Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
De oudere broer van mijn vriendin doet vandaag alweer auditie voor een ander showprogramma op televisie: It's Showtime (ABS-CBN). Iets over dat programma: "What began as a search for the countrys most entertaining acts two
years ago turned out to be a hit variety program that launched a
thousand trends for Filipinos here and abroad. The show has, in its own way, established itself as its own brand of
entertainment thriving on spontaneity and animated conversations. It is
more fun in Showtime as it keeps churning out popular catchphrases and
gimmicks, draws people and barangays together to showcase their
talents, and finds thrill and joy in the most mundane situations. It's Showtime will be hosted by Vhong Navarro, Anne Curtis, Billy
Crawford, Karylle, Kuya Kim Atienza, Teddy Corpuz, Jugs Jugueta and
Vice Ganda, whose camaraderie, spontaneity, talents, and shared sense of
humor have brought joy to kapamilyas. Joining them in "It's Showtime"
are dance master Jhong Hilario, and favorite "ex hurados" Ryan Bang, and
Coleen Garcia. Together, they will be bringing a new and more exciting show filled
with surprises and engaging segments that will make viewers experience more fun in showtime". Uiteraard is het programma min of meer van dezelfde kwaliteit als Wil Time Bigtime op TV5 waaraan de oudere broer van mijn vriendin al eerder meedeed. De spelletjes zijn enigszins anders, de reclamespots en de sponsors van het programma zijn wellicht iets minder expliciet tijdens de uitzendingen (maar niet minder gedurende de reclame-onderbrekingen die zowat om de tien minuten plaatsvinden...), de spelkandidaten zijn zoals altijd mensen uit het volk die een beetje kunnen zingen en/of dansen en uit hun dak gaan van bezieling omdat zij op televisie kunnen verschijnen. Het gekrijs van het publiek in de zaal (alsook de vooraf opgenomen klankgeluiden die te pas en te onpas ten gehore worden gebracht) is een pak heviger dan bij Wil Time Bigtime en doet denken aan het lawaai dat dieren in een jungle maken. Goed. Als de broer van mijn vriendin er alweer enkele duizenden pesos mee kan verdienen, is dat aardig meegenomen voor hem. Hij werkte voordien als een OFW (Overseas Filipino Worker) in Qatar, gedurende zowat tien jaar. Na een misverstand met zijn werkgevers aldaar werd hij terug naar de Filipijnen gezonden en probeert nu op alle mogelijke manieren wat te verdienen. Ik weet dat hij als kelner werkzaam was in een of ander restaurant/hotel in Qatar en niet alleen als kelner die eventjes het menu van de gasten komt noteren maar als zogenaamde "zingende" kelner; dat houdt in dat de kelner in kwestie over een goeie zangstem beschikt en gedurende vastgestelde uren wat willekeurige liedjes of verzoeknummers van klanten ten gehore kan brengen in de zaal. Ik weet niet waarover het misverstand ging tussen hem en zijn werkgevers hetgeen hem zijn baan kostte, en ik vermoed dat ik dat nooit te weten zal komen. Het doet er ook weinig of zelfs helemaal niets toe, voor mij. Hij logeert nu voorlopig bij een jongere broer van de familie in Antipolo City en probeert op televisie wat aan showprogramma's mee te doen. Hij heeft een behoorlijke zangstem en dus zijn de kansen dat hij geselcteerd wordt als kandidaat in showprogramma's reeel. Hij was reeds aanwezig bij Wil Time Bigtime op een andere zender en kan wel uitgekozen worden om aan andere showprogramma's deel te nemen. "Neen" heeft iedereen al, "ja" kan men krijgen en als "ja" dan ook nog vergezeld gaat van enkele duizenden pesos, waarom zou men het laten liggen?
