Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Jesus "Jesse" Manalastas Robredo, de Secretary from the Department of the Interior and Local Government (vergelijkbaar met de minister van binnenlandse zaken in Belgie), kwam om het leven bij een vliegtuigongeluk op 18 augustus 2012. Hierna een uitreksel uit een biografisch artikel dat enkele dagen na het overlijden gepubliceerd werd: "On August 18, 2012 (PHT), the Piper PA-34-200 Seneca I aircraft (registered RP-C4431) carrying Secretary Robredo crashed off the shore of Masbate City. He was scheduled to go home and watch his daughter's swimming competition in Naga City. The Philippine Department of Interior and Local Government
said that the pilot sent a distress call to the Masbate airport
requesting an emergency landing. The plane never made it to the airport
and crashed in the sea. His body was retrieved three days later, August 21, 800 meters from the shore and 180 feet below sea level."
Secretary Robredo had een undersecretary (oftewel een onder-minister), genaamd Rico E. Puno. Onmiddellijk na de berichtgeving van het verdwijnen van het vliegtuig waarin secretary Robredo werd vervoerd, werden er inbrekers betrapt die de kantoren en het appartement van de vermiste doorzochten. De inbrekers bleken in dienst te zijn van undersecretary Puno, maar waarnaar zij precies op zoek waren bleef aanvankelijk onopgehelderd. Het is nog altijd officieel onopgehelderd, maar er gingen steeds meer stemmen op om undersecretary Puno uit zijn ambt te ontslaan omdat hij in verband wordt gebracht met het aanvaarden van steekpenningen om een wapendeal goed te keuren (wapens bestemd voor de PNP oftwel de Filipijnse nationale politie) en omdat hij verdacht wordt van betrokkenheid bij "jueteng".
Volgens schattingen wordt er met "jueteng" (spreek uit: wetteng) zo'n vijftig miljoen Filipijnse pesos per dag verdiend. "Jueteng" is een soort van gokspel met cijfers, maar illegaal in de Filipijnen. Miljoenen inlanders doen er aan mee.
Verschillende scenario's zijn denkbaar: - Secretary Robredo deed onderzoek naar de omstreden wapendeal alsook naar de verantwoordelijken van en betrokkenen bij het illegale gokspel. Het is niet ondenkbaar dat het vliegtuig dat hem vervoerde gesaboteerd was en hij dus niet door een ongeval om het leven kwam maar omwille van een moordaanslag, zodat zijn onderzoeken, indien al niet definitief beeindigd door zijn voortijdig overleden, dan toch onderbroken en op de lange baan geschoven worden. Tijd winnen is altijd van belang voor mensen die zich bedreigd voelen en zich van bezwarend bewijsmateriaal willen ontdoen... - Undersecretary Puno was onpopulair bij vele andere politici. Hij blijft alle beschuldigingen ontkennen, maar heeft ondertussen wel ontslag genomen uit zijn functie "om de eer aan zich te houden" zoals dat heet. Misschien is hij de zondebok die gezocht en gevonden werd en kwam het ongeval van secretary Robredo daarbij van pas om allerlei verdachtmakingen (die nog altijd niet hard gemaakt werden) uitgebreider het land in te sturen en de carriere van undersecretary Puno onmogelijk verder te zetten maakte. - Manuel "Mar" Araneta Roxas II (geboren op 13 mei 1957) is een gewezen Senator of the Philippines. Hij is de zoon van voormalig Senator Gerry Roxas en de kleinzoon van ex- PresidentManuel Roxas. Op 7 juni 2011 werd hij door President Benigno Aquino III aangeduid als de nieuwe Secretary of Transportation and Communications. Onlangs, op 31 augustus 2012, droeg President Aquino hem voor als de nieuwe Secretary of Interior and Local Government, in vervanging van DILG Secretary. Jesse Robredo die bij een vliegtuigongeluk om het leven kwam. Mar Roxas is een goeie vriend van de huidige president; bij de laatste verkiezingen was hij kandidaat voor het vice-presidentschap maar verloor nipt. Het is geen geheim dat hij niet tevreden was met zijn functie als Secretary of Transportation and Communications en dat zijn aanstelling als Secretary for the Department of the Interior and Local Governmenteen belangrijke stap hoger is voor hem op de ladder van de politieke ambitie. Mar Roxas dweepte ook al niet met undersecretary Rico E.Puno (weliswaar een politicus van dezelfde partij maar een van de oude garde), zodat de dood van secretary Robledo aanleiding was om verschillende vliegen met een klap dood te meppen: een belangrijke politieke functie overnemen, een andere toch al als corrupt gedoodverfde politicus buiten gevecht stellen en (voor president Aquino III dan) een trouwe aanhanger op een verantwoordelijke post neerpoten.
