Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
De Filipijnse bevolking schijnt momenteel wat onder de indruk te zijn van allerlei gebeurtenissen op politiek vlak. De bevolking koos massaal voor Benigno Aquino III bij de laatste presidentsverkiezingen en op 1 juli 2010 kwam hij officieel aan het bewind als nieuwe president voor een termijn van zes jaar. Intussen hebben er al vele gebeurtenissen plaatsgevonden: - een gijzelneming van een toeristenbus op 23 augustus 2010 waarbij 8 toeristen uit Hong Kong doodgeschoten werden alsook de Filipijnse gijzelnemer en waarna de diplomatieke betrekkingen tussen de Filipijnen en Hong Kong afkoelden omwille van het amateurisme van de afhandeling door de Filipijnse politie van de gijzelneming terwijl zowat alle politieke en politionele verantwoordelijken op hetzelfde moment druk bezig waren zichzelf vol te schransen in een duur restaurant; - het in opspraak komen van de ombudsman (of in dit geval -vrouw) enkele dagen geleden omwille van beschuldigingen van korruptie; - het in opspraak komen van de nieuwe chef van de PNP (Philippine Notional Police) omwille van beschuldigingen van korruptie; - het in opspraak komen van de gouverneur van de regio omwille van beschuldigingen van korruptie (omkoping) door de verantwoordelijken van de massa-moord in Maguindanao op het einde van 2009. Het ziet er niet goed uit momenteel voor de nieuwe, pas aangetreden regering. De populariteit ervan daalt zienderogen. De nieuwe regering en president zijn pas zo'n 75 dagen aan het bewind. In Amerika geeft men 100 dagen aan een nieuwe regering en president om aan te tonen wat ze waard zijn. De nieuwe regering in de USA alsook de nieuwe president zijn alreeds aan de macht sinds begin 2009. Het ziet er daar ook niet goed uit. Wat kunnen we hier in de Filipijnen verwachten ? Waarschijnlijk voorstanders die toegeven: ik had er wat anders van verwacht; en tegenstanders die te kennen geven: had ik het niet gedacht ?
Op de foto: een beeld van het Presidentieel Paleis Malacanyang.
Categorie:leven in een ander continent Tags:a title="Vote the best IX11 blog" href="http://www.lexiophiles.com/english/voting-for-the-ix11-blog-competition-started">
16-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
boekverbranding
Boekverbranding is een verschijnsel waarbij boeken die de verbranders onwelvallig zijn, verbrand worden. Het verschijnsel is van alle tijden. Enkele voorbeelden
Qin Shi Huangdi, de eerste keizer van het verenigde China, liet boeken en geschriften van vorige regimes verbranden om zijn regering te legitimeren.
Boeken van Luther werden verbrand op bevel van de toenmalige paus. De boeken van Luther zouden tegen het gezag van de paus 'en dus tegen Gods wil' ingaan.
Na de Spaanse verovering van Mexico werden vele inheemse codices verbrand door Spaanse missionarissen. Bekend in deze context is vooral Diego de Landa.
in 1817 verbrandden Duitse studenten onwelgevallige boeken en voorwerpen die in verband werden gebracht met de Duitse verdeeldheid en de Napoleontische bezetting op het Eerste Wartburgfest; overigens betrof dit wat de boeken betrof een symbolische verbranding waarbij "Makulaturballen" (gebruikte exemplaren en onbruikbare misdrukken) het moesten ontgelden.
In de jaren voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog moesten in Duitsland alle boeken die niet aan de eisen van de Cultuurkamer voldeden verbrand worden. Dit gebeurde onder andere op 10 mei1933 in Berlijn op de Opernplatz. In meerdere Duitse steden gebeurde dit ook. Het ging om boeken van onder andere Thomas Mann, Erich Maria Remarque, Karl Marx en H.G. Wells. In Berlijn staat nu een monument aan de boekenverbranding, namelijk een boekenkast zonder boeken waar je van bovenaf in kan kijken.
Harry Potter boeken van de schrijfster J.K. Rowling werden verbrand door Amerikaanse christenen die de boeken als satanisch beschouwden.
De Da Vinci Code werd verbrand door katholieken, vooral omdat belangrijke figuren van de Bijbel werd bespot en beweerd dat Jezus Christus niet de zoon van God zou zijn.
Het kerkgenootschap Dove World Outreach Center in de Amerikaanse staat Florida bleef tot het uiterste bij zijn plan om op 11 september 2010 korans te verbranden. Het gemeentebestuur had de actie verboden omdat het openbaar in brand steken van boeken in het plaatsje Gainesville niet is toegestaan. De kerk zou ondanks het verbod toch doorgaan met de actie die zij zagen als een herdenking van 9/11 maar zagen er uietindelijk toch maar vanaf.
Boekverbrandingen hebben doorheen de geschiedenis niets anders opgeleverd dan een uiterlijke maifestatie van totalitarisme of van opstand. Diegenen die opstandig waren (of zijn) hebben meestal al andere middelen gevonden om uitdrukking te geven aan hun woede of verontwaardiging. Sommige anderen vinden het nog steeds het beste middel om aandacht te trekken. Waarom ? Iedereen vertelt ons dat boeken steeds minder en minder gekocht worden, laat staan gelezen. Net zoals muziek en speelfilms steeds minder gekocht worden op cd's en op dvd's want mensen kunnen die meer en meer gratis downloaden van het internet. Gratis boeken lezen kan ook al, je dient alleen te weten via welke websites je dat kunt doen; maar boekenlezers voelen zich nog altijd niet erg behaaglijk bij het lezen van een elektronisch boek. Dat zal niet snel veranderen. Dat weten boekverbranders ook wel: juist de reden waarom zij boekverbrandingen aankondigen en er al dan niet mee doorgaan. De symbolische waarde van een boek is veel groter dan een boek op zichzelf en de verbranding van een boek heeft een symbolische en schokkende intensiteit.. Nog maar enkele dagen geleden las ik een bericht op politics.be waarin een kommentator zei: "Islamisten protesteren tegen verbranding van de Koran door zelf de Amerikaanse vlag te verbranden ???" Die vlag is alleen maar een symbool. Door die te verbranden protesteert men. Een boek als de Koran (of de Bijbel of om het even welk boek) verbranden is een misdaad. Dit is de 21ste eeuw... Een tijd waarin, althans volgens sommigen die het zouden moeten weten, er steeds minder boeken gelezen worden. Gaat men nog steeds door met boeken verbranden ?
Categorie:leven in een ander continent Tags:
16-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
15-09-2010
zweten en overleven
Vele Filipinos en Filipinas leven 's nachts, wanneer het donker is. De dagtemperaturen zakken van +30 graden celcius naar +20 graden celcius.(in Metro Manila) en het leven is wat draaglijker 's nachts dan het overdag is. Uiteraard zijn hier konsekwenties aan verbonden: als je werk hebt en overdag je werk moet uitoefenen, en je bent een halve nacht daarvoor opgebleven, heb je weinig energie om die job 's anderendaags uit te voeren. Dat is de reden waarom je hier zoveel mensen ziet slapen overdag wanneer je naar een winkel gaat of naar een shoppingmall of wat dan ook. Misschien is dat zelfs de reden waarom kinderen die naar school gaan zo weinig leren: niet omdat zij niet leergierig zijn, maar gewoon omdat zij geen energie hebben overdag. Kinderen slapen hier 's nachts meestal. Filipino's houden hun kinderen niet met opzet wakker gedurende de nacht omdat de temperaturen dan lager zijn; zij weten ook wel dat lagere temperaturen 's nachts heilzaam zijn voor de kinderen om van een goede nachtrust te genieten zodat die kinderen in de morgen weer naar school kunnen. Maar of die kinderen wel rustig slapen is uiteraard een open vraag, want het muzikaal en publiekelijk lawaai 's nachts is aanzienlijk. Overdag stijgen de temperaturen onvermijdelijk en slinkt de energie van de kinderen. Zij leren niet veel. Zij zweten. De energie overdag van de volwassenen staat alreeds op "laag" omdat zij 's nachts aktief zijn, maar het maakt niet zoveel uit want miljoenen van hen hebben toch geen werk dus moeten ook niet naar fabriek of kantoor.Zij zweten hoedanook. Schoolgaande kinderen 'zien" dit ook wel en zetten niet al te veel energie in, ook al hebben zij die van een regelmatige goede nachtrust, want zij beseffen dat, wanneer zij eenmaal volwassen zullen zijn, zij zich zullen gedragen zoals hun ouders: moe overdag en levendig 's nachts. Een heleboel feesten hier (verjaardagen, rouwrituelen, geboortefeestjes enz.) gaan 's avonds of 's nachts door, omdat het dan koeler is. De deelnemers die toevallig (?) wel een job hebben keren al vroeg naar bed zodat zij de volgende morgen een beetje uitgerust zullen zijn; de anderen gaan door tot in de vroege uurtjes van de morgen want 's anderendaags, na zonsopgang, zal er weer opnieuw een uitputtende zonnige dag zijn die alle energie opslokt.