De jongere zuster van mijn vriendin auditioneerde, maar helaas voor haar niet succesvol. Zij raakte tot in de reeks van de twintig laatste finalisten, maar viel toen af. Kennelijk waren er andere kandidaten die hogere stemmen hadden en/of harder konden schreeuwen. Geen wonder want schreeuwerig zingen is een geliefde hobby van meisjes en vrouwen alhier. Hoedanook, als troost kreeg zij een aantal toegangsbiljetten om toekomstige episodes van het showprogramma Wil Time Bigtime bij te wonen, zij het als publiek in de zaal. Zelfs voor dat soort toegangsbilejetten staan honderden mensen dagelijks in de rij aan de deuren van de televisiestudio waar het programma wordt opgenomen, in de hoop zo'n biljet te kunnen bemachtigen, binnen te geraken en een showprogramma levensecht te ervaren, misschien wel willekeurig uitgekozen te worden als deelnemer aan een of ander spelonderdeel en met wat duizenden pesos huiswaarts te kunnen keren. Andy Warhol zei al in 1968 dat "In the future, everyone will be world-famous for 15 minutes." Weinige Filipijnen zijn vertrouwd met de naam Andy Warhol. In Belgie zijn er wellicht meer mensen vertrouwd met de naam. In Belgie staan er minder mensen dagelijks aan de deuren van televisiestudios om een gratis toegangsbiljet te kunnen buitmaken voor een of ander showprogramma. Waarschijnlijk raken zij zelfs gemakkelijk binnen om in de zetels voor het publiek plaats te nemen, want er moeten toch mensen in beeld gebracht worden die lachen en applaudiseren wanneer een studioknecht buiten beeld met de bordjes "lachen" en "applaus" rondgaat... In de Filipijnen gaat het er allemaal wat meer rechtaan aan toe. Mensen willen op televisie of tenminste zo dicht mogelijk in de buurt van televisiecamera's komen als mogelijk. Zij zullen wel lachen en applaudiseren, op elk gewenst of ongewenst moment. Geen studioknechten nodig, alleen maar zwaargespierd veiligheidspersoneel om de boel wat in toom te houden. Wie zijn de mensen in dat publiek? Een legertje van werklozen en/of mensen die niets anders te doen hebben dan vanaf 's morgens al aan de deuren van televisiestudio's post te vatten om een toegangsbiljet te kunnen bemachtigen voor eigenlijk omhet even welk programma waarbij publiek is toegelaten.
Foto: de danseressen van het programma Wil Time Bigtime.
Categorie:leven in een ander continent
28-08-2012, 17:29 geschreven door cheverrant1
25-08-2012
Openbaar vervoer
Laat mij beginnen met enkele specificaties over het openbaar vervoer per metro in en rond Manila. Eerst de zogenaamde LRT:
"The Manila Light Rail Transit System, popularly known as the LRT, is a metropolitan rail system serving the Metro Manila area in the Philippines. Although referred to as a light rail system because it originally used light rail vehicles, it is more of a rapid transit
(metro) system, such as high passenger throughput, exclusive
right-of-way and later use of full metro rolling stock. The LRT is
operated by the Light Rail Transit Authority (LRTA), a government-owned and controlled corporation under the authority of the Department of Transportation and Communications (DOTC). Along with the Manila Metro Rail Transit System (MRT-3, also called the Blue Line), and the Philippine National Railways (PNR), the LRT is part of Metro Manila's rail transportation infrastructure known as the Strong Republic Transit System (SRTS). Quick and inexpensive to ride, the LRT serves 579,000 passengers each day. Its 31 stations along over 31 kilometers (19 mi) of mostly elevated track form two lines. LRT Line 1, also called the Yellow Line, opened in 1984 and travels a northsouth route. LRT Line 2, the Purple Line,
was completed in 2004 and runs eastwest. The original LRT Line 1 was
built as a no-frills means of public transport and lacks some features
and comforts, but the new LRT Line 2 has been built with additional
standards and criteria in mind like barrier-free
access. Security guards at each station conduct inspections and provide
assistance. A reusable plastic magnetic ticketing system has replaced
the previous token-based system, and the Flash Pass introduced as a step
towards a more integrated transportation system. Many passengers who ride the LRT also take various forms of road-based public transport, such as buses, to and from a LRT station to reach their intended destination. Although it aims to reduce traffic congestion
and travel times in the metropolis, the transportation system has only
been partially successful due to the rising number of motor vehicles and
rapid urbanization. The network's expansion is set on tackling this problem".
The line is located along the Epifanio de los Santos Avenue
(EDSA), one of Metro Manila's main thoroughfares. It has thirteen
stations along its 16.95 km track which passes through the cities of
Makati, Mandaluyong, Pasay and Quezon City. While originally intended to
decongest EDSA, the MRT-3 has been only partially successful in
decongesting EDSA, and congestion is further aggravated by the rising
number of motor vehicles.The expansion of the system to cover the entire stretch of EDSA is
expected to contribute to current attempts to decongest the thoroughfare
and to cut travel times.