Of er ooit enig licht over het al dan niet accidenteel overlijden van secretary Robredo zal schijnen en over de politieke gevolgen van diens verschijden, zal ofwel tijdens volgende presidentschappen aan bod komen, ofwel nooit. Het is niet opzienbarend genoeg om de wereld te verbazen. Het is wel een goed onderwerp om er een politieke thrillerroman over te schrijven. Het is Belgen en andere buitenlanders niet toegelaten om commentaren te schrijven op binnenlandse (Filipijnse) aangelegenheden, op straffe van repatriering wegens inmenging in de nationale politiek... Filipijnse inwoners hebben wel dat recht maar gebruiken het heel voorzichtig. Velen lijken nog altijd onder de indruk van het dictatoriale bestuur onder president Ferdinand Marcos, hetgeen toch al vijfentwintig jaar geleden ophield te bestaan. Vele Filipijnse schrijvers met wat verbeeldingskracht zouden een bestseller kunnen schrijven over het hoger aangehaalde onderwerp. Maar misschien laten zij de kans wel liggen want niemand leest nog papieren boeken... Althans niet in de Filipijnen...Waarschijnlijk ook hoe langer hoe minder buiten de Filipijnen. Misschien is het een gemiste kans, want fictieboeken kunnen bijdragen tot een beter begrip van wat er zoal allemaal gebeurt in de politiek en waar dan ook.
Foto: Mar Roxas
Categorie:leven in een ander continent
20-09-2012, 00:00 geschreven door cheverrant1
17-09-2012
Monsoen-regens
Het gaat maar door met regenen, gieten zelfs. Met bakken. Hierna een uitreksel uit een artikel dat vandaag verscheen in de Inquirer, een toonaangevend nieuwsblad dat zowel in papieren vorm te verkrijgen is als online te lezen via de website:
"The habagat (southwest monsoon) is not done yet with Metro Manila
and other parts of Luzon as it continues to bring rains, enhanced by
Typhoon Karen which has left the country and
moved on to the southern part of Japan. Forecasters warned of possible flash floods and landslides as a
result of intermittent moderate-to-heavy rains expected over the
Cordillera Administrative Region and the provinces of Quirino, Nueva
Ecija and Aurora.On Sunday night, the Philippine Atmospheric, Geophysical and
Astronomical Services Administration (Pagasa) warned residents in
low-lying areas in Metro Manila of heavy flooding.At 6:10 p.m., the weather bureau raised the orange rainfall
warning after heavy-to-intense rainfall (45 mm to 65 mm per hour, or up
to 65 liters collected in one square meter of container in an hour) was
observed over the cities of Manila, Pasay, Taguig, Pasig and Marikina
for the past two hours.The rainfall warning also covered the cities of San Juan,
Mandaluyong, Makati, Taguig, Pateros and the southern portion of Quezon
City.As of Sunday afternoon, at least three major roads in the
metropolis were flooded, the Metropolitan Manila Development Authority
(MMDA) said"
Vandaag, maandag 17 september, is het gedurende de dag droog gebleven maar na het invallen van het avonddonker klinken alweer opnieuw dondergeluiden in de verte en verschijnen er bliksemlichten aan het avondlijke zwerk. De twee voorbije dagen is er een heleboel water naar beneden gekomen. Het zogenaamde natte seizoen duurt nog verschillende maanden en wat tyfoons betreft hebben we nog maar de letter K (van Karen) bereikt, oftewel de elfde letter van het alfabet. De Filipijnen krijgen jaarlijks minstend negentien tyfoons te verwerken (gelukkig niet allemaal met catastrofale gevolgen), dus valt er nog wel wat te beleven vooraleer 2012 goed en wel kan worden afgerond.
