Maar daar ik nooit in het zand rij heb ik die niet. Ik heb dan maar mijn gewone mountainbikebanden opgelegd. De hele morgen kwam er regen...regen...regen... Allemaal weinig motiverend om te starten. Om 11u00 gingen we richting Gio want hij zou ook meedoen, om verder te rijden richting De Haan. Wanneer we naderden begon op plaatsen de zon erdoor te komen en ik kreeg weer courage. We haalden onze startnummers op en gingen eens verkennen. Overal waren van die blauwe zandbandjes te zien. Intussen troepten de wolken weer samen en de regen viel opnieuw uit de lucht. De wind blies ook fel... het zou een zware wedstrijd worden. Ik voelde op het zand onmiddellijk dat mijn banden toch niet ideaal waren, maar zeker niet zo slecht als ik vooraf dacht. Na een halfuur in de startbox staan af te koelen konden we van start gaan. Er werd direct aan een hoog tempo gestart en ik zag Gio links vooraan in m'n groepje zitten. Dat voelde al goed, maar op de tweede golfbreker kwam een tweetal ten val waardoor het groepje brak en hij was weg. Toen we van het strand moesten was hij reeds een goeie halve minuut voor me. Maar toen begon het gesukkel. Kleine paadjes, trappen, nauwe zandwegeltjes,... Velen stapten af of vielen gewoon en het was gewoon aanschuiven op vele plaatsen waardoor veel tijd verloren ging. Toen ik weer op het strand kwam werden groepjes gevormd. Enkel in de stukken mul zand en de duinen werden deze een beetje door mekaar geschud. Na halfweg hadden we een lange strook windop en de regen sloeg door de wind in ons gezicht. Om de paar honderd meter moesten we ook door grote (zo'n 15 meter), diepe waterplassen waardoor het sop ons in de schoenen stond. En alsof dit nog niet volstond kregen we nog een flinke hagelbui over ons. Ik had m'n bril wel op maar die bedampte helemaal zodat ik weinig zag. Maar toen ik hem afzette was het niet veel beter door die hagelaanval. We waren intussen met een groep van een 20-tal en ik wist dat de laatste 3 km opnieuw die kleine wegeltjes waren en in het laatste stuk mul zand liep ik goed door om als eerste die laatste strook te kunnen nemen. Ik kon als eerste (van dat groepje) de laatste 3 km in en reed flink door. Nu kon ik die wegeltjes vlot nemen daar er niemand voor me reed. Op het laatste stuk kwam nog één iemand bij me en op het laatste stukje weg kon hij me voor blijven. Verkleumd, doornat, rood aangeslagen van wind, regen en hagel maar tevreden over m'n eerste beachrace kon ik naar huis. Het was een leuk verzetje om het jaar te eindigen. Gio had pech met een lekke band.
Vandaag ben ik naar Langemark getrokken voor de jaarlijkse mountainbiketocht. We vertrokken hier thuis met een man of drie naar de sporthal waar er nog een drietal zouden meerijden. Het was de bedoeling om niet al te zot te rijden met af en toe eens een prikje. Het lag er behoorlijk glad bij en vooral in de bochten was het flink opletten. Maar het ging redelijk goed. Vlugger dan ik verwachtte kwamen we aan de eerste bevoorrading en ik had redelijk goeie benen. Een tiental km voor het einde sloegen 2 compagnons af en we waren nog met 4. Het parcours was verraderlijk zwaar vond ik door de wisseling van ondergrond. Op de ene plaats was de ondergrond nog hard bevroren en op andere plaatsen vettig waar het ijs al flink gesmolten was en dat begon de laatste km's zijn tol te eisen. Ik had 's morgens niks gegeten en van de ene km op de andere voelde ik me volledig leeg worden... Zo was het op het laatste nog afzien. Maar na een pannekoek en een cola of 2 in de sporthal was ik er weer bijna door. Vanmiddag eens kijken naar de echte mannen op tv...