Dit mag allemaal erg efficient en gebruiksvriendelijk klinken en eenmaal in een station aangekomen is het dat ook wel. Vooraleer men in een station aankomt om daar gebruik te maken van het systeem, is een andere zaak. Een voorbeeld vanuit eigen ervaring, reizend vanuit Antipolo City naar Makati: ik woon in Antipolo City, minder dan 23 kilometers verwijderd van het dichtstbijgelegen LRT-station Santolan. Het duurt bijna een uur om vanuit Antipolo City naar dat bepaalde station te rijden met een gemotoriseerd voertuig (jeepney, taxi met of zonder meter, eigen wagen, motorfiets) want het verkeer is druk, men is altijd wel ergens bezig met openbare werken langs de weg waardoor de baan versmald wordt en gedurende lange tijd is het stapvoets aanschuiven aan belangriijke kruispunten. Eenmaal aangekomen in het LRT-station Santolan gaat het vlug want reisbiljetten kunnen worden aangekocht aan automaten en zowat elke vijf tot zeven minuten komt er wel een voertuig voorbij. Vanuit Santolan dien ik over de stations Katipunan, Anonas te gaan en af te stappen in het volgende: Araneta Center- Cubao Station. De reistijd bedraagt amper enkele minuten. Van daaruit is het te voet door minstens twee shoppingmalls (Gateway Mall en Farmers Plaza) om het dichtstbijgelegen MRT-station te bereiken. Hier kan men geen resibiljetten kopen aan automaten maar dient aangeschoven te worden aan door personeel bediende loketten en de reizigers staan in lange rijen. Eenmaal aan de beurt geweest en een biljet bemachtigd blijkt het alweer vlug te gaan: om de vijf tot zeven minuten komt er wel een voertuig langs. Vandaaruit dien ik over de stations Satolan (een andere Santolan dan voorheen!), Ortigas, Shaw Boulevard, Boni, Guadalupe, Buendia te gaan om uiteindelijk af te stappen in Ayala. De reistijd over al die stations bedraagt al vlug tien tot vijftien minuten. Daarna hangt het er vanaf wat en waar je in Makati wil doen en hoeveel taxi's, jeepneys of tricycles je daar nodig hebt om ergens te geraken.
Bij afloop dien je ook weer terug te keren, op dezelfde manier (maar uiteraard in tegenovergestelde richting).
Foto: Araneta Center - Cubao Station.
Categorie:leven in een ander continent
25-08-2012, 17:40 geschreven door cheverrant1
24-08-2012
Showtime
Gisteren, 23 augustus 2012, was een oudere broer van mijn vriendin 1 van de kandidaten in een populaire show op de Filipijnse televisie. Het programma is genaamd Wil Time Bigtime, wordt uitgezonden op TV5 en bestaat uit een aantal onderdelen waarin spelkandidaten aan allerlei min of meer sportieve spelletjes dienen deel te nemen om wat duizenden pesos binnen te rijven en daarna uit een ander aantal onderdelen waarin spelkandidaten zichzelf dienen voor te stellen aan de wereld, een min of meer emotioneel toespraakje kunnen houden voor familieleden of geliefden, een liedje kunnen zingen en daarmee hun al dan niet aanwezige showtalent kunnen demonstreren en daarna weer een quizje mogen doen die hoofdzakelijk bestaat uit het herkennen van deuntjes van liedjes of het raden van de naam van de performers van die liedjes. Het klinkt simpel, maar het is niet neerbuigend bedoeld. Het is een spelprogramma als een ander. De kandidaten die eraan meedoen, na geselecteerd te zijn door middel van een voorafgaandelijke auditie, beleven hun vijftien minuten van faam op televisie en verdienen al gauw zo'n tienduizend pesos, wat een aanzienlijk bedrag is in de Filipijnen. Men kan meer winnen (tot 1 miljoen pesos in cash, een auto, een huis met grond). De oudere broer van mijn vriendin had vooraf geauditioneerd en was geselecteerd om deel te nemen. Hij won geen adembenemende dingen, maar ging toch naar huis met tienduizend pesos. Een andere broer die hem vergezelde en een kort toespraakje mocht houden kreeg tweeduizend pesos. Bovendien kreeg hij zendtijd bij een razend populair showprogramma, vertolkte een liedje (Delilah van Tom Jones) en kon huiswaarts keren na een bevredigende avond van kortstondige roem. Hij is een ex-OFW (Overseas Filipino Worker) en de geselecteerde kandidaten behoorden allemaal tot die categorie, want elke avond komt er een andere categorie geselecteerden aan bod. Tijdens de show deed hij overgeestdriftig zoals Filipijnen meestal doen wanneer zij op televisie komen, maar uiteindelijk viel het nogal mee. Vandaag doet een jongere zuster van mijn vriendin auditie voor hetzelfde showprogramma, ditmaal rond kandidaten die liedjes kunnen zingen met een erg hoge stem. Ook al een ongemeen populair thema bij Filipijnen: hoe hoger men kan zingen of schreeuwen, hoe beter. Hopelijk kan de jongere zuster van mijn vriendin haar keel wijd openzetten en wordt zij geselecteerd.