Foto: overstroming in Taguig City.
Categorie:leven in een ander continent
17-09-2012, 16:33 geschreven door cheverrant1
03-09-2012
Witte stranden
Met 7.107 eilanden en een kuststrook die dubbel zo groot is als die
van de USA, kan men de Filippijnen de "strandhoofdstad
van Azië" noemen. Maar waar moet je nu echt langsgaan? De
mooiste stranden van de Filippijnen zijn de volgende:.
Boracay
Boracay Island, met stralend
witte stranden en azuurblauwe wateren, ligt in het noordwestelijke
puntje van Panay, West Visayas. Hoogtepunt van dit eiland is het 4 km
lange White Beach, dat bekend
staat als het mooiste strand ter wereld. Het water rondom het eiland is
ondiep, en het zand is helderder en fijner dan bij de meeste eilanden in
dit gebied.
Pagudpud
Met de machtige golven en harde wind doet dit strand in het noorden van de Filipijnen denken aan Hawaii.
Er worden hier voornamelijk wind- en golfsurf-activiteiten aangeboden
aan de bezoekers van het eiland. Tel daar nog de prachtige omgeving,
heldere blauwe wateren en witte stranden bij op en je hebt in Pagudpud
een waar paradijs.
Panglao
Panglao is ideaal voor een duik- en strandvakantie. Het is een klein eiland ten zuidwesten van het grotere eiland Bohol. Aan de zuidelijke kant vind je een aantal verschillende resorts aan het strand.
Camiguin
Camiguin
staat bekend als de Filippijnse tuin van Eden. De aanwezigheid
van indrukwekkende watervallen is slechts één van de vele attracties
op dit eiland. Met haar vele contrasten laat het eiland
haar bezoekers elke keer versteld staan.
Dakak
Dakak Beach Resort is gelegen op dit zonnig, wit strand
met uitzicht op de exotische, turquoise gekleurde Sulu zee. Het 750
meter lange privé-strand is bedekt met poederig wit zand. Natuurlijk
bronwater en stromende watervallen voeden de twee zwembaden van het
resort, maar het ultieme genot is wel de openlucht-jacuzzi en sauna waar
je kunt relaxen in een omgeving van zalige rust.
Honda Bay
Aan de ruwe, intrigerende kustlijn van de hoofdstad van Palawan,
Puerto Princesa City, ligt Honda Bay. De heldere blauwe wateren
liggen vol met kleine eilandjes waar men een geweldige
vakantie kan beleven: van snorkelen in het heldere water, lekker
avontuurlijk de eilandjes verkennen tot simpelweg een picknick in het fijne zand.
El Nido
Gedomineerd
door grote kliffen die een onderkomen verschaffen aan verschillende soorten
tropische vogels is El Nido. Hier vindt men een van de meest verrukkelijke
soepen die men kan vinden: de Nido-soep. Deze soep
bestaat voornamelijk uit de vogelnestjes uit het gebied. Maar El Nido
biedt meer: de mooiste stranden uit
de provincie Palawan, en wordt door haar schoonheid ook wel liefkozend het eiland van de goden genoemd.
Pearl Farm
Pearl Farm ligt in het zuiden van de Filippijnen,
op het Samal eiland bij de kust van Davao City. Het belangrijkste
resort, gelegen op het eiland Samal, was vroeger een
parelkwekerij. Vroeger werden hier duizenden oesters uit de Sulu zee
gevist en gebruikt voor hun roze, witte en gouden parels. Tegenwoordig
bezoeken toeristen dit vooraanstaande resort voor de tropische
omgeving en het witte zand.
Siargao
Siargao, gelegen in de provincie Surigao del Norte, is
bekend om haar rollende golven die drie tot vier meter hoog komen. Er
komen surfers van over de hele wereld naar dit eiland toe. Het eiland staat ook bekend om haar natuurlijke stranden en kalme, rurale charme.
Foto: Honda Bay
Categorie:leven in een ander continent
03-09-2012, 17:34 geschreven door cheverrant1
Een legende van Puting Bato
Hierna een legende afkomstig van Puting Bato op het eiland Samal:
"A story was once told.