Kerstmis is voorbij en zo ook m'n 2 weken volledige rust. Vanaf morgen start ik rustig m'n trainingen om na nieuwjaar een strak schema te volgen, eens zien wat dit wordt. Morgen begin ik alvast met een mountainbiketocht hier in Langemark. Zondag trek ik naar De Haan om eens een beachrace mee te doen. 't Is de eerste keer dat ik zoiets uitprobeer, zonder verwachtingen weliswaar maar wie weet vind ik dit wel leuk. Waarschijnlijk wordt het iets minder technisch dan de gewone mountainbiketochten en winterduathlons. Allé, dat denk ik toch... Ik doe wel de korte afstand mee, zo'n 32 km. 't Zal genoeg zijn om te starten...
Nu ik een tweetal weken het sporten links laat liggen kwam er een leuk verzetje uit de lucht dwarrelen dit weekend. Normaal gezien ga ik op zondag met AC Guynemer gaan lopen maar deze keer hebben Gio, Nele, Sabrine en ik met de kids het parcours afgewandeld en afgesleed...
Tibo op de slee...
Met Nele en Laure
Mama Sabrine met den Tibo...
Ikke wil ook ne keer op de slee...
Op het einde kreeg Tibo het iets te koud aan de voetjes... en was een beetje triest...
Vandaag stond m'n laatste wedstrijd van 't jaar op het programma en ik zou er nog eens alles geven. Maar eerst stond Tibo aan de start bij de jeugdreeksen en hij heeft het heel goed gedaan. Samen met z'n klasvriendje Sebe heeft hij 400 meter gelopen en hij was dolgelukkig dat hij er één had ingehaald tijdens de wedstrijd. Ook z'n prijs, een DVD van Cars, was een voltreffer! Met opa en oma aan de kant had hij ook z'n beste supporters mee. Tijdens de jogging heb ik wat losgelopen en het voelde redelijk goed tot zeer goed. Om 15u00 konden we van start gaan. Ik startte heel goed en zat goed mee voorin, ik zag Didier met Mario al direct afstand nemen, dit was veel te vlug voor mij , maar daar was ik op voorbereid en probeerde bij de achtervolgers te blijven. Maar heel vlug voelde ik hevige pijn in mijn bovenbeen ter hoogte van de band die ik aanhad voor m'n hamstringblessure (te hard aangespannen ). Halfweg de eerste ronde verergerde het nog en moest de één na de ander voor laten en ik kon niet aanpikken, ik had geen kracht in m'n linkerbeen. Toen een groepje met Henk D'Hulster en Anthony Serryn me passeerde werd het me teveel en deed ik mijn band af. Misschien een risico, maar zo kon ik niet verder. En ja, het was beter. Ik haalde dat groepje opnieuw bij en kwam bij Felix Timperman. Die kerel heeft alles gegeven omdat hij wist dat ik er goed wou presteren. Wanneer ik overnam duurde het geen 20 seconden of hij was daar weer. Merci Felix!! Ik voelde me beter en beter worden en in de laatste ronde zag ik een groepje met oa Johan Olivier een 20-25 seconden voor me lopen en probeerde ernaartoe te lopen, alles of niks, het waren de laatste wedstrijdmeters van 't jaar. Ik kwam tot op 2 seconden maar toen zetten die mannen hun eindsprint in en ik kon niet meer dichter komen. Mijn beoogde eindtijd heb ik wel gehaald: 37min40s over 10km650meter, volgens uitslag (10km800) 17,2, maar volgens mijn GPS dus 17.0 km/u. Mijn eindtijd was dus goed maar zonder dat gesukkel die eerste ronde zat er meer in. Een lage 37 minuten was haalbaar. Volgend jaar bewijs ik het, beloofd! Mario liep een schitterende wedstrijd en eindigde net buiten de top-10! Zo werd hij 2e in de reeks seniors van het Bakelandtcriterium na Davy Stieperaere. Ik mag dit sterke podium vervolledigen op de derde plaats, en ben daar héél fier op!