Foto: beelden van Wil Time Bigtime.
Categorie:leven in een ander continent
24-08-2012, 00:00 geschreven door cheverrant1
14-08-2012
Nog altijd de moessonregens en een nieuwe tyfoon in aantocht
Het regent hier vrijwel onafgebroken. Soms eens enkele luttele uren respijt, maar onvoldoende lang om de boel op te drogen. De balans van dodelijke slachtoffers na de voorbije weken (eerst was er tyfoon Gener op het einde van juli en begin augustus, daarna waren er de moessonregens) is opgelopen tot 85. Tyfoon Gener eiste lang niet zoveel slachtoffers op als de erop volgende regens... Daarna kondigde er zich alweer een nieuwe tyfoon aan: Helen (internationale naam: Kai-Tak).Die ging voorbij zonder noemenswaardige feiten. Nu is het weer de buert aan Igme (internationale naam: Tembun). Dit is nog maar tyfoon nummer 9 van 2012 en gemiddeld zijn er 19 per jaar. We hebben er dus nog heel wat voor de boeg vooraleer het 2013 wordt...
De slachtoffers van de laatste verwoestende tyfoon zijn alweer begraven, de balansen zijn opgemaakt door de overheid (mag ik veronderstellen). Voorlopig gaat het leven weer door. De armen laten de rijken hun eigen plan trekken en proberen iets van hun eigen verliezen te recuperen door middel van de rijken. En meer dan soms is het net het omgekeerde...
Foto: een momentopname van de gevolgen van tyfoon Gener.
Categorie:leven in een ander continent
14-08-2012, 00:00 geschreven door cheverrant1
09-08-2012
Na de regenval
Het is 09 augustus 2012, in de vroege namiddag. Ik ontwaakte vanmorgen omstreeks 9 uur en sindsdien heeft het nog niet geregend over deze omgeving. De zon verschijnt zelfs nu en dan en droogt de voortuin snel op. De temperatuur is nog altijd relatief koel (minder dan 25 graden celcius), tenminste koel in vergelijking met de gebruikelijke temperatuur (30+ graden celcius). Op de televisie zijn de meeste dagelijkse en gebruikelijke showprogramma's afgelast en bericht men over de noodtoestand. Overal overstromingen, schade en slachtoffers. Als het voor enkele dagen ophoudt met regenen, zal de toestand zich vlug herstellen. Dan worden de gebruikelijke showprogramma's op televisie terug hervat en zal het catastrofe-nieuws al vlug verminderen en uiteindelijk ophouden. Dan wordt het weer balansen opmaken, calculeren hoeveel slachtoffers er uiteindelijk gevallen zijn, voor hoeveel geld er schade werd aangericht aan steden, gemeenten en aan de landbouw en een verzoek tot hulp indienen bij de Verenigde Naties. De voorbije drie weken waren buitengewoon nat en catastrofaal. 2011 was alreeds een overwegend nat jaar. 2012 zal dat waarschijnlijk moeiteloos overtreffen als de weersomstandigheden niet verbeteren gedurende de resterende maanden van het jaar. Dit keer kwam de zware regenval rechtstreeks over Metro-Manila. Vele regios in Metro-Manila zijn getroffen door overstromingen, zelfs op een relatief korte afstand van waar ik woon. Antipolo City (waar ik woon) werd gelukkig alweer grotendeels gespaard van rampen,omdat het zich op een hoogte bevindt en de regenval dus een weg naar lagergelegen gebieden opzoekt. Er was meer schade in mijn tuiin dan in de voorbije jaren, en ook de schade aan het huis zelf is iets meer uitgebreiderdan in vorige jaren. Dat draait dus uit op een karweiman onder de arm nemen om de opgelopen schade te herstellen. Financieel zal dat best meevallen, want de schade is echt niet enorm. Een goeie karweiman kan dat op 1 dag herstellen.