Two friends went up to explore the Puting Bato (White Rock) at eight
in the morning. But they were not able to return home. Six native
island dwellers, four men and two women, were waiting for them to descend
from the mountain. Patiently and silently they sat on the slope since
ten in the morning to wait for the safe return of the two climbers. The
natives did not know the names of the two hikers they saw ascending and
grappling on the rocks towards the Puting Bato. Still, the six natives
persistently for the two hikers waited for hours.
Eight hours had passed. The hikers were still nowhere in sight. The
eldest of the natives frowned with concern. Though he had expected this
to happen, the incident confirmed one thing. The supernatural beings,
spirits known to inhabit this particular island peak, had taken other
victims again.
The natives remembered their elders telling them stories about a
similar pair who climbed the peak one evening in the middle of the
summer equinox thirty years ago. The pair was not able to return home.
After days of endless searches, the lost pair was already considered
dead by everyone.
Miraculously, after six years, the lost pair was seen again
descending from the mountain. They amazingly bore no signs of aging or
physical changes brought about by the six years of absence.
Unmindful of the biting cold of the night, the six natives still
patiently waited for a sign. The eldest of the six natives was worried
but hopeful. If the lost pair would not descend from the mountain, they
would go out and search the mountain to find the hikers. If their search would lead to nothing,
they were still hopeful to see the hikers again, six years later.
And they will still be around to meet them."
Categorie:leven in een ander continent
03-09-2012, 00:00 geschreven door cheverrant1
02-09-2012
September, Kerstmis nadert
Alreeds 2 september 2012. Over zowat twee weken zal de aftelling beginnen op televisie en radio van de laatste honderd dagen voor Kerstmis. Dat is een traditie hier in de Filipijnen. Dan hebben de mensen weer iets om naar uit te kijken. En zij kijken nergens zo naar uit dan naar Kerstmis. Waarom precies is mij nog steeds niet helemaal duidelijk. Deze maand, september, ben ik al vijf jaar hier permanent aanwezig. De Filipijnen is het Aziatische land met het grootste aantal katholieken. Zelfs daarmee rekening houdend: Kerstmis is een belangrijke feestdag voor katholieken, maar duurt uiteindelijk maar 1 dag: 25 december. Hier, eigenlijk net zoals in Belgie, begint het feesten op de avond van 24 december. Men noemt dat hier noche buena. Men gaat 's morgens naar de locale wet and dry market om vlees, vis en groenten in te slaan. Het is er steevast ongemeen druk op de morgen van 24 december, want zowat iedereen die in de omgeving woont is ter plaatse om inkopen te doen. De meesten hebben geen ijskast noch diepvriezer waarin eerder aangekochte voedingswaren kunnen bewaard worden, dus wacht men tot de laatste dag om tot aankopen over te gaan. Daarmee terug thuisgekomen begint men met behulp van de hele familie te koken. Hoe meer voedsel er ingekocht werd, hoe meer volk er behulpzaam kan, mag en moet zijn bij het bereiden ervan. Broers en zusters die in de omgeving wonen worden ingeschakeld om te helpen met het bereiden en koken en verwachten dus wel automatisch om 's avonds uitgenodigd te zijn en te kunnen blijven eten van het voedsel dat zij geholpen hebben te bereiden en te koken, te kunnen drinken van de talrijke liters San Miguel Beer (van light over regular ale naar allerlein soorten donkerder bier) en Emperador, Matador en andere locale merken van cognac die door de gastheren en-vrouwen zijn ingekocht en te kunnen zingen (de nationale hobby) tot in de vroege uurtjes van 25 december. Soms neemt men enkele late uren van de avond ter beschikking om naar de late avondmis ter kerke te trekken... Zelfs hier begint dat een langzaam uitstervende traditie te worden... Diegenen die ter kerke trekken komen daarna weer terug en feesten verder. Bij het ochtendkrieken van 25 december is het meestal rustig want iedereen is voor enkele uren gaan slapen. Pas rond het middaguur begint het leven opnieuw op gang te komen zonder een heleboel toevallige huisdieren want dan zijn de meeste katers wel definitief verjaagd. Ofwel eet men de overschotten die op noche buena niet soldaat gemaakt werden, ofwel begint men opnieuw te koken want het leger van hongerige magen is opnieuw paraat. 25 december is op zichzelf niet zo uitbundig als de avond van 24 december, maar men doet wat men kan of waartoe men in staat is. 26 december (in Belgie een officiele feestdag) gaat hier als een doodgewone werkdag voorbij (voor de werkende bevolking tenminste, voor de talrijke werklozen gaat die voorbij als alle andere). Dan is het weer even op adem komen en een aanloop nemen naar Oudejaarsavond, precies een week later dan noche buena.