Morgen nog eens lopen voor eigen publiek in Langemark, tevens de vierde en laatste wedstrijd in het Bakelandtcriterium. Meestal zijn daar heel wat goeie lopers aanwezig en dat zal dit jaar niet anders zijn. Ik ga er nog eens alles geven om een goeie tijd te lopen. Vorig jaar liep ik er mijn beste wedstrijd van 't jaar in 38min06s over 10,8 km. Dit jaar moet ik onder die 38 minuten é. Het wordt zoals elk jaar ook een wedstrijd in de wedstrijd onder de AC Guynemer-leden. Mario heeft zich dit jaar al bekroond als beste 10-km loper van de club, Wouter Mees liep 2 sterke marathons en enkele heel goeie 10 km wedstrijden, Dirk Degandt liep weinig wedstrijden maar schijnt (volgens andere bronnen) met heel goeie conditie te zitten. Ikzelf ga me daar ergens proberen tussen te mengen !
Man...man...man... nog nooit meegemaakt! Zo'n parcours! Allé, ik begin bij 't begin. We zouden een duathlon meedoen in Torhout met als afstanden 3 km lopen, 20 km mountainbiken en 1,5 km lopen. Weinig lopen tov het fietsen terwijl het fietsparcours heel zwaar lag . Gio en ik wilden eens verkennen en we wisten meteen hoe laat het was. Er was redelijk wat onverhard en de wind blies op veel plaatsen in het nadeel maar het slechtste kwam op het einde van elke ronde. Na een helling volgde een strook van een 300 à 400 meter in de modder. Maar niks vergeleken met gewone toertochten, zelfs Nys moest de laatste jaren geen zo'n strook meer nemen denk ik... ... Na een tiental meter moesten we van de fiets want de helft van m'n wiel was in de modder verdwenen . Maar het beterde niet, ik moest toen lopen door die modder en zakte op plaatsen tot bijna aan de knieën in de modder. En dat in m'n opwarmingsronde!! Ik zag het al volledig niet meer zitten. Ik zette m'n fiets in de wisselzone en liep nog enkele sprintjes voor m'n eerste loopnummer. Om 15u00 was het zover... de start! Ik zat onmiddellijk goed vooraan in de groep en wisselde rond de 10e plaats denk ik (heb nog geen uitslag). In de wissel stonden m'n (in modder gedrenkte ) mountainbikeschoenen te wachten. Pffsstt... (dat geluid maakten ze toen ik ze aantrok) en ik kon vertrekken. Ik startte rustig om het zo lang mogelijk vol te houden. Alles verliep goed tot aan de modderstrook. De Slag om Torhout kon beginnen... Het was ploeteren, vallen, vloeken,... alles behalve mountainbiken! Na die strook volgde de aankomststrook en Gio was komen aansluiten. De eerste 2 ronden vroeg ik mezelf af waar ik mee bezig was maar daarna draaide ik de knop om en begon ik te genieten... vooral in die modderstrook. We hadden leute met onze misérie en ik heb nog 3 supertoffe ronden gereden. Gio was intussen al weggereden en was niet meer te zien. Na het fietsen was ik blij dat ik m'n schoenen nog aanhad en zocht onder de modder m'n velcro's. Sslrrffpp!!! Ze waren af !! De modder liep van m'n kousen en zo duwde ik ze in m'n loopschoenen...pppfffsst... en ik kon m'n laatste loopproef beginnen. Ik liep in een goed tempo maar zonder heel zot te doen, wat kun je nu goedmaken in 1,5 km? Ik heb er toch nog een 5-6 tal bijgehaald maar dat was het dan. Ik weet m'n plaats niet daar ik nog geen uitslag heb, maar vandaag heb ik eigenlijk vooral genoten van m'n wedstrijd. Gio was een flink stuk voor me, hij kon zich eens volledig geven op z'n favoriete onderdeel... mudracing! Proficiat!! Volgend jaar doe ik opnieuw mee als het doorgaat, maar dan met botten en zwembroek denk ik
Vanmiddag ga ik naar Torhout voor de winterduathlon. Het belooft hard te worden . Heel veel wind en Kenneth mailde me gisteren nog dat hij het parcours verkend had, hij zou nog van banden wisselen omdat hij in een maïsveld te ver wegzakte. Ook is er per ronde blijkbaar een onverharde helling... we zullen zien! Ik voel me goed, maar het zal een kwestie van indelen worden denk ik tijdens het fietsen. Het looponderdeel stelt weinig voor, eerst 3 km en daarna slechts 1,5 km op de weg . Vanavond volgt een verslagje...