De regenval hier was dit keer wel wel buitengewoon. Tot
overstromingen is het niet gekomen in Antipolo City, maar natuurlijk wel
in het lager gelegen Marikina City en op vele andere plaatsen in Metro
Manila. De regenval trof Metro Manila rechtstreeks en op 48 uur viel er
zoveel regen als anders over een hele maand augustus. De balans: meer
dan 60
doden en alweer voor honderden miljoenen pesos schade aan wegen,
gebouwen, landbouwgewassen en noem maar op...
Steeds
meer lees ik kritische artikels in de Filipijnse pers (geschreven door
Filipijnse verslaggevers, in het Engels) over de verantwoordelijkheid
van de overheid (of het gebrek daaraan). Steeds vaker lees ik dat de
overheid schuldig is aan de gevolgen van de overvloedige regenval omdat
de overheid niets doet om waterwegen vrij te houden van blokkerende
afval, omdat men oogluikend het aantal illegaal gebouwde huisjes
(chanties) toelaat op rivieroevers die keer op keer boven hun normale
waterpeil stijgen bij meer dan normale regenval en dus ook meer
slachtoffers veroorzaken enz.
Het belangrijkste
punt op de agenda van de president heden ten dage schijnt evenwel te
zijn korte metten te maken met een news anchor, Noli De Castro. Deze is
al sinds vele jaren een populaire news anchor bij een van de meest
bekeken televisiezenders in Metro Manila, namelijk ABS-CBN. Bij de
presidentsverkiezingen van 2004 won hij het vice-presidentschap onder
verkozen presidente Gloria Macapagal Arroyo, waarna hij de
televisie-omroep tijdelijke verliet om zijn
vice-presidentsverantwoordelijkheden te vervullen. Na de
presidentsverkiezingen van 2010, ging hij zijn vroegere taak als
nieuwcommentator weer opvatten, bij ABS-CBN. Om onduidelijke redenen
heeft het tot 2012 geduurd vooraleer dit een doorn in het oog werd van
de huidige president, Benigno Aquino III, maar nu lijkt het meer en meer
waarschijnlijk worden dat De Castro zal moeten opstappen als
nieuwscommentator omdat het deontologisch niet verantwoord wordt
beschouwd dat een ex-vice-president van een andere partij een
journalistieke job kan uitoefenen (of opnieuw uitoefenen). Ik heb geen
idee of je de actualiteiten hier op de voet volgt, maar het komt mij
voor dat de huidige regering en president voornamelijk werk
maken van het elimineren van voormalige politieke tegenstanders. Soms
terecht, vaak overbodig. Wanneer de huidige regering en president
eindelijk eens werk gaan maken van de beloften van hun verkiezingscampagne lijkt minder duidelijk en hoe
langer hoe meer hypothetisch; de huidige regering is al meer dan 2 jaar
aan het bewind, heeft weliswaar een regeringstermijn van 6 jaar, maar
doet niets substantieels in het laatste jaar voorafgaand aan de volgende
verkiezingen zodat er nog maar 3 jaar effectief regeren overblijft. Een
van de voornaamste punten van de verkiezingscampagne van de huidige
regering en president was en is het realiseren van de zogenaamde RH bill
(RH staat voor Reproduction Health). Men wil de bevolkingsaangroei
afremmen door de modale Filipijn te sensibiliseren voor familie-planning
en zodoende de armoede afremmen. Let wel: afremmen, niet proberen op te
lossen. Dat initiatief zal wellicht nooit realiteit worden, want de
oppermachtige
Rooms-Katholieke kerk hier is er fel tegen gekant. Minder volk betekent
minder gelovigen. Armoede zou ook kunnen afgeremd worden door meer jobs
te creeren, maar daarvoor lijkt de verbeeldingskracht van de overheid
te gering. Armoede zou kunnen afgeremd worden door de
levensomstandigheden te verbeteren, maar daarvoor zijn de initiatieven
onvoldoende of compleet onbestaande. De verbeeldingskracht en de
initiatieven vanwege de overheid schijnen nog altijd in de richting van
corruptie te gaan waarbij ongelooflijk veel geld aangewend wordt om
buitenlandse bankrekeningen te spijzen en weinig of niets over te houden
voor de verbetering van het land.