Categorie:leven in een ander continent Tags:
15-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
14-09-2010
schrijven (2)
In juli 2010 schreef ik al een bericht over het feit dat ik na lange tijd (zo'n dertig jaar !) weer fiktie aan het schrijven ben. Sommige geinteresseerden in deze blog vroegen me al of dit reeds gepubliceerd werd. Neen, tot zover niet. Ik ben nog bezig aan het schrijven van de manuscripten. Elke dag evolueert het en worden er meer pagina's aan de verhalen toegevoegd. Ik heb mezelf een deathline opgelegd: einde van 2010. Dan moeten er een aantal manuscripten afgewerkt zijn. Omdat ik mijn verhalen in handschrift schrijf, dien ik daarna nog enkele weken of maanden te besteden aan het verwerken van de handgeschreven manuscripten naar "word" op computer. Waarna ik ze kan uitprinten en aanbieden aan uitgevers. Ik heb tijd en ik beleef er genoegen aan. Tegen het einde van 2011 hoop ik daar de gepubliceerde resultaten van te zien. Eerst en vooral wil ik een set van drie spionage-romans publiceren. Waarschijnlijk ook een verhalenbundel met enkele novellen waarin de relaties tussen dieren en mensen centraal staan. Er komen alreeds ideeen opzetten voor andere romans en korte verhalen, maar ik noteer deze ideeen als notities en laat deze voorlopig in de koelkast. Men kan niet aan talrijke projekten tegelijkertijd werken en overzicht houden over de eindprodukten. De set van drie spionage-romans komt stelselmatig tot afwerking en, zoals gezegd, tegen het einde van dit jaar, 2010, hoop ik ze te beeindigen. De eerste roman is al zo goed als klaar. De tweede dient nog wat polijsting en de derde nog enkele bijkomende scenes. In de verhalenbundel over dieren is de eerste novelle al kant en klaar en op "word", is de tweede novelle gereed om op "word" gezet te worden en dient de derde novelle nog verder afgewerkt te worden vooraleer er verder iets mee kan gedaan worden. Niet dat veel lezers van dit blog daar van wakker zullen liggen. Dit is in elk geval een opwindende kreatieve tijd voor mezelf..
Categorie:leven in een ander continent
14-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
12-09-2010
vechten tegen de bierkaai
Een bericht op MSN gedateerd 12/09/2010:
"On slow days Philippine tax investigators say they comb through the obituary pages and stacks of sales invoices. On other days they get lucky and get to track the infrequent Porsche or Ferrari. The poorly paid accountants and lawyers are the unlikely shock troops of President Benigno Aquino's anti-corruption campaign, exposing to public shame those accused of cheating the government out of billions of dollars in taxes. Rewards are few and the threat to life and limb is ever-present, but the "Run Against Tax Evaders" team of the Bureau of Internal Revenue is fuelled by civic duty, said its chief prosecutor Claro Ortiz. "It's very exhausting and very dangerous because, you know, we tend to run after big names and big people. There is, of course some sort of risk," he said. His 28-member special team of lawyers is currently handling 155 cases, including that of a pawnbroker who imported a half million-dollar Lamborghini even though he had paid just 600 dollars in taxes in the past 10 years. A luxury car dealer is also in trouble for allegedly cheating the government out of 68.4 million pesos (1.52 million dollars) in duties for a fleet of Lamborghini, Porsche, Mercedes Benz, and Maserati imports. It would take the 49 year-old Ortiz, a father of three, as many more years to earn enough money for a Lamborghini for himself, but he is not fixated on the yawning wealth gap. "We are some sort of a crusader. We try to correct what is wrong," he added. Kim Henares, Ortiz's boss as head of the Bureau of Internal Revenue, estimates just five million of the 38 million working-age Filipinos pay taxes, leaving more than 22 million potential tax dodgers. This has left the Philippines with a wafer-thin revenue base with which to fund its basic operations and provide social services. The government expects a funding gap of nearly 300 billion pesos this year. "We're so creative a race. If they see that they can get away with it, they will try to get away with it," Henares told AFP. The thin ranks of Filipino taxpayers include 1.4 million who describe themselves as self-employed, who may include doctors and other professionals. Finance Secretary Cesar Purisima suspects they may be paying far less than the government is due. "Imagine if we can scare them enough to increase (annual) tax payments by 100,000 pesos each. You do that math. That's 140 billion pesos," Purisima said, musing on the impact of the name-and-shame campaign. "There is nothing wrong with buying luxury cars. Everyone has the right to enjoy their wealth. But the government also has the right to collect taxes and duties," Purisima added. Getting Filipinos to pay the right taxes, however, can expose tax sleuths to danger.Those in the firing line are the revenue bureau's 70-strong team of accountants and lawyers from the National Investigation Division that develops cases out of tips from citizens as well as regular taxpayer audits. Two of the division's chiefs have been assassinated in the past decade. The tax cheats often give themselves away by conspicuous consumption aimed at announcing to the world that they have arrived, according to a member of the division who asked not to be named. The Lamborghini-borne pawnbroker accused of dodging taxes went around in vanity plates and frequented motor shows. "If there is a report of a certain sale and apparently this was not reported, we would try to get documents from third-party sources," the source said. "We pick our battles. We want simple cases," the investigator said. If the tax evasion case involves less than a million pesos, the group, which received some training in the United States, simply sets it aside. The tax investigators also count billboards to compare the tax returns of movie stars and other celebrities to product endorsement contracts that they had signed. But most of their work is routine reading, the source said, both of sales documents and even death notices on daily newspapers. Filipinos' creativity does not end in death, as most appear to evade death taxes. In a sign that the investigators might be having an effect, however, Henares said at least one car dealer has privately complained to her about the impact of the campaign on luxury car sales."
Dus dat is wat de nieuwe regering hier dient op te lossen om de verkiezingsbeloften van korruptie tegen te gaan, waar te maken. Het lijkt niet voor de hand te liggen hoe dat zal aangepakt worden. Vooralsnog worden er nieuwe BTW-tarieven aangekondingd op tabakswaren en alkohol; altijd makkelijke oplossingen op korte termijn; in Belgie worden die ook altijd keer op keer aangepakt samen met petroleumprodukten. Niemand schijnt minder te roken, minder alkohol of benzine te verbruiken omdat de BTW op deze produkten stelselmatig verhoogd wordt. Het is een makkelijke bron van inkomsten voor elke regering en de gezondheid van de belastingbetalers gaat er niet aanzienlijk door vooruit. In Belgie hanteert men het excuus dat men de onkosten voor gezondheidszorgen wil verminderen (onkosten die grotendeels door de overheid worden terugbetaald aan aangeslotenen van de mutualiteiten). In de Filipijnen bestaat er ook wel iets als "mutualiteiten" maar geenszins vergelijkbaar met wat in Belgie en andere Europese landen bestaat. Relatief weinige Filipinos zijn aangesloten bij een mutualiteitsfonds, omdat zij de maandelijkse kontributies toch niet kunnen betalen. Ergo: er gebeuren weinig of geen terugbetalingen vanwege de overheid als er iemand ziek of gehospitaliseerd wordt en verzorging of medicatie nodig heeft. Ergo: dat is geen excuus voor de Filipijnse overheid om BTW te verhogen op tabaks-, alkohol- en benzineprodukten. Maar ze hebben geen excuus nodig; ze doen het toch. Hier en daar zullen er wel goede bedoelingen zijn (de bevolking gezond houden enz); de wegen naar de hel zijn echter geplaveid met goede bedoelingen. En de wegen naar de hel staan vol met verkeer in die richting...
Categorie:leven in een ander continent Tags:
12-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
06-09-2010
arm en rijk
Dat de Filipijnen een derdewereldland is, daarover is iedereen het eens, inclusief de lokale bevolking en de lokale regering. Niemand spreekt dat tegen. Niemand doet er wat aan, inclusief de lokale bevolking en de lokale regering. De nieuwe president Benigno Aquino III heeft weliswaar verklaard dat hij de korruptie in zijn land wil aanpakken en de armoede bestrijden, maar hoe hij dat denkt te doen daar heeft iedereen het raden naar. Op 3 september 2010 verscheen het hiernavolgende artikel op MSN/Philippines (rubriek: nieuws): "About half of the Philippine population considers themselves poor despite robust economic growth, a survey showed on Monday. The independent study by the Social Weather Stations showed that at least 9.4 million families, about 50 percent, considered themselves to be poor, up from 43 percent or 8.1 million in March, a spokesman of the group said. "We asked them to choose between two cards: poor or not poor. We did not ask them why they feel poor," said Leo Larosa, a researcher at polling firm said. This came despite government figures showing that the Philippines recorded a 7.9 percent economic growth rate in the first half of 2010, its best half-year growth record in more than 20 years. The figures were significantly higher than the government's latest poverty study in 2006 showing that 32.9 percent of the population or 27.6 million Filipinos were considered poor. But an economic official said the two sets of data were not comparable as the survey showed people's perception while the government figures were based on income and cost of essential goods. Those surveyed "are comparing their situations. It may be they feel poorer even if they have enough income," said government assistant economic planning director Myrna Asuncion. President Benigno Aquino, who won a landslide election victory on May 10, has vowed to lift the country out of poverty by cracking down on corruption and building much-needed infrastructure. But earlier this month, his government admitted that the country would fail to meet its UN development goal of cutting poverty levels in half by 2015. The Social Weather Stations survey was conducted in June and questioned 1,200 people nationwide. It had a three percent margin of error."