Foto: sfeerbeeld Kerstmis (Pasko) in de Filipijnen
Categorie:leven in een ander continent
02-09-2012, 15:28 geschreven door cheverrant1
Feestdagen 2013
De feestdagen en verlengde weekends in 2013 werden reeds bekend gemaakt door de Filipijnse overheid. Hierna een artikeltje daaromtrent en de kalender: Pinoys can start planning their 2013 vacations, as Malacanang issued Saturday the list of holidays for 2013. Under Proclamation 459, the Philippines will only get three long weekends next year. These
include weekends preceding Feb. 25, (Monday) which has been declared a
special holiday for the EDSA Revolution Anniversary, and Dec. 30
(Monday), which is a regular holiday for Rizal Day. Holidays declared in observance of the Maundy Thursday and Good Friday (Mar. 28 and 29) also extend the weekend succeeding it. In 2012, Pinoys had a total of seven long weekends. The Chinese New Year, which was declared a holiday in 2012, was also not included in the list of holidays for next year. But Pinoys did not get one less holiday, and may in fact plan extended
Christmas trips, as the Palace has declared Dec. 24, 2013 (Tuesday) as a
holiday "in order to foster closer family ties and enable our
countrymen to observe Christmas more meaningfully.." (wat dat ook moge betekenen...) Nov. 2 (Saturday) may also be declared a special (non-working) day "without detriment to public interest," the Palace said. This
is "to give full opportunity to our people to properly observe All
Saints Day with all its religious fervor which invariably requires them
to travel to and from different regions in the country..." it added. As
for the observance of Islamic feasts Eid'l Fitr and Eidul Adha, the
Palace said it shall issue proclamations declaring national holidays
"after the approximate dates of the Islamic holidays have been
determined in accordance with the Islamic calendar (Hijra) or the lunar
calendar, or upon Islamic astronomical calculations, whichever is
possible or convenient." A. Regular Holidays New Years Day, Jan. 1 (Tuesday) Maundy Thursday, Mar. 28 Good Friday, Mar. 29 Araw ng Kagitingan, Apr. 9 (Tuesday) Labor Day, May 1 (Wednesday) Independence Day, June 12 (Wednesday) National Heroes Day, Aug. 26 (Last Monday of August) Bonifacio Day, Nov. 30 (Saturday) Christmas Day, Dec. 25 (Wednesday) Rizal Day, Dec. 30 (Monday) B. Special (Non-Working) Days Black Saturday, Mar. 30 Ninoy Aquino Day, Aug. 21 (Wednesday) All Saints Day, Nov. 1 (Friday) Additional special (non-working) days -Nov. 2 (Saturday) -Dec. 24 (Tuesday) Last Day of the Year, Dec. 31 (Tuesday) C. Special Holiday (for all schools) EDSA Revolution Anniversary, Feb. 25 (Monday)
Categorie:leven in een ander continent
02-09-2012, 15:21 geschreven door cheverrant1
Sexualiteit en sex in de Filipijnen (6)
Regelmatig lees ik blog-artikels van andere bloggers op het internet en uiteraard meer bepaald over hun ervaringen in de Filipijnen. Nogal wat Belgen en vooral Nederlanders schrijven daarover.Er wordt tot vervelens toe geschreven over de parelwitte stranden en de gastvrijheid van Filipino's. Dat laatste mag waar zijn. De parelwitte stranden vindt men enkel maar op enkele plaatsen; de meeste stranden zijn net zo grijs of bruinig als in Belgie en Nederland en gezien de toenemende pollutie zal dat wel niet verbeteren.