Het zijn helemaal niet hetzelfde
toestanden als in Belgie; in Belgie spreekt men veel en vaak van
zakkenvullerij vanwege de overheid, maar in vergelijking met de
schaamteloosheid waarnmee dat hier gebeurt zijn het in Belgie kleine
jongens of houden de grote jongens aldaar toch iets meer over voor het
gewone volk.
Alles
wel beschouwd zijn de barre weersomstandigheden dan wel overkoombaar en
die doen zich ondanks hun regelmaat toch eerder uitzonderlijk voor of
niet altijd met catastrofale resultaten.
Foto: Noli De Castro.
Categorie:leven in een ander continent
09-08-2012, 00:00 geschreven door cheverrant1
02-08-2012
Alweer een orkaan en dan de moessonregens
Typhoon Gener (internationale naam: Saolo) passeerde over de Filipijnen meer dan een weekgeleden. Met onvoorspelde kracht. Pagasa, Philippine Atmospheric Geophysical and Astronomical Services Administration oftewel het nationale weerbureau, had de orkaan weliswaar zien aankomen maar schatte de kracht ervan verkeerd in, althans volgens woordvoerders van de organisatie. De tyfoon heeft inmiddels het land verlaten en ging richting Taiwan. De zuidwestelijke moessonregens die gebruikelijk zuid-oostelijk Azie teisteren in deze periode van elk jaar, zijn ongekend hevig en worden aangewakkerd door allerlei tyfoons die over een groot gebied van Azie scheren.
Een bericht in de Inquirer van 08 augustus 2012: "MANILA, Philippines The death toll from intense rains that have been
battering Metro Manila and nearby provinces since Monday has risen to
19. Affected persons in Ilocos, Central Luzon, Calabarzon, Mimaropa and
National Capital Region were 267,850 families or 1,230,813 persons. Displaced persons, who were outside and inside evacuation centers, were 163,007 families or 783,707 persons. As of Tuesday 10 p.m., there were 126 impassable roads in Ilocos,
Central Luzon, Calabarzon, Western Visayas, Cordillera and NCR due to
flooding."
Op minder dan drie weken tijd zijn er meer dan 60 doden te betreuren geweest, door verdrinking of electrocutie veroozaakt door vochtig geworden stopcontacten en natte electrische apparatuur die men zonder nadenken inplugde. De schade aan infrastructuur en landbouw beloopt nu reeds vele tientalllen miljoenen pesos. De meeste scholen en universiteiten zijn gesloten voor de rest van de week, niet enkel
voor de veiligheid van de schoolgaande kinderen en studenten, maar niet
in de laatste plaats omdat leerkrachten zich niet naar hun werk kunnen
begeven omwille van overstroomde of anderszins geblokkeerde wegen.
Hierna enkele fragmenten van een artikel verschenen in de Manila Timesop 07 augustus 2012 en geschreven door ene Ernesto Herrera: "Let us not blame Pagasa for wrong forecasts. Sometimes, indeed, Pagasa gets it wrong, like when you get good weather but forecasts are full of heavy rain and thunderstorms. Pagasa
assured us that with its new equipment it can predict typhoons with
considerable accuracy, so the government can plan and prepare for them
to minimize casualties and property damage.But meteorology is not an exact science even with all the tools at your disposal and especially with climate change at hand. It is not just here. Daily weather is increasingly flip-flopping between sunny and cloudy, and downpours and dry days. A study, which was written about in Science Daily on November 16, 2011,
found that day-to-day weather has grown increasingly erratic and
extreme, with significant fluctuations in sunshine and rainfall
affecting more than a third of the planet. Princeton University
researchers reported in the Journal of Climate that extremely sunny or
cloudy days are more common than in the early 1980s, and that swings
from thunderstorms to dry days rose considerably since the late 1990s. The day-to-day variations could affect what scientists can expect to see as Earths climate changes, according to scientists."