Een bericht zoals dit biedt veel voer voor gedachten en kommentaar. 1) Het onderzoek werd uitgevoerd in juni, maw op het einde van de jaarlijkse grote vakantie in de Filipijnen wanneer velen teruggekeerd zijn van wekenlange bezoeken aan families "in de provincies" en daarbij naar hun normen heel wat geld hebben uitgegeven, en bij het begin van een nieuw schooljaar waarmee onvermijdelijk veel kosten gepaard gaan voor de aankoop van nieuw schoolmateriaal voor de kinderen. 2) Ondanks cijfers van de regering die moeten aantonen dat de economie gegroeid is, blijven die cijfers eigenlijk in het vage over het gemiddelde inkomen van de modale Filipijn. 3) Een opmerking van Myrna Asuncion dat "mensen zich misschien armer voelen zelfs als zij genoeg inkomen hebben" snijdt weinig of geen hout: ik woon hier nu drie jaar en ik stel zelf vast dat vele prijzen van levensmiddelen en andere basisbenodigheden gestegen zijn in die drie jaar; als het inkomen van de modale Filipijn hetzelfde gebleven is, is de levensduurte dus gestegen. Een andere observatie is natuurlijk: wanneer is "genoeg" inkomen genoeg en genoeg voor wat ? Genoeg om te overleven en om dagelijks voedsel te kunnen aankopen ? Als dat het kriterium is voor "genoeg" inkomen, is het geen wonder dat mensen zich arm voelen of armer dan enkele jaren geleden toen zij met eenzelfde inkomen eigenlijk meer konden kopen... 4) Als de regering nu al kan meedelen dat het de ontwikkelingsvoorwaarden van de U.N. om de armoede met 50 % te verminderen tegen 2015 niet zal kunnen halen, bekent de regering eigenlijk dat de toestand erg is er erger dan de vorige regering van presidente Gloria Macapagal Arroyo (van de macht af sinds 1 juli 2010) liet uitschijnen. 5) De nieuwe regering (aan de macht sinds 1 juli 2010) scoort niet erg hoge toppen van populariteit of beter: beantwoordt niet direkt aan de verwachtingen die de kiezers gesteld hadden. Dat is weliswaar een veelvoorkomend fenomeen voor een regering die pas enkele maanden aan de macht is: die dient eerst nog komaf te maken met de "erfenis" van de afgetreden regering en kan slechts stapsgewijze nieuwe dingen verwezenlijken. Het regenseizoen is thans aangebroken en elke maand kunnen we hier nu 1 of 2 tyfoons verwachten. Die zijn uiteraard niet allemaal dodelijk noch desastreus; vele van deze tyfoons gaan gewoon gepaard met hevige regen en dito wind maar trekken al vlug voorbij; 1 tyfoon evenwel van het kaliber van de 2 die in november 2009 op korte tijd elkaar opvolgden is genoeg om het land weer diep in een atmosfeer van verwoesting en wanhoop te dompelen. Na november 2009 kondinge de U.N. aan voor miljoenen dollars aan financiele hulp te zullen bijspringen, maar bijna 1 jaar later is het nog altijd onduidelijk of die fondsen ook aangekomen zijn, waar ze dan wel gebleven zijn en wat er precies mee gedaan werd. Dat zou de taak van journalisten moeten zijn die allerlei nieuwsprogramma's en dokumentaires maken, maar over dat bepaald onderwerp blijven de journalisten hier wel erg stil.
Hieronder volgt een uitreksel uit een Australisch artikel over de Filipijnen: "Poverty is a significant problem, and in combination with high income inequality, it poses a serious threat to stability in the Philippines. The proportion of the population living below US$1.25 a day in 2006 was 23 per cent or around 20 million people. At the same time, about 44 per cent or over 40 million Filipinos were living on less than US$2 a day. While the Philippines was able to reduce poverty incidence from as high as 30 per cent in the early 1990s, the actual number of people living in poverty has increased over the last two decades. The global food and fuel price crises in 2007 and 2008, and the global economic crisis that followed, are estimated to have pushed even more people into poverty.
Economic growth in the Philippines has been unable to lift many of the rural poor out of poverty who traditionally rely on the agricultural sector for employment and typically have less access to basic services, lower levels of education and larger families to support. Even during periods of stronger economic growth, such as 20042008, poverty continued to rise. Various factors have contributed to the lack of progress on poverty reduction in the Philippines. Some of these are:
high population growth, which averaged 2 per cent annually over the past decade, and places additional strain on the cost of household living and demand for basic services
income inequality, which increased in the 1990s and remains relatively highthe poorest 20 per cent of the population accounting for only 5 per cent of total income or consumption
inability of the government to provide sufficient basic services, especially to people in poorer remote regions
vulnerability of poorer communities to natural disasters and civil unrest which adversely affects livelihoods.
The Philippines economy is unique in East Asia for having a large service sector and private consumption comprising around three quarters of the economy. The manufacturing sector is comparatively small and public and private investment is very low. Unemployment and underemployment continue to remain high. The prospect of securing a well-paying job is beyond the reach of many, especially young adults under the age of 25 that comprise about half of the unemployed."
En hieronder een uitreksel van een artikel van Hans Rosling uit Zweden van 2005:
"The Philippines - compared to many other countries is a VERY spoiled country - spoiled by God far more than many other contries in this world. spoiled by having lots of natural recourses readily available for minimum efforts - resources such as - agriculture potential, agriculture resources, agriculture goods - food in all variations grow in abundance with mostly easy work.
the Philippines as much as India are highly fertile for agriculture - resulting in many farmers investing even less or no extra efforts at all to improve harvest or to improve quality of agriculture products and efforts to expand period of possible harvest or increase volume of harvest is widely missing.
farmers in central Europe - such as Switzerland, Germany and other similar countries with though climate, limited period of productive growth in nature need to work hard for every ton of agriculture product harvested - while here in the Philippiens all grows almost on its own without any additional care needed. just sit and wait until mangoes, papaya, banana and other fruits fall down by the tons - into your lap or card box ...
whatever you seed with reasonable care - it grows nicer, faster and bigger than in most other areas of this planet. fruits are more tasty, sweeter and larger than many other places. you find a larger variety of any agriculture product than most places on this planet - almost on any major islands of the Philippines.
but
lack of difficulties made the Philippino people lazy and SPOILED. European farmers had to work hard to have a reasonable harvest of fruits or crop or dairy products - hence once the harvest begins such hard working farmers honor their harvest and remember how much work was involved to get harvest starting and thus such hard working farmers in harsh climate zones keep on working hard to care for their land and keep growth ongoing.
as a result of such extreme laziness among spoiled Philippinos, we have even basic products that COULD grow in abundance HERE in the Philippines - in such abundance to produce for EXPORTS, ... but even such typical local products are still being IMPORTED from OTHER countries. such extreme products do include basic food like RICE - just very recently a shipment of rice imported from USA arrived in the Philippines - a natural rice producing land with plenty of water flooded areas during many months of tropical rainy season - a few ten thousand TONS of rice imported into a rice producing country that has by nature ALL natural condition and weather such as rain, ground water, irrigation facilities form rivers or ground water for EASY rice cultures - still most rice potential is widely UN-tapped all around the country.
another product being IMPORTED despite the fact that we have large UN-used resource potential is sugar cane - brown sugar is imported as a result of insufficient local production."
Deze goeie man vergeet er wel bij te zeggen dat de Filipijnen ongeveer 6 maanden per jaar een droogteseizoen kennen (een fenomeen dat gekend staat onder de naam "El Nino") en een nat seizoen dat dan daaropvolgend heerst en waarin de meeste tyfoons en andere buitengewone weersomstandigheden voorkomen. Koudweg beweren dat Filipijnse boeren lui zijn en niet genoeg werk verrichten op hun land is dus wel erg kortzichtig.
Indien gewenst kan men deze artikels in hun volledigheid nalezen op volgende www: ausaid.gov.au/country/country.cfm?CountryID=31 (voor het artikel uit Australie) en kriyayoga.com/love_blog/post.php/374 (voor het artikel van Rosling).
Categorie:leven in een ander continent Tags:
06-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
03-09-2010
landbouw en moderne technologie
Zopas weer een bericht op MSN: "The mobile phone may soon replace the centuries-old straw hat as the Filipino rice farmer's must-have accessory. Already responsible for helping to topple a government in the Southeast Asian archipelago, mobile phone text messaging could now help launch a neat little agricultural revolution. "Precision agriculture could become available to small-scale farmers at their fingertips within a few minutes," says Roland Buresh of the International Rice Research Institute (IRRI). The institute develops new rice varieties and crop management techniques aimed at reducing poverty and ensuring that rice production is sustainable, has minimal environmental impact and can cope with climate change. The non-profit organisation, which has its headquarters at Los Banos near the Philiipines capital Manila, now hopes to harness the country's mobile-phone mania to bring cutting edge techniques to an ancient system. The Philippines has been called the texting capital of the world, with some 70 million mobile phone users sending up to 300 million messages a day." Ik ondervind elke dag wat voor soort berichten de lokale Filipijnen de wereld insturen naar elkaar: How are you ? I am fine. You are fine too ? That's nice." Niet direkt van wereldbelang en zeker niet een reden waarom mensen een zaktelefoon zouden moeten hebben. Het hoeft niet allemaal van wereldbelang te zijn, dat geef ik toe, maar dien je voor hogervermeld soort berichten geld te verspillen dat je beter zou kunnen gebruiken om voedsel voor jezelf en je familie te kopen ? "In 2001, texting was credited with helping topple then-president Joseph Estrada when it was used to bring tens of thousands of demonstrators onto the streets in protest over corruption. From this month, IRRI scientists led by Buresh plan to use text messaging to send precise management advice and fertilizer recommendations to local farmers by Interactive Voice Response (IVR). All the farmer has to do is dial a number on his mobile phone, toll free. An automated voice message will then ask him a series of questions to which he should respond by pressing a number on the phone keypad. Once he has answered all the questions he will receive a text message with recommendations on the amounts, sources and timings of fertilizer applications for his specific rice paddy. The automated voice recording is available in English and Filipino and asks questions about the season, size of field, harvesting times and water supply. Project scientist Rowena Castillo says small-scale Philippines rice farmers have relied mainly on a trial-and-error approach to crop management. "In the past they've asked technicians (for advice) and (learnt from) their own experience," Castillo told AFP in an interview. But rice farmers are seldom visited by agricultural technicians, Castillo said, while information via text message can reach even the most remote farmers immediately and directly. Although Castillo thinks many young Filipino farmers are already relatively tech-savvy, she admits that the older generation may struggle a bit with the IVR technology. "Sometimes farmers are hesitant to use (the programme), especially old farmers because they are not used to cellphones, but their sons and daughters could help them." However, during initial trials of the programme, most feedback from the farmers had been positive, Castillo said. "Most of them are very enthusiastic because they said that instead of asking the technicians they would use their phones." Rice is the staple food of the Philippines but the country is not self-sufficient and last year it was the world's largest importer of the grain" Men vergeet wel hierbij te vermelden dat ingevolge allerlei misverstanden er in 2009 meer rijst werd ingevoerd dan noodzakelijk, zodat men nu, in 2010, met een teveel zit aan rijst. Geen probleem, de regering kondigde alreeds aan dit teveel aan rijst gratis (?) te zullen uitdelen aan de armen (ongeveer 1/3 van de bevolking). Het zal vechten worden om aan deze gratis rijst te komen... Misschien heeft men dit niet bewust vergeten te vermelden; het maakt gewoon geen deel uit van de kontext van het bericht op MSN. De Filipijnse boeren en rijsttelers gaan nu ook aan het texten via hun zaktelefoons voor advies omtrent de uitoefening van hun beroep. Laten we ons hart almaar vasthouden. Tot zover is de hele SMS-hype 1 grote oplichting geweest waarbij men mensen eerst nieuwsgierig, daarna belust en daarna verslaafd maakte om eraan toe te geven. Het heeft de kommunikatiemaatschappijen fortuinen opgeleverd op kosten van mensen die zich dat eigenlijk niet kunnen veroorloven, maar die men eerst zo gek klaargestoomd heeft dat ze niet zonder dat meer kunnen voortbestaan.Hopelijk kunnen de rijsttelers nog wel verderleven met of zonder, want indien alleen met, ziet de toekomst er maar hongerig uit.