Veel en vaak wordt ook geschreven over sex die men als toerist in de Filipijnen kan beleven. Er zijn wel uitgaansbuurten hier maar niet direct zo uitgebreid zoals in Thailand, in Bangkok en Phuket en andere plaatsen waar zowat alles rond het sex-toerisme draait.
Als de modale westerling de internationale sexchat-websistes frequenteert, zal die meer dan regelmatig Filipijnse gastvrouwen en- heren aantreffen. Het land is arm, de bevolking is armer dan het land. Als men niets anders heeft om te verhandelen, verhandelt men het eigen lichaam. Sommige gasten bezoeken die websites om voorafgaandelijke contacten te leggen tegen de tijd dat zij de Filipijnen bezoeken als toeristen. Het mag toch wel geweten zijn dat de Filipijnse gastvrouwen en -heren op die websites ofwel professionelen zijn en er niet zullen voor terugschrikken om persoonlijk gasten (en dus toeristen) te ontmoeten gedurende de tijd dat die hier als toeristen verblijven, ofwel occasionelen die eigenlijk op zoek zijn naar een langdurige relatie om hen te helpen uit hun belabberde toestand te geraken. Het zijn geen poppetjes die daar vele uren aan een computerscherm zitten en er vrede mee nemen dat hun gasten wat beuzelen over de mogelijkheden om een persoonlijke ontmoeting te organiseren als die gasten ooit eens naar de Filipijnen zullen afzakken. De gastvrouwen en -heren doen hun werk en hebben niet veel tijd voor beuzelarij. Er wordt heel wat over en weer gelogen over leeftijden en beschikbaarheid (m.a.w. niet in een of andere relatie te zijn verwikkeld) zowel vanwege de kandidaat-toerist als vanwege de gastvrouw of -heer. Vaak zijn de partijen ouder dan zij willen bekennen en zijn getrouwd, hebben kinderen en een heleboel andere zorgen waarover zij zich moeten bekommeren. De economische crisis laat zich overal voelen en natuurlijk hebben chatwebsite-bezoekers steeds minder geld om een heleboel daarvan te besteden aan virtuele sex die zij eigenlijk liever in de realiteit zouden beleven en aan goedkopere tarieven. Dus sparen zij liever wat uit en gaan op vakantie in exotische landen. Slecht voor de chatwebsites maar goed voor het toerisme in derdewereldlanden. Die vakanties kosten wel wat, vooral in de Filipijnen want er bestaan niet zoveel goedkope mogelijkheden via reisagentschappen om hierheen te komen, maar de sex is best betaalbaar en bovendien veilig. AIDS is vanzelfsprekend niet onbestaand hier, maar toch eerder zeldzaam. Er wordt geneukt dat het een lust is, hetgeen het ook is, en vermits de meerderheid van de bevolking rooms-katholiek is wordt het bij voorkeur zonder condoom gedaan. Manila is uiteraard de meest bekende plaats in de Filipijnen voor toeristen en uiteraard kunnen die ter plaatse aan hun trekken komen. Quezon City is niet veraf van Manila en zal voor velen al wat gevaarlijker zijn om heen te gaan zonder voorbereiding. De typische toeristen-trekpleisters zoals Boracay, Baguio, Palawan enz. komen ook niet alleen aan bod om aan strandtoerisme en surfing te doen... De vakantiekosten kunnen tussen haakjes flink gereduceerd worden als men een aardig voorraadje sigaretten inkoopt. Een slof Marlboro kost ongeveer 310 pesos (+- 6 EUR); in Belgie kost zo'n slof het tienvoudige! Als men hier wat sloffen inkoopt en weer verkoopt aan vrienden en familieleden thuis aan pakweg de helft van de normale prijs daar, kan men een aardig sommetje versieren. Het weegt niet veel en het neemt niet ontzettend veel plaats in, dus is dat makkelijk mee terug genomen in een reiskoffer. Er is altijd wel wat te verdienen als men weet hoe en als men het aandurft.Aandurven is toch wel het grootste gedeelte van een avontuur, of niet?