Deze morgen ben ik eens niet met AC Guynemer gaan lopen want er was een wedstrijd van 9 km in Roeselare. Ideale afstand om nog eens te zien hoe het stond voor de corrida in Langemark. Didier Verstraete en Mario Vanacker waren ook aanwezig. Mario had de laatste weken weinig of niet kunnen trainen en zou niet z'n topniveau halen. We startten met een grote groep met enkele kleppers zoals Bart Verkaemer, Alexander Stekic, Karel Moerman en Didier zelf natuurlijk. Ik probeerde me in het spoor van Mario te zetten, we zouden wel zien... Er was heel wat wind halfweg het parcours thv de Westlaan. Na één van de drie af te leggen ronden liepen we nog samen (Mario liep wel steeds op kop). Ik kon redelijk goed volgen en toen we opnieuw in de Westlaan liepen stokte het tempo iets en ik zou overnemen. Ik dacht dat Mario volgde want er liep iemand kort achter me, maar eens de straat ingeslagen zag ik dat het iemand anders was en ik een gaatje had op Mario. Wat nu? Ik kwam zo de 2e ronde door met een kleine voorsprong op hem, maar voelde me bijlange niet zeker. Toen kwamen 2 anderen aansluiten en kon ik me achter hen schuilen. Ik nam af en toe over en de derde moest eraf. Ik hoorde toen dat ik voor een tiende plaats liep en wou die persé vasthouden, en dat lukte me ook. Ik legde de juiste 9 km af in 32min23s (16,8km/u). Ik had vooraf gerekend op 17km/u, maar met die sterke wind mag ik toch heel tevreden zijn. De wedstrijd werd gewonnen door Alexander voor Karel. Didier werd 5e, ikzelf dus 10e en Mario 12e. Binnen 2 weken probeer ik nog eens voor die 17 km/u! Deze week volgt nog een goeie trainingsweek met zondag de winterduathlon in Torhout. Daarna nog een paar dagen rustig trainen... het einde van 't seizoen is in zicht!
Hallo, gisteren ben ik naar Geluwe getrokken voor de winterduathlon. Het weer was stukken beter dan vorig jaar en dat zag je ook aan het grote deelnemersveld. Er waren 140 inschrijvingen waarvan er zo'n 125 starters waren (cfr vorig jaar zo'n 70 starters). Ik heb dit jaar van m'n winterduathlons geen prioriteit gemaakt en was minder nerveus dan anders. Eens de start gegeven zag ik vlug Kobe Witdouck lopen. Op een 5 km-wedstrijd zijn we mekaar waard en ik poogde met hem mee te starten. Dit lukte vlot en ik kon halfweg zelfs nog iets bijgeven. Ik kwam als 13e in de wissel...en als 17e-18e uit de wissel daar ik wel van schoenen wisselde. Na een km fietsen kwam ik opnieuw bij Kobe net voor we de wei in moesten en we bleven bijna gans de wedstrijd bij mekaar. Hij reed heel goed bergop ondanks het feit dat hij weinig fietst. Nu en dan kwamen een paar mannen ons voorbij maar we lieten ons niet vangen. Ik zou m'n eigen wedstrijd rijden en zeker de eerste helft naar niemand omkijken. Want het is toch een zware wedstrijd en de tweede helft kan je toch veel verliezen. Na 2 ronden kwam Gio aansluiten en aan de aankomststrook nam hij fors over maar m'n benen voelden oké en ik kon snel volgen. Ik zou niet meer uit z'n wiel komen dacht ik, maar enkele honderd meter verder kneep hij letterlijk de remmen dicht, geen kopwerk meer... Ik nam over en daarna kwam Kobe. Toen de wei opnieuw kwam probeerde ik om als eerste erin te duiken om een aanval vlugger te kunnen counteren. Zo had ik al 3 keer de wei goed overleefd. Daarna kwam een afdaling op de kasseien gevolgd door een 180°-bocht zodat we vanuit stilstand die helling opnieuw op mochten. Gio zat toen toch opnieuw op kop maar ging opnieuw kort in de remmen om de bocht kort te nemen en ik voelde m'n voorwiel tegen z'n achterwiel tikken en achter me zat Kobe ook tegen m'n wiel. We konden gelukkig allemaal recht blijven maar het was efkes schrikken. Gio had intussen wel pech, z'n ketting eraf. Maar na een halve ronde kwam hij opnieuw aansluiten. Kobe was er