Categorie:leven in een ander continent Tags:
03-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
02-09-2010
meer merkartikelen en reklame
In aansluiting met een vorig bericht: Nestea komt van Nestle. Tang (ook een ijstee, of poederdrank met allerlei fruitsmaken) komt van Kraft. Head & Shoulders shampoo komt van Procter and Gamble; Clear shampoo komt van Unilever. Coca-Cola komt gewoon van The Coca-Cola Company, maar ook Royal (in Belgie heet dat dan: Fanta), Sprite, Eight O'clock icetea, -ijskoffie enz in poedervorm komen van dezelfde firma. Allemaal populair in de Filipijnen. Auto- en bromfietsmerken: Honda, Toyota, jazeker, maar dat zijn dan ook Aziatische merken (van Japan) net zoals Kawasaki en Isuzu. Lijkt me nogal logisch dat die populair zijn in Aziatische landen. Bovendien betaalbaar in aankoop, al dan niet op krediet. Mercedes-Benz, BMW en Porsche zie je hier niet vaak over straat rijden, want gewoon te duur voor lokale mensen om aan te kopen, zelfs tweedehands. Ook de Amerikaanse Fords, Chevrolets en Chryslers zie je hier weinig of nooit. De wetgeving in de Filipijnen is enerzijds erg ingewikkeld, maar anderzijds ook erg eenvoudig waar het geld lenen van een bankinstelling betreft: geen vast werk of geen regelmatig inkomen via een andere bron, dan ook geen banklening. Tenzij je een eigendom hebt of iemand anders borg voor je wil en kan staan. Maar dat is ook al zeldzaam. Als je geen lening kunt bekomen wordt de aankoop van een dure auto algauw onmogelijk. Een heleboel bekende merkprodukten komen van zogenaamde Amerikaanse of Europese giganten, maar niemand heeft nog een duidelijk beeld of deze Amerikaanse of Europese giganten nog wel degelijk in Amerikaanse of Europese handen zijn. Vele grote merken, banken enz. zijn alreeds in handen van Arabische, Latijns-Amerikaanse of Aziatische multi-miljonairs die makkelijk allerlei legale firma's en vennootschappen konden oprichten om verdere aktiviteiten te verwezenlijken, belastingsvoordelen overal ter wereld te genieten en allerlei lokale wetgevingen te kunnen omzeilen of naar eigen voordeel te kunnen gebruiken of misbruiken. Uiteindelijk komt het in vele gevallen hierop neer dat wij, komsumenten, allemaal in het verre of recente verleden betaalden om bepaalde firma's groot te maken, groot genoeg om na een twijfelachtig en illegaal begin volkomen legaal te worden; nu rijden wij, konsumenten, naar de shoppingmalls van deze giganten via benzine die ook al eigendom is van deze firma's om nog meer van hun produkten te konsumeren en slaan nog eens vreugedekreetjes als 1 van deze giganten aankondigt enkele miljoenen te zullen besteden aan "arme landen", wat die giganten alleen doen als zij hierdoor van een niet onaanzienlijk belastingvoordeel kunnen genieten of een korting kunnen genieten op hun vennootschapsbelastingaangifte. Uiteindelijk zijn er alleen maar arme landen, in Europa, Amerika, Afrika, Azie of waar dan ook, en zijn en erkele gigantisch rijke firma's in de wereld. Daartussen is eigenlijk niets. Een vacuum. Dit alles maar om te zeggen dat we ons niet blind moeten staren op televisiereklames voor bepaalde merken, waar ook ter wereld. Dat is onderdeel van de wereldstrategie van deze merken. Iedereen gelooft in die strategie, arme Filipijnen, arme Kenianen en alle anderen in Europa, Amerika, Australie en waar dan ook. Wij leven in de wereld die wij zelf hebben helpen kreeren.
Categorie:leven in een ander continent Tags:
02-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
29-08-2010
reklame en merkartikelen
Onlangs las ik op een blog van een Nederlandstalige die een reis gemaakt had door de Filipijnen: "In de Filipijnen zijn nagenoeg geen andere konsumptiegoederen te krijgen dan merkprodukten. Afgezien van die merken van giganten zoals Unilever, Nestlé, Kraft en konsoorten, zijn er weinig alternatieven zodat de prijzen hoog en stabiel blijven. Die producenten bestoken je dan ook nog nagenoeg elke minuut van de dag met tv- en dagbladreklames, spandoeken en aanplakborden dat het niet meer mooi is. De bevolking wordt er zodanig door gekonditioneerd dat velen geloven dat je het gezin van elementaire dingen onthoudt als je deze merken en luxespullen niet koopt en dat de mensen het handelsmerk noemen in plaats van het product of het voorwerp.
Je wast je dus met de Dove (toiletzeep) en doet op je haar wat Sunsilk (shampoo), trekt je blauwe JAG (jeans) aan met een Bench (shirt), springt in je Nikes (basketschoenen). Dan drink je vlug een Nesvita (granendrankje) of een Chocolait (chocolademelk). Je neemt de Honda (bromfiets), FX (minibusje) of Toyota (personenwagen), tankt even wat Premium (benzine) bij de Shell (benzinestation) en rijdt naar MacDonalds (hamburgertent). Daar eet je een Big Mac (hamburger) en drinkt een Coke (coladrank). Daarna steek je een Marlboro (sigaret) op en gaat shoppen in SM Megamall of SM Mall of Asia (winkelcentra) om nog meer kunstmatig duur gehouden en overbodige merkartikelen te kopen.
Is het verwonderlijk dat shoppen een nationale bezigheid is en dat de reisbrochures en dokumentaties als toeristische attraktie telkens shoppingcenters mee vermelden in hun beperkte lijst van culturele (!) bezienswaardigheden?"
Het is gedeeltelijk waar.
Maar niet helemaal, zoals niets natuurlijk ooit helemaal waar is.
Er bestaan wel degelijk lokale konsumptiegoederen die heel wat goedkoper zijn dan de dure merkprodukten. Voorbeeld: MacDonalds is populair maar Jollibee is dat evenzeer, indien zelfs niet meer. Jollibee is een gelijkaardige keten van fastfood-restaurants maar van Filipijnse origine (thans een joint-venture company van Filipijnen en Chinezen). Je kan daar eveneens een hamburgerbroodje eten en zelfs french fries, maar voornamelijk bestaan de maaltijden toch uit rijst met kip, varkensvlees of vis en meestal zijn de maaltijden daar wel lekkerder dan bij MacDonalds.
Dove toiletzeep is populair, maar je kunt ook Harmony of Extract-zepen kopen en evenzeer andere soorten.
Coke (Coca-Cola) is populair, maar zo is evengoed RC-cola (een Filipijnse variant).
Colgate is populair als tandpasta-merk, maar je kunt netzogoed Unique kopen (tubes met grotere inhoud dan Colgate en het poetst je gebit netzogoed op).
Marlboro is een alombekend sigarettenmerk, maar hier steekt men toch vlug een Hope of een Winston op.
Kledingmerken zoals JAG en Bench en schoenen van Nike zijn populair, maar veel mensen kopen netzogoed kledij en schoenen op de lokale markten en betalen slechts een fraktie van wat ze zouden moeten betalen in de shoppingmalls voor hetzelfde. Bovendien kun je aardig wat piraatproukten kopen op lokale markten (produkten met merknamen maar vervalst). Wie merkt het verschil ? Bovendien zijn die piraatprodukten niet noodzakelijk gefabriceerd door kinderarbeid, waar internationale fabrikanten met grote merknamen zoals Nike enz. nogal eens mee in het nieuws komen omdat zij kinderarbeid zouden aanwenden in allerlei derde wereldlanden om hun produkten te fabriceren aan lage loonkosten met een hoge winstmarge.
Honda en Toyota zijn uiteraard bekende merken van motorfietsen en auto's, maar Isuzu is dat waarschijnlijk nog meer hier ter plaatse.