Het artikel gaat zo nog een tijdje door. Ongeacht of Pagasa nu plotseling over nieuwe apparatuur beschikt of niet, wil ik toch even een interview aanhalen dat zo'n twee jaar geleden voor de televisie (ABS-CBN) werd afgenomen van een verantwoordelijke van de weerkundige organisatie. Het programma werd uitgezonden in een reeks die The Bottom line heette en de moderator/interviewer was Boy Abunda (geen onbekende op televisie en zeker niet iemand die oppervlakkige programma's presenteert alshij het enigszins kan vermijden). De verantwoordelijke nerd verklaarde dat de tekortkomingen van Pagasa niet enkelte wijten zijn aan verouderde apparatuur, maar ook aan ongemotiveerd personeel dat weinig verdient of althans stukken minder dan hun collega's in andere landen en er bijgevolg niet erg om maalt wat voor weersituatie er zich op een gegeven ogenblik voordoet en niet sneller zal alarm slaan dan noodzakelijk is. Al te snel alarm slaan is natuurlijk nooit goed, want daarmee kunnen paniektoestanden bij bevolkingen gecreeerd worden. Te laat alarm slaan is uiteraard nog minder goed, want als men kon vermoeden dat er zich ernstige omstandigheden zouden kunnen voordoen is het beter om tijdig de daarvoor in aanmerking komende organisaties te waarschuwen zodat die reddings- en medisch personeel kunnen mobiliseren om zich stand-by te houden. Helemaal geen alarm slaan, al dan niet omdat het salaris klein en onbevredigend is en de motivatie bijgevolg ver zoek, is uit den boze. Hoedanook, zelfs verondersteld dat Pagasa over vernieuwde apparatuur beschikt (maar nog niet over gemotiveerd personeel) en alles nog altijd vierkant draait, waar blijft dan de ultramoderne, state-of-the-art apparatuur van de USA, Europa, Japan, China enz? Wat doet men in die landen met alle mogelijke informatie die binnenkomt van allerlei hoogtechnologische satelieten die in de ruimte zweven en alle weertoestanden van seconde tot seconde registreren en rapporten dienaangaande doorzenden? Als men in de USA, Europa, Japan, China enz. sneller alarmerende berichten binnenkrijgt van een ernstige weerstoestand over bijvoorbeeld de Filipijnen (maar evengoed over om het even over wat voor land of streek dan ook), waarom waarschuwt men de collega's van het betrokken land of streeks dan niet per e-mail dat er iets op til is? Stellen dat het weer onvoorspelbaar geworden is door de klimaatsverandering, is toch wel naief. Ik mag aannemen dat de klimaatsverandering er de accuraatheid van weersvoorspellingen niet op vooruit geholpen heeft; ik mag toch wel aannemen dat de hoogtechnologische weersatelieten die jaar na jaar de ruimte ingeschoten worden en xxxjoenen dollars, euros, Japanse ye, Chinese yuan enz kosten degelijk besteed zouden kunnen worden... Zelf ben ik geen weerkundige en niet tewerkgesteld in een meteorologisch instituut. Sommigen zullen dan ook zeggen: het is makkelijk om kritiek op iets te hebben als je niet weet waarmee je te maken hebt. Tja, hetzelfde geldt ook voor andere dingen; waarom laat men mensen voor politieke partijen stemmen als de mensen geen benul hebben van wat politiek inhoudt? Voor de geniddelde stemmer zijn politici zakkenvullers, zo eenvoudig is het voor hem. Zelfs een gemiddelde stemmer zou toch kunnen beseffen dat politiek bedrijven wel degelijk wat meer inhoudt... Voor de gemiddelde werknemer zijn werkgevers patroons die winst maken met gebruik van andermans zweet en inspanning. Zelfs een gemiddelde werknemer zou toch kunnen beseffen dat een bedrijf leiden en in stand houden wel degelijk wat meer inhoudt... Ik neem aan dat de ontelbare weerinstituten, waar ook ter wereld gesitueerd, geen eenvoudige taak hebben en dat die taak er waarschijnlijk steeds gecompliceerder op wordt. Toch zou een behoorlijke communicatie tussen al die weerinstituten veel kunnen vergemakkelijken of zelfs rampen kunnen helpen voorkomen...
Het regent hier vrijwel onafgebroken. Soms eens enkele luttele uren respijt, maar onvoldoende lang om de boel op te drogen. De balans van dodelijke slachtoffers na de voorbije weken (eerst was er tyfoon Gener op het einde van juli en begin augustus, daarna waren er de moessonregens) is opgelopen tot 85. Tyfoon Gener eiste lang niet zoveel slachtoffers op als de erop volgende regens...