intussen af. Voor mij was het doel gewoon de laatste keer de wei te overleven en het zou wel goed komen. Ik ging opnieuw als eerste die strook nemen en kon het tempo zelf bepalen. De rest van de toer ging het goed en ik kwam samen met Gio en enkele anderen in de wissel. Gio moest opnieuw niet wisselen van schoenen en was maar liefst 20 seconden voor me uit de wissel! Het was bijten om bij hem te komen, ik wou er zo vlug mogelijk naartoe. Na een km was het zover. Ik kon direct een gaatje maken en ik voelde me rustiger lopen. Na het keerpunt voelde ik dan kramp opkomen en moest kleinere pasjes nemen zodat ik minder zware schokken moest opvangen. Vanaf dan was het vooral m'n voorsprong blijven houden. Ik eindigde als 26e! Een resultaat boven de verwachtingen... Gio volgde kort als 30e. Mooi resultaat op 125 deelnemers. Ik heb m'n wedstrijd goed ingedeeld en zal het binnen een paar weken in Torhout opnieuw zo aanpakken. Naar niemand omzien in de eerste helft van de wedstrijd en daarna zie ik wel...
Deze week was rustweek, mede omdat ik woensdag een inspanningstest mocht afleggen in het Jan Ypermanziekenhuis en ze me zegden om 2 dagen voordien niet te sporten. Ik heb er daarom maar donderdag en vrijdag aangeplakt om m'n blessure extra te laten rusten. Ik mocht de test op de fiets afleggen omdat dit m'n zwakste onderdeel was in de duathlon. De test duurde een half uur, en volgende week mag ik om de resultaten gaan. Hopelijk heb ik er iets aan om gerichter te kunnen trainen naar volgend jaar toe. Ik wil een paar keer pieken. Niet dat ik slechts voor 2 wedstrijden train per jaar, ik neem te graag deel een wedstrijden. Maar ik wil een paar keer héél goed zijn.
Morgen start ik m'n training opnieuw met de winterduathlon te Geluwe. Wat het zal worden weet ik niet. Zoals vorig jaar komen enkele gekenden van in m'n streek meedoen, waaronder een paar goeie fietsers. Ook Gio leeft al een tijd naar deze wedstrijd toe. Top-20 is z'n ambitie! Vorig jaar reed hij lang rond de 18e plaats, maar de laatste ronde was er teveel aan. Nu heeft hij meer met de mountainbike getraind dan vorig jaar, dus wie weet... Ikzelf heb reeds een paar keer de tip gekregen om eens niet naar Gio of anderen te kijken en m'n eigen koers te rijden. Dat ben ik nu ook van plan, Sabrine moet me ook geen tussentijden doorgeven... enkel fotookes trekken...
Dit weekend zijn er geen wedstrijden voor mij. Dus ben ik gisterenavond met Gio naar Torhout getrokken voor de jaarlijkse mountainbiketocht in het donker. Bij de start leek er iets minder volk dan andere jaren, maar nadien bleken toch zo'n 800 deelnemers de kassa gepasseerd te zijn. We waren gestart voor de korte afstand van 31 km, we zouden wel zien... Het eerste pijltje hadden we al niet gezien, gelukkig stond de plaatselijke jeugd daar om ons daarop te wijzen... Het parcours lag er goed bij, beetje vettig maar niet te veel slijk... De eerste 10 minuten reed Gio aan een (voor mij) verschroeiend tempo. Ik wist toen al dat ik zeker de lange afstand niet zou doen. Het was bij de onverharde stroken goed uitkijken waar je reed, want m'n voorlicht was toch niet supersterk. Na 18 km was er de eerste bevoorrading. Ik was intussen wel al goed bekomen van die eerste snelle 10 minuten. Na een paar alpro drankjes zetten we de tocht verder. We reden een strak tempo, maar geen koers meer, en ik voelde me wel goed. Zo besloot ik bij de splitsing toch de grote ronde te doen van 42 km. Soms was het toch een paar keer schrikken toen ik voor me een fietser pardoes de gracht in zag vlammen. Niet te doen... Een paar km voor de aankomst was er nog een korte bevoorrading met een opwarmertje (jeverke), en in de zaal kregen we nog elk 2 pannekoeken...het smaakte! Daarna terug naar huis...'k heb goed geslapen...