Als je in Belgie woont, wordt je ook om de oren geslagen met Colgate, Head & Shoulders, Coca-Cola, Dash, VW en honderden andere grote namen. Maar je kunt ook vele goederen vinden bij GB, Delhaize enz. in de reeks witte produkten. Uiteraard zijn de grote merken alom tegenwoordig, op reklameborden en op televisie en radio, want de grote merken hebben het grote geld om dure reklamecampagnes te betalen. Hun produkten zijn overal zichtbaar in supermarkten en shoppingmalls.
Hoedanook lijkt mij het kommentaar van deze toerist een momentopname. Als je hier permanent leeft, merk je wel dat er sterke verschillen zijn. Als ik hier enkel als toerist was geweest, een maal, voor enkele weken, zou ik er ook zo over gedacht hebben. In het begin vroeg ik mij af: maar hoe betalen de lokale mensen dat alles, rekening houdend met het feit dat een modale werkende pilipino slechts ongeveer 10.000 pesos per maand verdient ? Eenvoudig: zij kopen andere, goedkopere produkten. Misschien af en toe, wanneer zij net hun looncheque hebben geinkasseerd, gaan zij zich weleens te buiten aan het kopen van merkprodukten of aan het eten in MacDonalds. Maar ondanks de lagere edukatie van velen, zijn de mensen hier ook geen idioten. Zij beseffen ook wel dat met een maandloon van 10.000 pesos een hele maand moet worden rondgekomen.
Mensen kopen wat ze kunnen, aan prijzen die zij kunnen besteden.
Categorie:leven in een ander continent Tags:
29-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
de doden helpen de levenden
In de Filipijnen is het niet ongebruikelijk voor armen om een onderkomen te bouwen op kerkhoven. With rising real-estate prices and 35% of the city's population living below the poverty level, the dead help the living poor in the Philippine's Capital city, Manila. Maricel E. Burgonio reported on May 27, 2007 in a Manila Times report that, UBS [an investment research firm] said credit growth, which is driven by the real-estate sector, is expected to further expand if fiscal gains continue. Only 7 months earlier a retired Boeing worker now living in the Philippines said, 80% of the Filipino population lives on less than P5,000 - P10,000 per month, about $110-$220. According to the Philippine Construction Network housing costs are P800,000 and up. This simply means the average Filipino has a difficult time affording housing while the poor find it nearly impossible.
In the Philippines, most of the dead are not buried but placed in chambers (mausoleums) above the ground. Some of these vaults are quite large, with multiple yet separate rooms that may resemble a small house. Poor residents, or those evicted from their homes, have flocked to these areas in search of a safe place to reside. Many came as caretakers who maintained the tombs for the wealthy families who own them. Lolo Roque said in a November 2006 interview that he came as a caretaker for his grandparents. Then he received other jobs and decided to remain there. My work is already here, he said.The crypts provide both shelter from the elements and privacy from individuals. Trina Federis, completing an exam for school in 2006, remarked,Here, in [a] public cemetery the living may not be thriving, but definitely, they are surviving among the dead.
Manilas North Cemetery is approximately 110 acres and located within the heart of the city. The cemetery, nearly bisected by a major roadway, is actually a thriving community. The street is quite clean and lined with trees and flowers and provides additional work for many residents of the cemetery. As told by Michael Sullivan in an NPR report on August 8th 2007, as Manila's population grew, so did the cemetery's. There are now basketball hoops, fast-food stalls and mini-markets tucked in among the crypts and tombs. Makeshift schools have been formed with volunteer educators from around the city. However, controversy has since erupted. A new graveyard is being built adjacent to the site and more people are flooding in. There is discord between the novice and long-time residents. "I wish these newcomers would go away," says Christopher Fernandez. "They're giving us a bad name. Roque Rapon says in the same Michael Sullivans report: I learned to live with it [fear of the graveyard.] Now, I'm more afraid of the living than the dead .
Soms zie je hier beelden op televisie, meer bepaald rond Allerheiligen en Allerzielen wanneer het grote publiek massaal de kerkhoven bezoekt om afgestorven familieleden en vrienden te komen bezoeken, van levende bewoners op kerkhoven. Sommigen leven in de crypten, maar de meesten hebben huisjes gebouwd tussen de graven, met materialen die ze hier en daar hebben kunnen bijeenscharrelen: wat hout, wat zink, wat karton, wat palmbladeren, soms zelfs wat stenen. Volgens sommige bronnen leven ongeveer 10.000 families op kerkhoven.
Het zijn surrealistische beelden. In de opmerkelijke film van de Japanse filmregisseur Akira Kurosawa "Dodesukaden of Dodes'ka-den" wordt een beeld geschetst van Japanse armen die op een vuilnisbelt leven en daar een dorp of gemeenschap hebben gebouwd. In de Filipijnen bestaat dat ook. Daarnaast bestaan dorpen of gemeenschappen ook op kerkhoven. In the midst of death, we are alive...
Categorie:leven in een ander continent Tags:
29-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
24-08-2010
buspassagiers gijzelaars van gefrustreerde politieman
Een bus vol met Chinese toeristen werd gegijzeld in de Filipijnen. Na meer dan 10 uren onderhandelen, bestormde de politietroepen de bus, schoten de gijzelnemer dood maar niet vooraleer deze alreeds 8 passagiers had vermoord. "Philippine President Benigno Aquino's Facebook account was on Tuesday flooded with insults and criticism over the botched hostage rescue in Manila than left eight Hong Kong tourists dead."You did not fail us, you are consistently clueless," wrote one critic called Vincent Cruz, a common Filipino name, on Aquino's Facebook wall.More than 250 comments about Monday's hostage drama were posted on Aquino's wall, most of which were critical about the handling of the crisis.Sacked policeman Rolando Mendoza hijacked a busload of Hong Kong tourists in a crazed bid to get his job back. Eight of the passengers were killed when commandos attempted to storm the bus more than 10 hours into the ordeal.Some netizens focused on the impact the crisis, which was televised around the world, would have on the Philippines' reputation internationally."(T)ransmitted live via satellite show all over the world: The police so dumb and lack of skill, equipment and training etc," wrote Albert Au.Gerald Nicomedes expressed frustration at Mendoza, Aquino and the police who admitted to making mistakes in ending the ordeal. "MENDOZA IS CRAZY... WAVING AT THE CAMERAS. HE AND NOYNOY (Aquino's nickname) ARE BOTH RETARDS... EVEN THE POLICE ARE USELESS..." Aquino, a 50-year-old who came to power less than three months ago, has used Internet social networking tools such as Facebook to drum up popular support to his campaign to fight corruption. A total of 1.94 million users of the popular global networking site have clicked on the button signifying they "like" Aquino's site. More than 16 million Filipinos use Facebook, making it the seventh-largest country user." De emoties laaien overal hoog op of dat wil men althans het publiek laten geloven. In Hong Kong waar de Chinese toeristen vandaan kwamen heeft men al laten verstaan dat de Filipijnse politie het drama verkeerd heeft aangepakt. Er waren minstens 25 mensen aan boord van de bus, dus het had erger kunnen zijn. De gijzelnemer was klaarblijkelijk een ontslagen politieman die deze wanhoopsdaad zag als een middel om zijn job terug te krijgen (of te sterven bij die poging, lijkt meer waarschijnlijk). Nog niet zo lang geleden had ik het met een kennis uit Belgie over het feit dat in de Filipijnen het leven eerder gezapig verloopt: geen zelfmoorden, geen echtscheidingen (want niet wettelijk toegestaan) , geen bloedbaden tenzij tengevolge van natuurlijke fenomenen zoals tyfoons. De westerse wijze van samenleving lijkt ook hier meer en meer ingang te vinden: recent waren er berichten over allerlei zelfmoorden (onder andere de zoon van de Filipijnse akteur Cesar Montano die zichzelf een kogel door het hoofd schoot tengevolge van een ruzie met zijn vriendin), echtscheidingen (prominent natuurlijk die van Kris Aquino, dochter van voormalig presidente Corazon Aquino en zuster van huidig president Benigno Aquino III, die wegging bij haar echtgenoot, de basketballspeler James Yap (wat nu plots weer voor wettige toelating in aanmerking komt want celebriteiten hebben altijd een streepje voor), en nu weer een bloedbad zoals dit geval waar een ontslagen werknemer tot een aantal daden komt zoals het gijzelen van een bus en het vermoorden van talrijke passagiers als ultieme wanhoopsdaad. Het leven verloopt zelfs hier in de Filipijnen niet zo gezapig als meestal wordt aangenomen. Desalniettemin maakt men er in de pers meer van dan het is en blaast men het busdrama zelfs op tot internationale proporties. Waarschijnlijk omdat dit het bot bij uitstek is waaraan journalisten kunnen kluiven. Voer voor de honden en sensatie voor het volk. Nog even doorbijten en de Filipijnen zijn net zo westers als het westen.
Categorie:leven in een ander continent
24-08-2010, 17:47 geschreven door cheverrant1
zwarte weduwen in belgie
Vanmorgen gelezen op MSN: "In de haven van Antwerpen zijn zwarte weduwen aangetroffen op Amerikaanse legervoertuigen die uit Afrika komen. Er werden een viertal giftige spinnen gevonden, maar volgens Koen Van Keer van Arachnologia Belgica (Arabel) kunnen er evengoed nog tientallen verstopt zitten.