Vandaag rij ik een paar uurtjes met de mountainbike op de weg. Er zijn vandaag geen tochten in de buurt en de harde wind zal het wel lastig genoeg maken. Morgenochtend lopen we met AC Guynemer rustig onze toertjes, wat zal neerkomen op zo'n 16-17 km denk ik. Daarna volgen enkele dagen rust want woensdag mag ik naar het St-Janziekenhuis in Ieper een conditietest afleggen. Donderdag en vrijdag hou ik het ook bij niets doen. Een volledige week rust zal misschien deugd doen om daarna nog eens 3 weken hard te kunnen trainen...te beginnen met de winterduathlon zaterdag in Geluwe. Eerlijk gezegd ontzie ik de wedstrijd zelf wel, dat mountainbiken in wedstrijd ligt me helemaal niet, maar een heel goeie start van de training wordt het in ieder geval wel... ik zal geven wat ik kan om Gio nu toch meer dan een fietsronde achter me te houden (cfr Lembeke).
Vandaag stond de halve marathon in Ploegsteert op het programma. Ik wou daar persé gaan lopen voor het mooie parcours. De sfeer is daar altijd super, ook bij slecht weer. Het was afwachten wat het zou worden daar het reeds 5 maanden geleden was dat ik nog een 21 km-wedstrijd gelopen heb. Ook op training hou ik het sedertdien op maximum zo'n 15 km. Maar m'n 10 km is voorlopig goed en misschien zou ik toch een degelijke wedstrijd kunnen lopen. De bil (zoals zaterdag) opnieuw goed ingepakt en ik kon van start gaan. Eens de start genomen voelde ik geen pijn en zocht enkele mannen waarvan ik wist dat deze zeker 1u20 zouden halen. Maar na 5 km zaten we op schema van 1u17 en ik was bang dat ik dit niet zou volhouden door gebrek aan afstandstraining. Toch wou ik niet veel verzwakken want je weet maar nooit. Op 9 km zat het nog steeds goed, maar toen kreeg ik precies een kloppeke. Ik viel alleen voor de rest van de wedstrijd. Er was verraderlijk veel wind. Het vlotte niet meer en liep zo'n 3 km slechts nog aan zo'n 15-15,5km/u en m'n gemiddelde zakte snel. Dan kwamen we in het bos en het eerste stuk leek ik erdoor te komen maar het was van korte duur. Aan km 14 stonden m'n ouders (onverwacht) te supporteren. Dat deed ferm deugd en ik beet op m'n tanden. Ik moest goed finishen! Eens uit het laatste stukje bos (km-punt 15) kwamen we weer op straat en ik kon plots opnieuw 16,5km/u lopen. Het was bijten, bijten,bijten... maar ik haalde de aankomst in 1u19min13s! 5 seconden boven m'n besttijd! Weinig of geen last gehad van m'n blessure, maar ik had niet m'n beste dag. Vooral die mindere periode halfweg wedstrijd ben ik niet gewoon. Nadien was het wel genieten, een mooie tijd gelopen in Ploegsteert, het gebeurt niet veel. Waarschijnlijk duurt het nu opnieuw een tijdje voor ik een halve marathon loop. Ik wil me volgend jaar (zoals de tweede helft van dit jaar) vooral concentreren op 10-km wedstrijden en 1/8 duathlons. Daartussen pik ik er wel een paar grotere wedstrijden uit (o.a. LAKOSTA), maar zonder specifieke training.
Eindelijk nog eens nieuws om te schrijven... Ik ben al enkele weken aan het sukkelen met een lichte hamstringblessure. Daardoor moet ik de laatste weken flink wat trainingen laten vallen om toch zoveel mogelijk te rusten zodat m'n blessure geneest. Misschien denk je wel, rust dan volledig voor een paar weken totdat alles weer ok is, maar ik had m'n winterstop nog graag uitgesteld tot 13 december. Hopelijk hou ik het vol tot dan. Gisteren ben ik dan naar Avelgem getrokken voor de 1e feesteloop, georganiseerd door onze club NLT. Ik wou aan de club mezelf toch eens bewijzen... Het parkoer verliep over 4 ronden van 2.5 km. De straatlichten waren uit en het parkoer werd grotendeels sfeerrijk verlicht door om de 2 meter een fakkel aan beide kanten van de weg te plaatsen. Spijtig genoeg geeft dat weinig licht en zagen we geen steek voor ons. Maar toch, het was eens iets anders. Ik had voor de start m'n bil ter hoogte van de blessure goed ingetaped en liep een rondje los. Het voelde niet super, ik vreesde dat ik de strijd zou moeten staken halfweg koers. Maar eens de start genomen had ik precies minder last. Ik kon direct goed vooraan in de groep postvatten. Meteen snelden 3 heel sterke atleten weg, Stijn Vandevelde, Bart Verkaemer en Stijn Demeulemeester. Daarachter liep nog iemand kort gevolgd door mezelf. Ik hoorde (want zien kon je niet) kort achter me (10 meter) dat er een groepje gevormd werd. Ik bleef m'n tempo lopen omdat ik een goeie 10-km tijd wou lopen. Na de eerste doorkomst aan de finish was er meer licht en kon ik zien wie er op komst was. Ik zag een 4-tal atleten. In de tweede ronde begon ik last krijgen. Niet echt de blessure zelf, maar de band rond m'n bil was misschien iets te hard aangespannen en m'n spieren voelden op die plaats wat vermoeid. Het liep plots niet meer zo lekker en na 2 ronden kwamen 2 atleten aansluiten: Wim Dewaele en Carlo Verleyen. Net toen ze aansloten voelde ik de pijn precies niet meer en kon ik m'n tempo van tevoor weer lopen. Ik probeerde de kop te houden om het tempo hoog te houden, want ik zat nog steeds op schema om m'n 10-km tijd te verbeteren. Dat lukte goed en in de vierde ronde voelde ik dat ik kon versnellen. Er was een klein stukje vals plat en ik probeerde het, maar toen voelde ik m'n blessure wel en hield onmiddellijk opnieuw in. De conditie is zeker heel goed, ik voelde dat ik nog meer kon. Ik probeerde wel nog steeds het tempo hoog te houden en ik liep beetje bij beetje toch weer iets sneller. Geen demarrage, maar toch steeds iets vlugger. Ik hoorde Carlo z'n voetstappen verdwijnen. Maar aan Wim was niks te doen, bij zijn versnelling moest ik passen. Door die sterke 4e ronde kwamen we ook nog kort bij de nummer vier. Ik finishte als 6e in 34min01s op 8 sec van plaats 4. De afstand volgens m'n gps was 9.750m (gemiddelde van 17,2). Omgerekend naar juist 10 km zou dat 34min53s geven. Dus opnieuw m'n tijd op de 10 km verbeterd met maar liefst 37s!! En ik voel dat ik nog beter kan, maar dan moet ik wel snel van die vervelende blessure af...