Een verdelgingsfirma wacht op toestemming van Volksgezondheid om de dieren te doden. "De spinnen worden verdelgd met methylbromide, wat een schadelijk gas is voor de mens. Vandaar dat Volksgezondheid eerst toestemming moet geven." De legervoertuigen staan in openlucht, maar de kans is klein dat de vogelspinnen zich gaan verspreiden. "Zelfs als ze dat wel zouden doen omdat ze bijvoorbeeld geen voedsel meer vinden, is het onwaarschijnlijk dat ze zich hier definitief gaan vestigen. Daarvoor is het hier te koud en te vochtig", aldus Koen Van Keer." En dan onmiddellijk een kommentaar van een andere lezer op dezelfde site: "AFRIKA, AFRIKA ZOALS IN AMERIKA. WIE ZONG DAT LIEDJE WEER K3 ZEKER ??? HET ZIJN DIE SMERIGE AFRIKANEN DIE AL DIE SPINNEN EN ANDER GESPUIS NAAR HIER BRENGEN. NIET TE VERWONDEREN DAT WE HIER OPGESCHEEPT ZITTEN MET AL DIE ZIEKTES VAN DIE SMERIGE ZWARTE AFRIKANEN. BUITEN ERMEE OF TERUGSTUREN NAAR HUN LAND VAN HERKOMST MAAR JA HIER IS HET BELGIE, HET LAND VAN PATEKES EN FRIETE !!!!!!!! SCHANDALIG !!!!!!!!"
Het meest schandalige is dat kommentatoren dat soort berichten kunnen plaatsen. Hij doet meteen uitspraken over terugsturen van Afrikanen, niet over de spinnen in kwestie. Wat bedoelt hij met "hier opgescheept zitten met al die ziektes..." ? Zijn er hoegenaamd ziektes dan in Belgie die afkomstig zijn van Afrika ? Ik denk het niet. Tenzij de man AIDS bedoelt dat volgens sommige populaire bronnen afkomstig is van Afrikaanse apen of van medische experimenten in Afrika, en wat al niet meer.
Ik kan mij nog herinneren van toen ik een kleine jongen was dat er nu en dan nieuwsberichten waren over (mogelijk giftige) spinnen uit het buitenland die Belgie binnenkwamen op bananenboten. Iets wat men kan verwachten in elke grote havenstad ter wereld. Er is nooit een plaag ontstaan, voor zover ik weet. De kreatuurtjes worden opgemerkt en afgemaakt of gevangen en overgebracht naar een dierentuin. Het probleem is natuurlijk dat thans elk mogelijk onrustbarend bericht in het nieuws aangegrepen wordt om paniekerige en onverdraagzame kommentaren te publiceren. In de Filipijnen kijkt men toch wel wat gemoedelijker tegen al die dingen aan. Men maakt niet onmiddellijk allerlei uitzinnige kommentaren over van alles en nog wat. De frustraties in Belgie en in Europa lopen hoog op. Het zou beter zijn als de mensen daar tot wat meer relativiteit kwamen.
Categorie:leven in een ander continent
24-08-2010, 06:04 geschreven door cheverrant1
23-08-2010
warme dagen, koele nachten
Hier in Antipolo City, waar ik woon, is het thans zo'n dertig graden celcius overdag en 24 graden celcius 's nachts. Aangenaam slapen. Ik hoef zelfs de elektrische fan in de slaapkamer niet op te zetten om rustig te kunnen slapen. 's Morgens slaap ik tot negen of tien uur en ontwaak opgewekt. Het is nu het zogenaamde regenseizoen en het regent inderdaad wel bijna elke dag gedurende enkele uren. Goed voor de planten in de tuin. Goed wanneer het 's nachts regent, dan hebben weinigen er last van en het stopt de muziek die velen hier spelen in het holst van de nacht als ondersteuning voor videoke-apparatuur (bekend als karaoke in Europa en Noord-Amerika) waarbij iedereen wil zingen of kwelen. Het stof wordt van de straten gespoeld als het overdag regent en er is heel wat stof om weggespoeld te worden: want mensen timmeren alle dagen aan hun huizen, straten worden niet of nauwelijks geveegd door vegers van de gemeente, mensen die geen gas kunnen betalen om te koken kopen wat steenkool en steken dat in brand in hun overdekte voortuinen en koken op dat vuur. Dat vuur verspreidt ook wel stof. Gas komt niet uit leidingen hier. Als je gas wilt dien je een fles gas te kopen bij een plaatselijke winkelier en die fles aan te sluiten op een darm van je kookfornuis. Kost ongeveer 600 pesos momenteel of iets minder dan 10 EUR. Vele mensen hier kunnen zich geen gas veroorloven. Dan koken ze maar op een vuurtje gestookt met steenkool. Iedereen behelpt zich zoals het kan. En veroorzaakt stof, uiteraard. Goed dat het vaak regent nu. Wat zei Robert DeNiro alweer in de film Taxi Driver (1976, geregisseerd door Martin Scorsese): Someday a real rain will come and wash all this scum off the streets."
Categorie:leven in een ander continent
23-08-2010, 12:40 geschreven door cheverrant1
de smerigheid en de illusie van netheid
Als ik met mijn vriendin al eens Makati bezoek, waarschuwt zij mij elke keer: gooi je sigarettepeuk niet zomaar op straat. Je kunt wel eens beboet worden door een voorbijwandelende politie-agent. De hoofdstraten van Makati zijn inderdaad erg rein; onophoudelijk zie je straatvegers het weinige vuilnis dat er achtergelaten is opruimen, inklusief sigarettepeuken. Voorbijwandelende politie-agenten doen meestal niets meer dan voorbijwandelen en hun uniform openbaar vertonen en alzo een gevoel van veiligheid kreeren. Ik denk dan vaak: hebben die straatvegers eindelijk eens wat te doen; niets is frustrerenders dan een werk te doen dat je eigenlijk niet hoeft te doen. Als er geen vuilnis of sigarettepeuken op straat zouden liggen, zouden die vegers eigenlijks niets te doen hebben. Makati, het financiele en zakelijke hart van de Filipijnen, ligt er erg proper bij, althans in de hoofdstraten. Er zijn daar ook wel wijken waar arme mensen wonen, maar daar kom je nooit. Mocht je er komen tref je er onvermijdelijk achtergelaten vuilnis en rommel aan. Makati is in eerste plaats een centrum waar veel buitenlanders wonen en werken; het centrum waar de aandelenbeurs is en waar ontelbare hoofdkwartieren van banken gevestigd zijn. De wolkenkrabbers reiken tot in de hemel en iedereen schijnt wel te varen daar, in tegenstelling tot de meeste andere plaatsen in de Filipijnen. Zakenmensen doen daar elke dag hun ding en wensen niet gekonfronteerd te worden met smerigheid. Ik denk dan ook vaak: als het gemeentebestuur van Makati straatvegers kan betalen, waarom kan men het dan niet in andere steden ? In bepaalde wijken van Marikina (niet erg ver gelegen van Antipolo City waar ik woon) kan men eveneens straatvegers bekostigen en je ziet daar geen peukje op de grond liggen. In november laatstleden raasde er weliswaar een tyfoon over de Filipijnen die sommige streken erger trof dan andere; Marikina was 1 van de ergst getroffen regios en achteraf was er smerigheid overal, achtergelaten door de wateroverlast. Toen hadden die straatvegers daar eindelijk weer eens wat te doen.
Categorie:leven in een ander continent
23-08-2010, 09:09 geschreven door cheverrant1
drie babies dood in duitsland... heeft niemand kommentaar ?
Twee recente nieuwsberichten op internet: "In een ziekenhuis in de Duitse stad Mainz heeft het toedienen van een
vervuild voedingsinfuus tot de dood van een derde baby geleid. Het afgelopen weekend stierven
al twee baby's uit een groep van elf, die verontreinigde voeding kreeg
toegediend. Van vier andere baby's is de toestand nog kritiek. Het
ziekenhuis sluit niet uit dat de speciale babyvoeding in de eigen
apotheek besmet is geraakt. Justitie onderzoekt of medewerkers van het
ziekenhuis zich aan strafbare feiten schuldig hebben gemaakt" en "Mainz, Germany - Three newborn babies have died and five were in
critical condition on Sunday after receiving contaminated intravenous
drips at a hospital in Germany. All the children were patients
at Mainz University Hospital in western Germany. Hospital officials
said 11 children had been given nutritional infusions which were
contaminated with an unspecified bacteria. All the babies who died on Saturday had been in an intensive-care ward because they were seriously ill before the infusion.According to the hospital, the infusions had been individually
prepared for each patient in the hospital pharmacy department using
components from a commercial supplier."
Vreemd dat ik daarover geen kommentaren lees van Belgische zanikers. Velen in Belgie menen uiteraard nog steeds dat men geen fouten maakt in Duitsland... Of misschien zijn die babies wel van Arabische oorsprong en vinden velen het wel goed dat die gestorven zijn (zonder dat met zoveel woorden te zeggen, vandaar geen kommentaar...) .
Dit artikeltje heeft niets te maken met impressies van een Belg in Zuid-Oost Azie maar sluit wel aan bij enkele vorige berichten op dit blog die handelen over onverdraagzaamheid vanwege allerlei kommentatoren op het internet...