Gisteren ben ik naar Lembeke getrokken voor een winterduathlon. Normaal gezien zou ik naar Ieper een loopwedstrijd meedoen, maar in Ronse kwamen ze rond met strooibriefjes voor de bossenduathlon en ik zag dat Gio geïnteresseerd was. Een weekje nagedacht en ik schreef me in. Sabrine kon niet mee omdat ze schoolverplichtingen had, dus ik had slechts mijn supersupporter Tibo mee. Ginds aangekomen hebben we het fietsparkoer eens verkend. Het liep (reed) bij mij voor geen meter, er zat geen fut in. Maar ik heb dat nog soms, en dan rij ik toch een goeie wedstrijd. Dus, niet panikeren. Ook bij het loslopen een twintigtal minuten voor de wedstrijd liep het stroef. Gio had precies hetzelfde gevoel, we leken allebei tegen ons goesting te moeten starten. Dan de wedstrijd 2,5/20/2,3. Het lopen verliep volledig in het bos, en het fietsen was zo'n 80% onverhard. Dus het was echt wel een winterduathlon. Mooi parkoer trouwens, het lag er door de regen wat vettig bij, maar het was goed berijdbaar. Eens de start genomen voelden de eerste meters redelijk goed aan, en na een paar honderd meter kon ik zelfs opschuiven. Maar na een goeie km bleef ik precies steken. Ik had nochtans niet het gevoel van te forceren in 't begin. Ik vertraagde niet echt, maar het gevoel was slecht. Dan de wissel binnen. Deze verliep opnieuw niet erg vlot en ook bij het opstappen van de fiets bleef het duren voor ik in m'n klikpedaal zat. Ik had intussen al gemerkt dat Gio op komst was in de wissel en hij zou niet wisselen van schoenen. Bleek later dat hij supersnel wisselde en na een halve ronde kwam hij al aangevlogen. Op het einde van de eerste ronde kwam hij over mij om iets later te versnellen. In een mum van tijd zag ik hem niet meer rijden. Het was niet dat ik kraakte of moest vertragen, ik reed de ganse wedstrijd hetzelfde tempo, maar bijlage niet snel genoeg. Ik had het gevoel dat ik niet in het rood (of tegen het rood) kon gaan. Wanneer ik probeerde meer snelheid te maken moest ik vlug gas terug nemen. De benen werkten niet mee. Ik kon bij niemand echt aanklampen en verloor zo heel wat plaatsen. Ik kwam als 76e van de 128 starters in de wissel en Gio was al bijna halfweg z'n tweede loopronde. Ik probeerde nog wat goed te maken tijdens het lopen door toch een vlot tempo te zoeken. Super ging het niet maar ik kon toch nog als 59e aankomen. Jaja, ik ben geklopt! Ondanks wat mindere benen heeft Gio toch een mooie wedstrijd afgelegd! Wat zal dat geven wanneer hij de goeie benen meebrengt naar de wedstrijd??! Ik mag er niet aan denken...
Vandaag ben ik met AC Guynemer een 17-tal km gaan loslopen en de benen voelden wel ok.
Na de trimardloop vorige week heb ik mezelf een weekje rust gegund. Zaterdag moest ik werken, maar slechts vanaf 11u00. Zo kon ik toch starten voor een mountainbiketochtje in de Vijfwegen. Het was de eerste keer dat ze ginder een mountainbiketocht organiseerden, en ik moet zeggen dat het een schitterend parkoer was. Ik kon maar de 30 km meedoen wegens tijdgebrek, maar we hadden zeker 80% onverhard. De ondergrond was nog redelijk hard, maar het bovenste laagje lag wat vettig van de hevige regen de laatste dagen, maw hier en daar erg glad.
Vandaag, zondag, ben ik opnieuw gaan mountainbiken met Gio. Deze keer naar Waregem voor 50 km. Er was nog één grotere toer, maar voor mij is 50 km met de mountainbike meer dan genoeg. Ik begon mijn rug al goed te voelen. Het parkoer was niet te vergelijken met gisteren. Iets meer op de gewone weg, maar vooral ook meer op en neer. Het ging goed, maar een supermountainbiker word ik wel nooit. Geen durf genoeg, en ook geen kracht genoeg denk ik. Maar ik doe het wel graag, zolang ik mijn tempo kan rijden. Volgende week doe ik nog eens een winterduathlon mee in Lembeek. Spijtig genoeg is het erg weinig lopen, zodat het bijna een mountainbikewedstrijd wordt, maar ik geef (zoals altijd) het volle pond! Gio (sterke mountainbiker) is er ook, wordt dit mijn eerste nederlaag...?? Spanneeeeend!!
Ik ben Fieuw Christoph
Ik ben een man en woon in Poelkapelle (West-Vlaanderen) en mijn beroep is Klinisch Laborant.
Ik ben geboren op 08/04/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Duathlon.
Ik ben reeds 17 jaar samen met Sabrine Matthijs en we hebben één zoontje Tibo (7 jaar).
Ik ben lid van KTDC (Kortrijkse Triathlon en Duathlon Club) en AC Guynemer uit Poelkapelle.