Categorie:leven in een ander continent
23-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
22-08-2010
uitwisseling van gedachten
Hier een antwoord van mij op een recent bericht van een Belg waarmee ik regelmatig korrespondeer over het internet. De Belg in kwestie had er net enkele weken vakantie opzitten in de Filipijnen en was teruggekomen in Belgie. "Wat ik in je bericht vooral gewaarword is dat je onder de indruk bent van de opgedane ervaringen. Zoals vanzelfsprekend is na een lange reis in het buitenland en vooral in verre streken. Na terugkomst blijft men altijd nog een tijd nazinderen en nadenken over wat men daar gezien en beleefd heeft. Het kontrast tussen arm en rijk is inderdaad erg groot in de Filipijnen. Mijns inziens lijkt het kontrast groter dan het is als je het vergelijkt met Europa of andere westerse landen. Ik bedoel: in Europa (en dus ook Belgie) en in Noord-Amerika en Australie wonen de meeste mensen in min of meer degelijke huizen, hebben werk, hebben een spaarboekje bij de bank of kunnen soms zelfs wat aandelen of staatsobligaties kopen. Pensioenuitkering is er voor later. Het lijkt allemaal goed georganiseerd en met zorg en aandacht voor het welzijn van de gewone mens. Het kontrast met de rijken is evenwel even groot, ook al lijkt het niet zo groot. Pas vorige week las ik een bericht op MSN over de ex-echtgenote van Hemut Lotti; zij schijnen al zo'n acht jaar geleden uiteen gegaan te zijn en hij heeft haar bij de scheiding 1 miljoen EUR gegeven. Acht jaar later leeft die echtgenote in abominabele omstandigheden van voedselpakketten van het OCMW want het geld is op, maar zij leeft wel in een kast van een villa die te koop staat maar niet verkocht raakt ter waarde van 750.000 EUR ! De omstandigheden hoe het zover is kunnen komen zijn ongetwijfeld belangwekkend voor fans van Lotti en voor showbizz-liefhebbers in het algemeen, maar wat mij vooral opvalt is dat een zanger in Belgie zijn echtgenote bij scheiding een bedrag van 1 miljoen EUR kan meegeven. 1 miljoen EUR ? De meeste gewone mensen verdienen dat niet zelfs als zij hun hele leven hard werken. De gewone werkende mens in de Filipijnen verdient ongeveer 10.000 pesos per maand, dat is ongeveer 170 EUR. Onlangs had ik een gesprek met enkele familieleden van mijn vriendin en vroeg hen naar het veronderstelde bedrag van hun pensioen. Deze familieleden zijn ook al in hun vijftiger jaren en kunnen op 60 met pensioen (60 jaar is hier de algemene pensioenleeftijd, zowel voor mannen als vrouwen). De algemene regel schijnt te zijn dat wanneer men regelmatig gewerkt heeft en minstens 10 jaar lang bijdragen heeft gestort aan het plaatselijke pensioenfonds, men kan genieten vanaf 60 jaar van een pensioen van maximum 10.000 pesos. Lijkt goed want het pensioen bedraagt dan ongeveer net zoveel als het maandelijks inkomen voordien. En vergeleken met Europa is het ook goed, in die zin dat wanneer mensen op pensioen gaan ongeveer hetzelfde blijven ontvangen dan wanneer zij nog werkten. 10.000 pesos is natuurlijk maar 10.000 pesos. De prijzen van allerlei dagelijkse dingen en voedsel zijn ook hier aan het stijgen, en er worden alsmaar meer kinderen geboren. De bevolking in de Filipijnen bedraagt momenteel ongeveer 90 miljoen en men schat dat tegen 2015 er 100 miljoen zullen zijn. Twee miljioen aangroei dus elk jaar. Elk jaar verschillende tyfoons die een deel van de landbouw verwoesten... En dus een deel van de rijstvelden die toch de belangrijkste bron van voedsel zijn voor Filipijnen. Het is niet echt nodig dat je over veel geld beschikt om hier comnfortabel te komen wonen als westerling. 'Veel" geld hebben is hoedanook relatief. Met een modaal Belgisch inkomen (hetzij van een zakelijke opbrengst, hetzij van een Belgisch pensioen) kun je hier leven als God in Frankrijk of als Vlaamse leeuw in de Filipijnen. Veel geld hebben hier betekent netzoveel als veel geld hebben in Europa of in Noord-Amerika: dekadent leven met al dat geld, het geld spenderen aan overdreven dure produkten, aan drugs, aan seksuele pleziertjes, aan auto's, huizen met zwembad en golfterrein, aan private jachten en private helicopters enz. Mensen met veel geld hier zijn net als mensen met veel geld overal elders; kompleet egoistisch en levend in een wereld die veraf staat van de gewone werkelijkheid. Ondanks alle berichten over de saamhorigheid van Pinoy's doen ook de rijke Filipijnen niets of weinig aan de verbetering van hun minder fortuinlijke landgenoten en doneren alleen als hen dat belastingvoordeel kan opleveren of ten goede komt aan hun reputatie. Goed, tot zover mijn nogal cynisch oordeel. Wat de toekomst van kinderen betreft als een westerling hierheen verhuist en zijn nageslacht meebrengt, denk ik het volgende: kinderen die afkomstig zijn van een gemengde relatie (half westers, half Filipijns) zullen gevoeliger zijn voor de lokale problematiek dan andere kinderen die volledig westers zijn; toekomst is er zeker voor kinderen die normaal begaafd zijn en die naar de universiteit kunnen gaan. De Filipijnen is een derdewereldland, en derdewereldlanden hebben niet de gewoonte om te verzinken in nog iets diepers dan dat, maar integendeel om zich omhoog te duwen uit het moeras (mogelijk niet in Afrika, maar in Azie alleszins). De ekonomische vooruitgang in China zal ongetwijfeld een enorme inspiratie zijn voor andere Aziatische landen. Wel, tot zover mijn kommentaar. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Zoals je kunt merken: half cynisch en toch ook behoorlijk positief. Ik denk nog altijd positief en er lijkt voorlopig niets aan de horizon op te doemen om mij van gedachten te doen veranderen.
Categorie:leven in een ander continent
22-08-2010, 10:01 geschreven door cheverrant1
21-08-2010
relativiteit van schoonheid en nachtmerrie
De Filipijnen is zowel een land van schoonheid als van nachtmerries. De schoonheid voor toeristen is uiteraard die van hagelwitte stranden geflankeerd door kokosbomen, met airconditioned hotels in de nabijheid en hotelpersoneel dat voortdurend in de weer is om aan de kleinste gril van de toerist gehoor te geven in de hoop enkele pesos te kunnen opstrijken. De nachtmerrie is vaak wat ik dagelijks zie op straat, omdat ik hier leef en dagelijks om me heen kijk. Ik zie schurftige honden met soms kwalijk uitziende gezwellen aan hun lijven over straat kuieren, ik zie de kadavers van katten op straat liggen, half opgevreten door rode mieren en nog amper herkenbaar als kadavers van katten. Ik zie bedelaars met allerlei lichamelijke misvormingen: zonder armen, zonder benen, met tumoren op de plaats van hun neuzen die hen erdoen uitzien als figuren uit Nerostrips (maar niet grappig). Ik zie kinderen met armen die eindigen in handen die gebalde vuisten maken omdat de vingers ingegroeid zijn in de handpalmen. Ik zie mongolen, blinden , kreupelen. Ik zie dingen hier die je nooit of zelden ziet in Belgie, niet omdat die dingen daar niet voorkomen maar omdat ze zoveel mogelijk verborgen worden gehouden. Op televisie wordt er wel elke avond opnieuw aandacht besteed aan een ander geval. Mensen die chirurgisch kunnen geholpen worden, maar die geen middelen hebben om dat te bekostigen. Dat is niet zo uitzonderlijk: ook in Belgie worden dergelijke beelden daarvan vertoond op televisie. Sommige afwijkingen of misvormingen kunnen medisch en/of chirurgisch verholpen worden maar zijn zo duur dat er beroep gedaan wordt op het publiek om stortingen te doen ter hulp. Uiteraard gaat het wel om reele gevallen, vooraleer men die op televisie brengt, ook hier. De bevolking is hier zowat tien keer groter dan in Belgie. Het aantal mensen dat in povere omstandigheden leeft is groter dan de totale Belgische bevolking. Het aantal werkelijk armen (mensen die eigenlijk niets hebben en waarvan het moeilijk in te beelden is hoe die dagelijks overleven) is ongeveer de helft van de Belgische bevolking. Dat laatste is een voorzichtige (officiele) schatting. Wees gerust: als u een toeristisch uitstapje plant naar een van die hagelwitte paradijselijke stranden in de Filipijnen, is er weinig kans dat u de nachtmerrie-achtige kant zult zien. De nachtmerries zijn vooral aan te treffen in de grote overbevolkte steden waar de modale toerist nauwelijks op eigen houtje een wandelingetje maakt buiten het hotel waar hij verblijft. Vooraleer ik hier definitief kwan wonen was ik hier al twee keer als toerist geweest en ook ik zag toen niet of nauwelijks iets van schokkend schrijnende toestanden. Nadat ik hier kwam wonen zag ik ze natuurlijk wel. Wen ik eraan ? Ja en neen. Ja, omdat het dagelijkse kost wordt om te zien. Neen, omdat het altijd schokkend blijft om te zien hoe mensen en/of dieren er bij lopen en niet geholpen (kunnen) worden. Als ik een misvormde bedelaar nu en dan enkele pesos toesteek, is hij verheugd. Met enkele pesos kan die alweer wat voedsel kopen. Ik voel mij er nooit werkelijk verheugd over dat ik in staat ben om enkele pesos toe te steken, want dat zijn druppels die meteen verdampen op een hete plaat. Maar ik leer het te aanvaarden en ondertussen is er natuurlijk de schoonheid van het land, de eeuwige dualiteit van bekoorlijkheid an afkeer dat het leven is.
Categorie:leven in een ander continent
21-08-2010, 11:27 geschreven door cheverrant1
alweer negen doden bij aanvallen van communisten
Vanmorgen, 21 augustus, kwam het alweer tot bloedige konfrontaties tussen communistische rebellen en leger in de Filipijnen.
De inhoud van een persbericht van AFP: "Communist
guerrillas killed eight policemen and a local official in coordinated
attacks in the central Philippines on Saturday, the police commander for
the region said. New People's Army (NPA) gunmen murdered a village official at his
home at dawn and then ambushed a police patrol sent to investigate the
killing, said Chief Superintendent Arnold Revilla, the regional police
chief. The rebels set off a roadside bomb as the patrol approached the
village official's home, then raked it with gunfire, Revilla told
reporters by telephone. He said the dead included the deputy police commander of Catarman city, Senior Inspector Necasio San Antonio. The attackers then stole the victims' firearms, he added. Revilla said police reinforcements were flown by helicopter into
the hamlet, near Catarman on Samar island, amid concern that there were
more unexploded bombs on the village road. The 5,000-member NPA has been waging a Maoist rebellion across
much of the Philippines since 1969 that has left thousands of people
dead."
Vandaag 21 augustus is Ninoy Aquino-day, een speciale feestdag ter herdenking van de moord op de vader van de huidige president en de echtgenoot van voormalig presidente Corazon Aquino. Hij werd vermoord bij zijn terugkeer uit de Verenigde Staten op de luchthaven van Manila op 21 augustus 1983 door daders die nog steeds onbekend en onbestraft zijn, maar waarvan wordt aangenomen dat zij in politieke opdracht werkten. Het zal wel geen toeval zijn dat er nu vandaag weer gewelddadige konfrontaties waren tussen rebellen en leger. Niets is toeval en alles heeft een bedoeling en een motief.
Geen steen wordt op een andere steen gelaten zolang men stenen kan verplaatsen.
Categorie:leven in een ander continent
21-08-2010, 11:16 geschreven door cheverrant1
18-08-2010
bus-ongeval
Alweer een bus-ongeval in de Filipijnen, dit keer is de tol vijfendertig doden. Een bericht van vandaag van AFP: "Thirty-five people were killed when a packed passenger bus plunged into a deep ravine in the northern Philippines on Wednesday, authorities said said.The bus, carrying 47 Filipinos, had just left the mountain resort city of Baguio when its brakes failed, local fire chief Senior Superintendent Richard Villanueva told AFP. National police spokesman Senior Superintendent Agrimero Cruz told reporters that 35 people were confirmed dead. "Six other passengers were rescued seriously injured and unconscious, while the rest (were) rescued with injuries," he said. The bus conductor, John Patrick Flores, said he survived by jumping out of the door before the vehicle plunged into the ravine. "The driver tried to ram the bus into a mango tree to prevent it from falling, but failed," he said. Police Senior Inspector Leo Guay, who led the search and retrieval operations, said the destroyed vehicle rested on its side on shrub-covered ground. He said the steep slope made it difficult for rescuers to retrieve the mangled bodies from inside the wreckage. "There were a few survivors, including the driver and the conductor. It happened very quick, the driver just lost control," Guay said. Guay said police were in the process of informing relatives of the victims, but said no one from the company that owned the bus had so far come forward to help. Baguio is about 200 kilometres (120 miles) north of Manila. Road accidents, often involving old buses and careless drivers, are common in the Philippines. Fifteen people were killed last month when a bus slammed into a concrete wall in Cebu, the Philippines' second biggest city. Twenty-one people, among them Iranian medical students, were killed a month earlier, also in Cebu, when a bus fell off a cliff." Als zoiets in Belgie of in Europa gebeurt, spreekt men nooit onmiddellijk van roekeloze busbestuurders. Als puntje bij paaltje komt spreekt men vaak van bestuurders die door vermoeidheid de kontrole over het stuur verloren. Vermoeidheid van alsmaar weer achter het stuur te moeten kruipen van toeristenbussen en niet genoeg personeel in die busmaatschappijen om elkaar af te wisselen. Hetzelfde hier. Toegegeven, bestuurders van om het even wat voor vehikel rijden wat roekelozer dan in Belgie. Genoeg landen evenwel, zelfs in Europa, staan bekend voor roekeloos rijden: Italie, Frankrijk, Portugal enz. Toerisme is nu eenmaal "big business" en toeristen moeten op hun bestemming worden gebracht. Af en toe gebeuren er daarbij fataliteiten.
Categorie:leven in een ander continent
18-08-2010, 11:57 geschreven door cheverrant1
17-08-2010
hebt u dat ook wel eens ?
Hebt u dat ook wel eens, daar in Belgie ? U kijkt naar een website zoals www.politics.be en u wordt zo depressief van al die kommentaren daar dat u eigenlijk geen zin meer overhoudt om aan diskussies deel te nemen ? Vooraleer ik van Belgie naar de Filipijnen verhuisde, nam ik soms deel aan diskussies op www.politics.be. Maar het is (niet aleen: lijkt) verspilling van tijd. De kommentatoren daar gaan graag een welles/nietes spelletje aan met andere kommentatoren. Niemand heeft begrip voor iemand anders. De onderwerpen zijn allerhande, van binnenlandse politiek naar buitenlandse politiek, over religie, samenleving, ekonomie, groene thema's enz. Het zou erg interessant kunnen zijn voor velen, maar nu lijkt het alleen interessant voor wetenschappers aan een of andere universiteit die statistieken aanleggen over hoe gefrustreerd al die kommentatoren wel zijn en hoeveel percent zij uitmaken van de totaliteit van de bevolking en van het aantal kommentatoren op de site. In de Filipijnen zijn er ook allerlei gelijkaardige sites en de sinds kort nieuw verkozen regering heeft beslist om allerlei nieuwe sites te openen op het web, op Facebook, Twitter en wat al niet, zodat de modale kommentator geen gebrek heeft aan forums waarop het ongenoegen kan kenbaar gemaakt worden. Vooraleer de regering deze websites kreeerde waren er natuurlijk al allerhande mogelijkheden om het algemene ongenoegen via mobiel teksten uit te drukken (niet voor niets worden de Filipijnen aangeduid als de texting capital of the world...). Het feit dat er zoveel armen zijn die eigenlijk geen pesos overhouden voor dagelijks voedsel, laat staan voor het aanschaffen van "load" voor hun mobiele telefoonapparaatjes, heeft de regering er waarschijnlijk toe genoopt om websites aan te maken waarop iedereen die 10 of 15 pesos per uur kan besteden in een lokaal internetcafe kommentaren kan plaatsen. Het gaat zelfs verder dan dat: indien mensen iets konstateren in hun lokale omgeving (of waar dan ook) dat weleens verdacht zou kunnen zijn en misschien zelfs krimineel, worden zij verzocht om dit kenbaar te maken via deze websites. De overheid zal dan onderzoek instellen naar aanleiding van het gerapporteerde en indien nodig ingrijpen. Er wordt benadrukt dat medelingen via internet en mobiele teksten anoniem zijn, wat uiteraard nonsens is want mededelingen via computer kunnen getraceerd worden via IP-adressen en mededelingen via mobiele telefoons kunnen getraceerd worden via het gebruikte telefoonnummer. Dit alles lijkt erg sterk op een variant van Big Brother (dat als showprogramma hier enorm populair is) en dat als informatiebron in Rusland in de jaren vijftig nog populairder zou geweest zijn mocht men toen over internet en mobiel teksten hebben beschikt... De mensen hier zijn verslaafd aan teksten via hun zaktelefoontje en zullen ongetwijfeld ook meer en meer verslaafd raken aan internetten en e-mailen van zodra de mensen daar enigzins de financiele mogelijkheden voor krijgen. Hoedanook kan het soms wel eens nuttig zijn om verdachte kriminele aktiviteiten door te spelen aan de overheid, maar vooral zal het leiden tot allerhande intolerantie vanwege burgers tegenover andere burgers en tot willekeurige verdachtmakingen, en dan ook nog tot kompleet overbodige welles/nietes-kommentaren zoals op Belgische websites.
De Filipijnse bevolking schijnt momenteel wat onder de indruk te zijn van allerlei gebeurtenissen op politiek vlak.
In aansluiting met een vorig bericht:
In de Filipijnen is het niet ongebruikelijk voor armen om een onderkomen te bouwen op kerkhoven.
Vanmorgen gelezen op MSN: "In de haven van Antwerpen zijn zwarte weduwen aangetroffen op Amerikaanse legervoertuigen die uit Afrika komen. Er werden een viertal giftige spinnen gevonden, maar volgens Koen Van Keer van Arachnologia Belgica (Arabel) kunnen er evengoed nog tientallen verstopt zitten.
Hier in Antipolo City, waar ik woon, is het thans zo'n dertig graden celcius overdag en 24 graden celcius 's nachts. Aangenaam slapen. Ik hoef zelfs de elektrische fan in de slaapkamer niet op te zetten om rustig te kunnen slapen. 's Morgens slaap ik tot negen of tien uur en ontwaak opgewekt. 
Als ik met mijn vriendin al eens Makati bezoek, waarschuwt zij mij elke keer: gooi je sigarettepeuk niet zomaar op straat. Je kunt wel eens beboet worden door een voorbijwandelende politie-agent.
Twee recente nieuwsberichten op internet: "In een ziekenhuis in de Duitse stad Mainz heeft het toedienen van een
vervuild voedingsinfuus tot de dood van een derde baby geleid. Het afgelopen weekend 
De Filipijnen is zowel een land van schoonheid als van nachtmerries. De schoonheid voor toeristen is uiteraard die van hagelwitte stranden geflankeerd door kokosbomen, met airconditioned hotels in de nabijheid en hotelpersoneel dat voortdurend in de weer is om aan de kleinste gril van de toerist gehoor te geven in de hoop enkele pesos te kunnen opstrijken.
Hebt u dat ook wel eens, daar in Belgie ? U kijkt naar een website zoals www.politics.be en u wordt zo depressief van al die kommentaren daar dat u eigenlijk geen zin meer overhoudt om aan diskussies deel te nemen ?
